KATOLICKIE FORUM - Wirtualny klasztor PÓJDŹ ZA MNĄ !

inquisitio

Zauwazmy ze swietujemy fakt narodzin Zbawcy i wszystkiego co sie z tym wiaze a nie date .
W ogole kazde swieto w Kosciele Katolickim jest koncentrowaniem sie na wielkich dziełach Boga a nie datach.
Mentalnosc poganska lubuje sie w dniach,datach i jakiejs numerologii.Nie ulegajmy pokusie widzenia swiąt przez pryzmat dat.

Duśka · Gość

Tak, ja to wiem , jednak inni bardzo przywiazują wagę do dat , są bardziej ważniejsze ,niż sam fakt .

Marek MRB · Gość

Dobra, pojedziemy po faktach:

Kościół nie twierdzi stanowczo, jakoby datą urodzenia Jezusa było na pewno 25 grudnia. Data ta jednak jest najbardziej prawdopodobna.
Kościół nie dogmatyzuje dany 25 grudnia, ani nawet nie twierdzi iż jest to faktyczna data narodzin Jezusa. Nie twierdzi także niczego przeciwnego – po prostu twierdzenie na temat daty narodzenia Jezusa nie jest częścią nauczania Kościoła.
Niemniej data ta wydaje się najbardziej prawdopodobna z podawanych.
W pierwotnym Kościele istniało silne przekonanie, iż dzień śmierci Mesjasza jest tożsamy z dniem Jego śmierci. Ponieważ Jezus umarł (a więc i został poczęty) 25 marca, to znaczy że urodził się 9 miesięcy później, to jest 25 grudnia.
Było to przekonanie wynikające z kilku źródeł:
- ze starych przekazów chrześcijańskich:
  - Liber pontificalis (księga papieży). Jest to pismo dokumentujące pontyfikaty poszczególnych papieży. W edycji z II wieku zawarta jest informacja, iż święty Telesfor (papież w latach 125-138) wprowadził na pamiątkę Bożego Narodzenia Mszę Pasterską 24 grudnia (Oczywiście wszystkie daty podaję według współczesnego kalendarza). Wydał również zarządzenie, na mocy którego każdy kapłan mógł w czasie tego święta odprawić trzy Msze Święte (zwyczaj ten jest aktualny do dziś)
  - Datę 25 grudnia wymienił też, żyjący w latach 120-186, Teofil z Antiochii
  - Żyjący na początku III wieku (zmarł w 240 roku) Sekstus Juliusz Afrykańczyk napisał dzieło zatytułowane Kroniki Świata. Podał w nim, iż zwiastowanie miało miejsce 25 marca, zaś Boże Narodzenie – 25 grudnia
  - św.Hipolit pisał w Komentarzu do Księgi Daniela w 204 roku napisał:
    "pierwsze przyjście Pana naszego wcielonego, w którym narodził się w Betlejem miało miejsce ósmego dnia przed kalendami styczniowymi"
    (Kalendy styczniowe to 1 stycznia)
- z przekazów żydowskich
  „Babiloński Talmud” zachował dyskusję między dwoma rabinami z początku drugiego wieku, którzy zgadzają się co do samej idei, ale nie co do daty. Rabin Eliezer mówi: „W miesiącu Nisan świat został stworzony, w Nisan patriarchowie się urodzili, […] i w Nisan będą zbawieni, gdy nadejdzie odpowiedni czas.” Rabin Joshua, z którym rabin Eliezer dyskutował, zgadzał się z samą ideą, ale uważał, że był (i będzie) to następny miesiąc, Tishri. Nie jest więc wcale dziwne, że i Kościół wierzył, że Zwiastowanie, a zatem i Wcielenie miało miejsce w tym samym dniu, co Śmierć Pana Jezusa.”[/blue](Cytat za znakomitym artykułem Piotra Jaskierni (ps.Hiob) Dlaczego 25 grudnia? (http://katolik.us/viewtopic.php?t=1800 )
- z chrześcijańskiej refleksji i odniesienia misji Jezusa do Wszechświata
  Przesilenie zimowe to czas, kiedy ciemność „przegrywa” i „wygrywa” jasność, ciepło i życie - dni stają się coraz dłuższe . Papież Benedykt XVI opisuje owo przekonanie cytując świadectwa wczesnochrześcijańskie :
  [color=blue]Święty Hieronim, na przykład, mówi w kazaniu bożonarodzeniowym:
  „Nawet stworzenie przyznaje rację naszemu nauczaniu, kosmos świadczy o prawdzie słów naszych. Aż po ów dzień rosną dni ciemne, począwszy od dnia tego ciemność zmniejsza się [...]. Światłości przybywa, noc ustępuje".
  
  Święty Augustyn w czas Bożego Narodzenia naucza wiernych w Hipponie:
  „Cieszmy się i my, bracia. Niech poganie wznoszą sobie radosne okrzyki: i tak ten dzień poświęcony
  jest nie przez widzialne słońce, lecz przez jego niewidzialnego Stwórcę".
  
  Ojcowie stale sięgają po (…) odnoszące się do słońca słowa z Psalmu 19:
  »ono [słońce, tzn. Chrystus] wychodzi jak oblubieniec ze swojej komnaty”.
  
  W tym psalmie, interpretowanym jako zapowiedź przyjścia Chrystusa, współbrzmiała także tajemnica Maryi. Pomiędzy tymi dwiema datami (25 marca i 25 grudnia) jest jeszcze święto poprzedzającego Jezusa św. Jana (24 czerwca), dzień przesilenia letniego. Związek tych dat okazuje się zatem liturgicznym i kosmicznym wyrazem słów Chrzciciela:
  „Potrzeba, by On wzrastał, a ja się umniejszał” (J 3,30).
  Narodziny św. Jana przypadają na czas, kiedy dzień zaczyna się „umniejszać"; podobnie święto narodzin Jezusa oznacza nowy początek.
  (…)
  Nie dają się już dzisiaj utrzymać dawne teorie głoszące, że obchody 25 grudnia przyjęły się w Rzymie w odpowiedzi na dawny kult Mitry lub kult Słońca Niezwyciężonego, popierany w III wieku przez cesarzy rzymskich, próbujących stworzyć nową religię państwową.
- z Pisma Świętego
  Ta przesłanka opiera się na Ewangelii wg św. Łukasza :
  - Archanioł Gabriel, zwiastując Maryi, nadmienia, iż Elżbieta jest już w szóstym miesiącu ciąży: „A oto również krewna Twoja, Elżbieta, poczęła w swej starości syna i jest już w szóstym miesiącu ta, którą miano za niepłodną."/Łk 1,36/.
    Również w innym miejscu czytamy: „Potem żona jego [tj. Zachariasza – przyp. M.P.], Elżbieta, poczęła i kryła się [z tym] przez pięć miesięcy, mówiąc: (25) Tak uczynił mi Pan wówczas, kiedy wejrzał łaskawie, by zdjąć ze mnie hańbę wśród ludzi. (26) W szóstym miesiącu posłał Bóg anioła Gabriela do miasta w Galilei, zwanego Nazaret, (27) do Dziewicy poślubionej mężowi imieniem Józef, z rodu Dawida; a Dziewicy było na imię Maryja.”/Łk 1,24-27/
    Jak widać, pomiędzy poczęciem św. Jana Chrzciciela i Jezusa minęło pół roku.
  - o Poczęcie nastąpiło po powrocie Zachariasza ze służby świątynnej (Łk 1,23-24). Z tego samego źródła wiemy, że Zachariasz w służbie kapłańskiej należał do oddziału Abiasza (Łk 1,5).
  - Pozostaje dojść, w jakim miesiącu pełnił służbę oddział Abiasza w roku narodzenia Jezusa.
    Według zwojów znalezionych w Qumran, oddział Abiasza służył (według naszej rocznicy czasu) w ostatnim tygodniu września.
  - o Z powyższym korespondują prace Annie Jaubert i Shemarjahu Tamona z Uniwersytetu Hebrajskiego z roku 1953. Badali oni kalendarz zawarty w „Księdze Jubileuszów” odtwarzając porządek służby świątynnej. Ósmy oddział (Abiasza) w którym służył Zachariasz, miał pierwszą służbę w roku na przełomie maja i czerwca, zaś drugą – w ostatniej dekadzie września (służby trwały 1 tydzień)
    Reasumując: znając daty służby Zachariasza oraz wiedząc, iż Jan Chrzciciel począł się po zakończeniu takiej służby, zaś w chwili zwiastowania Maryi Elżbieta była w szóstym miesiącu ciąży możemy powiedzieć, że Jezus urodził się 15 miesięcy po objawieniu Zachariasza. Tak więc dwie możliwe daty urodzin Jezusa to przełom sierpnia i września lub koniec grudnia.
    
    Niektórzy usiłują określić inne daty służby oddziału Abiasza, zakładając dość pryncypialnie, że „kolejka służby oddziałów” rozpoczynała się 23 miesiąca Toszri, zaś w trzy święta służyły wszystkie oddziały. Obliczenie to jednak zaniedbuje obecność dodatkowego miesiąca w latach przestępnych kalendarza żydowskiego oraz opiera się na bardzo wątłych podstawach biblijnych (np. fakt wspólnej służby oddziałów w czasie trzech świąt wyprowadzono z relacji w II Krn 5,11 z poświęcenia Świątyni Salomona, podczas którego „kapłani oczyścili się, nie przestrzegając podziału na zmiany”).

Marek MRB · Gość

Co do samego święta, to bezpośrednim impulsem do jego ustanowienia było powstanie Bazyliki Narodzenia Pańskiego w Betlejem. Postawiono ją, by uczcić Wcielenie Boga na Ziemi w roku 328 – i w tymże roku zaczęto obchodzić datę urodzenia Jezusa jako święto. W roku 335 praktyka ta dotarła z Nazaretu do Rzymu.

Duśka · Gość

Dlaczego prawosławni obchodzą 2 tygodnie pózniej to święto ?

Marek MRB · Gość

Marek MRB · Gość

,,Uczcijmy to święto nie jarmarcznie, lecz bosko, nie na sposób świecki, lecz nadziemski, nie jako nasze, lecz jako Tego, który jest nasz, a raczej jako Tego, który jest Panem; nie jako święto słabości, lecz uzdrowienia. (...)
My zaś, którzy czcimy Słowo - jeśli trzeba nam czymś się rozkoszować rozkoszujmy się słowami proroków i Boskiego prawa, i dziejami zbawienia, a szczególnie Ewangelią, która jest podstawą dzisiejszej uroczystości. W ten sposób nasze rozkosze będą stosowne i godne Tego, który nas wezwał na ucztę".