KATOLICKIE FORUM - Wirtualny klasztor PÓJDŹ ZA MNĄ !

exe

Cześć jest wyrazem miłości. A miłując , modlimy się.

patrycja27

Dokładnie wiara czyni cuda pozdrawiam

exe

exe

Duśka · Gość

Wyczytałam na jednym forum takie coś ;

, że od chwili śmierci i zmartwychwstania Jezusa kapłani są niepotrzebni. Ponieważ Jak mówi Pismo Święte, Jezus złożył raz na zawsze doskonałą, wystarczającą i niepowtarzalną ofiarę z samego siebie. Więc od tego czasu ofiary są nie tylko niepotrzebne, ale są bluźnierstwem.

Co o tym sądzicie :? Question

Marek MRB · Gość

Zaskoczę Cię: 100% racji (choć może nie w tym sensie, w jakim sobie to wyobrażają właściciele tamtego portalu...)
Jedynym w pełni kapłanem Kościoła katolickiego jest Jezus Chrystus (polecam artykuł bp. Siemieniewskiego [link widoczny dla zalogowanych] )

Również prawdą jest, że Jezus złożył raz na zawsze doskonałą Ofiarę.
DLatego Msza Święta nie jest składaniem innej ofiary.

„Ten właśnie, ponieważ trwa na wieki, ma kapłaństwo nieprzemijające. Przeto i zbawiać na wieki może całkowicie tych, którzy przez Niego zbliżają się do Boga, bo zawsze żyje, aby się wstawiać za nimi. Takiego bowiem potrzeba nam było arcykapłana: świętego, niewinnego, nieskalanego, oddzielonego od grzeszników, wywyższonego ponad niebiosa, takiego, który nie jest obowiązany, jak inni arcykapłani, do składania codziennej ofiary najpierw za swoje grzechy, a potem za grzechy ludu. To bowiem uczynił raz na zawsze, ofiarując samego siebie. Prawo bowiem ustanawiało arcykapłanami ludzi obciążonych słabością, słowo zaś przysięgi, złożonej po nadaniu Prawa, /ustanawia/ Syna doskonałego na wieki.”/Hbr 7,24-28/. Dlatego też Eucharystia nie jest powtarzaniem ofiary Jezusa, lecz jej uobecnieniem. W czasie liturgii słyszymy słowa „Wejrzyj, prosimy, na ofiarę Twojego Kościoła, uznaj, ze jest to ta sama ofiara, przez którą nas chciałeś pojednać ze sobą.”.
Podobnie wyraża to katechizm:
„Ofiara Chrystusa i ofiara Eucharystii są jedną ofiarą. >Jedna i ta sama jest bowiem Hostia, ten sam ofiarujący - obecnie przez posługę kapłanów - który wówczas ofiarował siebie na krzyżu, a tylko sposób ofiarowania jest inny... A skoro w tej Boskiej ofierze, dokonującej się we Mszy świętej, jest obecny i w sposób bezkrwawy ofiarowany ten sam Chrystus, który na ołtarzu krzyża ofiarował samego siebie w sposób krwawy, ofiara ta jest naprawdę przebłagalna.”/Kanon 1367/

