KATOLICKIE FORUM - Wirtualny klasztor PÓJDŹ ZA MNĄ !

Rubinka

Historia naszego Zakonu
Historia naszego Zakonu sięga XIX wieku. Zanim siostry stały się duchowymi córkami św. Klary (co dokonało się w XX w.), najpierw św. Franciszek był dla nich Ojcem i Wzorem, za którym pierwsze osoby postanowiły pójść. Zakon Franciszkanek Najświętszego Sakramentu – jak pierwotnie brzmiała nazwa – został założony w XIX w przez o. Bonawenturę Heurlaut OFMCap. I Józefinę Bouillevaux. W 1846 r. w Maizieres, z inicjatywy ks. Heurlaut – proboszcza parafii – powstała wspólnota Sióstr od Niepokalanego Poczęcia NMP, których celem była praca pedagogiczna z młodzieżą. Po kilku latach, gdy już kapłan wdział habit kapucynów, wspólnota przeniosła się do Paryża i tam też 15 XII 1854 r. Józefina wraz z trzema pierwszymi towarzyszkami, przyjęła z rąk o. Bonawentury habit zakonny przyjmując imię s. Maria od św. Klary. Józefina została przełożoną nowej wspólnoty – Franciszkanek NS. Ten dzień tradycja uznaje za początek naszego Zakonu. Rok później, 16 VI, s. Maria złożyła pierwszą zakonną profesję według Reguły Trzeciego Zakonu św. Franciszka i własnych konstytucji. w sierpniu nastąpiła zmiana nazwy wspólnoty Sióstr od Niepokalanego Poczęcia NMP na Franciszkanki Najświętszego Sakramentu, które obrały kontemplacyjny rodzaj życia, a głównym celem uczyniły adorację Najświętszego Sakramentu w duchu dziękczynienia. Wieczysta adoracja w naszym Zakonie rozpoczęła się 2 VIII 1856 r. w Troyes, dokąd w międzyczasie siostry przeniosły konwent.

Do Polski Franciszkanki Najświętszego Sakramentu zostały przeszczepione przez s. Marię od Krzyża Morawską. Ludwika Morawska najpierw wstąpiła do Ss. Felicjanek, jednak po kasacie tego Zgromadzenia w 1864 r. i krótkim pobycie w klasztorze bernardynek w Łowiczu, następnie u sióstr klarysek w Wersalu, znalazła schronienie w Troyes, u Sióstr Franciszkanek NS, gdzie wraz ze współsiostrą Marianną Ładą, przybyła 25 VII 1866 r. To tu Ludwika otrzymała imię Maria od Krzyża, a Marianna przybrała imię s. Marii od Wcielenia. S. Maria od Krzyża na realizację swego marzenia nie musiała długo czekać. Już 20 V 1870 r. papież Pius IX zezwolił na założenie nowej fundacji w Wielkim Księstwie Poznańskim. 28 IV 1871 r. siedmioosobowa grupa udała się do Poznania, gdzie ostatecznie dotarły 4 V 1871 r. Początkowo siostry zatrzymały się w pałacu Działyńskich ,gdyż dom w Granowie, w którym miały zamieszkać, nie był jeszcze gotowy. Ostatecznie jednak siostry – 24 X 1872 r. – opuściły Granowo i przeniosły się do Gniezna. Konwent liczył już 12 członkiń. Stanął jednak wobec poważnego problemu, jakim była zaborcza polityka związana z Kulturkampfem na terenie Prus. 30 V 1873 r. Siostry otrzymały dekret Ministerstwa Wyznań Religijnych, Oświaty i Zdrowia skazujący je na wygnanie. 17 XI 1873 siostry opuściły Wielkie Księstwo Poznańskie i udały się do Lwowa, który znajdował się w zaborze austriackim. Początkowo siostry zamieszkały w klasztorze na Rurach. 10 XII 1873 r. abp F.K. Wierzchlejski zainaugurował uroczyste wystawienie Najświętszego Sakramentu. Wieczysta adoracja we Lwowie trwała aż do 1946 r. Po jeszcze dwóch przeprowadzkach, siostry ostatecznie osiedliły się na ul. Kurkowej. Erekcja domu miała miejsce 30 VII 1879 r. Siostry wybudowały również kościół pw. Najświętszego Serca Jezusa (konsekrowany w 1889 r)

