KATOLICKIE FORUM - Wirtualny klasztor PÓJDŹ ZA MNĄ !

Mientek

Witam.
Byłem z dziewczyną w związku. Związek co prawda nie był zbyt długi (tylko pół roku), ale w czasie tych sześciu miesięcy na prawdę zdążyłem szczerze pokochać...

Poznaliśmy się na zabawie tanecznej. Rzec by można miłość od pierwszego wejrzenia. Ja bardzo spodobałem sie jej, a ona mi. Bawiliśmy się razem całą noc. Widać było, że coś nas do siebie "przyciąga".

Później sie kilka razy spotkaliśmy w różnych miejscach, czasami na imprezach. Po dwóch miesiącach luźnych spotkań zapytałem, czy zostanie moją dziewczyną. Zgodziła się od razu! Byłem wtedy bardzo szczęśliwy. Wreszcie miałem dziewczynę, o jakiej zawsze marzyłem.

Byliśmy razem pół roku. Było na prawdę fajnie. Na początku byliśmy bardzo szczęśliwi razem. Kochałem ją.
Niestety, ona zakończyła związek ze mną. Sam sobie byłem winny...
Przez ostatnie dwa miesiące naszego związku zbyt bardzo poświęciłem się pracy i chęci zarabiania jeszcze większej ilości pieniędzy.
Praca + studia i nie miałem zbyt wiele czasu dla dziewczyny... wstyd się przyznać, ale wtedy pieniądze stały się ważniejsze od dziewczyny.

Aż ona w końcu tego nie wytrzymała... spotkała sie ze mną po raz ostatni. Żeby zakończyć związek. Mówiła że już nic do mnie nie czuje, że nie widzi przyszłości dla naszego związku.

To był najgorszy dzień w moim życiu. Właśnie wtedy dostrzegłem jak mało warte były te pieniądze... bo przez nie straciłem coś, co jest tak cenne że nie można tego kupić,
ale widząc winę po mojej stronie starałem się uszanować jej decyzję i bez zbędnych dyskusji pożegnaliśmy się po raz ostatni.
To prawda, że człowiek dopiero jak coś straci, to doceni co miał. To prawda....
Następny dzień był fatalny... totalny brak radości z życia, zero chęci do życia, ogromna tęsknota.

A wszystkie te uczucia jeszcze bardziej potęguje fakt, że 3 tygodnie po rozstaniu ona poznała kogoś nowego, a chwilę później już byli w związku.... i są aż do dnia dzisiejszego... (i wygląda na to, że chyba są razem szczęśliwi...)

Myślałem, że czas leczy rany, że z czasem będzie coraz lepiej.
Niestety, niedawno minęły 3 miesiące od dnia rozstania. Wcale nie jest lepiej. Nadal odczuwam ogromną tęsknotę, nadal zero radości z życia... nadal ją kocham i ciężko mi bez niej żyć.
Nasz związek trwał tylko 6 miesięcy... ale ja w ciągu tych 6-ciu miesięcy tak bardzo ją pokochałem, że nie mogę o niej zapomnieć.

Nie wiem co mam robić? Jak odzyskać dziewczynę?
(2 tygodnie od dnia zerwania próbowałem sie z nią skontaktować, umówić się z nią na chwilę luźnej rozmowy... niestety nie chciała się ze mną spotkać... tylko tekst że "było, minęło, nie ma do czego wracać".)

Bardzo bym chciał do niej wrócić, żebyśmy znowu byli razem, tak szczęśliwi jak kiedyś, jak na początku związku.Tym razem już bym dopilnował, żeby cały czas tak było. Tylko co mam zrobić żeby tak się stało?
Codziennie dużo modlę się do Boga, żeby dał mi szanse naprawić swoje błędy. Ale czy to jest wszystko co mogę zrobić? Co jeszcze oprócz modlitwy mogło by mi pomóc?

exe

Drogi Bracie !

Prostaczek

Wątpię czy to jest to co chciałeś usłyszeć jednak w tym co powiedział exe jest 100% prawdy .

Magnolia · Gość

W tym tak krótkim okresie nie możemy mówić o prawdziwej miłości to raczej zauroczenie i wzajemna fascynacja :D .
Zauroczenie może być potężnym wstępem do miłości. Wzajemna fascynacja sprawia, że jesteśmy w sobie po prostu tak zapatrzeni, że zapominamy o całym otaczającym nas świecie. Na prawdziwą miłość pracuje się latami . Pzdr .

Water-mix