KATOLICKIE FORUM - Wirtualny klasztor PÓJDŹ ZA MNĄ !

TOMASZ-V.A.D · Gość

Czy można umierać z uśmiechem na twarzy? Ktoś mógłby powiedzieć, że to jakiś szczególnie chory na głowę człowiek może tak traktować śmierć.
No właśnie - chorzy są chrześcijaninie, gdy dają świadectwo swojej wiary, według opinii świata może zdrowo walnięty, szaleniec - gdy pokazuje jak bardzo kocha Jezusa. Ale jako chrześcijanie możemy być wariatami chorymi na głowę, ale Bóg nas będzie kochał i właśnie w taki sposób możemy odchodzić, przeżywać śmierć jako spotkanie z Chrystusem tak jak przeżywała swoje odejście siostra Cecylia, karmelitanka.

Spójrzcie, przeczytajcie i podzielcie się swoimi wnioskami.

[link widoczny dla zalogowanych]

Andy72

Może zobaczyła Jezusa

exe

Philip

Motto " I tak wszyscy umrzemy " jest typowo chrześcijańskie Smile

i myślę, że życie juz z takim przekonaniem daje Bogu broń nie do złamania, bo co można zrobić chrześcijaninowi, który cieszy się, że cierpi dla Jezusa a dla którego śmierć jest szczęściem, bo idzie do Pana Boga? Nie da się
Mnie się wydaje, że do takiego stanu każdy powinien dojść. Dawniej klaskano na pogrzebach, bo uważano to za czas szczęścia, kiedy człowiek w końcu idzie do Pana Boga i będzie szczęśliwy.

Jednakże od śmierci życie jest cenniejsze tylko i wyłącznie dlatego, że można komuś pomóc, można być tymi rękami Bożymi. Tak jak mówił Św Paweł:
[Flp 1, 20-26] 20 zgodnie z gorącym oczekiwaniem i nadzieją moją, że w niczym nie doznam zawodu. Lecz jak zawsze, tak i teraz, z całą swobodą i jawnością Chrystus będzie uwielbiony w moim ciele: czy to przez życie, czy przez śmierć. 21 Dla mnie bowiem żyć - to Chrystus, a umrzeć - to zysk. 22 Jeśli bowiem żyć w ciele - to dla mnie owocna praca. Co mam wybrać? Nie umiem powiedzieć. 23 Z dwóch stron doznaję nalegania: pragnę odejść, a być z Chrystusem, bo to o wiele lepsze, 24 pozostawać zaś w ciele - to bardziej dla was konieczne. 25 A ufny w to, wiem, że pozostanę, i to pozostanę nadal dla was wszystkich, dla waszego postępu i radości w wierze, 26 aby rosła wasza duma w Chrystusie przez mnie, przez moją ponowną obecność u was.

exe

Bardzo dobrze powiedziane i zacytowane, Philipie.
Ja zaś mogę dodać:
" O jedno proszę Pana, tego poszukuję: bym w domu Pańskim przebywał po wszystkie dni mego życia, abym zażywał łaskawości Pana, stale się radował Jego świątynią."* (Ps 27,4)

a już w obliczu śmierci, co raczej stało się udziałem s. Cecylii :
" Uradowałem się, gdy mi powiedziano: Pójdziemy do domu Pańskiego!" (Ps 122,1)

TOMASZ-V.A.D · Gość

Mnie najbardziej podoba się ten wewnętrzny pokój i radość. Może przyjdzie czas, że ta siostra kiedyś wliczona zostanie w poczet świętych.

To że umrzemy wszyscy to fakt, ale ważne jest jak będziemy odchodzili: czy w strachu przed tym co będzie czy w radości tak jak ta siostra. Aby tak odchodzić to naprawdę trzeba mieć czyste sumienie, być pojednanym z Bogiem. Tego można pozazdrościć, ale to może być udziałem każdego, komu zależy na tym, aby ze spokojem pójść do domu Ojca. Życie wartościami chrześcijańskimi i modlitwa mogą nam taki wewnętrzny pokój dać.