KATOLICKIE FORUM - Wirtualny klasztor PÓJDŹ ZA MNĄ !

exe

Kościół posiada rzeczywiście bogata strukturę, tradycję. Przejawem instytucjonalności Kościoła jest podział na parafie i diecezje, różnorodność zakonów i specjalistycznego duszpasterstwa, uczelni, kościołów, wydawnictw , sztuki kościelnej i tradycji językowych.

Ogólna definicja instytucji , to każda trwała forma , którą nadano jakiejś działalności. W związku z tym trzeba stwierdzić, że każde odwoływanie się do negacji Kościoła, jako instytucji, jest niedorzecznym już ex definitone. Być przeciwnikiem instytucji, to znaczy być wykorzenionym z rzeczywistości i myśleć urazowo, traumatycznie.

Aspekt ograniczających skutków zinstytucjonalizowania jest naturalnie nie do pominięcia, ponieważ należy usuwać ograniczenia niepotrzebne i szkodliwe oraz wszelkie patologie na tych ograniczeniach wyrosłe.

Każde porządkowanie (instytucjonalizacja) oprócz oczywistej postępowości ma w sobie pewne elementy wstecznictwa i jest to nieodłączne. Bierze się to stąd, że owo porządkowanie dotyczy dane czasu, natomiast życie biegnie dalej nie mając zamiaru zatrzymać się.

Instytucja może nie mieścić w swej formie bardzo ważnych elementów. Na przykład może wykluczać ludzi z serca głęboko wierzących, a także na mocy pewnych przepisów , bronić im dostępu tu i ówdzie.

Również instytucjonalizm może bardzo zniewalać, gdy skupimy się tylko na głupocie lub złej woli ludzi wpisujących się w instytucję, jednak właśnie dlatego nie możemy porzucić instytucjonalizmu, lecz nieustannie reformować. Inaczej nasze własne wytwory mogą się od nas uniezależnić i działać przeciwko nam.

benedykt

Exe napisales:

exe

Rzeczywiście, nie powinno być rozbieżności w Kościele. jednak tego dotyczy mój post, że rozbieżności w łonie samego Kościoła będą zawsze, jako że to wynika z definicji instytucji.

Co do różnicy w odpowiedzi pomiędzy kapłanem, a zakonnikiem, to trzeba też wziąć pod uwagę ich wiedzę i motywację zachowań.

Gość

Jest taki fragment:
Ostrzeżenie przed uczonymi w Piśmie [Vt-6,15]

1 Wówczas przemówił Jezus do tłumów i do swych uczniów tymi słowami:

2 «Na katedrze Mojżesza zasiedli uczeni w Piśmie i faryzeusze.

3 Czyńcie więc i zachowujcie wszystko, co wam polecą, lecz uczynków ich nie naśladujcie. Mówią bowiem, ale sami nie czynią.

4 Wiążą ciężary wielkie i nie do uniesienia i kładą je ludziom na ramiona, lecz sami palcem ruszyć ich nie chcą.

5 [JK] Wszystkie swe uczynki spełniają w tym celu, żeby się ludziom pokazać. Rozszerzają swoje filakterie i wydłużają frędzle u płaszczów.

6 Lubią zaszczytne miejsca na ucztach i pierwsze krzesła w synagogach.

7 Chcą, by ich pozdrawiano na rynkach i żeby ludzie nazywali ich Rabbi

8 Otóż wy nie pozwalajcie nazywać się Rabbi, albowiem jeden jest wasz Nauczyciel, a wy wszyscy braćmi jesteście.

9 Nikogo też na ziemi nie nazywajcie waszym ojcem; jeden bowiem jest Ojciec wasz, Ten w niebie.

10 Nie chciejcie również, żeby was nazywano mistrzami, bo jeden jest tylko wasz Mistrz, Chrystus.

11 Największy z was niech będzie waszym sługą.

12 Kto się wywyższa, będzie poniżony, a kto się poniża, będzie wywyższony.

A my mówimy na papieża "ojciec święty", a do zakonników "ojcze".

exe

exe

exe

Przede wszystkim duch ludzki, od strony metafizycznej, jak i teologicznej, jest nieograniczonym i w tym względzie wzbija się zawsze ku wyżynom poznawczym.

A co dopiero, gdy ducha ludzkiego ogarnie Duch Boży, czyniąc sobie z ludzkiego serca upodobane mieszkanie Question

Wówczas tym bardziej wolność ludzka stanie się takim imperatywem, że żadna norma ludzka nie jest w stanie zagrozić Duchowi Bożemu Exclamation

W obliczu stwierdzeń o niepokoju, jaki ogarnia Pielgrzyma oraz jemu podobne światopoglądowo osoby, można uwierzyć w to, że zdradzamy Ducha Świętego na rzecz organizacji ludzkiej, zamykając własnie Boga w ramach naszych tradycji Crying or Very sad

Czyżby

Absurdem staje się żądanie, aby zburzyć wszelkie konstrukcje ludzkiej organizacji, ponieważ jest to równoważne wyrzeczeniu się własnego człowieczeństwa Exclamation

Tak, wyrzeczeniu się człowieczeństwa, ponieważ jest czysto ludzka potrzebą, że potrzebujemy wspólnoty, która oznacza jedność serc i umysłów, dającą jasną wizję celu. Wspólnota z kolei ma zawsze jakiś ośrodek, który jest autorytetem. Tutaj napotykamy ziarno herezji i to spore, ponieważ wrogie Kościołowi Katolickiemu ugrupowania "wyzwolonych uduchowionych" ustalają co najmniej 2 centra wspólnoty - 2 autorytety : Jezusa i Biblię, co staje się kolejnym absurdem, ponieważ nikt nie słyszał, aby centrum mogło być zwielokrotnionym.

Inną tragedią staje się utożsamienie autorytetu Biblii z autorytetem Jezusa ...

Trzeba więc uświadamiać sobie w naszej trudnej drodze współistnienia we wspólnocie, że Bóg przyjął naszą ludzką, mizerną kondycję, za pewnik swych planów. Mało tego, Bóg pragnął wspólnoty, nie zaś luźnego zbiorowiska, ponieważ wspólnota zabezpiecza w swej strukturze depozytariat CREDO.

Tajemnicą tedy pozostawiania przez Boga naszych papieży, biskupów i wszystkich duchownych w ich własnej, ludzkiej kondycji, jest zapewnienie pokory duchowi ludzkiemu .

Bez łączności duchowej ze wspólnotą wiernych i wszystkich ludzi, tej pokory brak. Spójrzmy tylko na denominacje, wyrastające na pożywce tyleż absurdalnych, co autodestrukcyjnych swych marzeń o rozmowie z Bogiem na "wysokości własnych oczu" :?