KATOLICKIE FORUM - Wirtualny klasztor PÓJDŹ ZA MNĄ !

Angustias

Hej, mam takie pytanie, w zasadzie raczej dla kobiet. Od dłuższego czasu próbuję określić, czym właściwie jest podniecenie. Czy powinno się z nim utożsamiać każde przyjemne uczucie, które pojawia się w naszym ciele, każde dreszcze?
Czy jest może rozróżnienie na jakieś uczucie, które jest wywołane przez silne emocje (w moim przypadku np. gdy wiem, że ktoś mi ufa, podziwia mnie etc.), które w żadnym wypadku nie będzie grzechem?

Mam z tym straszny problem, we wszystkich uczuciach, które się we mnie pojawiają (za moją zgodą) widzę od razu grzech, a może niepotrzebnie.

Będę bardzo wdzięczna za każdą pomoc i wyjaśnienie ;)

maly_kwiatek · Gość

Nie jestem kobietą, natomiast wydaje mi się, że zagadnienie nie dotyczy tylko damskiej płci.
Według mojej wiedzy, uczucia mają charakter spontaniczny. Człowiek nie jest w stanie - i nie powinien próbować - tłumić uczuć, ani ich udawać, bądź udawać, że ma się inne uczucia, niż się ma.

Uczucia są naturą człowieka i trzeba się z natury danej przez Boga - cieszyć.

Podniecenie - to specyficzne uczucie dotyczące sfery seksualnej. Jest naturalne i bezgrzeszne, jak każde inne uczucie.
Nic złego nie ma także w tym, że pojawiają się poruszenia w sferze myśli, wyobrażeń i ciała.
Także bardzo specyficzne poruszenia ciała u mężczyzn nie są grzechem, tylko odruchem natury.

Gdzie zatem jest granica grzechu i sam grzech?

Grzechem jest brak szacunku dla osoby, czy to innej, czy też własnego siebie.
A ten brak szacunku i wykorzystanie ciała, bądź marzenia o wykorzystaniu ciała do celów nie przeznaczonych do miłowania z szacunkiem, wynika z aktu woli.
To wola człowieka, by oddać się marzeniom, fantazjom i działaniom na rzecz erotyzacji swych myśli i zachowań jest grzechem. Ten akt woli uruchamia wszystko, co już z szacunkiem i miłością nie ma wiele wspólnego.

Jakie wskazówki praktyczne?
Gdy pojawia się czynnik stymulujący erotycznie, przejść obok niego bez angażowania umysłu, nie rozmyślać nad nim, przechodzić do innych spraw, jakie są w tym czasie istotne.
Można cieszyć się swym ciałem i jego odruchami, lecz bez eskalacji i podsycania.

Każdego dnia patrzysz w lustro, przy okazji kosmetyki, podobasz się sobie i z zadowoleniem odchodzisz napełniona tą pozytywną energią na cały dzień. A przecież ta radość akceptacji samej siebie nie zamienia się w patologiczne wyobrażenie, że jesteś o wiele piękniejsza - i tym samym lepsza - od innych i możesz innymi gardzić w związku z tym. Po prostu nie ma nawet takiego kierunku myśli.

Umysł w odniesieniu do cielesności można tak samo wygimnastykować - przypuszczam, ze tak robią zakonnice. Nie uruchamiamy woli - nie pozwalamy sobie na erotyczne myśli i fantazje i ich eskalacje.
I to wszystko.
Jest jeszcze gdzieś granica miedzy grzechem lekkim i ciężkim. Jednak nie o to pytałaś, a w tej materii granica jest bardzo płynna i najlepiej jej nie osiągać.

I jeszcze inspirujący artykuł, skierowany do chłopca wprawdzie, jednak jak już napisałem, natura ludzka jest podobna, niezależnie od rodzaju płci.

[link widoczny dla zalogowanych]

maly_kwiatek · Gość

Jaśmina · Gość

Podniecenie to nic innego jak reakcja mimowolna organizmu. Nie bardzo mamy na to wpływ. Niestety rodzi się niezależnie od naszej woli. Natomiast jeśli nie ma świadomego wyboru zła, trudno mówić o grzechu.

Angustias

„Nie wiem czy dobrze zrozumiałem, uważasz za grzech naturalną radość, ze ktoś Cię pochwalił, akceptuje Cię? "

Nie radość, tylko uczucie w sensie fizucznym, które się wtedy pojawia. I nie mówię o czymś spontanicznym, tylko o takich sytuacjach, w których mam możliwość uniknięcia okoliczności, które to uczucie wzbudzą lub po prostu niemyślenia o rzeczach, które je wzbudzają.

maly_kwiatek · Gość

exe