KATOLICKIE FORUM - Wirtualny klasztor PÓJDŹ ZA MNĄ !

uel

1. Pierwszą korzyścią płynącą z życia w obecności Bożej jest wiara żywsza i obejmująca wszystkie okoliczności naszego życia, specjalnie nasze potrzeby, ponieważ łatwo wyprasza dla nas łaski w pokusach oraz w nieuniknionych stosunkach ze stworzeniami; dusza przyzwyczajona przez to ćwiczenie do kierowania się wiarą, widzi i wyczuwa Boga obecnego przez proste wejrzenie, wzywa Go z łatwością i skutecznie i otrzymuje to, czego potrzebuje. W tym można powiedzieć, zbliża się ona poniekąd do stanu błogosławionych; im więcej postępuje, tym żywszą staje się jej wiara, aż wreszcie stanie się tak przejrzysta, że można by powiedzieć: już nie wierzę, ale widzę i doświadczam

2. Praktyka obecności Bożej umacnia nas w nadziei , nadzieja nasza wzrasta w miarę poznania; w miarę jak wiara odkrywa w tym świętym ćwiczeniu tajemnice Boże, w miarę, jak widzi w Bogu Piękno przewyższające nieskończenie nie tylko piękno ciał widzialnych na ziemi, ale i dusz najdoskonalszych i aniołów, nasza nadzieja wzrasta i umacnia się, a wielkość tego Dobra, które posiada, jak twierdzi i którym rozkoszuje się poniekąd, zaspokaja ją i podtrzymuje.

3.Wpaja ona w wolę poczucie małowartościowości stworzeń i rozpala ją ogniem świętej miłości, ponieważ przebywając zawsze z Bogiem, który jest Ogniem pożerającym, spopiela wszystko, co się Mu sprzeciwia; dusza tak rozpłomieniona może żyć już tylko w obecności Bożej,obecności, która rodzi w jej sercu świętą żarliwość, święte pragnienia i gwałtowne pożądanie, aby Bóg był znany, kochany i uwielbiany przez wszystkie stworzenia, aby wszystkie Mu służyły.

4.Przez obecność Bożą i przez to wewnętrzne wejrzenie dusza wchodzi w taką zażyłość z Bogiem, że spędza prawie całe swoje życie na ciągłych aktach miłości, uwielbienia, skruchy, ufności, dziękczynienia, ofiarowania, prośby oraz wszystkich najdoskonalszych cnót. Nieraz nawet staje się sama już tylko aktem nieprzerwanym, ponieważ trwa nieustannie w obecności Bożej.

Mało jest osób, które dochodzą do tego stopnia, jest to łąska, której Bóg udziela tylko niektórym duszom wybranym, ponieważ ostatecznie to proste wejrzenie jest darem Jego hojnej ręki; ale dla pociechy dusz chcących podjąć tę świętą praktykę, daje ją zwykle duszom, które są do tego przygotowane, a jeśli nie daje, możemy przynajmniej, z pomocą łask zwykłych zdobyć przez praktykę obecności Bożej sposób i stan modlitwy zbliżający się bardzo do tego prostego wejrzenia.

Brat Wawrzyniec od Zmartwychwstania