KATOLICKIE FORUM - Wirtualny klasztor PÓJDŹ ZA MNĄ !

exe

"1 Dawidowy. Pieśń pouczająca.
Szczęśliwy ten, komu została odpuszczona nieprawość,
którego grzech został puszczony w niepamięć.
2 Szczęśliwy człowiek,
któremu Pan nie poczytuje winy,
w którego duszy nie kryje się podstęp.
3 Póki milczałem, schnęły kości moje,
wśród codziennych mych jęków.
4 Bo dniem i nocą ciążyła
nade mną Twa ręka,
język mój ustawał
jak w letnich upałach.
5 Grzech mój wyznałem Tobie
i nie ukryłem mej winy.
Rzekłem: "Wyznaję nieprawość moją wobec Pana",
a Tyś darował winę mego grzechu.

6 Toteż każdy wierny będzie się modlił do Ciebie
w czasie potrzeby.
Choćby nawet fale wód uderzały,
jego nie dosięgną.
7 Tyś dla mnie ucieczką:
z ucisku mnie wyrwiesz,
otoczysz mnie radościami ocalenia.

8 "Pouczę cię i wskażę drogę, którą pójdziesz;
umocnię moje spojrzenie na tobie.
9 Nie bądźcie bez rozumu niczym koń i muł:
tylko wędzidłem i uzdą można je okiełznać,
nie zbliżą się inaczej do ciebie".

10 Liczne są boleści grzesznika,
lecz łaska ogarnia ufających Panu.
11 Cieszcie się sprawiedliwi i weselcie w Panu,
wszyscy o prawym sercu, wznoście radosne okrzyki!"

Zaiste, trzeba nieraz przejść przeciwności losu, aby zrozumieć, jak bardzo ciężką jest zasłona niemocy ludzkiej, gdy tylko człowiek uświadomi sobie swą grzeszność i związany z tym dół, który sam sobie wykopał. Trzeba się zebrać w sobie i chwycić się pomocnej dłoni Bożej, bo szczęście i radość - płynące z oczyszczenia swej duszy z błota - są niewymowne!:
"Szczęśliwy ten, komu została odpuszczona nieprawość,
którego grzech został puszczony w niepamięć.
2 Szczęśliwy człowiek,
któremu Pan nie poczytuje winy,
w którego duszy nie kryje się podstęp."

Oj, dobrze znam ten czas, kiedy życie poszarzało nagle, a wyciągnięcie ręki ku Bogu stało się niemal niewykonalnym zadaniem:
"3 Póki milczałem, schnęły kości moje,
wśród codziennych mych jęków.
4 Bo dniem i nocą ciążyła
nade mną Twa ręka,
język mój ustawał
jak w letnich upałach. "

Zaprawdę, wszyscy oporni i bez nadziei - ileż będę musiał wam kłaść do głowy:
"9 Nie bądźcie bez rozumu niczym koń i muł:
tylko wędzidłem i uzdą można je okiełznać,
nie zbliżą się inaczej do ciebie".

Duśka · Gość

Dziśiaj tak idąc do Kościoła, a dosyć spory kawałek mam pomyślałam sobie ,że właściwie to ja nie mam żadnych grzechów z których miałabym się wyspowiadać i w pewien sposób zaczynałam nawet być dumna z tego . Jednak idąc dalej ,robiąc jeszcze mały rachunek sumienia zaczęły mi się w myślach nasuwać sytuacje , gdzie wyłaniały mi się pokolei grzeszki , trochę mi się ich namnożyło w tak krótkim czasie , że zanim doszłam do bramy kościelnej to juz wiedziałam , że muszę jednak iść do spowiedzi. Sumienie mną szarpnęło pożądnie . Przychodzi taki moment uświadomienia swojej grzeszności i dokonuje się wew. przemiana oczyszczania z grzechu , strach , który zawsze mi towarzyszył nagle minął, nawet nie było tego uczucia strachu , co mnie nawet mocno zastanowiło , dlaczego tak spokojnie poszłam i tak spokojnie wyznałam wszystko bez nerwów i strachu , nigdy nie miałam tak , zawsze to było wielkie przeżycie , wielki stres . Przekraczając progi świątyni, trzeba byłoby się oczyścić z brudu grzechów , ponieważ grzech jest przestępstwem wobec Boga, zniewagą Jego potężnej mocy. :wink:

exe

Znam to, a napawać może grozą to, o ileż więcej jeszcze grzechów naszych jest przed nami zakrytych, bo nie wiemy, co czynimy ...