KATOLICKIE FORUM - Wirtualny klasztor PÓJDŹ ZA MNĄ !

exe

Jeszcze odnośnie pytania Andy'ego o Boże (nie)pytanie o zgodę na obdarowanie życiem ...

Św Jakub pisał:
"Każde dobro, jakie otrzymujemy, i wszelki dar doskonały zstępują z góry, od Ojca świateł, u którego nie ma przemiany ani cienia zmienności.
Ze swej woli zrodził nas przez słowo prawdy, byśmy byli jakby pierwocinami Jego stworzeń." (Jk 1, 17-18 )

Na mocy tożsamości istnienia i istoty w Absolucie, Bóg Sam daje nam zawsze tylko to, co jest dla nas najlepsze. Cokolwiek zsyła na ciebie, nie może być niedobrym. łatwo to przyjąć, trudniej już uznać i to są dwie różne sprawy.
Niech wzorem takowego uznania stanie się dla ciebie Hiob:
"7 Odszedł szatan sprzed oblicza Pańskiego i obsypał Hioba trądem złośliwym, od palca stopy aż do wierzchu głowy. 8 [Hiob] wziął więc skorupę, by się nią drapać siedząc na gnoju. 9 Rzekła mu żona: "Jeszcze trwasz mocno w swej prawości? Złorzecz Bogu i umieraj!" 10 Hiob jej odpowiedział: "Mówisz jak kobieta szalona. Dobro przyjęliśmy z ręki Boga. Czemu zła przyjąć nie możemy?" W tym wszystkim Hiob nie zgrzeszył swymi ustami. (Hi 2, 7-10)

Takie pytanie-zastrzeżenie do Boga zawiera ukryte oczekiwanie na coś lepszego, bo to co jest teraz, nie jest tu i teraz hic et nunc odczuwanym, jako dobre. No i zamiast cenić sobie to, co się ma, zadaje się pytanie: dlaczego zło - unde malum Question

Gdyby nie przydarzyłoby mi się to i tamto, może spotkałoby mnie coś lepszego ..." Z czego to może wynikać?

Hm ... Jak długo tak myśleć się będzie, nigdy nie osiągnie się wewnętrznego pokoju. Mistrz Eckhart mawiał, że Bóg najchętniej i najszybciej wybacza wielkie grzechy i tak samo podchodzi do przeciwnych spraw - do darów (przebaczenie jest w zasadzie również darem) - do łask i cnót, które daje w obfitości.

Dokonywanie się obdarowywania zachodzi we wnętrzu człowieka, w jego duszy i tam obecne są wszystkie rzeczy, które w nas żyją? Nie dostrzegamy tego w pełni?
Trzeba skończyć z antropomorfizacją Boga, ale i z próba używania jednoznacznego języka do opisu bytowania, którego tak opisywać nie można ! Najprostszy przykład to wspomniany tu "zbiór pusty". To pojęcie ma znaczenie tylko w obrębie myślowego systemu, w którym zostało "wyprodukowane" i nic poza tym Exclamation

Ze względu na sam pluralizm bytowy musimy używać języka analogicznego! To dotyczy przede wszystkim transcendentaliów, którymi opisywać należy bytowość w jej "pełni".

Pytania : "dlaczego?", "po co?" , "jakim prawem?" - to zawsze jest przejaw szukania swego, a tak nigdy Boga się nie znajdzie, bo wszak nie szuka się Jego samego Exclamation

Jakże można się później się dziwić, że sprawy się komplikują, skoro sami je sobie komplikujemy Question

W takim podejściu robi się z Boga świecę, latarkę, pochodnię - narzędzie, miast czynić z Niego cel Exclamation

Co można wówczas znaleźć, jeśli nie swoistą próżnię, doła, depresję, czy wreszcie acedię, gdzie drażni zarówno to, czego się już nie ma, jak i to, że jeszcze się nie znalazło Question

Nasze istnienie ... Gdyby Bóg oddalił się choć na moment od nas, stalibyśmy się niczym - ową nicością, o którą chodziło Andy'emu, a o czym pisał św. Anzelm w Monologion.
Dlatego też nasze istnienie jest największym darem, a niedocenianie tego daru jest związane z zaburzonym poznaniem znaczenia Boga w życiu bytu (o tym traktuje metafizyka bytu realnego) i na odnalezieniu błędów poznawczych w refleksji własnej trzeba się skupić, pozbywając się wielu treści nie pisanych od serca - ex corde.

Jak to zrobić? Przede wszystkim nie dj sobie wmówić, że magisteria nauki i wiary Są od siebie oddalone. dokładniej się wyrażając: o ile magisteria te są różne pod kątem metodyki poznawczej, o tyle w obrębie celu prowadzić mają zawsze ku Bogu. Jest to oczywiste, gdy spojrzymy na Psalm 139.

exe

Duśka · Gość

Nie rozumiem o czym piszecie jednak ja to rozumiem tak . Wydaje mi się , że wcześniej nie byliśmy planowani tylko dopiero od pierwszej chwili zaistnienia na ziemi, od chwili poczęcia i narodzin staliśmy się realnym bytem chodzącym po ziemi . Wydaje mi się też , że Bóg jest materią ,wypełnia przestrzeń i czas , dlatego nie może być widzialny dla nas , ponieważ nie ma on kształtu ani formy. Potrzebny był ''ktoś ''na jego obraz i podobieństwo i przybrał wszystkie cechy ludzkie , co spowodowało ,że była to istota nie tylko rozumna , ale '' namacalna'' i tylko w ten sposób Bóg mógł działać. Człowiek przeżywa wszystko tylko raz , ponieważ tylko raz rodzi się i tylko raz umiera.Nie nabiera żadnych doświaczeń , z racji jednego życia , jest tylko pielgrzymem.