KATOLICKIE FORUM - Wirtualny klasztor PÓJDŹ ZA MNĄ !

Hejal

Bóg jest piękny

Duśka · Gość

Ojciec Święty zaznaczył, że Bóg jest wielkim pięknem. Przytoczył słowa psalmu responsoryjnego: „Niebiosa głoszą chwałę Boga” (Ps 19,2). Zauważył, że problem polega na tym, iż człowiek często oddaje hołd temu, co jest jedynie odbiciem wspaniałości Boga, rzeczywistości, która pewnego dnia przestanie istnieć, albo co gorsza staje się wielbicielem przyjemności jeszcze bardziej ulotnych. Wskazał, że pierwsze czytanie mówi o błędzie ludzi, którzy za pięknem stworzenia nie potrafią dostrzec ręki Stworzyciela. Chodzi o postawę, którą można określić jako „bałwochwalstwo immanencji”, przeciwstawionej transcendencji – stwierdził Franciszek.

Artykuł (wycinek). :wink:

exe

Hejal

Wiem jestem najgorszym z dzieci. Gdyby nie to forum już dawno podciął bym sobie żyły.

exe

Duśka · Gość

maly_kwiatek · Gość

Hejal,
witaj Przyjacielu!
Jeszcze się nie znamy, czytałem tylko jakieś Twoje posty.
Cieszę się, że zaglądasz tu ładować akumulatory życiowe.

Napisałeś o dobrym Bogu w sprawach technicznych. Jesteśmy wsparciem dla różnych problemów, na ile potrafimy. W czym możemy Ci teraz pomóc?

Hejal

Może dlatego w sprawach technicznych bo Bóg jest do naprawy. Naprzykład czemu się nie odzywa do nas?

exe

Duśka · Gość

Bóg mówi wprost do twojego serca, tylko serce jest zajęte czymś innym . :wink:

Samuel słyszy głos Boga. Ponieważ przedtem nie miał tego doświadczenia, myśli, iż to Heli go woła. Dlatego za każdym razem, kiedy słyszy to wezwanie, biegnie do swojego opiekuna. Dopiero za kolejnym razem, pouczony przez Helego, odpowiada Bogu. I od tej pory Bóg posługiwał się nim, czyniąc go prorokiem.
To wydarzenie, choć tak niezwykłe, pokazuje, iż każdy człowiek wezwany jest do tego, by słuchać głosu Bożego. Słuchać i poważnie traktować.

Hejal

Jakoś tego nie zauważyłem żeby Bóg do mnie przemówił. Nigdy go nie słyszałem i zeszłem na złą drogę. Jakoś Bóg mi nie pomógł jak 7 miliardą ludzi na świecie.Jestem tylko robakiem.

exe

Philip

TOMASZ-V.A.D · Gość

Hejal

Właśnie tej sprawiedliwości się boję. Boję się Boga. Boję się jego wszechmocy. Jestem robakiem.

Hejal

Naprawdę się boję

exe

Duśka · Gość

maly_kwiatek · Gość

Philip

Duśka · Gość

Bóg nie chce, abyśmy się Go bali, lecz byśmy Go kochali. :P

wybrana

exe

Religia, jako strukrura relacyjna - nie ma tu sprzeczności.

Andy72

maly_kwiatek · Gość

mi też tu bardzo brakuje Hejala.

exe

Hejal jest duszą naturalnie chrześcijańską - anima naturaliter christiana, tylko że trudno mu sie nieraz podnieść, a czasem nie wie, że już się podniósł, dlatego znów przestaje "chodzić po wodzie".
Hejalu, gdzie się podziewasz!? Crying or Very sad

maly_kwiatek · Gość

exe

maly_kwiatek · Gość

Ja nie umiem tego elegancko uzasadnić teologicznie, ani cytatami z Pisma Świętego. Na ile rozpoznaję jednak głos Jezusa, jaki z lektury Pisma mi się wyłonił, uzupełniony potem głosem z Dzienniczka siostry Faustyny, to wydaje mi się, że Jezus cały czas uczył wszystkich prostoty i sam w istocie rzeczy był bardzo prosty.

Jezus nie należał do"mądrych filozofów" chociaż umiał z uczonymi w Piśmie rozmawiać i dyskutować.
Jednak nie to było jego posłannictwem. Jezus najchętniej mówił do swoich uczniów i ludzi wierzących jemu, mimo, ze Go nie znali. Oni gromadzili się na wielkie spotkania z Jezusem tylko dlatego, że o Nim słyszeli i Mu uwierzyli. Tak jak dziś polska młodzież na Polach Lednickich.

