KATOLICKIE FORUM - Wirtualny klasztor PÓJDŹ ZA MNĄ !

maly_kwiatek · Gość

Rdz. 1, 26-27

26 3A wreszcie rzekł Bóg: «Uczyńmy człowieka na Nasz obraz, podobnego Nam. Niech panuje nad rybami morskimi, nad ptactwem powietrznym, nad bydłem, nad ziemią i nad wszystkimi zwierzętami pełzającymi po ziemi!»
27 Stworzył więc Bóg człowieka na swój obraz,
na obraz Boży go stworzył:
stworzył mężczyznę i niewiastę.

Człowiek jest podobnym do Boga obrazem Boga, stworzonym przez Boga!
Taka jest prawdziwa ludzka natura, przejściowo skażona grzechem, dlatego na pierwszy rzut oka, człowiek Boga nie bardzo przypomina.

Warto przypomnieć sobie, że w Edenie nie było śmierci!
Wszyscy ludzie i zwierzęta odżywiali się roślinami.

Rdz. 1, 29-30
29 I rzekł Bóg: «Oto wam daję wszelką roślinę przynoszącą ziarno po całej ziemi i wszelkie drzewo, którego owoc ma w sobie nasienie: dla was będą one pokarmem. 30 A dla wszelkiego zwierzęcia polnego i dla wszelkiego ptactwa w powietrzu, i dla wszystkiego, co się porusza po ziemi i ma w sobie pierwiastek życia, będzie pokarmem wszelka trawa zielona». I stało się tak.

Rdz. 3, 16-20
16 Do niewiasty powiedział: «Obarczę cię niezmiernie wielkim trudem twej brzemienności, w bólu będziesz rodziła dzieci, ku twemu mężowi będziesz kierowała swe pragnienia, on zaś będzie panował nad tobą».
17 Do mężczyzny zaś [Bóg] rzekł: «Ponieważ posłuchałeś swej żony i zjadłeś z drzewa, co do którego dałem ci rozkaz w słowach: Nie będziesz z niego jeść -
przeklęta3 niech będzie ziemia z twego powodu:
w trudzie będziesz zdobywał od niej pożywienie dla siebie
po wszystkie dni twego życia.
18 Cierń i oset będzie ci ona rodziła,
a przecież pokarmem twym są płody roli.
19 W pocie więc oblicza twego
będziesz musiał zdobywać pożywienie,
póki nie wrócisz do ziemi,
z której zostałeś wzięty;
bo prochem jesteś
i w proch się obrócisz!»4
20 Mężczyzna dał swej żonie imię Ewa5, bo ona stała się matką wszystkich żyjących.

W wyniku grzechu człowiek, a także świat jemu podległy zmienił się. W świecie zapanowała śmierć, bo nie było już dostępu do Drzewa Życia.

Rdz.3., 22-24
22 Po czym Pan Bóg rzekł: «Oto człowiek stał się taki jak My: zna dobro i zło; niechaj teraz nie wyciągnie przypadkiem ręki, aby zerwać owoc także z drzewa życia, zjeść go i żyć na wieki»6. 23 Dlatego Pan Bóg wydalił go z ogrodu Eden, aby uprawiał tę ziemię, z której został wzięty. 24 Wygnawszy zaś człowieka, Bóg postawił przed ogrodem Eden cherubów i połyskujące ostrze miecza, aby strzec drogi do drzewa życia7.

Aby dostrzec więc to niezwykłe podobieństwo człowieka i Boga, nie wystarczy patrzeć na człowieka takiego, jakiego widać w czasach współczesnych, trzeba popatrzeć na niego w Raju!
Bo są różnice.
Te różnice, podobnie jak same skutki grzechu w człowieku, są przemijające. Człowiek po Odkupieniu przez Chrystusa jest na drodze powrotnej do Domu Ojca.

Jednak dopóki nie pokonamy osobiście grzechu i nie złączymy się w jedności z Chrystusem - najbardziej podobnym do Boga obrazem - Barankiem ofiarnym z miłości złożonym w ofierze za człowieka, trudno będzie nieraz w nas rozpoznać cechy Boga.

Jaki więc jest człowiek? Jak wygląda prawdziwa człowiecza natura i istota?

Proponuję zwrócić się do Boga i popatrzeć na ten doskonały wzór w akcie stworzenia.

Bóg jest Jeden, chociaż w Trzech Osobach.
Również człowiek jest jeden, w sensie jednego gatunku nazywanego rodzajem ludzkim. Oryginalnego człowieka charakteryzuje jedność w miłości wzajemnej.

Jedność bez wyjątku, bez gubienia choćby jednej zagubionej owcy.
Jedność wszystkich, którzy poczęli się jako istoty ludzkie w ludzkich łonach ich matek.

To dlatego Jezus podaje dwa najważniejsze przykazania:

Mt 22, 34-40
34 Gdy faryzeusze dowiedzieli się, że zamknął usta saduceuszom, zebrali się razem, 35 a jeden z nich, uczony w Prawie, zapytał Go, wystawiając Go na próbę: 36 «Nauczycielu, które przykazanie w Prawie jest największe?»8 37 On mu odpowiedział: «Będziesz miłował Pana Boga swego całym swoim sercem, całą swoją duszą i całym swoim umysłem9. 38 To jest największe i pierwsze przykazanie. 39 Drugie podobne jest do niego: Będziesz miłował swego bliźniego jak siebie samego10. 40 Na tych dwóch przykazaniach opiera się całe Prawo i Prorocy».

Pierwsze przykazanie mówi o konieczności jedności w miłości z Bogiem człowieka jako całego gatunku i każdej istoty ludzkiej.

Drugie przykazanie podnosi do najwyższej rangi jedność gatunku ludzkiego poprzez wzajemną miłość wszystkich istot ludzkich.

Te dwie fundamentalne podstawy istnienia człowieka przyjęły postać przykazań, by były drogowskazami dla człowieka zepsutego grzechem.
W Raju to nie były przykazania, tylko powszechnie istniejący i trwający w sposób ciągły stan rzeczy. Stan powszechnej miłości pomiędzy stworzeniem i bezwarunkowej miłości i przytulenia człowieka do Boga.