KATOLICKIE FORUM - Wirtualny klasztor PÓJDŹ ZA MNĄ !

kasiadark · Gość

"W doświadczeniu mego niepozbawionego burz życia udało mi się odkryć, że najbardziej potrzebna jest nam cisza, cisza, która przemienia nasze życie. W każdym z nas jest miejsce, gdzie przebywa cisza, cisza dająca ukojenie i cisza pełna niepokoju. Często lękamy się ciszy i może z tego powodu słuchamy byle czego, byle co robimy czy byle co mówimy, aby nie spotkać ciszy. Dzieje się tak dlatego, że cisza objawia nam prawdę o nas samych, w ciszy mówi nasze wnętrze; w ciszy dostrzegamy nasze uczucia i myśli, w ciszy pracuje na przyspieszonych obrotach nasza wyobraźnia.

Trzydziestotrzyletnia Weronika le Guen spędziła 111 dni w grocie na głębokości 82 metrów. Cisza i samotność okazały się tak silnym przeżyciem, że nie potrafiła odnaleźć się potem w "normalnym" świecie. Powtarzała często: 'Pod ziemią stałam twarzą w twarz wobec demonów i nauczyłam się rozumieć siebie, tam pod ziemią dostrzegłam pewne prawdy, których nie mogłam przedtem wytłumaczyć. Nie wiem, co ja jeszcze robię na tej Ziemi.'

Cisza i samotność były od wieków przestrzenią spotkania się z sobą samym i spotkania z Bogiem. Te dwa spotkania warunkują się wzajemnie tak bardzo, że Thomas Merton mógł powiedzieć: 'Bóg to moje drugie i prawdziwe JA'. Zapewne z tych samych powodów Izraelici wychodzili na pustynię, a mnisi budowali swe klasztory na pustkowiach, aby w ciszy, podobnie jak św. Benedykt, 'żyć ze sobą w obliczu Tego, który patrzy na nas z wysoka'.

Dziś wiem,
że powinienem być nie lustrem, w którym inny dostrzega swoją ułomność,
lecz oknem, przez które może dostrzec światło."

(ojciec Jan Bereza OSB "Myśli codziennego życia")

exe

Bardzo mnie te myśli podniosły , gdyż tak trudno znaleźć obecnie owo eremickie podejście do modlitwy i szukania Boga poprzez ciszę , której rzeczywiście mało kto chce ze względu na swój - jakze częsty na przykład - konformizm.
Twórczość tego ojca musi być przybliżona koniecznie wierzącym w Chrystusa.

Pozdrawiam

kasiadark · Gość

Dołożę starań w tym kierunku, przy przybliżyć twórczość ojca Jana :).

exe

Chyba mam już takie "szczęście", że gdy napotykam ich dzieła i one zainspirują mnie do poznania ich twórców , to właśnie dowiaduję się , że nie ma ich już na ziemskim padole.
Nie inaczej było z o.Janem Berezą, kiedy przeczytałem nekrolog na stronie benedyktynów tynieckich. Crying or Very sad

kasiadark · Gość

Domyślam się, co czujesz, bo miałam podobnie. Zainteresowałam się ojcem Janem... kilka miesięcy po jego śmierci. Oj bardzo żałuję, że go nie spotkam, ale na szczęście przed nami jest jeszcze cała wieczność!

exe

Wieczność ze Świętymi Mędrcami !!!
To mnie naprawdę inspiruje do poznawania ich dzieł !!! :wink:

kasiadark · Gość

"Wieczność ze Świętymi Mędrcami"...

Przypomniałam sobie rozmowę w moją kochaną koleżanką buddystką w tym tygodniu, w której spytałam ją, o co tak naprawdę chodzi w reinkarnacji i jak buddyści z jej wspólnoty się zapatrują na wyzwolenie z kolejnych wcieleń. Po jej wyjaśnieniu powiedziałam , że dla mnie ta wizja jest smutna. Oczywiście, nie chcę na tym forum krytykować buddystów, a szczególnie tej kobiety, którą znam długo i mogę zapewnić, iż to szlachetna osoba o wielkim sercu. Nasza rozmowa była wówczas wymianą poglądów i dzieleniem się doświadczeniami z naszą duchowością.

