KATOLICKIE FORUM - Wirtualny klasztor PÓJDŹ ZA MNĄ !

Philip

[ Łk 17, 5-6 ] 5 Apostołowie prosili Pana: "Przymnóż nam wiary!" 6 Pan rzekł: "Gdybyście mieli wiarę jak ziarnko gorczycy, powiedzielibyście tej morwie: "Wyrwij się z korzeniem i przesadź się w morze!", a byłaby wam posłuszna.

Jak zdefiniować taką wiarę jak ziarnko gorczycy? Czy to jest ten moment kiedy dany akt staje się wiarą?
Czym ona jest?

exe

Moje zdanie jest takowe:

Zasadniczo, wiara jest aktem zgody rozumu na "porzucenie" jego samego w imię uczestnictwa w dziele zanurzania się w ufności Panu. Myślę, że lepiej zobrazuję moje myślenie o wierze na przykładzie zestawienia trzech cnót, aby wyłuszczyć sedno rzeczy.

Ufność jest tutaj stanem nieustannie dojrzewającym, dlatego też Jezus używa porównania ze stadium życiowym rośliny. A że jest to stadium początkowe, to dlatego, ponieważ aby wspiąć się po drabinie ku Niebu, trzeba rozbudzać w sobie bojaźń Bożą. Tą łupiną, która musi pęknąć pod naporem życia (ducha), jest nasze umiłowanie doczesności dla niej samej, umiłowanie stanu rozkoszowania wewnetrzego samą materialnością. Oderwanie się od poziomu takiego przywiązania stanowi warunek wzbicia się w przestworza ku Panu, co w żaden sposób nie jest związane z porządkiem poznawania intelektualnego, ale z porządkiem miłowania. Ta przestrzeń, w której przebywa wówczas dusza, jest ową chmurą niewiedzy, zwaną przez wielu ciemnością wiary.
Jest napisane:
"Tak więc trwają wiara, nadzieja, miłość - te trzy:
z nich zaś największa jest miłość." (1 KOr 13, 13)
Wiara, która wywołuje w nas lęk przed sądem i piekłem, istotnie pozwala nam na unikanie wad.
Nadzieja pozwala nam oderwać się umysłem od rzeczy doczesnych i zarazem uczy nas gardzić rozkoszami ciała.
Miłość zaś prowadzi nas do nienawidzenia wszystkiego, co staje nam na przeszkodzie w związku z naszą wiara i nadzieją.

Wprawdzie te trzy cnoty mają jeden cel - powstrzymywanie człowieka od bezeceństwa, lecz różnią się stopniem doskonałości, ponieważ wiara i nadzieja są właściwe ludziom, którzy wprawdzie pragną postępu, ale nie umiłowali jeszcze cnoty. Tu zawiera się jeden ze szczegołowych problemów związanych - na przykład - z częstym grzechem masturbacji, gdzie ludzie przezywają głęboko swe autoponiżenie - tym bardziej bolesne - że autentycznie wierzą w Jezusa Chrystusa, a nawet mają nadzieję na ratunek. Niestety uczucia destruktywne, jakie okresowo w nich się potęgują, bazują na ukrytym przywiązaniu do określonej wady. Nie doszło jeszcze do jej ostatecznego znienawidzenia, które warunkuje miłość do Boga.
Widzimy więc, że nienawiść w Biblii do grzechu, a nawet do grzeszników nie jest tą nienawiścią ( samą w sobie), lecz tylko awersem medalu, którego rewers jest miłością (widział kto, aby najpierw wypierać ciemność, a potem w tak powstałą próżnię pompowano światło?);
"Miłujesz sprawiedliwość, wstrętna ci nieprawość" (Ps 45, 8 )

Zresztą jest to dość częsty błąd kierowników duchowych prowadzących rekolekcje ignacjańskie, gdy fazę ("drogę" zasadniczo) oczyszczeniową (via purgativa ) traktują, jak zamknięty etap, którego zaliczenie staje się niejako kluczem do otworzenia drogi Chrystusowi poprzez fazę oświeceniową (via illuminativa).
A przecież pokuta jest coraz głębsza w miarę uświadamiania sobie ciężaru grzechu i nie może wygasnąć! Czyżby początkujący miał równą śiadomość swej nieprawości co i ten, kto zanurzony jest już w Sercu Jezusa, miłując dobro ze względu na samo dobro (dotykam tu zagadnienia sprawiedliwości i prawości woli) Question

Przykładowym aktem wiary, jakby reprezentatywnym dla ziarna gorczycy jest wyznanie syna marnotrawnego:
" 18 Zabiorę się i pójdę do mego ojca, i powiem mu: Ojcze, zgrzeszyłem przeciw Bogu i względem ciebie;
19 już nie jestem godzien nazywać się twoim synem: uczyń mię choćby jednym z najemników." (Łk 15, 19)

Aktem nadziei jest kolejna odsłona jego postawy:
"Wybrał się więc i poszedł do swojego ojca." (Łk 15, 20)

Aktem miłości do Boga staje się odpowiedź syna marnotrawnego na pocałunek ojca (zauważmy, że to najpierw ojciec wychodzi do syna, nie na odwrót - my sami z siebie nie potrafimy umiłować ojca):
"A gdy był jeszcze daleko, ujrzał go jego ojciec i wzruszył się głęboko; wybiegł naprzeciw niego, rzucił mu się na szyję i ucałował go. 21 A syn rzekł do niego: "Ojcze, zgrzeszyłem przeciw Bogu i względem ciebie, już nie jestem godzien nazywać się twoim synem". (Łk 15, 20-21)
Zauważmy, że pocałunkiem ludzkim stał się ... akt pokuty.

Nie dziwi więc, że ś. Efrem Syryjczyk napisał: "pokuta i wiara tworzą miejsce święte."

Duśka · Gość

Stale poddawani jesteśmy próbom. Współczesny świat, w którym żyjemy w nim tak wielu ludzi jest zagubionych, brak im sensu życia, stają się niewolnikami rozmaitych mód i uzależnień, oddają się bezsensownym i destrukcyjnym zachowaniom. Nawet jeśli doświadczamy ich słabości i ograniczeń, obowiązują nas nakazy -wydawane w imieniu Chrystusa. Jezus każe wziąć nosze, uruchamia człowieka popycha go do przodu, i mówi idź, rusz się, zmień coś! Musimy zatem dalej iść tą drogą, wiedząc, że jest ona pełna przeszkód. Na tym polega wiara .
Zatem jeśli uważamy, że brakuje nam wiary, niech nigdy nie zabraknie nam miłości. Nawet jeśli jej pełnienie nie uczyni z nas nikogo większego niż marnego sługę nieużytecznego.

exe

Water-mix

To ja powiem od strony praktycznej symboliki;
Ziarnko gorczycy jest bardzo małe, a wyrasta z niego dość pokazny krzak.
Tak samo jest z naszą wiarą, nawet z najmniejszej wiary wyrasta pokazny owoc.
Gdyby nasza wiara była jak ziarnko gorczycy to byśmy mogli góry przenosić.

Ps. w sąsiednim temacie o Siostrze Faustynie wyjaśniałem, jak Jezus
z małego i wątpiącego krzaczka, jakim była wiara
S.Faustyny Kowalskiej narodził tak wielkie dzieła miłosierdzia.