KATOLICKIE FORUM - Wirtualny klasztor PÓJDŹ ZA MNĄ !

uel

Aby wykluczyć wszelkie wątpliwości niegodziwości mszy NOM, i wyższości mszy rytu trydenckiego. Jeden jest Bóg, sakramentalnym źródłem wiary nie jest to co zewnętrzne, ludzkie działanie, ornaty... Co mówi św. Tomasz ?

CZY ZŁY KAPŁAN MOŻE KONSEKROWAĆ EUCHARYSTIĘ? - Św. Tomasz z Akwinu 28, 3,82, a 5

Na pozór nie, skoro: .
1. Hieronim mówi: „Kapłani pełniący posługę przy Eucharystii i rozdzielający bezbożnie Krew Pańską godzą w prawo Chrystusa, jeśli sądzą, że Eucharystia zostaje zrealizowana nie przez życie, lecz przez modlitewne słowa zanoszącego błagania, oraz uważają za konieczne uroczyste modły, nie zasługi kapłańskie. O nich to powiedziano: Niech kapłan splamiony winą nie przystępuje do składania, ofiar Panu". Kapłan grzesznik, ponieważ jest splamiony winą, nie ma w sobie życia ani zasług harmonizujących z sakramentem Eucharystii. A zatem nie może konsekrować Eucharystii.

2. Damasceńczyk mówi, że nadprzyrodzona przemiana chleba i wina w Ciało i Krew Pańską spełnia się przez przyjście Ducha Świętego". Ale papież Gelazy s, cytowany przez Dekret, zaznacza: „W jakiż to sposób ma przyjść na wezwanie Duch z nieba, jeśli kapłan, który prosi Go o przybycie, jest notorycznym sprawcą wielu zbrodni?" Zły kapłan nie może przeto konsekrować Eucharystii.

3. Konsekracja eucharystyczna dokonuje się przez kapłańskie błogosławieństwo, Lecz błogosławieństwo kapłana grzesznika jest w Eucharystii bezowocne, bo do takich kapłanów odnoszą się słowa Pisma św.5: „Przeklnę wasze błogosławieństwa". Dionizy zaś mówi: „Ten, kto nie jest oświecony, odpadnie od stanu kapłańskiego niezawodnie /197/. Będę uważał za zuchwalca tego, kto wyciąga dłonie do posługi kapłańskiej i małpując Chrystusa waży się wygłaszać nadboskimi symbolami plugawe bluźnierstwo, nie nazwę bowiem tego modlitwą".

A jednak Augustyn mówi: „W Kościele Katolickim przy sprawowaniu tajemnicy Ciała i Krwi Pańskiej ani dobry kapłan niczego nie doda, ani zły nie ujmie. Dokonuje się ona bowiem nie zasługą konsekratora lecz słowem Stwórcy i mocą Ducha Świętego" Wykład: Wiemy, że kapłan dokonuje konsekracji Najświętszego Sakramentu z upoważnienia Chrystusa, nie swą własną mocą, i że czyni to jako Jego sługa. Jeśli nawet jest złym człowiekiem, nie przestaje być Chrystusowym sługą, służą mu dobrzy i źli, słudzy bądź niewolnicy. Mówi o nich Pan: „Kto, mniemasz, jest sługą wiernym i roztropnym", a dalej: „Jeśliby ów zły sługa rzekł w sercu swoim". A oto słowa Apostoła: „Niech więc człowiek uważa nas za sługi Chrystusa" i dalej: „Sumienie niczego minie wyrzuca, ale przez to nie jestem usprawiedliwiony". Był przeto pewien, że jest sługą Chrystusa, ale nie miał pewności co do tego czy był sprawiedliwym. Więc można być Chrystusowym sługą, nawet jeśli się nie jest prawym człowiekiem. Na tym polega wyższość Chrystusa, że służy Mu, jako prawdziwemu Bogu, nie tylko to co dobre, lecz także to co złe, przyczyniając się za sprawą Bożej Opatrzności do chwały Chrystusa. Jasne więc, że kapłani nawet ci, nie święci a grzeszni, mogą konsekrować Eucharystię.

Ad 1. Hieronim w przytoczonej wypowiedzi przeciwstawił się błędnemu przekonaniu tych księży, którzy sądzili, że nawet wtedy, kiedy ciąży na nich grzech, mogą godnie konsekrować Eucharystię, wychodząc z założenia że są kapłanami. Tezę swoją oparł Hieronim na starotestamentowym zakazie dopuszczania do ołtarza kapłanów ułomnych. Nie przeczył jednak, że z chwilą przystąpienia do ołtarza, ofiara przez nich złożona jest ofiarą rzeczywistą.