Powiedziałam jej, że dla mnie to smutne, ponieważ chciałabym po śmierci spotkać się z tymi samymi ludźmi, których Opatrzność- nie bez powodu postawiła na mojej drodze.

Poza tym, myśl o tym, iż porozmawiam z ojcem Janem Berezą... to po prostu wspaniałe!!!

exe

Jeśli można spytać ... Jak właśnie zapatrują się na życie wieczne buddyści ?

kasiadark · Gość

Mnie możesz pytać Bracie Adminie :)! Oni chyba sami nie wiedzą... Koleżanka powiedziała, że o oświeceniu mówi się niewiele, bo nie da się go wyrazić w słowach. Wiadomo, że ten stan wyzwala ich (wg ich wierzeń) z kręgu kolejnych wcieleń, ale czym są po wyzwoleniu...?

Postaram się dowiedzieć.

Do tej pory buddyzm mnie interesował pod kątem spojrzenia na otaczającą mnie rzeczywistość, stąd nie potrafię w tej chwili odpowiedzieć na Twoje pytanie....

exe

Mnie zaś podoba się sposób noszenia się mnichów buddyjskich Smile

Za bardzo wszystkim się jaram Smile

Kim to już chciałem być ... Smile

kasiadark · Gość

Co do ciszy, jako bezwzględnego stanu prowadzącego do poznania siebie samego i Boga, przypomniałam sobie, że zapisałam kiedyś fragment odpowiadający temu tematowi z książki "O sztuce miłości" wybitnego psychoanalityka i kulturoznawcy, Ericha Fromma.: "Wbrew oczekiwaniom, nasza kultura prowadzi do rozproszonego i bezładnego sposobu życia. Robisz wiele rzeczy równocześnie: czytasz, słuchasz radia, rozmawiasz, palisz, jesz, pijesz. Jesteś konsumentem z otwartymi ustami, gotowym łykac wszystko- filmy, alkohol, wiedze. Ten brak skupienia można łatwo zauważyć, obserwując trudność, z jaka nam przychodzi przebywać sam na sam z soba. Dla większości ludzi siedzieć spokojnie w milczeniu, nie palić, nie czytać, nie pić jest czymś wrecz niemożliwym. Ludzie stają się w takiej sytuacji zdenerwowani i niespokojni, muszą coś zrobić ze swoimi ustami czy rękami (palenie stanowi właśnie jeden z symptomów tego braku skupienia,: zajęte sa przy nim rece, usta, oczy i nos.)" Sama wiem z własnego doświadczenia, jak trudno jest medytować, obserwując tylko swój oddech więcej niż 10 minut. Uważności nauczyła mnie właściwie joga, ale nie tak od razu :). Różnice między grupami bardzo początkującymi a mniej nie tylko widać w umiejętnościach pozycji, ale i w gadatliwości :). Bardzo początkujący ciągle coś mówią, szepcza, na co nauczyciele im zwracają uwage :), oglądają się na innych. Im dłużej się ćwiczy, tym mniej zwraca się uwagi na otoczenie, a więcej kieruje uwagi ku własnemu ciału. Pan Bóg przemawia do każdego z osobna, a więc trzeba nauczyć się najpierw przebywać samemu ze sobą. Trzeba nauczyć się znosić samego siebie, by odkryć, że jest się stworzonym na obraz i podobieństwo Boże. Niemiecki mistyk Mistrz Eckhart powiedział,: "[i]Oko, którym widze Boga, jest tym samym okiem, którym widzi mnie Bóg."

Duśka · Gość

Usłyszałam od brata w wierze ,że dzieła mistyków nie pomagają duchowo , bardzo się tym faktem zasmuciłam , mnie pomagają i pomogły w wielu kwestiach . Czy tak naprawdę jest ,że nie pomagają Question

exe · Wysłany: Pią 15:31, 04 Mar 2016 Temat postu:

exe

Duśka · Gość

Coraz więcej ludzie zdają się uciekać od ciszy. Nie lubią jej, boją się jej. Jaka to jest straszna męka pobyć przez chwilę samemu z własnymi myślami. Natomiast ludzie głębokiej modlitwy dokonywali wielkich rzeczy duszy- ciszą . :wink: