KATOLICKIE FORUM - Wirtualny klasztor PÓJDŹ ZA MNĄ !

Rubinka

Chciałabym wam przybliżyć tego świętego, bo to drugi święty, który jest mi bardzo bliski a jest pewien powód.

Święty Alojzy Orione urodził się 13 czerwca 1872 roku w ubogiej włoskiej rodzinie w Pontecurone (Piemont) w Italii. Ojciec Wiktor pracował jako brukarz; matka Karolina dorabiała w czasie sezonowych prac na wsi. Mając siedem lat rozpoczął naukę w szkole, jednak zmuszony trudną sytuacją materialną, musiał ją przerwać by pomagać rodzicom w pracy dla utrzymania rodziny.

Od dzieciństwa serce jego przepełnione było wielką tęsknotą za życiem dla Boga i służbą Mu na drodze kapłańskiej.

Wydawało się, że marzenia te spełnią się kiedy został przyjęty do Zakonu Świętego Franciszka w Vogherze. Jednak w krótkim czasie zachorował na zapalenie płuc i uznany za niezdolnego do życia zakonnego musi wrócić do domu rodzinnego. Nie zrażony niepowodzeniem wstępuje do Instytutu salezjańskiego w Turynie gdzie spotyka ks. Bosko. Kiedy po dwóch latach wszyscy byli przekonani, że Alojzy wstąpi do nowicjatu i zostanie salezjaninem, on opuszcza szeregi ks. Bosko i wstępuje do seminarium diecezjalnego w Tortonie.

By móc studiować podejmuje pracę zakrystianina w katedrze i otrzymuje pokój na kościelnej wieży. Tam przeżywa jeden z przełomowych momentów w swoim życiu. W Wielkim Tygodniu 1892 roku przychodzi do zakrystii zapłakany chłopiec, którego pewien ksiądz wyrzucił z lekcji religii. Kleryk Orione przygarnia go otwierając mu serce i poświęcając swój czas.

Ten przyprowadza kolegów, tamci kolejnych i wkrótce mały pokoik na wieży stał się niewystarczającym dla ponad setki chłopców kręcących się przy kleryku Orione. Po jakimś czasie Alojzy wydzierżawia od władz miasta stare zabudowania klasztoru św. Klary zamienione na koszary i tam przenosi się wraz z chłopcami. 13 kwietnia 1895 roku w katedrze w Tortonie otrzymuje święcenia kapłańskie.

Już wtedy niektórzy z gromadzących się wokół księdza Orione chłopców zapalonych przez Niego pragnieniem służby Bogu i drugiemu człowiekowi zapragnęli zostać księżmi. Chcieli jak on i wraz z nim iść przez życie "czyniąc dobro zawsze, czyniąc dobro wszędzie, zła nigdy i nikomu" wyznając mocno prawdę tak bliską sercu ks. Orione, że "Tylko Miłość zbawi świat...".

Tak powstaje Zgromadzenie Zakonne Małe Dzieło Boskiej Opatrzności, które oficjalnie zatwierdza Papież Pius X w roku 1906. Był to początek długiej drogi, jaką Opatrzność Boża, której bezgranicznie zaufał, prowadziła Ks. Orione po trudnych ścieżkach tego świata, aby niósł pomoc duchową i materialną najbardziej potrzebującym i opuszczonym.Dla realizowania tego zadania, do którego przynaglała go miłość Chrystusa do ubogich, zaczął wokół siebie gromadzić współpracowników, dając w ten sposób początek Synom Boskiej Opatrzności. Ceniąc sobie rozmodlenie, szybko zakłada Eremitów Boskiej Opatrzności (1899 r.) oraz Braci koadiutorów.

Wiedziony duchem Bożym, zakłada następnie Zgromadzenie "Sióstr Małych Misjonarek Miłosierdzia" (1915 r.), a także "Siostry Sakramentki Niewidome" (1927 r.). Wgłębiając się w ducha Założyciela, ostatnio została utworzona wspólnota "Sióstr Kontemplacyjnych Jezusa Ukrzyżowanego" (1990 r.).

Również z apostolskiego ducha Ks. Orione powstał też "Orioński Instytut świeckich" (1959 r.), który skupia w swoich szeregach, tak osoby składające śluby, jak i bez ślubów, żyjących w swoich dotychczasowych środowiskach.Już bowiem za swojego życia Ks. Orione gromadził i formował liczne osoby świeckie, które zajmowały się prowadzeniem instytucji charytatywnych w jego duchu. Powstawały różne grupy, a ostatnio - właśnie z nich - tworzy się "Orioński Ruch świeckich".

