KATOLICKIE FORUM - Wirtualny klasztor PÓJDŹ ZA MNĄ !

exe

W liturgii serca , nasze wewnętrzne sanktuarium staje się stopniowo Świętym Świętych. Idea

Serce, pobudzone i obudzone przez Słowo Boże, staje się zapłodnionym i dochodzi do pełnego rozwoju. Na czym ta dojrzałość polega:?:

Serce wchłonięte już w Słowo, uświęcone już jak świątynia, jest miejscem nieustannego celebrowania służby Bogu. Jest ono poruszane Duchem Świętym, przez którego w całości jest już sprawowana liturgia wewnętrzna Exclamation

Sprawa jest bardzo trudna do wyjaśniania tym, którzy nie doszli do tego stanu, a tym bardziej tym, którzy negują liturgię serca - ubierając ją w nieadekwatne pojęcia ezoteryczne Idea

- ponieważ mimo zapewne wielu cnót, które mogą być kamieniami pod świątynię, nie są sami świątynią Ducha, ani Jego arcykapłanem.

Nasze serce, Tradycja Ojców Kościoła opisuje jako dom wewnętrzny (domus interior), namiot (tabernaculum) przymierza, świątynia Boga, której On nie może nigdy opuścić, ponieważ nie może siebie samego opuścić. Serce jest też tajemnym mieszkaniem (secretum), wewnętrznym pokojem(cubile) i mieści w sobie wejściowy dziedziniec (praetorium), tajemne zakamarki (secretior recessus) i głęboką piwnicę (penetralia).

W sercu jest celebrowany kult doskonały (jednoczesnie widzialny i wewnętrzny) z kapłaństwem duchowym i bezkrwawą ofiarą. Idea

Należy nie pomylić tego poprzedniego pojęcia "kapłaństwa duchowego" z kapłaństwem, jako sakramentem ustanowionym przez Jezusa.

Kapłaństwo duchowe należy rozumieć, jako kapłaństwo modlitwy Idea

które ma związek z chrztem i może być praktykowane przez każdego chrześcijanina żyjącego łaską chrztu.

Święty Efrem pisał hymn:

"Ustanowieni są kapłanami dla siebie samych
i ofiarowują swą ascezę ...
Post jest ich ofiarowaniem, czuwanie - modlitwą,
pokuta i wiara tworzą miejsce święte.

Ich medytacje są całopaleniem,
ich celibat - ofiarą.
Ich czystość jest zasłoną w świątyni,
ich pokora - wonnym kadzidłem ...
Ich czyste serce jest arcykapłanem,
Ich kontemplacja - kapłanem wiodącym.

Ich wargi bez przerwy składają ofiarę:
modlitwę, co tęskni za odpocznieniem.

W górach opiewają chwałę,
doskonałą ofiarę Majestatu.
Chwała, co z grot się podnosi,
jest ukrytą ofiarą dla Boga.
Serce ich, w swych głębinach, jest Świętym Świętych,
tam jest postawiony ołtarz pojednania."