KATOLICKIE FORUM - Wirtualny klasztor PÓJDŹ ZA MNĄ !

Ludzik

który po poznaniu Pana Boga raz po raz wracał do grzesznego życia i na nowo się nawracał ?

bo ja znam tylko takich co jak poznali Pana Boga to juz nie wracali do starego życia ani na moment.

inquisitio

Zycie człowieka jest nieustannym nawracaniem sie ,nieustanną metanoją.

wandering · Gość

Ludzie, którzy nie wytrwali w Bożym Słowie zaczęli spoglądać wstecz i wrócili do stanu, w jakim się znajdowali przed nawróceniem.
Pan Jezus ostrzegał przed taką filozofią życia powiadając:
''Żaden, który przyłoży rękę do pługa i ogląda się wstecz, nie nadaje się do Królestwa Bożego''.
Człowiek wierzący, z powodu rozmyślnego trwania w grzechu, może utracić przywileje, które otrzymał od Boga. W doskonały sposób obrazuje to historia Izraela (1Kor 10,1-12).
Warto nad tym zastanowić się :wink:

Marek MRB · Gość

wandering · Gość

Ludzik

a św. Paweł? jak się nawrócił to już żadnego katolika nie zamordował.

wandering · Gość

Ludzik

Marek napisał, że tylko łotr nie wrócił do grzesznego życia po nawróceniu, a ja podałem, że św. Paweł też nie wrócił. Pytanie czy jest taki święty który wracał do grzesznego życia.

wandering · Gość

exe

Ludzik

a więc skoro ja wracałem do pornografii to już nie mogę być świętym ?

Marek MRB · Gość

"Nie wracał do grzesznego życia" czy "nie popełnił żadnego grzechu"?
Aby zaś nie wynosił mnie zbytnio ogrom objawień, dany mi został oścień dla ciała, wysłannik szatana, aby mnie policzkował – żebym się nie unosił pychą. (8) Dlatego trzykrotnie prosiłem Pana, aby odszedł ode mnie, (9) lecz mi powiedział: Wystarczy ci mojej łaski. Moc bowiem w słabości się doskonali. Najchętniej więc będę się chlubił z moich słabości, aby zamieszkała we mnie moc Chrystusa. /2 Kor 12,7-9/

[color=blue]Wiemy przecież, że Prawo jest duchowe. A ja jestem cielesny, zaprzedany w niewolę grzechu. (15) Nie rozumiem bowiem tego, co czynię, bo nie czynię tego, co chcę, ale to, czego nienawidzę to właśnie czynię. (16) Jeżeli zaś czynię to, czego nie chcę, to tym samym przyznaję Prawu, że jest dobre. (17) A zatem już nie ja to czynię, ale mieszkający we mnie grzech. (18) Jestem bowiem świadom, że we mnie, to jest w moim ciele, nie mieszka dobro; bo łatwo przychodzi mi chcieć tego, co dobre, ale wykonać – nie. (19) Nie czynię bowiem dobra, którego chcę, ale czynię właśnie zło, którego nie chcę. (20) Jeżeli zaś czynię to, czego nie chcę, już nie ja to czynię, ale grzech, który we mnie mieszka. (21) A zatem stwierdzam w sobie to prawo, że gdy chcę czynić dobro, narzuca mi się zło. (22) Albowiem wewnętrzny człowiek [we mnie] ma upodobanie zgodne z Prawem Bożym. (23) W członkach zaś moich spostrzegam prawo inne, które toczy walkę z prawem mojego umysłu i bierze mnie w niewolę pod prawo grzechu mieszkającego w moich członkach. (24) Nieszczęsny ja człowiek! Któż mnie wyzwoli z ciała, [co wiedzie ku] tej śmierci? (25) Dzięki niech będą Bogu przez Jezusa Chrystusa, Pana naszego! Tak więc umysłem służę Prawu Bożemu, ciałem zaś – prawu grzechu.[/quote]/Rz 7,14-25/

wandering · Gość

exe

wandering · Gość

Palma

wandering · Gość

Nawrócenie oznacza wejście na drogę łaski, aby się nawrócić trzeba stanąć w prawdzie, tak wyczytalam :D wejść na ścieżkę wąską i trudną, niewielu takich jest , którzy ją znajdują! :wink:

62Krzych

Marek MRB · Gość

Zdaje się, że w tym wątku używane jest pojęcie święty na przemian w dwu różnych znaczeniach:

osoby zbawionej
osoby wyniesionej na ołtarze (kanonizowanej) jako przykład dla innych

exe

Jeśli chodzi o mnie, Marku, miałem na myśli doskonalenie się.

meteos24

meteos24

meteos24

ABRAHAM45

Aby odpowiedzieć na takie pytanie jakie postawił Ludzik w pierwszym poście trzeba odpowiedzieć na pytanie czy święty to osoba nieskalana żadnym grzechem?

Nieskalany grzechem to jest sam Bóg i Jezus jako Syn Boga. Święty to osoba która żyła zgodnie z wolą Boga czyniąc dobro a w chwili śmierci nie miała grzechów na sumieniu,szczególnie ciężkich. Czy jednak nie miała ich za życia? Nie, mogła mieć jakieś grzechy,może nawet ciężkie,ale jeśli zmieniła swoje postępowanie i do ciężkich grzechów nie wróciła a resztę życia poświęcała na czynieniu dobra to także można zostać świętym. Bóg uznając kogoś za świętego nie bierze pod uwagę samych czynów ale całe życie,także te dobre uczynki,tym bardziej bierze pod uwagę fakt gdy ktoś się nawraca i zmienia swoje postępowanie. Tak jak było ze świętym Pawłem.

Myślę że święci mogli popełniać grzechy nawet spowiadając się ale te grzechy ale były to grzechy lekkie, gdyż nasza dusza nie jest doskonała by bez pomocy Boga być idealną. Dlatego pewne grzechy mogą się pojawiać,ważne aby grzechy nie były ciężkie.

Pięknie jest to opisane w Dzienniczku św. Faustyny:

uel

Wydaje mi się że sprawa grzechów nie jest najistotniejsza. Najważniejsze znaczenie wydaje mi się że ma miłość połączona ze wstrętem i nienawiścią do grzechu. Można np całe życie postępować tak aby grzechów nie popełniać, można tracić na to wszystkie siły. Można mieszkać na pustyni i być dumnym że się nie grzeszy , ale czy to będzie świętość ? Wątpie . Można natomiast zwyczajnie grzechów unikać i nienawidzieć, modlić się , kochać Boga, spełniać dobre uczynki, ale siłą rzeczy słabości biorą górę i człowiek może grzeszyć nawet ciężko. Czy wtedy jest potępiony ? Wątpie . Pan Bóg nie jest formalistą, patrzy na ludzkie wysiłki i zmagania. Nie wszyscy będą sądzeni tak samo. Dla niektórych pewne rzeczy mogą być proste a dla innych te rzeczy mogą być nieosiągalne, jeśli komuś coś przychodzi bez trudu w celu osiągnięcia jakiegoś małego dobra, to ten dla którego osiągnięcie tego małego dobra, kosztuje go wiele trudu wysiłku, upadków, to nie będą jednakowo wzrastać duchowo, tylko ten który wkłada trud, będzie szybciej się doskonalił. Uważam że miarą świetości nie jest to jak mało grzechów popełnimy, ale ile miłości mamy do Boga i do bliźnich ze względu na Boga

meteos24