KATOLICKIE FORUM - Wirtualny klasztor PÓJDŹ ZA MNĄ !

exe

W wielu tematach nie sposób ustrzec się wspominania o datowaniu organizmów, czy jakichś obiektów. Postanowiłem uporządkować tą kwestię wydzielając osobny temat, co by tu można było dokonywać wpisów w tej materii.

Prezentowane tu treści opieram na swych notatkach, dokonywanych na przestrzeni lat. Postaram się, aby trudniejsze kwestie, wymagające u swych podstaw tylko elementarnej wiedzy gimnazjalnej z chemii, były przedstawione jak najprzystępniej - ku powszechnej korzyści.

Pragnę więc zupełnie odwrócić kota ogonem i pokazać, że metoda datowania radiowęglowego wspiera kreacjonistyczną koncepcję młodego życia, której tu rzecznikiem będę. Pragnę też wskazać niniejszym postem, że komplementarność magisterium wiary i magisterium nauki zobowiązuje do uczciwego sprawdzenia stopnia wiarygodności danych, zanim nazwie się je naukowymi.

Piję tu w szczególności do użytkownika Marek MRB, który uniósł się honorem żądając usunięcia konta, ponieważ moje pisanie nie pasuje do jego paradygmatu myślenia i ponoć "szkodzę wiernym, a on w tym uczestniczyć nie będzie".

No to szkoda, ze nie chcesz pan uczestniczyć w weryfikacji tego, co już dawno stało się kanonem (nie)naukowym. Zaczynam.

Elementarna chemia mówi, że węgiel występuje w dwóch izotopach stabilnych C-12 i C-13 oraz w niestabilnej formie promieniotwórczej C-14.

Datowanie organizmów jest szeroko oparte na metodzie pomiaru pozostałości izotopu C-14 w ich szczątkach.

Zweryfikować więc należy:

1. założenia związane z metodą datowania izotopem C-14,
2. stopień odpowiedniości okresów przewidzianych przez datowanie C-14 do tych rzeczywistych. Co tu jest rzeczywistym?
3. Jaki jest stopień wiarygodności tych badań ?

Podstawowy alert, jaki się włączyć powinien w umyśle nastawionym na stricte naukową metodę poszukiwania prawdy o świecie, związany jest z rzeczywistym poziomem C-14 na przestrzeni rozpatrywanych dowolnie okresów geologicznych. czy na pewno był taki sam i jak by to mieć się miało do konstatacji wyników uzyskanych Question

Założenie podstawowe metody datowania C-14 jest proste: za życia organizmu, powinna istnieć równowaga, co do zawartości C-14 w nim samym, a w jego otoczeniu. Tak więc zakłada się stosunek wyjściowy C-14/C-12 = 1.

Jak wiemy, okres półrozpadu C-14 wynosi w szacunkach około 5730 lat.

Sprawa zasadnicza: trzeba jeszcze tylko określić ilość wyjściową C-14 w stworzeniu na czas, kiedy ono zmarło, bo dopiero wtedy można zmierzyć, aktualną zawartość C-14 i zmierzyć poziom utraty tego izotopu.

Z pozoru takie dane istnieją, ponieważ laboranci przyjmują poziom równowagowy stosunku ilości C-14/C-12, jak 1 atom C-14/ 1 bilion atomów C-12 i w dodatku ten poziom równowagowy jest zakładany, jako stały - constans. Konsekwentnie rozumując, poziom tego stosunku powinien się zmniejszać, zmierzając do zera (poziom około 80 tysięcy lat dla próbki, a niektórzy rozciągają ten czas do 100 tysięcy lat).

Niestety dla zwolenników okraszania wieku biosfery wieloma zerami, powstał problem.

Oto niezależnie zauważono, że tempo wytwarzania C-14 w atmosferze jest dalekie od stanu równowagi i to głęboko przechylone w stronę produkcji nadwyżki C-14.

Doprowadza to do sytuacji, kiedy nie mamy znajomości ilości wyjściowej izotopu C-14 w badanych próbkach Exclamation

Co ciekawe, twórca tej metody - dr Willard Libby - również zauważył ten problem, ale pominął go, pozostając przy założeniu istnienia poziomu równowagi C-14/C-12 w każdym okresie Ziemi. Dlaczegóż to zrobił Question

Otóż rozumowanie pomijające problem wyjściowej nierównowagi C-14/C-12 opiera się na założeniu zakorzenionym w teorii ewolucji, opiewającej wiek Ziemi wielomiliardową skalą lat. To samousprawiedliwienie (kolejny element nienaukowy) zmierza do stwierdzenia, że wystarczy odpowiednio głęboko cofnąć się w czasie, aby dotrzeć do poziomu równowagowego. Ten wiek szacuje się na około 30 000 lat. No i cóż zrobić z tym - problem rozwiązany? A gdzieżby tam - tak łatwo nie ma Laughing

O tym można czytać na stronie, gdzie jest publikacja C.Sewell: "Węgiel C-14 i wiek Ziemii" (1999r): [link widoczny dla zalogowanych]

Oto okazuje się, dla uzyskania tych około 30 000 lat znów przyjęto założenie (niezweryfikowane do tej pory !!!), że intensywność promieniowania słonecznego przez cały okres rozwoju życia jest stałe.
Nadal nie ma też stanu równowagi, ani nie mogło go być przed 30 000 lat. Dlaczegóż to nie mogło ?

