KATOLICKIE FORUM - Wirtualny klasztor PÓJDŹ ZA MNĄ !

exe

Przeglądałem tematy poruszane na forum pod kątem znaczenia pracy dla człowieka, ale takich pisanych w wymiarze moralnym i eschatologicznym. Nie znajdując takiego, pragnę rozpocząć więc nowy topic, w którym bardzo zależałoby mi, abyście dzielili się nie tylko waszymi doświadczeniami i przemyśleniami w tej materii, ale i poznanymi doświadczeniami i rozważaniami mędrców.

Co wpłynęło na to, abym założył taki temat? Oto w nowej pracy ktoś zapragnął zatopić mnie w "ogromie" swej wielkości na tym świecie.
Pomyślałem sobie, że Kohelet to był prawdziwy "koks" (mówiąc młodzieżowym żargonem), skoro Duch święty zauważył jego ustami:
"wynosi się głupotę na stanowiska wysokie,
podczas gdy zdolni siedzą nisko." (Koh 10, 6)

Serdecznie Was pozdrawiam,
exe

maly_kwiatek · Gość

Duśka · Gość

Ja tam od jakiegoś czasu uważam , że praca jest dla człowieka . Dobrze pracując buduję swoją drogę życiową długo i cierpliwie, wędrując na szczyt. :wink:

exe

Niezwykle istotną sprawą jest zagadnienie relacji hierarchii oraz przygotowanie duchowe do zawodowej wspinaczki, o czym bardzo słusznie przypominasz mi, maly_kwiatku.

Ja również w młodości byłem osobą, która widziała w przełożonych ludzi nieprawych, podłych, żądnych krwi.

Myślę, że nauka naszego Mistrza Jezusa Chrystusa jest tą nauką, która uwalnia od stereotypowego patrzenia zarówno na materialne powodzenie, jak i na samych właścicieli majątków.

Niezwykle cennym jest, kiedy przełozony jest osobą taką, jaką Ty Bracie starasz sie być. Myślę, że każdy z pracowników oddolnych winien zdawać sobie sprawę ze specyficznego, bo nieliniowego wzrostu odpowiedzialności za powierzone zadania. Tą specyficzność zadań upatruję nie tyle w ilości, co w wadze.

Trzeba tedy rozumieć samego przełozonego w jego roli, a jednocześnie patrzeć, co by mu tendencje odśrodkowe (tak to nazwijmy) nie zaszkodziły, o czym ja wprost mówię.

maly_kwiatek · Gość

Nigdy nie zapomnę doświadczenia, jakie było moim udziałem, gdy zostałem członkiem komisji konkursowej, która miała obsadzić bardzo ważne funkcje w bardzo poważnej instytucji.

I widziałem trzęsące się nogi przy udającej pewność siebie reszcie ciała, widziałem trzęsące się ręce przebierające wśród przyniesionych dokumentów. Nade wszystko jednak ze zdziwieniem zauważyłem, ze przed komisją stoją zwykli ludzie o zdolnościach i doświadczeniach może lepszych niż przeciętne, jednak dalekie od doskonałych.
I że innych (lepszych) kandydatów nie ma.
A potem okazało się, już w działaniu tych osób, że okazali się oni bardzo dobrzy na swoich stanowiskach.

Nigdy więcej nie miałem okazji powtórzyć tego doświadczenia, zazwyczaj sam się ubiegałem o różne zajęcia i to mnie trzęsły się nogi. Jednak wspomnienie tego doświadczenia umacniało mnie w mojej słabości. A raczej mimo słabości.

Duśka · Gość

Według mnie pracodawca musi być opanowany i wybitnie cierpliwy mając pracowników szczególnie z różnych kultur i środowisk a także mentalnośći, to nie lada wyzwanie . :wink: . Jestem pełna podziwu dla mojego szefa , a raczej szefowej, bo to co my pracownicy często wymyślamy .... Rolling Eyes

maly_kwiatek · Gość

Pracodawca też jest taki jaki jest, żadnych cudów.

dark

maly_kwiatek · Gość

Cyprian Kamil Norwid (1821-1883)

PRACA

I

"Pracować musisz" - głos ogromny woła,

Nie z potem dłoni twej, lub twego grzbietu,

(Bo prac początek, doprawdy, jest nie tu):

"Pracować musisz z potem twego CZOŁA!"

" - Bądź sobie, jak tam chcesz, realnym człekiem,

Nic nie poradzisz! - twoje każde dzieło,

Choćby się z trudów Herkulejskich wszczęło,

Niedopełnionem będzie i kalekiem;

Pokąd pojęcie pracy, korzeń jeden,

Nie trwa, dopóty wszystkie tracą zgoła;

Głos brzmi w twej piersi: "Postradałem Eden!"

Głos brzmi nad tobą: "Pracuj z potem czoła."

- Ekonomistów zbierz wszystkich i nagle

Spytaj ich, co jest pracy abecadłem?

Zacząć mam z czego ? gdy na skałę wpadłem,

Lub wiatr mię zdradził, zerwawszy pierw żagle;

Od czegóż zacząć? czy od dłoni potu?

Od ramion potu?... gdy brak i narzędzi!...

Gdy otchłań wkoło, a ty - na krawędzi...

. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

Zacznij... by w głowie nie było zawrotu,

Więc głos ogromny znów jak pierwej woła:

"Pracować musisz z potem twego CZOŁA!"

II

Najprostszy cieśla, co robi toporem,

Choćby on nie wiem jak był pracowity,

Chociażby cieśli tyryjskich był wzorem,

Jeżeli w duszy smutek ma ukryty,

Lub trumnę robi, gdy dławi go żałość,

Łzy własne widząc w żelaza połysku,

Wyrobić musi pierw umysłu stałość,

Bez której nie ma siły - - nawet zysku!

Więc prac początek, prac pierwsza litera,

Nie to, co wasza dziś realna szkoła

Uczy - zarówno płytka, jak nieszczera.

"Pracować musisz zawsze z potem CZOŁA!"

- Spustoszonemu mów ty narodowi,

Niech się wzbogaci jak można najprędzej,

A mając posag resztę postanowi,

Do-rychtowawszy do onych pieniędzy:

Naucz, by jednym krokiem się przerzucał

Z historii-jatek krwawych do warsztatów,

Nauczysz, by się tak śmiał, jak zasmucał,

Wybawisz naród... lecz automatów!

- Będą tam, zamiast rozwinięcia rzeczy,

Takie, owakie, fazy gorączkowe -

Po tej, co twierdzi, ta druga, co przeczy:

Obiedwie warte tyle, ile nowe!

I wszystkie razem w tym tylko zdradliwe,

Że każdej naprzód zmierzona jest trwałość,

I wszystkie zawsze w końcu nieszczęśliwe:

. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

Nie!.- pracą pierwszą jest: umysłu-stałość!

III

Widziałem Indian dzikich w Ameryce

I wiem, w ojczyźnie własnej wyszli na co?

Gdy pogardzili rzemiosłem i pracą,

Na łowy jeżdżąc lub malując lice-

Językiem mówiąc pokoleń nieżywych,

Mową, co w własnej się spętała dumie,

Podstępnie milcząc o prawdach drażliwych,

Dlatego że ich wyrażać nie umie.

Wiem, czemu język stracili i czemu

Rzucają włócznie do chmur ci - nikczemni,

Ci - heroiczni, a służący złemu,

Życiem obmierźli, uśmiechem przyjemni - -

Widziałem mężów z piórami na głowie,

Noszących tarcze ze skóry żubrowéj,

I wiem, że po nich nie spalą się wdowy,

Że marnie zginą ci wielko-ludowie -

Zupełni pychą, energią i ciałem...

- Lecz nie tu koniec tego, co widziałem!

IV

Jest tam i plemię, co inaczej żyło:

Porozkiełznanych spuścizną warsztatów,

Które się więcej niż kto zbogaciło (!),

Najrealniejszych pełne demokratów -

Ideałowi niepodległe w niczem -

Wolne jak pieniądz, co się toczy krągło;

I wiem, że smaga je tatarskim biczem,

Los ów, darzący pierwej ciszą ciągłą...

Wiem, że już milion blisko w pień wycięto

Tych zbogaconych i tych zapłaconych,

Doganiających się ofiarą świętą,

A kapitałów żądzą wyścignionych:

Ci - z Indian śmieją się... lecz ci, i owi,

Na pastwę idą historii-orłowi,

Co, nad ludzkością przelatując, woła:

"Pracować będziesz z potem twego CZOŁA!"

==================================

Bo piękno na to jest, by zachwycało

Do pracy - praca, by się zmartwychwstało!

