KATOLICKIE FORUM - Wirtualny klasztor PÓJDŹ ZA MNĄ !

Lanity

Witam Wszystkich
Wiem, że w ten wyjątkowy dzień aż głupio pisać na forum, ale z racji, że
nie wybieram sie na Pasterkę a rodzinne święta spędziłem - postanowiłem zasięgnąć rady/"wypisać" się tutaj. A i gwoli ścisłości - pasterka odrzuca mnie masą podpitych osób w kościele i ogólnym rozbisurmanieniem osób dookoła, w którym do niedawna i ja brałem udział, dlatego wolę pomodlić sie jutro rano, w ciszy i spokoju.

W religiach zawsze odrzucał mnie ten nieco mitologiczny nastrój i otoczka, pełna barokowego słownictwa i symboliki. Gryzło się to po prostu z moim wyobrażeniem świata, tak samo jak i perspektywa Boga gryzła się z tym, co działo się w moim życiu, ale to nieważne.

Pierwszą chwilę "zwątpienia" w BRAK Boga przeżyłem podczas zabierania się do aktu apostazji. Zazwyczaj jestem osobą zdecydowaną, stanowczą, tutaj jednak nie było szans, żebym postawił krok w stronę kościoła. Druga chwila, nadeszła z uzmysłowieniem sobie, że mimo iż otrzymałem odpowiedź nawet na to wyjątkowe pytanie - co stworzyło wielki wybuch (jedna z teorii mówi o zapętleniu - czas i przestrzeń w zapętleniu nie mają początku, wszechświat rodzi się i umiera) to wydało mi się to zbyt jednak wygodne. Jestem pod ogromnym wrażeniem osiągnieć nauki, jednak wiem, że nie jest ona doskonała.

Trzecia chwila zwątpienia nadeszła, gdy zacząłem dostrzegać co się dzieje. Nigdy nie byłem ekstremistą, rasistą, homofobem - uważałem tolerancję za cnotę, jednak definiowałem ją jako TOLEROWANIE - nie aprobatę. Obserwując filmy z egzekucji dokonywanych przez islamistów, coraz bardziej agresywne parady równości i nagonkę na Polski kościół coraz bardziej przybliżałem się do myśli, że jeśli chciałbym złożyć życzenia dla najbardziej prześladowanych osób, musiałbym napisać "pozdrawiam białych, heteroseksualnych mężczyzn wyznania katolickiego".

Czwarta chwila, w której nagle uwierzyłem - po prostu przechodziłem obok kościoła. Przechodziłem obok niego setki tysięcy razy, a nagle zrozumiałem. Wiele wcześniej pomógł mi w tym jeden z wykładowców uniwersyteckich - nie wiem czy jest wierzącym czy nie, natomiast jego słowa, że istnieją teorie o manifestowaniu się obecności Boga w samoświadomości człowieka oraz o tym, że nawet jeśli Boga nie było - to siła sprawcza umysłu tak wielu ludzi bez wątpienia mogła powołać go do życia dały mi do myślenia.

Najbardziej jednak jego obecność poczułem w najprostszym uczuciu - miłości. Od wielu lat, od bardzo młodego wieku mam tą samą życiową partnerkę, którą kocham niezmiennie i niezachwianie. Pomyślałem sobie - czy może być tak, że jestem zdolny do takich uczuć od tak, po prostu? Poza tym, uzmysłowiłem sobie, że istnieje HIPOTETYCZNA możliwość, że cały kult Jezusa to zwykła sekta budowana na kłamstwie, sztuczkach i przeinaczeniach. Oczywiście, istnieje taka szansa - ale istnieje równie wielka szansa, że naprawdę Był kim Był. Poza tym, czysto na marginesie - człowiek wierzący w człowieka, który chciał czynić dobro i dobro głosił - jest czystą wartością samą w sobie, niezależnie od prawdy.

Tak więc pojawiając się kilka dni temu w pustym kościele, poczułem to COŚ, co pewnie rozumiecie doskonale.

Dlaczego piszę cały ten wywód - po prostu nie wiem jak poradzić sobie z całą tą sytuacją. Nigdy nie byłem ateistą rzucającym w Boga słowami "to czemu to zło?!" ponieważ zdaje sobie sprawę, że nie ma na nie odpowiedzi. Nie wierzę w Arkę Noego, nie wierzę w brak dinozaurów, bo umiem zaakceptować fakt, że ST jest po prostu spisanym przekazem ustnym z różnych lat - nowoczesna nauka wykształciła się ile, 200 lat temu? A ST? No właśnie. Dlatego nie winię ludzi za to, że nie ma tam takiej wiedzy, jak teraz. Możecie mnie zakrzyczeć, ale po prostu stoi to w opozycji do tego co wiemy. Czy stoi to w opozycji do Jezusa? Absolutnie nie. Akceptacja tych ksiąg, tak jak i tylko niektórych Ewangelii to tradycja - do której absolutnie "nic nie mam".

