KATOLICKIE FORUM - Wirtualny klasztor PÓJDŹ ZA MNĄ !

Water-mix

ta mysl pojawiła sie u mnie po raz pierwszy w 2003 roku, kompletnie poza moją świadomością,
wtedy ekstremalnie zmęczyło mnie coś, ale nie wiedziałem co to było
Było jak cios prosto w głebokość serca
W pozniejszych okresach, między wierszami
pojawiało sie to w różnych formach i czestotliwościach
Pan dzis objawił mi o co tak naprawdę chodzi i co jest głownym problemem życiowym.
Tak - to perspektywa wieczności i wyobrażanie sobie ''jak to będzie''
i ze kiedys wszystko sie to znudzi co dziś , czy kiedykolwiek cieszy czy cieszyłobędzie
Tak samo jak nudzą sie naturalnie człowiekowi rózne rzeczy
Gdy widzi się to oczami duszy w wiekszej perspektywie czasu niż okres roku czy dwóch a raczej okres tej wlasnie nieskonczonosci
jest to naprawde przerażające.
Moj mozg (polaczony z ta gleboka rana serca) z 2003 pracuje bo probuje objąć tę wiedze , ktora tak w sumie (to mi podpowiada rozum i logika) jest zarezerwowana
dla Pana Boga. Jednak sama sucha wiedza o tym jak jest , to zdecydowanie za mało , zeby zamknąć sprawę, bo wlazło to za głęboko.

Od dzis zaczynam miesiąc do badania tej sprawy i spróbuje sie z tym ostatecznie rozliczyć.
Prosze więc o modlitwe o ustatkowanie w tej materii, oraz modlitwę za tych,
ktorzy mieli podobny problem w życiu , lub siedzi im on gdzieś pod skórą.
Takze jeżeli to mozliwe proszę rownież o jakieś wskazówki,
nie tyle jak pozbyć sie tych mysli , ale jak je wyjaśnić,ew nakierowac na własciwszy - o ile istnieje tor.

Dorota64

Witaj, Późno już, a trzeba by przemodlić najpierw twój tekst :)
Jak czytałam , to widziałam Koheleta, ale może się mylę.
Pozdrawiam i oczywiście otulam modlitwą :)

Water-mix

dziekuje serdecznie :)

exe

Otworzyłeś bramy swego serca i usłyszałeś Głos Boży. Od tego momentu spalasz się w pragnieniu poszukiwania prostot. Naturalnym więc się wydaje, że dusza pragnie odrzucić wszelkie brzemię tego świata.

Słusznie, w mojej opinii, mówi Dorota 64, w nawiązaniu do Twej mowy.

Gratuluję, Bracie Wink

exe

I jak Bracie?
Czy nadal sobie wyobrażasz ową perspektywę wieczności?

Water-mix

Wiesz, bracie, teraz już mniej, patrzę na nią z mniejszym lękiem.

Miałem próbkę - w zwykłym życiu
Swego rodzaju ożywienie, które daje inne patrzenie i nie jest to coś monumentalnego,
a tym bardziej odmienny stan świadomości.
To raczej taka słodka zwykłość, przez ułamek czasu zwykłe czynności mogą smakowac inaczej.
Nie są ciężarem, kamieniem i staraniem, tylko poczuciem że jestem tam gdzie być powinienem?
Bardzo ciężko to określić.
Teraz mam troche inny problem, spodobało mi się to, ale boje się, że będę to musiał kiedyś ofiarować ...
Jezus też musiał ofiarować coś cennego, czyli swoje zycie i modlił się:

''"Ojcze, jeśli chcesz, zabierz ode Mnie ten kielich! Jednak nie moja wola, lecz Twoja niech się stanie!"''
Ale może w moim przypadku to nie będzie to.

Co do wywodu i kwestii czysto technicznych to sprawa jest jasna.
Miłość Boża jest nieskończona, więc nie będzie mowy o sytuacji, którą opisałem w pierwszym wpisie.
Dodam, że już dziś musimy się ożywiac i nie gnuśnieć, żeby żyć i być na wzór Boga, być pełni łask.

Przyjdz królestwo Twoje. Bądz wola Twoja jako w niebie tak i na ziemi

Ps.
Co do ostatniego akapitu nie udało się dokończyć w miesiąc, nim minął zapomniałem o sprawie
i na szczęscie. Nawet nie wiedziałem kiedy sprawa wyjaśniła się. To dowód, że tęsknotę za tym co wieczne zaspokaja Stwórca.

exe

Water-mix