Taki jest obraz "drzewa o wielu konarach" , które od samego początku zostało nazwane przez samego Założyciela "Małym Dziełem Boskiej Opatrzności".

Ks. Orione, który przyszedł na świat i żył w ubóstwie, widząc niesprawiedliwość społeczną oraz świat coraz bardziej pozbawiany wartości chrześcijańskich, wzniósł wysoko sztandar miłości Chrystusowej, wołając: "miłość i tylko miłość zbawi świat".
Zawsze gotowy na Boże wezwanie, Ks. Orione modlił się i działał z entuzjazmem i odwagą, pokładając swoją ufność w Bożej Opatrzności. Wprost z niezwykła ofiarnością, nie szczędząc swego zdrowia i sił, pomagał ofiarom trzęsień ziemi w Reggio Calabria i Mesynie (1908 r.) oraz w Marsyce (1915 r.). Toteż trawiony żarliwością wobec Kościoła ubogich, zdołał przeszczepić prowadzone przez siebie dzieła miłosierdzia na wszystkie regiony Włoch, budując świątynie, szkoły, a przede wszystkim domy dla ubogich i potrzebujących, głosząc wszystkim Radosną Nowinę Chrystusa.

Owszem, jego "Małe Dzieło Boskiej Opatrzności" z czasem rozprzestrzeniło się nie tylko w Europie, ale i w obu Amerykach - dokąd odbył dwie podróże misyjne - a także zostało przeniesione na kontynent afrykański, obecnie zaś do krajów Europy Wschodniej, do Jordanii, a nawet do Azji (Filipiny).Ks. Orione, ożywiony duchem miłości do Jezusa, Maryi, dusz i Papieża, uczynił ze swego życia całopalną ofiarę, która płonęła aż do jego błogosławionej śmierci. Nastąpiła ona 12 marca 1940.

Życie i działalność Ks. Orione znalazły swoje bogate świadectwo wśród ludzi i napisanych o nim biografiach. Jego niezwykle liczne listy i pisma, wydane i te jeszcze nie opublikowane, stanowią dziś ogromny materiał dla formacji jego naśladowców, jak i tych, którzy darzą go szczególną czcią. Materiał ten bywa też wykorzystywany w celach naukowych, w zakresie historii, pedagogiki, duchowości czy hagiografii.

Dnia 26 października 1980 r. Ojciec św. Jan Paweł II, ogłaszając Ks. Orione błogosławionym, powiedział: "Szczególnie dziś żywy jest przykład tego apostoła miłości, ojca ubogich i dobroczyńcę opuszczonych, jak go nazwał Pius XII. Wyniesiony dziś na ołtarze, Ks. Orione jest jedną z najwybitniejszych postaci naszego wieku, a to dzięki jego otwarcie przepowiadanej wierze i jego heroicznie przeżywanej miłości".

Kanonizacja Założyciela nastąpiła 16 maja 2004 roku. W czasie Mszy św. na placu św. Piotra Papież Jan Paweł II przypomniał, że "Ks. Orione dla imienia Jezusa Chrystusa poświęcił całe swoje życie". Wspomniał też, że posługę apostolską tego kapłana naznaczyły "cierpienia fizyczne i moralne, zmęczenie, trudności, przejawy niezrozumienia i przeszkody wszelkiego typu". Przywołując fragmenty jego pism, Ojciec święty zauważył, że "serce tego stratega miłości nie miało granic, gdyż wypływało z miłości Chrystusa", dodając, iż "ten pokorny syn brukarza głosił, że "tylko miłość zbawi świat".

W "szkole" Ks. Orione uformował się liczny zastęp świętobliwych zakonników, sióstr zakonnych oraz osób świeckich, którzy poprzez swoją apostolską gorliwość i dobroczynne dzieła wnieśli do Kościoła i społeczeństwa wiele dobra. Są to już dziś "Słudzy Boży".
Toteż charyzmat i program Ks. Orione żyje nadal, dzięki właśnie tym, którzy kroczą jego śladami, starając się "głosić na całym świecie Chrystusa i prowadzić do Niego, do Kościoła i Papieża dzieci ludu i ubogich, aby wszystko odnowić w Chrystusie poprzez praktykę dzieł ewangelicznego miłosierdzia".

źródło: [link widoczny dla zalogowanych]