Rozumiem, że Bóg jest czymś, czego nie zrozumiem.
Wprawia mnie jednak w zakłopotanie fakt, że, jak mi się zdaje, uwierzyłem w Niego. Jest to strasznie dziwne uczucie, coś jak próba złapania mgły, jak niejasne uczucie zagrożenia przed tragedią, po prostu coś nie do opisania słowami. Jest wiele aspektów, w tym absolutnie absurdalnych według mnie, którymi czasem epatuje Chrześcijaństwo, jednak nie dotyka to w moim odczuciu ani Jezusa, ani koncepcji Boga. Dostrzegam jej racjonalność w tych punktach, dostrzegam też pewien paradoks - słowa "otwórz serce na Chrystusa" zawsze wydawały mi się strasznie żenujące i pretensjonalne. Teraz chyba zrozumiałem, co oznaczają - tylko jak sobie z tym poradzić?!

Prostaczek

Ja jestem nie tak madry jak ty za pewne bo zaden ze mnie student a prosty czlowiek , ale jak to mowi Pan ,, nie wyscie mnie wybrali ,ale ja was wybralem ,, skoro to poczules to otworz serce i ciesz sie bracie .Kazdy z nas na ziemi jest po cos , nie wiem czy moja odpowiedz ci pomoze ale sa tu ludzie ktorzy lepiej niz ja ci moga pomoc .

Lanity

Dziękuje Ci za zainteresowanie.

Obawiałem się, że mój kwiecisty wstęp ktoś zrozumie w zły sposób - wzmianka o mojej INTELIGENCJI była raczej przytykiem - bo kto naprawdę inteligentny może stwierdzić z całą pewnością, że Boga nie ma? No właśnie.

Studenci w obecnych czasach, to w większości obojętna masa, która kilkanaście lat temu miałaby problemy, żeby przetrwać podstawówkę, piszę to bez koloryzowania, tak więc bycie studentem w obecnych czasach to żaden, ale to żaden wyczyn.

Prostaczek

Wiesz co mi dala wiara ?Nie bede ci mowil ze jak ludzie nie wierza to ida do piekla itd .Wiara to sila Bog to sila ,za dlugo by pisac jak zmienil moje zycie ale stalem sie kims kim nie bylem , w dobrym znaczeniu tego slowa , moge zyc w zgodzie z samym soba z wstydliwego chlopaszka zrobil pewnego siebie chlopaszka :)warunek jest taki bez wzgledu na inteligencje oddac sie w rece Boga z zaufaniem i bez obaw ,zostalismy stworzeni z dobra wiec Bog chce naszego dobra , nie moze zaprzeczyc sobie :)pozdrawiam

exe

Szczęść Boże,

Rzeczywiście, poziom nauczania w dzisiejszych czasach odpowiada "zaangażowaniu" młodych w zdobywaniu wiedzy.

Łaska Boża dotyka ludzi na różnych etapach życia i można domyślać się tylko, dlaczego w takim, a nie innym momencie uzyskaliśmy ją.

Podejście wielu osób do udziału nabożeństwie jest brakiem szacunku dla swego Ojca.

Nie jeden raz bywało i bywać będzie, że modlitwa skupienia pozwala usłyszeć Boga, jednak odejście od Mszy Świętej w ogólności, jest odejściem od Jezusa.

Kwestia mitologicznej otoczki wokół religii , może tutaj kryć ważne zagadnienie odróżnienia obszaru nabożeństw, od obszaru wyznawanych prawd wiary, które mają być mottem nabożeństw. Jeśli mówisz o odprawianiu nabożeństw dla samych nabożeństw, w których Jezus staje się tłem, a bożkiem staje się wtenczas "pozyskiwanie' uczucia bycia pobożnym, to jak najbardziej trzeba się zgodzić. I jednak jest to ważne, bo to rzeczywiście musi gryźć się z poszukiwaniem zjednoczenia z Bogiem.

Każda epoka miała swoje własne środki wyrazu Idea

może znajdziemy więc i w baroku coś pozytywnego Question

:wink:

Pusty Kościół dał ci możliwość mistycznego doświadczenia samotności serca, do którego szepcze Bóg. Idź więc za tym głosem :wink:

Działanie Boga jest pełne paradoksów z ludzkiego punktu widzenia, ale taka jest Jego taktyka. Dlatego Szatan przegrał, gdyż przewidywał wzniosłe "rozwiązania" problemu upadłej kondycji ludzkiej.

Brat Mario OFMCap.

Wiara prawdziwa oparta o Boga jego przykazania uczy nas kroczenia "po wodzie" codzienności życia i pewności, że w trudzie otrzymamy pomoc.

Magnolia · Gość

pitong

A propos inteligencji, to warto zauważyć (z czym nowocześni ludzie mają chyba problem), że inteligencja i mądrość to dwie różne rzeczy, a to ta druga jest nieporównywanie cenniejsza.
Iluż jest ludzi tak inteligentnych, że wręcz genialnych, a nie umieją sobie w normalnym życiu poradzić. A ilu jest ludzi całkowicie przeciętnych, albo w ogóle mało inteligentnych, którzy paradoksalnie mają więcej w sobie mądrości, niż niektórzy "wielcy" naukowcy.

Kto jest ajbardziej inteligentną istotą we wszechświecie? Jak mi się zdaje to szatan właśnie. A do czego owa inteligencja doprowadziła, albo przed czym nie ustrzegła? Wszyscy chyba dobrze wiemy.

Sądzę, że możnaby ująć, że inteligencja jest czymś przyrodzonym bazującym na zdolnościach naszego mózgu, a prawdziwa mądrość jest nadprzyrodzona i pochodzi od źródła Mądrości - samego Boga.

e-pustynia.pl

pitong

benedykt

Magnolia · Gość

Jeżeli więc ustami swoimi wyznasz, że JEZUS JEST PANEM, i w sercu swoim uwierzysz, że Bóg Go wskrzesił z martwych - osiągniesz zbawienie. Bo sercem przyjęta wiara prowadzi do usprawiedliwienia, a wyznawanie jej ustami - do zbawienia. (Rz 10,9-10)

benedykt

Mysle ze nie tylko same nasze myśli i slowa ( bo, to taki malutki małoznaczacy wysiłek) Ale Wazne moga byc w zyciu naszym sa NASZE CZYNY. Co do zbawiena dusz.

Wlasnemu rozumowaniu rowniez warto zaufac Ono tez moze byc dla nas najlepszym autorytetem.

exe

Pod pewnym względem niepokoi mnie to :

benedykt

Magnolia · Gość

exe

Magnolia · Gość

Racja ,nie należy polegać całkowicie na własnym rozumowaniu bo mozna a zarazem często to się zdarza ,że wpadamy w pułapke myśląc ,że dobrze czynimy ale tylko tak myśląc .Ludzka wiara we własny rozum jest niestety dosyć naiwna, należy nauczyć się wnikliwiej czytać , myśleć logicznie i wyciągać wnioski.

benedykt

exe

Magnolia · Gość

Co do tego kierownictwa duchowego nie bardzo rozumiem :(

benedykt

exe napisał:

pitong

Moim skromym zdaniem ani samo serce ani sam rozum nie powinny być przewodnikami. Znam człowieka, który się tylko włąsnym sercem kieruje i błądzi jak mało kto (tkwi po uszy w new age) a jeszcze łątwiej znaleźć tych, co się sugerują tylko rozumem (ludzie zwący się racjonalistami czy naukowcami).

Serce bardzo łatwo ktoś obcy może uwieśc a i samemu można się oszukiwać i to bardzo skutecznie. A własne rozumowanie zostawione samemu sobie (bez fundamentu jakim dla chrześcijan winien być Chrystus w swoim Kościele, któremu dał autorytet i go nieustannie prowadzi) jak już exe wspomniał, prowadzi nieuchronnie do pychy.

Ja z własnego doświadczenia dzięki łasce Bożej nauczyłem się, że w żadniej mierze nie mogę ufać do końca sobie - ani sercu, ani rozumowi. Owszem, powinny być brane pod uwagę, ale zawsze ostatecznie ich napomnienia winny być weryfikowane przez pryzmat wiary. Ja wolę bardziej ufać Kościołowi, niż sobie samemu. Warto też zwrócić na uwagę w żywotach niektórych świętych (chociażby św. Pio czy św. Faustyna) jak ważna byłą próba posłuszeństwa Kościołowi. To wsłaśnie święci pomimo tego iż może mają absolutną pewność, że mają rację się podporządkowują Kościołowi. Przez to sprawa jest zawierzana Bogu i jak pokazują owoce Kościół w końcu ZAWSZE skutecznie rozeznaje, że coś było od Boga.

benedykt

exe napisał:

exe

Jesteś dobrym człowiekiem. Ja żadnych wypowiedzi nie biorę do siebie, więc jest w porządku - wszyscy korzystamy z jednego chleba i wszyscy szukamy Boga :wink: