KATOLICKIE FORUM - Wirtualny klasztor PÓJDŹ ZA MNĄ !

uel

Szkoły waldorfskie

Bazujący na gnostyckich i okultystycznych założeniach holistyczny system wychowawczy opracowany przez Steinera, zwany jest powszechnie „pedagogiką waldorfska,". Obecnie działa na świecie ok. 800 szkół opartych na tej koncepcji, także w Polsce (Warszawa, Bielsko-Biała, Olsztyn); istnieją także przedszkola waldorfskie (w Polsce m.in. w Bielsku-Białej, Krakowie, Olsztynie, Warszawie). Pierwsza Wolna Szkoła Waldorfska (Freie Waldorfschule) powstała we wrześniu 1919 roku w Stuttgarcie. R. Steiner dobrał wcześniej kolegium nauczycielskie według własnych kryteriów, zapoznając ich z ogólną nauką o człowieku według własnego światopoglądu oraz z własną metodyką nauczania.

Program kształcenia w szkole waldorfskiej opiera się na założeniu, że indywidualny rozwój dziecka jest powtórzeniem całej historii ludzkości. W związku z tym poszczególne etapy rozwoju dziecka mają ściśle określony program edukacyjny w pierwszej klasie omawia się baśnie, w drugiej - legendy, w trzeciej - przypowieści ze Starego Testamentu, w czwartej - mitologię germańską, a w piątej - grecką, w sz€stej historie Rzymu i średniowiecza, w siódmej - ekspansje Europejczyków itd
koncepcja reinkarnacji oraz życia w świecie duchów pomiędzy wcieleniami stoi u podstaw systemu szkół dla młodych, tzw. szkół steinerowskich (Waldorfschule) Nauczyciele waldorfscy mają postrzegać - według myśli Steinera - dzieci jako dające się formować istoty, których struktury są określone - zgodnie z karmą, - przez ich poprzednie życie, Chodzi o to, by w procesie nauczania ujawnić ich istotę.

Według antropozoficznego etosu nauczyciel waldorfski ma być wizjonerem i kapłanem, rozwijającym w dziecku to, co „Bosko-Duchowe" (wedle określeń steinerowskich). Działalność wychowawcza jest postrzegana jako rodzaj religijnego kultu, w którym przekazuje się dzieciom medytacyjną postawę życiową; chodzi tu o pewnego rodzaju inicjację ( M. Kaysr P.-A. Wagemann)
W szkołach waldorfskich chodzi nie tyle o stopniowy rozwój osobowości, co o “psychomutację”, “przemianę osobowości “ w kierunku doświadczania „odmiennych stanów dwiadomości" (EW. Haack).
Według niektórych badaczy nastawionych krytycznie, nieukrywanym celem ezoterycznego szkolenia prowadzonego według wskazówek Steinera, jest swoiste „rozszczepienie osobowości”; myślenie, czucie i chcenie stopniowo stają się jakby niezależnymi istotami niczym 3 osobowości. Dopiero poprzez takie zamontowanie własnej istoty człowiek - zdaniem Steinera -może nawiązać świadomy związek z pewnymi ponad zmysłowymi siłami i istotami (A. Baumann) .

Do 12. roku życia dziecko uczy się “delektować" otoczeniem urządzonym na antropozoficzna modłę. Dopiero po przekroczeniu tego wieku może samodzielnie myśleć i wybierać autorytety. Jest tutaj wyraźnie zamazana granica pomiędzy religią a kulturą, pomiędzy “prywatnym objawieniem" Steinera (które nie może mieć aspiracji do uniwersalności, z racji swojej nieweryfikowalności) a neutralnością i uniwersalnością nauki, która się powinna charakteryzować szkoła. Szkoła waldorfska ma wyraźnie charakter światopoglądowy, a nawet ideologiczny, który ujawnia się na wielu płaszczyznach jej edukacji.. Intensywna współpraca szkoły z domem rodzinnym dziecka ma służyć tworzeniu wspólnego frontu światopoglądowego aby tym skuteczniej zawładnąć sercami i umysłami dzieci. Otwarta na antropozofię atmosfera domu sprzyja temu i wzmacnia wcielanie określonego systemu wartości. Należy więc uznać charakter światopoglądowy czy wyznaniowy szkoły waldorfskiej.