Jeśliby ktoś usiłował twierdzić, iż Eucharystia jest za każdym razem osobną ofiarą, musiałby zarzucić naszemu Panu, że niejako złożył ofiarę dwa razy; raz w wieczerniku i raz na krzyżu. Tymczasem Jezus ustanawiając Eucharystię w Wieczerniku nie chciał powtarzania swojej Ofiary, lecz chciał, aby ponadczasowa Ofiara realizowała się – tak jak w Starym Przymierzu - w obecności Ludu Bożego.
Zarówno uobecnienie Ofiary Jezusa, jak i choćby znak krzyża jest owocem wiary w ponadczasowość zbawienia, a nie jego „niewystarczalność”. Jest tak od najwcześniejszych czasów chrześcijaństwa i trochę się dziwię pewności siebie kogoś, kto po 2000 latach ośmiela się przeczyć wszystkim – w tym starożytnym chrześcijanom.
W tym miejscu chciałbym przytoczyć fragment arcyciekawej pracy dr Wojciecha Koska Ostatnia Wieczerza a Msza Święta (polecam gorąco, człowiek jest niesamowity [link widoczny dla zalogowanych] ) :
Gdybym kilkaset lat temu powiedział człowiekowi, że będąc w Polsce mogę rozmawiać z kimś przebywającym w Rzymie, że mogę nań patrzeć i być przez niego widzianym, to wzbudziłbym uzasadnione podejrzenie. Dziś jednak już telefon z kamerą telewizyjną daje taką możliwość: rozmówcy, wyposażeni w te urządzenia, mogą być ze sobą, jednocześnie przynależąc do odległych punktów przestrzeni.
(…)
Choć jest możliwe połączenie za pomocą kabli (czy, nowocześniej, fal radiowych) odległych punktów przestrzeni, to nie jest możliwe dla człowieka połączenie odległych punktów czasu: człowiek sprzed kilkuset lat nie może za pomocą telefonu rozmawiać z kimś współczesnym.
To, co niemożliwe dla człowieka, nie stanowi bariery dla Boga. Właśnie liturgia eucharystyczna jest tym „kablem”, łączącym wspólnotę, zgromadzoną w sali Wieczernika w dniu 14. Nisan roku 33. naszej ery, ze wspólnotą, zgromadzoną wokół ołtarza w dowolnym czasie historii.
Obie wspólnoty są zgromadzone przez Jezusa, co więcej, obie stanowią jedną jedyną wspólnotę, święte zgromadzenie, w którym Jezus dokonuje ustanowienia Nowego i Wiecznego Przymierza w swojej Krwi.
Ilekroć przychodzimy na Mszę Świętą, tylekroć jesteśmy „telełączeni” poprzez wieki z Jezusem i Apostołami, z liturgią w Wieczerniku sprawowaną przez Pana Jezusa w nocy poprzedzającej dzień Jego Śmierci (15. Nisan 33. roku naszej ery). Stajemy się zawsze uczestnikami tej jedynej liturgii (tejże samej, a nie tylko takiej samej!).

Jezusowa Pascha jest centralnym wydarzeniem Historii Zbawienia. Bóg zadbał, abyśmy wszyscy mieli w nim uczestnictwo.

