KATOLICKIE FORUM - Wirtualny klasztor PÓJDŹ ZA MNĄ !

exe

Niedawno zrobiono niezłe zamieszanie wokół wypowiedzi papieża Franciszka względem roli kary cielesnej w wychowaniu dzieci. szczególnie mocno oliwy do ognia dolewają takie rtykuły z komentarzem, jak [link widoczny dla zalogowanych].

Komentarz oczywiście jest wzbogacony o "ekspertyzę" zasadzającą się na zarzucie starym, jak grzech, to jest na nieznajomości praktycznego życia w rodzinie przez księży, co ma ich zdyskredytować w swej misji duszpasterskiej.

Ja jednak proponowałbym wersję artykułu o tym samym, , gdzie jest umieszczone bardziej rzetelne tłumaczenie papieskich słów [link widoczny dla zalogowanych] , na kanwie której można ujrzeć o wiele zdrowsze korzenie wypowiedzi PP Franciszka, niż się to pobieżnie wydawać by mogło.

macierzanka

Ja dla odmiany odeślę do znanej postaci jaką jest Janusz Korczak - wychowanie dziecka bez bicia, uniwersalne podejście ponadreligijne. (to jako uzupełnienie tematu wychowania)

exe

Owszem, to znamienita postać, o zasługach pedagogicznych nie do przecenienia, jednak my rozmawiamy w tej chwili o warunkach wychowania w okresie względnego spokoju w Europie, zaś Korczak działał w stanie silnego, stałego napięcia, wywołanego okropieństwami wojny. To rozróżnienie nie wydaje się do pominięcia, ale chętnie pod dyskuję. Wink

macierzanka

Przywołałam tutaj Korczaka, ponieważ to bardzo ważna postać właśnie odnośnie wychowania:). Napisałeś, że żyjemy w czasach względnego pokoju - owszem (niestety to, co dzieje się na Ukrainie jest okrutne...), ale nasza rzeczywistość jest pełna zła. Po wojnie nastąpiło całkowite odwrócenie wartości moralnych, zmieniła się kultura i niestety część tradycji. O ile dzisiaj nie ma, aż tak wysokiego ryzyka ponownej wojny to zasięg zła jest bardzo szeroki.

Po pierwsze: internet.
To oczywiście źródło wiedzy, ale także i mnóstwa złych przekazów, które bywają brane za bardzo dobre rady. Rodzice sięgają do internetowych poradników, które nie są pisane przez kompetentnych ludzi - tak naprawdę w internecie każdy może zamieścić swoją teorię. Tutaj właśnie można nawiązać to tego, co zamieściłeś. Przekręca się choćby znaczenie wypowiedzi takich ludzi jak papież. Sieć obecnie jest zalewana informacjami na temat podejścia papieża do rodziny i wychowania (nie tak dawno była wielka afera odnośnie sformułowania, że "katolicy to nie króliki" i widzieliśmy jakie to niosło za sobą konsekwencje :( ). Przykre bo neguje się nie tylko obraz rodziny, ale także głowy kościoła.

Moim zdaniem wychowanie powinno być oparte na prawach człowieka (dziecko ma takie same prawa pod tym względem) oraz wiary jeżeli ludzie są osobami wierzacymi. Rodzice ślubując przed Bogiem zobowiązują się do wychowywania dziecka w wierze. Najlepszym przykładem była właśnie Święta Rodzina.

Po drugie: telewizja.
Media pokazują nam programy z cyklu "Dlaczego ja" czy inne gdzie obraz rodziny jest niestety w większości patologiczny. Na porządku dziennym w tych seriach wyreżyserowanych odcinków są awantury, przemoc i inne rzeczy. Podobnie jest z obecnymi autorytetami, których coraz mniej... (mam na myśli tych godnych naśladowania). Przedstawia się sylwetki "Super niani", które w swoich wyreżyserowanych odcinkach są idealne natomiast życie konfrontuje ten obraz z prywatnym życiem tych osób.

