KATOLICKIE FORUM - Wirtualny klasztor PÓJDŹ ZA MNĄ !

exe

Wiele się na ten temat mówi. Jedni się oburzają, ponieważ twierdzą , że pobieranie narządów to bezczeszczenie zwłok. Inni zaś obstają przy tym, że pobieranie narządów do transplantacji jest zbożne. Kto więc ma rację?

Moja opinia w tej materii oscyluje wokół opcji pozytywnego wydźwięku takiej postawy.

Wydaje się, że należy pójść za retoryką świętego Tomasza z Akwinu, który stwierdza wyraźnie - nie bez wpływu poglądów świętego Augustyna - że każdy otrzyma ciało takie, jakie miał w tym sensie, że to jego ciało będzie takim, jakim pamiętał, że było jego, lecz nie będzie miało skazy i będzie przeduchowione. Nie będzie to więc ciało na przykład Donalda Tuska u Jarosława Gowina Laughing

Idąc dalej, należy powiedzieć, że zniszczalność ciała - jako substancji materialnej - wpływa również na zastrzeżenie, jakie wypowiedział Pan Jezus do słuchaczy :

"Nie bójcie się tych, którzy zabijają ciało, lecz duszy zabić nie mogą. Bójcie się raczej Tego, który duszę i ciało może zatracić w piekle."
(Mt 10, 28 ).

Magnolia · Gość

pitong

Jak dla mnie sama idea jest bardzo pozytywna, o ile nie ma wypaczeń, które obecnie mają miejsce. Słyszałem, że ze względu właśnie na transplantancje (potrzebę zdobycia organów) ludzi, którzy są w stanie "śmierci" mózgowej traktuje się jak umarłych i się ich dobija, podczas gdy niezależni naukowcy przeczą, jakoby rzekoma śmierć, czyli najczęściej po prostu brak czynności mózgu był równy ze śmiercią człowieka (ludzie z takiego stanu niekiedy wychodzą, co przeczy przyjętej opinii).
Ale bynajmniej nie jestem skłonny do postawy świadków jehowy ;) Podsumowując - sprawa dobra w ogóle choć w poszczególnych przypadkach może być z tym różnie

Magnolia · Gość

pitong

Kerstin

A nie pomyślcie o tym, że narządy można oddać, za życia?
np. nerkę? człowiek bez jednej nerki dobrze może żyć?
A drugiemu uratować życie?

exe

Magnolia · Gość

Ale innych narządów już nie odda się za życia , ma na myśli serca :D

Kerstin

Magnolia · Gość

Kerstin

Magnolia · Gość

benedykt

Kochani mysle, ze wszystkie czynniki i takie, jak krew czy organy do transplantacji sa b.Wazne dla uratowania zycia czlowieka... Bo sam organ bez krwi, nie wystarczy by zyc...ale, jak widzi to Pan Bog ? tego juz nikt z nas nie wie.

Jedno jest Pewne, ze przeciez musimy okazac sobie wszyscy razem wiecej serdeczności ...Niz nienawiści....( w rozmowach ze sobą.)

Kerstin

Magnolia · Gość

Wracając do tematu to tak naprawde niewiele osób w Polsce wie, że w naszym kraju istnieje tak zwana „domniemana zgoda” na pobranie narządów do przeszczepu. Oznacza to, że jeśli nie wypełnimy odpowiedniego formularza i nie wyślemy go na adres Poltransplantu, jesteśmy potencjalnymi dawcami – czy tego chcemy, czy nie.

pitong

jak dla mnie to by było pozytywne, gdyby nie szansa, że uznają cię za zmarłego zanim jeszcze będziesz na tym świecie. Ale cóż - jeśli tak jest, wolę zaryzykować :)

Magnolia · Gość

niewierzący

A można żyć bez mózgu?
Słyszałem tylko o jednym takim przypadku gdzie człowiek prawie, ale prawie nie miał mózgu i normalnie funkcjonował.
Ale wcale nie mieć mózgu?

Magnolia · Gość

niewierzący

Uzasadnij, że głupi.
Wink

Jak na razie tylko rzucasz słowa na wiatr.
:-D

Prostaczek

Nazywasz się Mariusz Błoński?

niewierzący

Nie, ale trzeba podać źródło jak się cytuje.
Poza tym to nie jedyne źródło na temat, jak wpiszesz w google to dość wiele ich jest.

Prostaczek

Ok ok po prostu mam takie samo nazwisko i dlatego mnie zaciekawiło , dzięki :D

mała czarna · Gość

A wracając do tematu to w Encyklice „Evangelium Vitae” Jan Paweł II przypomniał, że „Stwórca powierzył życie człowieka jego odpowiedzialnej trosce nie po to, by nim samowolnie dysponował, ale by go mądrze strzegł oraz zarządzał nim wiernie i z miłością” (EV 76), ale też podkreślił, że „na szczególne uznanie zasługuje oddawanie organów, zgodnie z wymogami etyki, w celu ratowania zdrowia, a nawet życia chorym, pozbawionym niekiedy wszelkiej nadziei”, umieszczając oddanie swojego organu na przeszczep wśród gestów heroicznych, które są „najbardziej uroczystym wysławianiem Ewangelii życia, ponieważ głoszą ją poprzez całkowity dar z siebie; są chwalebnym objawieniem miłości największej, która każe oddać życie za ukochaną osobę” (EV 86).

„Przeszczep narządów jest zgodny z prawem moralnym, jeśli dawca wyraża zgodę i nie grozi mu zbyt duże niebezpieczeństwo i ryzyko. Szlachetny czyn oddawania narządów po śmierci może mieć miejsce wtedy, gdy została w całej pełni stwierdzona rzeczywista śmierć dawcy” (KomKKK 476).