W szkołach waldorfskich nie korzysta się prawie z podręczników. Uczniowie przez całe lata przepisują z tablicy teksty, rysunki, liczby lub piszą to, co podyktują im nauczyciele z dowolnie wybranych przez siebie podręczników (materiał ten stanowi jedyny “ślad" dla uzyskania orientacji w tym, czego się uczą).
Na każdej stronie zeszytów do prawie wszystkich przedmiotów przebija światopogląd, czy to w uwagach dotyczących obchodów dnia św. Jana, czy w obrazowych notatkach o archaniołach 4 pór roku: Rafale, Michale, Urielu i Gabrielu, w antropomorficznych rysunkach zwierząt i roślin, czy też we wzmiankach o 7 jasnowidzach indyjskich .

Także tzw. eurytmia" nie jest jedynie neutralnym tańcem czy niewinną gimnastyką, ale swoistym “mostem" wyrastającym na światopoglądzie antropozoficznym, o charakterze inicjacyjnym, wprowadzajacym w swiadomość kosmiczną, na zasadzie mediumicznego otwarcia (co moze być bardzo niebezpieczne dla zdrowia psychofizycznego, a zwłaszcza dla stanu ducha). Na skutek stosowania ćwiczeń “eurytmii", których celem jest “naśladowanie kosmosu", uruchamia się bowiem - przynajmniej w założeniu - drzemiące w człowieku siły tajemne, które łączą się z siłami biegnącymi z kosmosu.
Jest to więc okultystyczna praca z energiami kosmicznymi (wzmacniana przez postulat “ miłości do eurytmii"), na bazie kosmicznego światopoglądu, o charakterze wyraźnie kultycznym (co z chrześcijańskiego punktu widzenia może być rodzajem idolatrii).

Cechy szkół waldorfskich wykazują silne zabarwienie wyznaniowe (Chodzi tu ponadto wyznanie czy światopogląd okultystyczny , H. Ullrich, Waldorfpadagogik). Charakter ideologiczny szkoły polega na zamknięciu na inne rodzaje doświadczenia oraz inne informacje niż te, które są jednostronnie i sztucznie przetworzone w monolitycznym tyglu steinerowskiego światopogladu. Szkoła waldorfska usiłuje odgradzać swoich wychowanków od wpływów z zewnątrz, starając się zaspokoić wszystkie ich potrzeby w obrębie szkoły i dokładnie zapełniając im czas. Uczniowie, obciążeni lekcjami i różnymi zajęciami, wynikającymi ze ściśle zaprogramowanego (z tyleż „nieomylnego", co nieweryfikowalnego) światopoglądu, nie mają czasu, by poznać swych rówieśników nie należących do subkultury waldorfskiej. Ujawniają się zatem pewne elementy o naturze sekciarskiej.
Dąży się świadomie do tego, ażeby wokół szkół wytworzyła się ochronna powłoka, w której będzie żyć szkolna wspólnota rodziców, nauczycieli i uczniów, zaś młodzi ludzie powinni być chronieni przed szkodliwymi skutkami ery materialistycznej" (J. Henleben, Rudolf Steiner, Reinbeck bei Hamburg 1977, s. 90.). Biblioteki w szkołach są zubożone i zredukowane, ograniczone przede wszystkim do literatury antropozoficznej. Język tam używany jest specyficznie antropozoficzny. Istnieje jeszcze wiele innych dowodów na to, iż szkoła waldorfska, wbrew swoim deklaracjom o „wychowaniu do wolności”, jest nie tyle szkołą całościową, co totalitarną, zaś wolność pojmowana tu jest typowo po steinerowsku, czyli w układzie odniesień antropozoficznych.( F. Calgren,Wychowanie do wolności, Pedagogika Rudolfa Steinera)
Zarówno duchowość, jak i światopogląd panujące w szkołach waldorfskich gdzie nauczanie jest w dużej mierze praktyczne i bardzo głęboką inicjacja w “religię” Steinera, nie są do pogodzenia z nauką chrześcijańską. Już 18 VII 1919 roku pani Benedykt XV zatwierdził decyzję Kongregacji Świętego Oficjum, która stanowczo zabroniła katolikom przynależności do towarzystw antropozoficznych.