KATOLICKIE FORUM - Wirtualny klasztor PÓJDŹ ZA MNĄ !

jennifer

Nie wiem czy dobrze wybrałam kategorię forum, ale ta wydała mi się najodpowiedniejsza.

Nie rozumiem Boga. Nie wiem czego ode mnie chce. Mam 30 lat i potworną pustkę w sobie. Ciągle czegoś mi brakuje. Jestem sama od roku i bardzo to przeżywam. Nie rozumiem dlaczego nie mogę założyć rodziny, co ze mną jest nie tak? Czy Bóg ma jakiś katalog ludzi, którzy mogą mieć własne rodziny?

Coraz częściej dopadają mnie myśli, że właściwie wsztstko co najlepsze już za mną i czas na zlanezienie miłości też. Mam poczucie potwornej pustki, osamotnienia i takiego poczucia, że nic mnie już nie czeka. Nie są to myśli samobójcze, ale są bardzo męczące. Staram się być wesołą, uśmiechniętą dziewczyną, ale gdy jestem sama to czasami się załamuję.

Chciałabym zasłżyć na miłość, bo może Bóg daje ją tym wybranym? Wiem, że należy mu ufać i dlatego obiecałam mu, że nigdy nie wejdę w związek jeśli nie będę tego absolutnie pewna i jeżeli on nie będzie tego chciał (jak to rozpoznam, szczerze mówiąc nie wiem). Nie chcę być z kimś dlatego, że tak wypada, że nie chcę być sama. Chcę sensownego i dojrzałego związku. Chcę tej radości, szaleństwa i życia pełną piersią, którego nigdy nie miałam.

Mam dobrą pracę, w miarę ustabilizowaną sytuację zawodową. Skończyłam studia, znam 2 jezyki, chcę podjąć studia podyplomowe, żeby może zmienić pracę i zawód, ale też żeby wyrwać się z domu.

Skąd mam niby wiedzieć czy dobrze robię, czy Bóg tego chce? A może powinnam pójść inną drogą, żeby poznać tego kogoś? A jeśli Bóg nie chce żebym spotkała miłość? Jeśli tak to czemu ta samotność tak boli?

Odrowąż

A może życie w związku nie było Ci dane? Nad tym też trzeba pomyśleć ;)

exe

Z racji obszerności Twej wypowiedzi, jennifer, postaram się skrupulatnie odpowiedzieć w postaci szczegółowego rozważenia Twych słów ...

jennifer

jennifer

Prostaczek

Ufaj Bogu nie zostawi nikogo z nas ,każdy przecież jest tutaj po coś i nie z przypadku . Nie myśl w ten sposób ,że zmarnowalas szansę od Pana i teraz już koniec . To nie prawda .

Kaśka

Dożyliśmy ,,samotnych,, czasów ... gdy byłam nastolatką nie było komputerów, nie było tylu programów tv, ludzie mieli więcej czasu i większą ochotę na spotkania. Rodziny często się spotykały, przyjaźń bardziej kwitła, młodzież ze szkoły bardziej się zżywała ... przynajmniej tak było w moim przypadku ... z koleżankami i kolegami z podstawówki spotykałam się jeszcze po liceum, właściwie dopiero związki małżeńskie troszkę nas porozdzielały, więcej obowiązków, nowe znajomości ... w każdym razie nie było tak dużo samotnych młodych ludzi jak to jest dzisiaj. Trudno znaleźć spokojnego partnera czy partnerkę, bo spokojni pozamykali się w domach, przed komputerem, czy w swoim świecie ... i tak zaobserwowałam, że coraz częściej ludzie pobierają się koło 30-tki. Z pewnością mam bardzo zawężone obserwacje, ale tak się dzieje wśród moich znajomych, rodziny ...

Wierzę Jennifer, że spotkasz swoją połówkę a na razie może porozglądaj się w swojej pracy, może jest jakaś sympatyczna koleżanka, która też czuje się samotna? ... może poszukaj najpierw jakieś grono przyjaciół, z którymi będziesz mogła wyjść z domu, iść do kina, kawiarni, porozmawiać pośmiać się ... będziesz miała wtedy więcej okazji, by spotkać tego jedynego :) ... jakaś przyjaciółka, z którą można o wszystkim porozmawiać, z którą można iść na spacer, też jest wielkim skarbem :) ...

pozdrawiam Ciebie serdecznie :)

Magnolia · Gość

Samotność wcale nie jest taka zła , pomyśl ile możesz teraz czasu poswiecić Bogu :D .

Odrowąż

W niektórych przypadkach (czyt: moim) samotność nie jest dobra, uwierz mi.

Odrowąż

A skąd wiesz, że będę miał żonę? ;)

Magnolia · Gość

exe

Rozważając raz jeszcze świadectwo Jennifer, pragnę zauważyć, że jest wprawdzie różnica pomiędzy samotnością z wyboru, a samotnością z "konieczności", jednak w obu tych przypadkach muszę zwrócić uwagę na - jak mi się wydaje - istotny aspekt samotności : samotność serca.
Przez samotność serca trzeba rozumieć sytuację, kiedy człowiek zaczyna odkrywać siebie samego, zwracając się ku własnemu sercu. Takie zwrócenie ku własnemu sercu jest zwrotem ku intymnemu, z konieczności samotnemu spotkaniu z Bogiem w wewnętrznej świątyni, którą właśnie jest owo serce!

Właśnie samotność serca powoduje paradoksalnie niejako, że człowiek - czerpiąc od Boga Światło - przestaje reagować lękiem przed przyszłością i przed wizją niezrealizowanych marzeń, a pełen Bożego pokoju. idzie śmiało przez życie wiedząc, że nie nasza, ale Jego wola niechaj się stanie.

Dlatego poczucie spelnienia jest związane z wlasna wolą, zaś dostrzeganie swego spelnienia rzeczywistego, jako osobnym jest widoczne tylko przez wiarę.

Co do samotności serca , polecam w tej kwestii temat niegdyś pisany:
http://www.jhs.fora.pl/modlitwa,62/samotnosc-i-modlitwa,1972.html
oraz
http://www.jhs.fora.pl/modlitwa,62/wewnetrzne-sanktuarium-nasze-serce-swiete-swietych,2168.html

Matka Teresa była właśnie samotną sercem, a towarzyszył jej "mrok" (pustka), który i Tobie towarzyszy i chciałem na początku wypowiedzi poprzedniej uściślić. Jednak paradoksalnie, je właśnie ten "mrok" stał się "wektorem popędu" ku wierności i zaufaniu Bożej Opatrzności.

I tutaj właśnie pragnę wskazać, że samotność z wyboru. czy nie, zawsze będzie samotnością nie do wytrzymania, jeśli nie będziesz szukać oparcia w Bogu.

Spójrzmy tylko na eremitów... Iluż już pustelników uciekło ze swych samotni, ponieważ pozwolili, aby dotarł do ich serc wewnętrzny hałas, pragnienie wspomnień, zaciekawienie pulsem świata doczesnego , co zrodziło ból nie do wytrzymania.

Tymczasem nasza wewnętrzna pustynia wymaga walki !

Módlmy się, a Bóg okaże nam swą moc!
Amen.

jennifer

Coś się zmieniło wczoraj.

Poznałam kogoś z kim mam służbowo-luźny kontakt od roku, ale nie było okazji do tego żeby się spotkać. Wczoraj okazja się nadarzyła, no i stało się.

Szczerze mówiąc wyobrażałam sobie dzieciaka, a zobaczyłam świetnego faceta. I nie wiem co się ze mną dzieje. Nie chodzi o zauroczenie czy tym podobne uczucia, ale wręcz przeciwnie - o paniczny strach. Spotkanie było sympatyczne, ale przebiegało w 65% między nim a jeszcze jednym kolegą, który z nami był.

Nie pomyślałam sobie wtedy "Boże poznałam fajnego faceta, spraw żeby wszystko było ok jeśli taka Twoja wola", ale zamiast tego mam w głowie same czarne myśli, że i tak nie jestem dość dobra dla niego, że na pewno nie chciał przyjść na to spotkanie tylko ta druga osoba mu kazała, że wyszedł wcześniej, więc to i tak nie ma sensu.

Bardzo źle się czuje - psychicznie. Nie potrafię sobie poradzić z natłokiem myśli i uczuć, nie umiem się uspokoić. Co chwilę mówię sobie, że po prostu trzeba zapomnieć o tym spotkaniu i tyle, ale to nie pomaga.

Ponad rok temu bardzo przeżyłam rozstanie z poprzednim partnerem i teraz czuje, że ten strach wraca. Tak jakby znowu coś nie wyszło i jakbym znów się z kimś rozstała, z kim byłam bardzo długo, mimo że oczywiście tak nie jest.

Prosiłam Boga o miłość, o spokój. Parę minut wcześniej, przed tym spotkaniem byłam w Kościele i powiedziałam Bogu, że chcę wszystko powierzyć w jego ręce, bo wiem że cokolwiek się stanie będzie to dla mojego dobra.

Teraz jednak trochę nie rozumiem. Mimo, że było sympatycznie to przecież i tak nie jest człowiek dla mnie, więc nie rozumiem po co to wszystko. Nie wiem jak się modlić. Boję się.

jennifer

Prostaczek

My możemy tylko kierować sobą, nie innymi dlatego skup się na tym by żyć godnie i dobrze . Resztę zostaw opatrzności . Nas boli coś wtedy kiedy nie jest tak jak my chcemy bo wydaje sie nam ,że powinno być po naszemu, ale kiedy zrozumiemy i oddamy wszystko w ręce Boga przestajemy cierpieć bo nie boimy się już . Niech myśl ,że nasz Pan chce dla kazdego z nas szczęścia bo nas kocha dodaje ci siły w trudnych chwilach . Ufajmy !

jennifer

Prostaczek

Każdy ma cos takiego ,ze boi sie ,ze jego czas juz minoł i nic nie osiągnoł do tej pory itd Ja tak mam np że moje najlepsze lata mineły a nadal jestem nikim i chyba zostanie tak do końca już, to straszne uczucie . Ale Bóg zawsze pokazuje mi cos nowego i nadzieja jest bardzo ważna kiedy ufasz masz nadzieje kiedy przestajesz mieć nadzieje zaczyna się strach .

Water-mix

Water-mix

Jennifer:

Water-mix

bo miłość z kalkulacji nie powstanie.

Magnolia · Gość

Każdy ma swój las zapisany z góry u Boga :)

jennifer

Magnolia · Gość

Więc się z tym faktem pogudż i zaufaj Bogu .

Prostaczek

Nie martw się ,Bedzie dobrze .

jennifer

Odrowąż

Modlitwa ponad wszystko.

exe

jennifer

Prostaczek

Też ją odmówiłem , działa ;]

jennifer