KATOLICKIE FORUM - Wirtualny klasztor PÓJDŹ ZA MNĄ !

maly_kwiatek · Gość

Celem człowieka jest ...
no właśnie, co?
osiągnięcie własnego osobistego zbawienia?
czy może praca na rzecz zbawienia innych, bliskich, najbliższych?
a może po prostu uwielbienie Boga?

poprzez swoje życie...

A może wszystko to naraz i nie tylko to?

Każde z nas powinno sobie przynajmniej raz w życiu zadawać takie pytanie i starać się uczciwie na nie odpowiedzieć. Jeśli się nie da, to wracać do pytania i powtarzać analizę.

Ja dzisiaj ze zdziwieniem zauważyłem w wyniku pewnych skojarzeń, że przeszkodą do tych celów jakie wymieniłem mogą stać się najróżniejsze przywiązania.

I nie chodzi wcale o przywiązania do tzw. "złego". Nie tylko o nie.
Chodzi o różne przywiązania nawet do chwalebnych rzeczy i spraw, które przesłaniają człowiekowi cele życiowe lub zabierają czas na realizację tych celów, nie prowadząc do nich.

W dzieciństwie przywiązany byłem do czytania książek, na jakimś etapie do zabawy, rozrywki i picia alkoholu. Przez dłuższy czas do oglądania telewizji, czytania gazet, a ostatnio do przeglądania internetu.

Kiedy zacząłem świadomie rozwijać się duchowo, napotkałem mistrza, który zdawałoby się nie robił nic konkretnego, tylko trwał. Trwał i uśmiechał się przyglądając się światu. Oczywiście nie zaniedbywał obowiązków takich jak studia, bo był studentem. Ten młody człowiek, który nic nie robił, tylko czasem medytował i modlił się stał się moim pierwszym wybranym przeze mnie świadomie mistrzem. Bo miał ogromną wiedzę i doświadczenie w sprawach duchowych i kosmicznych. On nauczył mnie żeglować wśród gwiazd, nauczył mnie analizować problemy dusz, wreszcie nauczył mnie poznawać i kształtować samego siebie. Nade wszystko nauczył mnie medytować i modlić się do Boga.

Właściwie nie wiem jaką religię wyznawał i czy do którejś był przywiązany. Gdy rozmawia się o Bogu i kontempluje Go, sprawy religii schodzą na dalszy plan.

To nie był człowiek który się przywiązywał. Tak jak się łatwo odszukaliśmy, tak jeszcze szybciej rozstaliśmy się na kilka lat, by po jakimś czasie spotykać się z radością od czasu do czasu.

Ludzie dostrzegają we mnie pokój.
Ten pokój wynika z braku przywiązań. Skoro nie jestem przywiązany, mogę z radością i z uważnością pochylić się nad bliźnim i jego problemem, by go wesprzeć lub mu poradzić. Nie przywiązuję się ani do bliźnich, ani do ich problemów. To co mogę i potrafię daję tu i teraz, czasem, jeśli trzeba po zasięgnięciu rady w zakresie wiedzy gdzieś na zewnątrz.

Drobiazgi dnia codziennego nie zaprzątają mnie, choć wypełniam zasadniczo swoje obowiązki. Jestem coraz bardziej otwarty na Boga, którego staram się miłować ponad wszystko i na ludzi, których kocham tak jak siebie. W miłości siebie nie pomijam.

Jednak gdybym ulegał przywiązaniom, nie byłoby to wszystko takiee proste.
I o tym chciałem Wam opowiedzieć.
Szczęść Boże!

Jaśmina · Gość

exe · Wysłany: Wto 12:49, 06 Mar 2018 Temat postu:

maly_kwiatek · Gość

exe · Wysłany: Wto 20:38, 06 Mar 2018 Temat postu: