KATOLICKIE FORUM - Wirtualny klasztor PÓJDŹ ZA MNĄ !

exe

"Niech przeto ten, komu się zdaje, że stoi, baczy, aby nie upadł." (1 Kor 10, 12)

Wydaje się, że nie rozmawialiśmy wprost o pewnego rodzaju męskich kryzysach ducha, które czasem są niejako przelotnymi, a czasem kończą się tragicznie.

Oto wydarzyło się tak:
"Gdy czas żałoby przeminął, posłał po nią Dawid i sprowadził do swego pałacu. Została jego żoną i urodziła mu syna. Postępek jednak, jakiego dopuścił się Dawid, nie podobał się Panu." (2 Sm 11, 27)

Czy nie jest częstokroć tak, że mężczyzna z powodu swej gnuśności, spoczęcia na laurach w nieodpowiednim czasie (o ile taki czas w ogóle powinien zaistnieć w jego życiu), a w konsekwencji z powodu znalezienia się w nieodpowiednim czasie i w nieodpowiednim miejscu, zaczyna realizować zachcianki i kaprysy, które w pokusach są podsuwane Question

Czy nie jest tak, że to jakaś rezygnacja z zadań, do których jest powołany, rezygnacja ze ślubowań prowadzi do zachwiania jego światem, a w konsekwencji do jego upadku Question

Duśka · Gość

Ojciec w rodzinie to ten , który niesie na barkach brzemię odpowiedzialności za rodzinę, który strzeże wartości, jest autorytetem, wzorem cnót, odbiciem ojcowskiej miłości Boga. Mężczyzna jest silnie zakorzeniony w historii patriarchalnej rodziny polskiej jako „pan i władca''. Jako wojownicy nie ulegają pokusom szukania namiastek . Bynajmnie jak się przedstawia prawdziwy obraz mężczyzny. Wspólczesny obraz jest jednak zbyt wyidealizowany i nieprawdziwy. Nie wiem czy zrozumiałam temat , bom napisała, com napisała . :wink:

maly_kwiatek · Gość

A czy ma sens obcinanie tego zagadnienia do mężczyzn?
Wszak problem istnieje i dotyczy i mężczyzn i kobiet, tylko może w odmiennych etapach ich życia i małżeństwa.
To, że kryzysy dopadają małżeństwa nie jest nowina. Jak również to, że uzdrawiać te sytuacje powinno się najlepiej wspólnie, bo we wspólnocie małżeńskiej przecież poczęły się.

No i nie sposób dyskutować o tych sprawach na poziomie ogólnym, może lepiej na przykładach?

maly_kwiatek · Gość

uel

Dziś każda ludzka namiętność, grzeszna słabość jest uznawana za ludzką zdrową potrzebę którą uważa się za coś właściwego jakby to był przejaw inteligencji że człowiek rozpoznaje swoje słabości i za nimi idzie.

Myślę jednak że człowiek jest wtedy sobą jak nie grzeszy, miłuje Boga i z miłości do Boga bliźnich. Żyjąc jednak tak i żyjąc w świecie, człowiek skazuje się na banicję. Bo dla tego świata często są to antywartości które świat ośmiesza i się naigrywa z nich stale wmawiając inną drogę. Trzeba dużo wysiłku i pracy aby panować nad sobą, a co dopiero gdy dochodzi do tego rodzina i dodatkowe zmartwienia które przecież nieraz wysuwają się na pierwszy plan jak zapewnienie warunków bytowych przysłowiowego dachu nad głową, jedzenia, a o to może być przecież tak trudno że czasu na teologiczne książki czy na Ewangelię , może braknąć a pamięć która jest jak sito po prostu można stracić z oczu to co ważne jak to było w przypowieści o siewcy Mt 13 18- 23.