Siostry, korzystając z ustabilizowanej sytuacji we Lwowie i posiadając wystarczającą liczbę sióstr w klasztorze, postanowiły zakładać kolejne fundacje. Pierwszą chronologicznie powstała w Mariborze (Marburg) w 1893r. Rok później rozpoczęła się wieczysta adoracja. Dom jednak został zlikwidowany w 1902r. Drugi klasztor na terenie Austrii powstał we Wiedniu w 1896r., gdzie dwa lata później, siedem sióstr rozpoczęło adorację. Ten konwent cieszył się pomyślnym rozwojem, a adoracji nie przerwały nawet wojny światowe. W 1908 r. został założony dom w Pradze Czeskiej, skąd siostry w 1912 r. przeniosły się do Gniezna, a niedługo potem do Bydgoszczy. 2 XI 1925 r. nastąpiła kanoniczne erekcja tego konwentu. W 1910 r. pojawiła się możliwość założenia nowej fundacji na terenie zaboru austriackiego. Z propozycją wyszły ss. Kapucynki z Kęt w diecezji krakowskiej, które zmuszone sytuacją prosiły o wcielenie ich do zakonu Franciszkanek NS. Akt inkorporacji nastąpił 10 II 1910 r.

W 1912 r. Franciszkanki Najświętszego Sakramentu (oprócz klasztoru w Troyes) przeszły do II Zakonu św. Franciszka przyjmując Regułę Zakonu św. Klary zatwierdzoną przez papieża Urbana IV. Przeoczono jednak ten fakt w nazewnictwie i dopiero w 1972 r. zmieniona nazwę zakonu na „Klaryski”. W 1955 r. klasztory w Polsce utworzyły federację. W 1984 r. Klaryski od Wieczystej Adoracji na całym świecie przyjęły Regułę św. Klary zatwierdzoną przez papieża Innocentego IV w 1253 r.

Założyciele
Matka Maria od św. Klary

matka-maria-sw-klaraJózefina Wiktoria Bouillevaux urodziła się 1 VI 1820 r. w Maizieres (Francja). Swoje wykształcenie zawdzięcza Siostrom Urszulankom w Barsur-Aube oraz Siostrom Wizytkom w Troyes. W 1845 r. przyjęła propozycję proboszcza swojej rodzinnej parafii, ks. Jana Chrzciciela Heurlaut i wraz z ciotką rozpoczęła pracę w szkole dla dziewcząt. W ten sposób narodziła się nowa wspólnota, która w 1846 przyjęła nazwę Sióstr Niepokalanego Poczęcia. Józefina w 1852r. złożyła profesję zakonną w Trzecim Zakonie św. Franciszka i pod kierunkiem ks. Heurlaut zajęła się tworzeniem nowego instytutu w Paryżu. Dzień jej obłóczyn – 15 XII 1854 r. – stanowi początek Zakonu Franciszkanek Najświętszego Sakramentu. Józefina przyjęła imię s. Maria od św. Klary. Siostry w 1856 r. przeniosły się do Troyes. Tam zmarła 8 VIII 1871 r.

o. Bonawentura Heurlaut

bonawentura-heurlautks. Jan Chrzciciel Heurlaut urodził się 14 VII 1816 r. w Ville-sur- Terre (Francja). W latach 1841-1846 był proboszczem w Maizieres. W 1851 r. wstąpił do Zakonu Kapucynów, gdzie przyjął imię Bonawentura. Od 1852 do 1859 r. przebywał w Paryżu, gdzie m.in. wraz z s. Marią od św. Klary Bouillevaux zajął się stworzeniem Zakonu Franciszkanek Najświętszego Sakramentu. W wyniku nowego podziału okręgów kapucynów we Francji, w 1870 r., został przydzielony do prowincji Lyonu. Tam zajmował się procesem beatyfikacyjnym o. Honorata z Champigny. Kolejne lata przyniosły jednak zniechęcenie i trudności w wyniku których powrócił do pracy duszpasterskiej jako kapłan diecezjalny. W 1878 r. został proboszczem w Nogent-sur- Aube, gdzie zmarł 13 XI 1887 r. Przed śmiercią powrócił do Zakonu Kapucynów.