Jezus złożył Ofiarę na Ziemi wydając się na pokarm dla swego Ludu w Wieczerniku i zrealizował tę Ofiarę w sposób krwawy na krzyżu. Ale to jeszcze nie koniec Ofiary. Prawdę mówiąc Ofiara ta nigdy nie osiągnie swego kresu – nie na darmo Pismo mówi o Jezusie:
„ Tyś jest kapłanem na wieki na wzór Melchizedeka.”/Hbr 5,6b/ i trochę dalej:
„Poprzysiągł Pan, a nie będzie żałował: Ty jesteś kapłanem na wieki. O tyle też Jezus stał się poręczycielem lepszego przymierza. I gdy tamtych wielu było kapłanami, gdyż śmierć nie zezwalała im trwać przy życiu, Ten właśnie, ponieważ trwa na wieki, ma kapłaństwo nieprzemijające.” /Hbr 7,21b-24/
Gdyby Ofiara zakończyła się na krzyżu, wieczne kapłaństwo Jezusa byłoby zbędne. Jednak On wstąpił do Nieba – Prawdziwej Świątyni i tam ofiarowuje się nieustannie Ojcu – w sposób bezkrwawy, pełen chwały i radosny:
„Sedno zaś wywodów stanowi prawda: takiego mamy arcykapłana, który zasiadł po prawicy tronu Majestatu w niebiosach, jako sługa świątyni i prawdziwego przybytku zbudowanego przez Pana, a nie przez człowieka. Każdy bowiem arcykapłan ustanawiany jest do składania darów i ofiar, przeto potrzeba, aby Ten także miał coś, co by ofiarował” /Hbr 8,1-3/
i dalej:
„Ale Chrystus, zjawiwszy się jako arcykapłan dóbr przyszłych, przez wyższy i doskonalszy, i nie ręką - to jest nie na tym świecie - uczyniony przybytek, ani nie przez krew kozłów i cielców, lecz przez własną krew wszedł raz na zawsze do Miejsca Świętego, zdobywszy wieczne odkupienie.”/Hbr 9,11-12/
Jezus w Świątyni Górnego Jeruzalem (tak Biblia określa Królestwo Niebieskie) jest ową „Pamiątką”, ciągłym ogniwem łączącym ludzkość z Bogiem i odwołującą się do Jego pomocy przez powołanie się na Przymierze jakie tylko On – Jezus Chrystus - mógł zawrzeć. Przymierze to łączy Niebo z Ziemią i powoduje iż ludzkość na powrót jest „spokrewniona” z Bogiem.
Jest to jednorazowa, niepowtarzalna, pozaczasowa i doskonała Ofiara. Jezus ofiarowuje się zarówno jako Syn, jak i jako Kościół – swoje Ciało (1 Kor 12,27).
„Chrystus umiłował Kościół i wydał za niego samego siebie, aby go uświęcić, oczyściwszy obmyciem wodą, któremu towarzyszy słowo, aby osobiście stawić przed sobą Kościół jako chwalebny, nie mający skazy czy zmarszczki, czy czegoś podobnego, lecz aby był święty i nieskalany.”/Ef 5,25b-27/
Jezus jest w tej Nieustannej Ofierze ołtarzem, ofiarnikiem (kapłanem) i ofiarą. Będąc człowiekiem i Bogiem występuje po obu stronach; zawiera ją w imieniu Boga i w imieniu ludzkości. Sprawując Eucharystię uczestniczymy w tym nieustannym ofiarowaniu Jezusa. W tym samym, w którym po Paruzji będziemy uczestniczyć bezpośrednio (dlatego o Eucharystii czytamy, iż będzie sprawowana do dnia Powtórnego Przyjścia „Ilekroć bowiem spożywacie ten chleb albo pijecie kielich, śmierć Pańską głosicie, aż przyjdzie.”/1 Kor 11,26/)
Uczestnicząc w Ofierze jednoczymy się z Bogiem. Dlatego apostoł Paweł omawiając sprawowanie Eucharystii kończy swój wywód na jej temat słowami:
„Przypatrzcie się Izraelowi według ciała! Czyż nie są w jedności z ołtarzem ci, którzy spożywają z ofiar na ołtarzu złożonych?”./1 Kor 10,18/

inquisitio

Zawsze mnie zastanawialo ze Ci ktorzy odrzucaja realnosc Pana i Jego ofiary w Wieczerzy na rzecz jakiejs symbolicznej a przez to i nieprawdziwej spodziewaja sie przez to realnych jej skutków.
Prawdziwy kwiat pachnie po sztucznej imitacji nic nie mozna sie spodziewac .

exe

Palma

exe

Bardzo istotnym - jak się wydaje - jest ostatnia [link widoczny dla zalogowanych] do kapłanów, aby zrozumieli, że ich komercyjne podejście do czasu wolnego, jako własnego, jest rażącym nieporozumieniem.

[link widoczny dla zalogowanych]

* zdjęcie ze wspomnianego tu linku.

Duśka · Gość

Jakiś czas wolny też im sie należy , wkoncu są ludzmi , jednak faktycznie gdy jest potrzeba to powinni być pomocni , chociażby wezwania na telefon , albo coś w tym rodzaju .

inquisitio

Odpoczynek sie kazdemu nalezy,to jest normalne.
Bycie osoba duchowna to sluzba i powolanie a nie zawód.

exe

inquisitio

Fakt, ksiadz powinien byc dostepny .Wszak jest poslany dla innych a nie dla siebie.

exe

Duśka · Gość

Kapłaństwo to Służba Boża. Jezus też wiecznie był zapracowany i jakoś mało wypoczywał , ale teraz to są inne czasy . Rolling Eyes

exe