Duśka · Gość

Praca podobno uszlachetnia ale pod warunkiem , że jest w parze z cierpliwością. Niestety, w dobie XXI wieku cierpliwość nie jest zbyt mocną stroną wielu z nas. Ciągły pośpiech, presja czasu, szybkie tempo życia, nawał obowiązków powodują, że stajemy się coraz mniej cierpliwi, coraz gorzej znosimy konieczność czekania na coś. Często nie potrafimy zachować się asertywnie i powiedzieć, że „to nam nie pasuje”, „na takie zachowanie się nie zgadzamy”. Pracować z człowiekiem jest najtrudniej . Wiadomo, że mamy lepsze i gorsze dni, jak każdy, czasami ja jestem zmęczona albo zła, a czasem ktoś inny . Wystarczy , że jedna oosba ma zły dzień , a '' zaraza''roznosi się na całą grupę . Taką naszą '' kulą u nogi '' jest najczęsciej Narzekanie. Jesteśmy swego rodzaju mistrzami w wynajdywaniu „kłód '', które świat rzuca nam pod nogi” .Widać to nie tylko w codziennym życiu, ale szczególnie w pracy. Aby być szczęśliwym człowiekowi potrzebna jest cierpliwość, by zaakceptować to, czego zmienić nie jest się w stanie oraz mądrość, by odróżnić jedno od drugiego. I jednego i drugiego często nam brakuje .

Andy72

Byłem u spowiedzi. Większość moich grzechów ma jakiś związek z internetem. Obecnie pracuję 6 godzin dziennie w domciu przez internet jako programista. Może nie trzeba gardzić fizyczną, mniej ambitną pracą? Praca, która spowodowała by że bym nie był wciąż przy internecie.
Zenon Laskowik jak nie mógł sobie poradzić z alkoholizmem, został zwykłym listonoszem.
Może ja powinienem zatrudnić się a jakimś pobliskim sklepie czy czymś takim?

maly_kwiatek · Gość

Andy bardzo się cieszę z Twojej owocnej spowiedzi. Bo widać, że jest bardzo owocna.

Jeśli pracę programisty dałoby się pogodzić czasowo z inną praca na pół etatu czy zlecenie to moim zdaniem, na najbliższy czas byłoby idealnie. Nie chodzi o to, byś się zaharował na amen, tylko byś nabrał poprzez pracę właściwej relacji do spraw ducha i spraw ziemskich.

Nie sadzę, by było dobre rzucanie pracy informatyka, skoro jesteś informatykiem z wykształcenia.

Niech Pan Bóg Cię prowadzi!

Duśka · Gość

Philip

Rzucanie tej pracy w mojej opinii nie jest dobrym pomysłem. Zawsze możesz programować w kawiarni, bibliotece, lub w innych miejscach publicznych. Nie trzeba zmieniać pracy, wystarczy, że porzucisz życie freelancera i zatrudnisz się w jakiejś firmie. Ewentualnie, wynajmij z innymi programistami biuro. Chodzi zasadniczo o to, byś nie siedział w domu.

Zresztą ... chyba się domyślam o jaki grzech Ci chodzi, to powiem Ci tak jak wiele innych osób w tym siedzących, że sama abstynencja + modlitwa nie wystarczą, aby się zmienić.

Masz jakąś wspólnotę? To jest dzisiaj tak bardzo ważne ... a zwłaszcza, że pracujesz samemu.

Andy72

Zamierzam się wziąć za siebie - wspólnota Anonimowych Seksoholików.

maly_kwiatek · Gość

Duśka · Gość

beast

Ja obecnie jestem informatykiem na etacie (informatyk z zawodu oraz z hobby i częściowo z wykształcenia) i chyba chwalę sobie tą formę.
Boję się trochę przejścia na freelancing/własną działalność z prostego powodu - w tym zawodzie często jak to się mówi: "sky is the limit" -
im więcej pracujesz, im więcej czasu na to poświęcasz tym rzeczywiście więcej zarabiasz (oczywiście coraz większa odpowiedzialność).
(swoją drogą mam krótkie doświadczenia z własną działalnością oraz z pracą zdalną - wciąż mam mieszane uczucia w kwestii wpływu takiej formy na mój "całokształt")

Praca jest tylko i aż jednym z elementów w życiu człowieka - czasem trudno jest dobrać taką, która daje odpowiednią gratyfikację jednocześnie nie zabierając zbyt dużo czasu.
A równowaga w życiu musi być:)