Oto natężenie pola magnetycznego Ziemi nieustannie maleje, a natężenie promieniowania okazuje się zmienne, o czym znajdziemy artykuł J. Roach, National Geographic News, September 9, 2004.

Oto i badania warstw mezozoicznych pokazują, że nadal węgiel C-14 w nich jest zawarty, a nie powinno go być: P, Giem, Carbon-14 content of fossil carbon, Origins51:6–30, 2001.

Diamenty, datowane przez ewolucjonistów nawet na miliard lat, nie powinny zawierać tego izotopu tymczasem, mają go dużo Exclamation

M. Riddle, Does radiometric dating prove the earth is old?, in K.A. Ham (Ed.), The New Answers Book, Master Books, Green Forest, Arkansas, pp. 113–124, 2006.

Pytanie, dlaczego nie wspomina się o tym i zaprzecza się oczywistości założeń datowania C-14 Question

No cóż, znowu sprawa ideologii i ryzyka utraty pracy. J. Baumgardner, “14C Evidence for a Recent Global Flood and a Young Earth,” in Vardiman et al., Radioisotopes and the Age of the Earth: Results of a Young-Earth Creationist Research Initiative (Santee, California: Institute for Creation Research and Creation Chino Valley, Arizona: Research Society, 2005), pp. 587–630.

tak więc nie ma tak łatwo, jak to piszą na przykład w [link widoczny dla zalogowanych] , gdzie kwestię natężenia promieniowania słonecznego ujęto nienaukowo:

Ze względu na relatywnie długi czas życia tego izotopu, jego zawartość w atmosferze (w postaci 14CO2) względem stabilnego izotopu węgla 12C prawie nie zależy od aktywności Słońca (niestety została silnie zaburzona przez próbne wybuchy jądrowe prowadzone w atmosferze oraz spalanie paliw kopalnych, co uwzględnia się w metodzie).

Cóż łatwe usprawiedliwienie nieuctwa i czarowania rzeczywistości Laughing

exe

Stawia się zarzut, że znajdowane w próbkach ślady C-14 nie powinny istnieć w przypadku tak starych artefaktów, jak na przykład amonity, czy trylobity. Są to rzekomo kwestie współczesnych zanieczyszczeń i przenikania C-14 do złóż.

Wszystkie te elementy zostały oszacowane i uwzględnione.
W badaniach - na przykład - Baumgardnera z 2005 roku jest podane, że dla organizmów mających 1 milion lat, powinien odpowiadać okres półtrwania 174,5.
Ilość węgla C-14 szacowana we wspomnianym badaniu Baumgardnera z roku opiewa (względem całej Ziemi o masie 6x10E24 kg) na ledwie 3x10E50 atomów, natomiast po prawie 175 cyklach półrozpadu, powinno ich być 3x10E(-53) kg, a więc w tej chwili nie powinny się znaleźć w próbkach.

Wszystkie badania radiometrii węglowej opublikowane do 1970 roku, są obarczone błędami związanymi z nieuwzględnieniem promieniowania kosmicznego tła w β-rozpadzie, zaś obecnie laboratoria przestrzegają procedur związanych z 4-ma rodzajami (pod kątem genezy zanieczyszczeń próbek "współczesnym C-14)" .

W razie wątpliwości odsyłam do [link widoczny dla zalogowanych] , gdzie ewidentnie widać, że datowane próbki amonitów i resztek drewna, znalezione razem mają nie więcej (wg tej metody - nawet gdyby jej założenia były poprawne), jak 45 000 lat Exclamation

Podważenie prawidłowości procedur i ich wiarygodności wydaje się mi zadaniem karkołomnym, ale w nauce nikomu drogi zamykać nie wolno.

Efekt jest więc taki, że datowanie radiowęglowe polega najpierw na założeniu okresu próbkowego na podstawie wymyślonej kolumny geologicznej Lyell'a , a potem na "przymierzaniu wyników" do założenia Laughing

beast

Przede wszystkim należy przypomnieć wyraźnie jeden fakt: metoda datowania C14 jest jedną z wielu stosowanych metod datowania o określonych ściśle zastosowaniach i horyzoncie czasowym.

Jeśli chodzi o założenia i proces metody datowania C14 – elementy, które to opisujesz (brak możliwości ustalenia zawartości C14 w żywych organizmach, różny poziom C14 w różnych okresach itd.) – rzeczywiście są prawdziwe, powszechnie znane naukowcom, którzy tą metodę stosują).

exe