Matka Maria od Krzyża Morawska
matka-maria-morawskaMatka Maria od Krzyża - Ludwika Morawska urodziła się 25 VIII 1842 r. w Rozwożynie pod Warszawą. Wychowana w atmosferze głęboko religijnej, poczuła już w najwcześniejszych latach powołanie do życia kontemplacyjnego, do apostolstwa modlitwy i ofiary. W wieku 17 lat wstąpiła do zakładając ego się w Warszawie pod opieką oo.kapucynów zakonu ściśle klauzurowego, gdzie 8 XII 1858 r. złożyła śluby zakonne. Jednak po kasacie tego Zgromadzenia w 1864 r. i krótkim pobycie w klasztorze bernardynek w Łowiczu, następnie u sióstr klarysek w Wersalu, znalazła schronienie w Troyes, u Sióstr Franciszkanek NS, gdzie wraz ze współsiostrą Marianną Ładą, przybyła 25 VII 1866 r. Wniknąwszy głęboko w znaczenie Eucharystii na polu apostolstwa, zapragnęła przenieść wieczystą adorację do ukochanej przez nią, a tak wówczas nieszczęśliwej Ojczyzny. Był to czas rozbiorów. 27 X 1873 r. Matka wraz z siostrami na stałe osiadły we Lwowie, na ul. Kurkowej. Matka Maria od Krzyża idąc za radą polskich władz kościelnych postanowiła przyjąć regułę II Zakonu św. Franciszka. W tym celu, w 1879 r. udała się do Rzymu. Konstytucje zreformowane przez Matkę Marię od Krzyża zostały zatwierdzone przez papieża Leona XII dnia 20 IX 1889r. Zawierały one w formie nienaruszonej istotny cel – nieustającą adorację Przenajświętszego Sakramentu. Płonąc żarliwością o rozszerzenie kultu eucharystycznego, Matka Maria założyła jeszcze klasztory w Marburgu (1893 r.) i w Wiedniu (1898r.). Jednak jej przedwczesna śmierć nie pozwoliła jej dokonać reformy przejścia zakonu na regułę św. Klary. Wysiłki w tym kierunku podjęła owocnie jej następczyni – Matka Maria Izabela Markiewicz, przełożona lwowskiego konwentu (reforma zakończyła się w 1912 r.). Matka Maria od Krzyża Morawska zmarła 26 I 1906 r. Doczesne jej szczątki spoczywają we Lwowie, na ul. Kurkowej, w krypcie chóru zakonnego jej ukochanego klasztoru. Życie naszej Fundatorki cechowała nadzwyczajna płomienna miłość Najświętszego Sakramentu i gorąca, ofiarna miłość duszy bliźniego. Cały świat pragnęła przyprowadzić do stóp Jezusa- Hostii, a dusze sobie powierzone zaprowadzić na szczyty świętości. Do realizacji swych wspaniałych ideałów dążyła z heroicznym męstwem poprzez trudy, zawody, upokorzenia i próby różnego rodzaju. Miłość Boga i bliźniego odnosiła zawsze zwycięstwo. Włożywszy w pracę w Winnicy Pańskiej wszystkie swoje siły ducha i ciała, otrzymała od Boga łaskę, że i po śmierci wyjednywa wzywającym jej wstawiennictwa, spełnienie próśb. Od 25 października 2002r. trwa proces beatyfikacyjny naszej Fundatorki.
[link widoczny dla zalogowanych]