Ad 2. Przytoczone słowa papieża Gelazego poprzedza następujące zdanie: „Świętość religii, która wytycza granice karności katolickiej, wymaga takiego szacunku, że człowiek nie śmie przystąpić do sprawowania "obrzędów nie mając czystego sumienia". Wyjaśnia to myśl autora, że kapłan obarczony grzechem nie powinien przystępować do tego sakramentu. Toteż dalsze jego słowa : „W jakiż to sposób Duch z nieba przyjdzie na wezwanie" mamy brać w tym znaczeniu, że Duch ten nie przychodzi ze względu na zasługę kapłana, lecz działa tu moc Chrystusa, którego słowa wygłasza kapłan.

Ad 3. Jedna i ta sama czynność może być zła ze względu na opaczną intencję sługi, dobra zaś przez wzgląd na dobrą intencję pana. Analogicznie do tego pobłogosławienie dokonane przez kapłana grzesznika, jako sprawowane niegodnie, zasługuje na przekleństwo i nie jest uważane za modlitwę, lecz za obelgę i bluźnierstwo, jednocześnie zaś jest święte i skuteczne, bo wygłaszane w imieniu Chrystusa. Toteż znamiennie powiedziano: Przeklnę błogosławieństwa wasze

uel

"CZY MSZA ŚW. ODPRAWIONA PRZEZ ZŁEGO KAPŁANA MA MNIEJSZĄ
WARTOŚĆ OD MSZY ODPRAWIONEJ PRZEZ KAPŁANA DOBREGO?

Na pozór nie, skoro:

1. Zdaniem Grzegorza x: „O, w jak zdradliwe sidła wikłają się ci, którzy sądzą, że skryte boskie Tajemnice może ktoś uświęcić bardziej niż inni. Jeden bowiem i tenże sam Duch Święty, działając w ukryciu i niewidzialnie te tajemnice uświęca". Otóż celebrowanie tych tajemnic dokonuje się we mszy św. Więc msza odprawiona przez złego kapłana nie ustępuje tej, którą odprawił kapłan dobry.

2. Eucharystia - podobnie jak chrzest - jest sprawowana mocą Chrystusa przez Jego sługę, bo Chrystus jest tym, który chrzci, a sakrament Eucharystii konsekruje kapłan z ramienia Chrystusa. Jak wiemy zaś 2, chrzest nie staje się lepszy przez to, że lepszy sługa go udziela. Podobnie i msza św. odprawiona przez lepszego kapłana nie jest lepsza.

3. Podobnie jak istnieje różnica między dobrymi a lepszymi uczynkami kapłana, istnieje między uczynkami dobrymi a złymi. Gdyby msza odprawiona przez lepszego kapłana była lepszą, to nasuwałby się wniosek, że odprawiona przez złego jest złą. Jest to wniosek niesłuszny, bo jak stwierdza Augustyn, zło cechujące sługę nie może się udzielać misteriom Chrystusa. Nie jest więc lepszą msza odprawiona przez lepszego kapłana. A jednak czytamy w Dekrecie: ,,Im godniejsi będą kapłani, tym łatwiej ich wołanie osiągnie swój cel". Wykład: We mszy św. należy wziąć pod uwagę dwie rzeczy: sam sakrament, to jest moment główny, oraz modlitwy zanoszone za żywych i umarłych. Z uwagi na .sam sakrament msza odprawiona przez kapłana złego niemniejszą ma wartość niż msza, którą odprawił kapłan dobry, bo w obu mszach zostaje zrealizowany ton sam sakrament. Modlitwę zanoszoną w czasie mszy św. można ująć w dwóch aspektach, mianowicie: jako modlitwę osobistą celebrującego kapłana i jako modlitwę zanoszoną przez tego kapłana w imieniu Kościoła. Skuteczność modlitwy osobistej jest uwarunkowana pobożnością modlącego się kapłana, toteż bardziej owocna jest msza św. odprawiona przez kapłana lepszego. Lecz w czasie mszy kapłan zanosi modlitwę z ramienia Kościoła, pełniąc funkcję jego sługi. Sługą tym, jak stwierdzono wyżej przy omawianiu służby Chrystusowej , jest również kapłan grzesznik. Z tego względu nie tylko modlitwa zanoszona przez kapłana grzesznika w czasie mszy św., lecz także wszystkie inne modlitwy, związane z jego posługą i zanoszone z ramienia Kościoła, są owocne. Bezowocne są natomiast jego modlitwy prywatne, bo jak czytamy w Biblii ", „kto ucho swe odwraca, by Prawa nie słyszeć, tego nawet modlitwa będzie wstrętna".

Ad 1. Przytoczone słowa Grzegorza uwypuklają świętość Bożego sakramentu.
Ad 2. W sakramencie chrztu nie zanosimy uroczystych modlitw za ogół wiernych, jak to czynimy we mszy św. Tym się różni Eucharystia od chrztu. Istnieje natomiast podobieństwo między nimi co do ich skuteczności, jako sakramentów.
Ad 3. Moc Ducha Świętego sprawia, że dobro Ciała Mistycznego staje się udziałem wszystkich Jego członków, zjednoczonych w miłości, tak że osobiste dobro, przejawiające się we mszy odprawianej przez dobrego kapłana, owocuje w pozostałych. Natomiast zło cechujące jednego człowieka - jak mówi Augustyn - może zaszkodzić pozostałym tylko, jeżeli zareagują na nie przyzwoleniem"

uel

CZY MOGĄ KONSEKROWAĆ HERETYCY, SCHIZMATYCY I WYŁĄCZENI Z
KOŚCIOŁA? - Św Tomasz z Akwinu (28, a 7)

Na pozór nie, skoro:
1. Jak twierdzi Augustyn: „Poza Kościołem Katolickim nie ma prawdziwej ofiary". Papież Leon zaś mówi i słowa te czytamy w Dekrecie, że „nie ma ani ważnego kapłaństwa, ani prawdziwej ofiary w przeciwnym razie , czyli poza Kościołem stanowiącym Ciało Chrystusa. A zatem heretycy, schizmatycy i ekskomunikowani, jako odłączeni od Kościoła, nie mogą sprawować prawdziwej ofiary.

2. Tamże czytamy następujące słowa papieża Innocentego: „Zezwalamy na przyjmowanie arian i podobnej zakały, skoro widzimy ich pokutę, nie uważamy jednak za dopuszczalne przyjmowanie ich duchownych, cieszących się godnością kapłańską lub jakąś inną o charakterze sakramentalnym, skoro uznajemy ważność tylko ich chrztu". Do konsekrowania Eucharystii natomiast nie może być dopuszczony ktoś, kto kapłanem nie jest. Więc heretycy oraz im podobni nie mogą konsekrować Eucharystii.

3. Pozostający poza Kościołem nie mogą - jak się zdaje - występować w imieniu całego Kościoła. Otóż kapłan konsekrując Eucharystię, czyni to w imieniu Kościoła, co zostaje uwidocznione przez fakt, że wszystkie modlitwy zanosi on w imieniu Kościoła. Wydaje się więc, że ci, co są poza Kościołem, mianowicie: heretycy, schizmatycy i ekskomunikowani nie mogą konsekrować Eucharystii. A jednak Augustyn mówi: „Zarówno chrzest, jak i święcenia pozostają w nich nienaruszone". Mówiąc to, ma na myśli heretyków, schizmatyków i ekskomunikowanych. Otóż na mocy święceń kapłan posiada władzę konsekrowania Eucharystii. Wydaje się przeto, że heretycy, schizmatycy i ekskomunikowani mogą konsekrować Eucharystię, skoro ich święcenia są nadal ważne. Wykład: Niektórzy teologowie twierdzili, że heretycy, schizmatycy i ekskomunikowani nie mogą sprawować sakramentu Eucharystii, ponieważ są poza Kościołem. Lecz co do tego oni się mylą. Bo jak mówi Augustyn, ,,nie posiadać czegoś wcale, a posiadać coś bezprawnie - to są dwie różne rzeczy", podobnie jak „nie dać czegoś wcale, a dać coś bezprawnie". Otóż ci, którzy należąc do Kościoła, otrzymali przez święcenia kapłańskie władzę konsekrowania, a potem przez herezję, schizmę albo ekskomunikę od Kościoła odeszli, otrzymali władzę w sposób należyty, lecz z niej bezprawnie korzystają. Ci zaś, którzy zostali wyświęceni będąc odłączonymi, bezpodstawnie otrzymali władzę i bezprawnie z niej korzystają. W obu wypadkach posiadają tę władzę. Wskazuje na to fakt, że jak mówi Augustyn , kiedy powracają do kościelnej jedności, nie udziela się im święceń ponownie, lecz są przyjmowani z uwzględnieniem posiadanych święceń. Ponieważ zaś konsekracja Eucharystii jest aktem wynikającym z władzy otrzymanej przez święcenia, osoby odłączone od Kościoła przez herezję, schizmę lub ekskomunikę mogą wprawdzie konsekrować Eucharystię, tak że po dokonaniu konsekracji jest w niej prawdziwe Ciało i Krew Chrystusa, lecz czynią to bezprawnie i postępując tak grzeszą. Toteż nie otrzymują owoców Ofiary, stanowiącej ofiarę duchową.

Ad 1. Wypowiedź Augustyna oraz podobne do niej akcentują niewłaściwość Ofiary składanej poza Kościołem. Więc poza Kościołem' nie może być Ofiary duchowej, rzetelnej w sensie owocności, choć może być rzetelna w sensie sakramentu, bo jak wiemy, grzesznik spożywa Ciało Chrystusa w sposób sakra-mentalny, lecz nie w sposób duchowy.

Ad 2. Nie ma zastrzeżeń tylko co do chrztu udzielanego przez heretyków lub schizmatyków, ponieważ w razie konieczności mogą oni chrzcić godziwie. Lecz w żadnym razie nie mogą godziwie konsekrować Eucharystii oraz udzielać innych sakramentów.

Ad 3. Kapłan podczas celebry odmawia wprawdzie modlitwy w imieniu Kościoła, z którym pozostaje w jedności, lecz konsekrując sakrament wygłasza słowa w imieniu Chrystusa, bo pełni tę funkcję w Jego zastępstwie na podstawie władzy otrzymanej przez święcenia. Toteż kapłan od Kościoła odłączony, ponieważ nie traci tej władzy, konsekruje prawdziwe Ciało i Krew Chrystusa, lecz jego modlitwy z powodu braku jedności z (Kościołem nie odnoszą skutku.

uel

CZY KAPŁAN ZDEGRADOWANY MOŻE SPRAWOWAĆ SAKRAMENT EUCHARYSTII? Św. Tomasz z Akwinu 28 a 8

Na pozór nie, skoro:
1. Nikt nie może sprawować sakramentu Eucharystii inaczej jak na mocy posiadanej władzy konsekrowania. Lecz - jak czytamy w prawie kościelnym ten kto został zdegradowany nie posiada władzy konsekrowania Eucharystii, choć posiada władzę udzielania chrztu. Wydaje się więc, że kapłan zdegradowany nie może konsekrować Eucharystii.

2. Ten kto coś daje, może daną rzecz odebrać. Biskup udzielając święceń daje kapłanowi Władzę konsekrowania. Eucharystii. Degradując go może ją przeto odebrać.

3. Przez degradację kapłan albo traci władzę konsekrowania sakramentu Eucharystii, albo traci jedynie możność korzystania z tej władzy. Lecz możność korzystania z tej władzy kapłan traci już przez ekskomunikę; ekskomunikowanemu nie wolno z niej korzystać. Wydaje się więc, że przez degradację kapłan traci samą Władzę konsekrowania Eucharystii i przypuszczalnie już nie może sprawować tego sakramentu.

A jednak Augustyn dowodzi, że „odstępca od wiary nie traci chrztu, bo nie udziela się go ponownie tym, którzy powracają przez pokutę, gdyż uważa się że chrztu nie mogli utracić". Podobnie zdegradowanemu kapłanowi, jeśli pojednał się z Kościołem, nie udziela się ponownie święceń. Nie traci on przeto władzy konsekrowania. A zatem kapłan zdegradowany może sprawować omawiany sakrament. Wykład: Władza konsekrowania Eucharystii wiąże się ściśle z charakterem sakramentalnym kapłaństwa /200/. A charakter sakramentalny, jak wiadomo, nie może być zatarty, otrzymuje się go bowiem wraz z określoną konsekracją, która podobnie jak konsekracja jakiejś rzeczy jest czymś trwałym, nie może być utracona ani udzielona powtórnie. Stąd jasny wniosek, że degradacja nie pozbawia kapłana władzy konsekrowania Eucharystii. Mówi bowiem Augustyn, że „jedno i drugie - chodzi tu o chrzest i kapłaństwo - jest sakramentem. Obu tych rzeczy udzielamy człowiekowi przez jakąś konsekrację, przez konsekrację przy ochrzczeniu i przez konsekrację przy udzieleniu święceń. Nie godzi się więc katolikowi ponawiać żadnej z nich". Jasne jest przeto, że kapłan zdegradowany może sprawować sakrament Eucharystii.

Ad 1. Jak wynika z kontekstu, wspomniany kanon nie ma charakteru orzeczenia, lecz przedstawia zagadnienie sporne.

Ad 2. Biskup udziela władzy związanej ze stanem kapłańskim nie swą własną mocą, lecz jako sługa Boży. Stanowiąc narzędzie w ręku Boga powoduje skutki, których człowiek nie może przekreślić stosownie do słów: „Co Bóg złączył, niech człowiek nie rozdziela". Toteż biskup nie może pozbawić kapłana udzielonej mu władzy, podobnie jak ten, kto kogoś ochrzcił, nie może ochrzczonego pozbawić sakramentalnego charakteru chrztu.

Ad 3. Ekskomunika jest zabiegiem leczniczym. Toteż ekskomunikowani nie tracą prawa do wykonywania władzy przysługującej kapłanowi na stałe, lecz tylko do czasu aż nastąpi poprawa. Degradowani natomiast zostają pozbawieni tego prawa na stałe jako wyłączeni ze stanu kapłańskiego.