Mówił do ludzi zazwyczaj prostym językiem i tłumaczył prosto nieraz złożone sprawy, takie jak Jego relacja z Ojcem i z Duchem Świętym, jak istota miłości małżeńskiej i przymierza małżeńskiego, jak wielka moc sprawcza wiary, i wiele innych.

Apogeum nauczania Jezusa, w moich oczach jest Kazanie na Górze i Osiem Błogosławieństw. Tam Jezus tłumaczył ludziom, co naprawdę jest ważne. I to co ważne - to najprostsze. Miłość, uczciwość, pokora, cichość, stawanie w obronie słabszych i uciśnionych.

Do tego nie trzeba wielkich pieniędzy tylko wielkiego serca.
No i wielkiej wiary, którą aby mieć, trzeba mieć wielkie serce....

To już są moje refleksje.

Jak to działa, przekonała mnie historia ciężko chorej a wciąż bardzo młodej świętej Tereski, która dowiedziała się z ówczesnych mediów, że jakiś zatwardziały grzesznik na drugiej półkuli został skazany na śmierć, a nie żałuje swoich czynów, tylko miota przekleństwami. Tereska postanowiła się za niego modlić by przyprowadzić go do Nieba.
Zanim Teresa umarła, dowiedziała się jeszcze, że ów straceniec przed swą śmiercią nawrócił się, poprosił o spowiedź i odszedł pogodzony z Bogiem.

Zresztą takich historii było wiele, bardzo wiele.
Myślę, ze każde z nas ma swoją własną drogę, na której stąpa po kwiatach, jakimi są takie historie. Tak przecież buduje się życie i zestaw wiedzy, przekonań i kształt wiary. Buduje się wiele lat i pod natchnieniem Ducha Świętego.

Ja wiele lat temu odszedłem od praktykowania kościelnego niedługo po Bierzmowaniu, dlatego może zapamiętałem bardzo dobrze pewne nauki z Bierzmowania. Bo to one mi towarzyszyły całe życie bym nie zginął na bezdrożach życia.

Na przykład wiedziałem, że trzeba słuchać Głosu Bożego w sumieniu, nie wolno tego deptać.
Wiedziałem, że ten Głos Ducha Świętego odzywa się czasem w intuicji.
Wiedziałem jakich grzechów się nie wybacza - grzechów przeciw Duchowi Świętemu - i wiele lat rozpoznawałem dlaczego się nie wybacza i o co w tym chodzi. I takich grzechów wystrzegałem się jak ognia piekielnego.

Więc kiedy po latach otworzyłem swe serce na Jezusa było mi o wiele łatwiej niż komuś nie przygotowanemu po prostu wziąć Go za rękę, szepnąć: witaj Przyjacielu, dziękuję, że czekasz na mnie... i pobiec z radością razem z Nim po falach jeziora...

maly_kwiatek · Gość

Kluczem do Jezusa jest prostota.

Nawet nie wielkość serca, tylko prostota, także prostota serca.

Jezus dał nam za przykład dzieci.

Dzieci które mamy kochać nie protekcjonalnie z pozycji wyższości, tylko naturalnie jak piękne ludzkie postaci na naszej drodze.

Dzieci tak właśnie kochają. Nie za coś tylko spontanicznie.
Spontanicznie się radują.

Kiedy byłem studentem, a miałem wtedy jakieś 23- 24 lata, miałem Przyjaciela, który kiedyś zapytał mnie, skąd ja właściwie mam taką naturalną miłość do wszystkiego co jest ( u mnie to jest takie franciszkańskie).
I ja jakoś odpowiedziałem, że w miłości zostałem stworzony, z miłości zbudowany, więc jakże miałbym czym innym odpowiadać jak nie miłością?
On się spojrzał na mnie jakoś tak dziwnie, jakby z szacunkiem i powiedział: Zachowaj to na zawsze, to co masz.

No to zachowuję :)

Warto dodać, że ani On ani ja nie byliśmy wówczas wcale praktykującymi chrześcijanami. On był chyba nawet niewierzący, ja agnostyk.
Bo pewne rzeczy dzieją się niezależnie od deklaracji, a nawet niezależnie od świadomości czy wiedzy. To co ważne i niezniszczalne jest przecież cały czas, obojętnie czy ktoś wierzy czy nie.

W szczególności dotyczy to Boga.
I miłości.
Amen