Po trzecie: przemoc rodzi przemoc. Klapsa dostawało dziecko, które nie do końca było w stanie zrozumieć słowo "nie". Można to porównać do działania ćmy, która lgnie do światła choć to przecież niebezpieczne dla jej życia, tyle, że jej nikt tego nie wytłumaczy i choć będziemy ją odganiać to ona za każdym razem będzie wracać. Często dziecko dopóki samo się nie przekona na własnej skórze, że coś jest złego nie zrozumie dlaczego rodzice zabraniają mu choćby wsadzać przedmiotów do kontaktu. Klaps nie był formą "zadania bólu z całej siły". Tyłek nie jest, aż tak wrażliwy jak części ciała, ale nie chodzi by dziecko miało poczuć rozrywający ból. Są różne szkoły wychowania i podejścia do klapsów. Nie znaczy to jednak, że propaguję takie zachowanie. Nie można przeginać w żadną stronę. Nie można dziecka maltretować, doprowadzać do tego aby bało się rodziców- przecież to nie o to chodzi! Chodzi o szacunek i oddanie względem rodziców, którzy poświęcili swoje życie aby wychować swoje potomstwo (Przykazanie Czcij ojca i matkę swoją). Z kolei bezstresowe wychowania doprowadza do problemów w rodzinie. Moim zdaniem relacja między dzieckiem a rodzicem powinna nie zawierać takich elementów jak agresja (zarówno słowna jak i cielesna) oraz wszelakich negatywnych odczuć.

Stosowanie nagród i kar ma swoje plusy i minusy. Nie można nagradzać dziecko pieniędzy za dobre oceny, tak samo nie można narzucać na młodego człowieka zbyt wielkiej kary. We wszystkim należy zachować umiar pamiętając, że dziecko to także człowiek, ale o zupełnie innym etapie rozwoju fizycznego i psychicznego.

Marek MRB · Gość

Klaps jest takim samym narzędziem wychowawczym jak każde inne - i często mniej stresogennym niż inne.
Im młodsze dziecko tym bardziej wychowanie przypomina tresurę, im większe - dialog.
Oczywiście "klaps" dla małego dziecka polega raczej na np. zrobieniu niezadowolonej miny przez rodzica.
Najważniejsze - ważne jest potencjalne istnienie klapsa, niż samo jego wymierzanie.
Dziecko uczy się że w społeczeństwie przestrzeganie prawa bedzie wymuszane - nawet w skrajnych wypadkach siłą.

Oczywiście rodzic, który ma jakiekolwiek skłonności do przemocy musi zrezygnować z stosowania klapsa.

Gość

[link widoczny dla zalogowanych]

exe

TOMASZ-V.A.D · Gość

Pamiętam jak nam jeden z nauczycieli opowiadał o karach jakie stosowano w jego rodzinie względem dzieci. Syn kładł się sam na łóżku i dostawał paskiem po tyłku.
Można by się zastanawiać czy ten syn wiedział co robi, że sam tak kładł się aby dostać paskiem po tyłku? Przecież dziecko zazwyczaj broni się przed taka karą lub prosi aby go nie karać w taki sposób. I wreszcie podstawowe pytanie: czy dziecko po takiej karze nadal ma szacunek do rodzica, czy nadal kocha swoich rodziców mimo takich kar?

Okazuje się, że tak. Dziecko nie poczytywało tego jako brak miłości ze strony rodzica, ale za karę na jaką zasłużyło swoim złym zachowaniem i nadal kochało swoich rodziców, nadal miało szacunek. Okazywało się nawet więcej w późniejszym czasie: dziecko było wdzięczne swoim rodzicom za takie a nie inne wychowanie, gdyż rodzice uchronili dziecko przed poważnymi błędami, złymi zachowaniami.

Ten sposób wychowania dzieci niestety został uznany przez wielu ludzi za niewłaściwy, ale wiem, że są jeszcze tacy, którzy właśnie w ten stary tradycyjny sposób wychowują swoje dzieci. Mądrzy i kochający rodzice nawet przy takich karach nie pozwolą dziecku na takie negatywne odczucia dziecka względem rodzica, że dziecko nie jest kochane, że ma być tylko karane za wszystko jedna karą - karą cielesną. To nie jest właściwe i nie postępują tak dobrzy rodzice. Dobry rodzic - czy to matka czy ojciec potrafi rozmawiać z dzieckiem, okazuje troskę i zrozumienie a karze tylko wtedy, gdy jest to naprawdę konieczne, aby dziecku pokazać, że w dany zły sposób nie można postępować. Dziecko widząc troskę rodziców i to, że kary są dawane tylko wtedy, gdy rzeczywiście bardzo źle się zachowało będzie kochało swoich rodziców/rodzica.

Kiedyś z tego powodu nikt szumu nie robił, teraz nawet dzieci się odbiera.
Chce sie iść za głosem świata, Europy, ale do czego to prowadzi? W niektórych krajach dzieci posyłają swoich rodziców do więzienia, nawet fałszywie ich oskarżając za używanie przemocy. Posyłają tych, którzy przez wiele lat troszczyli sie o ich dobre wychowanie, o ich zdrowie, edukację. Rodzina się rozpada. Do tego dąży sie takim sposobem. Czy rodzina stanowi więc jakąś wartość? Dlaczego prawa rodzinne ustalają osoby, które w taki sposób chcą niszczyć pokoleniowe metody wychowawcze.

Katoliczka zarzuca takie rzeczy papieżowi, ale chyba z katolicyzmem to nie wiele ma wspólnego, aby podważać autorytet papieża. Nie trzeba być papieżem, aby mieć możliwość wyrażania właściwej opinii na temat wychowania. Nie trzeba być pedagogiem aby dobrze wychować swoje dzieci. Wystarczy miec doświadczenie właściwych relacji we własnej rodzinie.

Słowo Boże także mówi o karceniu dzieci, ale uwzględnia aby to czynić z miłością do dziecka - aby taka kara była wychowawcza a nie krzywdząca.

Water-mix

uwazam, ze Papież Franciszek ma rację,
pod warunkiem ze kary cielesne nie sa rozładowanie emocji rodzica na dziecku
a walorem edukacyjnym, chłosta była stosowana w Biblii
zatem gdyby była złem, lub grzechem, Bog zakazałby jej

Syn mądry miłuje karcenie,
naśmiewca nie słucha nagany.

Rózga i karcenie udziela mądrości;
chłopiec pozostawiony sobie jest wstydem dla matki.

a wszystkich, których kocham, karcę i ćwiczę.
Bądź więc gorliwy i nawróć się!

itd itd

TOMASZ-V.A.D · Gość

Aż tak daleko względem dziecka nie trzeba się już posuwać, aby karać je chłostą. Nawet i lanie paskiem nie jest nieraz konieczne. Kara ma być tylko ukazaniem dziecku właściwej drogi postępowania czyli zaniechania tego co złego uczyniło i nie wracania do tego. Jak rodzic chce rozładować emocje to niech idzie na salę, gdzie uprawia się sztuki walki i niech tam w worek treningowy powali sobie. Dziecko nie jest workiem treningowym ani obiektem do wyładowywania na nim złych emocji. Względnie niech człowiek sobie klapnie na tyłku i poczyta Pismo Święte, może dzięki temu rozładuje emocje.

Polecam wtedy bardzo ciekawe teksty, które dają wiele do myślenia:

Water-mix

oczywiscie, jak napisałem dziecko nie jest obiektem do wyżywania się
chłosta- to byl przykład pokazujący tylko, ze Słowo Boże dozwala nawet takie kary
(Chłosta jest bodajże zakazana w prawie RP, a jak wiemy łamanie praw świeckich również jest zakazane )
zatem oburzenie niektorych na słowa Papieża , a tymbardziej mowienie ze namawia do grzechu jest troszke takim chciejstwem a nie poparte faktami biblijnymi.

Ogólnie zauwazyłem dziwną tendencje siania nienawiści wobec ówczesnego Papieża..
Sporą robotę zrobiło fałszywe orędzie, ktore rozniosło się niestety drogą kropelkową jak trucizna po ludziach, ale nie bede go tutaj przytaczał.

TOMASZ-V.A.D · Gość

Mnie najbardziej uderza fakt, że papież jest krytykowany przez samych katolików, którzy jako katolicy powinni znać stanowisko Kościoła i nauczanie Biblii na temat karania dzieci. Oczywiście nie do przesady - tak jak z tą chłostą w Biblii. Myślę, że nawet sam papież tego nie zaleca, ale te tradycyjne metody przez wiele lat się sprawdzały i dzieci nienawidziły za to swoich rodziców, były im wdzięczne za dobre wychowanie.

Po prostu społeczeństwa chorują kierując sie tym co głosi świat a nie Biblia czy Kościół a wiele uwag ze strony Kościoła bierze się wręcz dosadnie wchodząc przez to w krytykę osób, które dla nas katolików, chrześcijan powinny pozostawać autorytetem.