KATOLICKIE FORUM - Wirtualny klasztor PÓJDŹ ZA MNĄ !

Bombolinka

Modlić się modlę,ale moim zdaniem brakuje mi jednej bardzo ważnej rzeczy.Robie z tym błąd,ale to wynika z mojej nie wiedzy.Nie wiem czy potrafię słuchać Pana Boga.Na czym to polega?Ja w ciągu dnia poza modlitwami rozmawiam często z Panem Bogiem,dziękuję za coś,przepraszam.itd.Czasami mi się wydaje,że wysłuchiwanie Pana Boga polega na tym,że wewnętrznie czuje chęć ZMIANY w sobie jakiejś negatywnej cechy lub negatywnej z kimś relacji,że to NIE polega na tym,że słyszę dosłownie głos Boga Ojca,ale po prostu wewnętrznie czuje,że powinnam to zmienić-czy tak?

Jak się wsłuchiwać w wolę Pana Boga?Jak Wy to robicie?Pomóżcie mi,bo jest to istotny element wiary chrzesćijańskiej,a nie jestem pewna czy to potrafie robić.

Prosze podajcie mi to na własnych przykładach,chce się tego nauczyć od Was. :wink:

Hejal · Gość

Ja jak się modlę skupiam się na modlitwie i nic nie słyszę.Nachodzą mnie czasem różne myśli.Niektórzy uważają,że modlitwa to dialog z Bogiem.Do dialogu jest potrzebna druga osoba a tak to wychodzi monolog.
Ja słyszę w modlitwie nieraz myśli szatana i Boga sam nie wiem jak to nazwać.
Głos Boga to dla przykładu:
idź dzisiaj do kościoła,odwiedź chorego w szpitalu,podziel się z biednymi tym co masz,nie pal papierosów,nie pij wódki itd...
Głos szatana to:
Napij się wódki i pij aż ci się uszami wyleje,pal papierosy,ukradnij coś,daj komuś w pysk,pooglądaj sobie gołe panienki w internecie itd...
Najgorsze myśli pochodzące chyba od diabła to takie:
zabij kogoś,zabij siebie,przeklinaj Boga,nie módl się bo to nic nie daje,zniszcz coś,rozwal coś.Tak takie myśli też są czasami.

beast

U mnie podobnie, w każdej chwili czuję wiele "impulsów": zrób to, albo zrób tamto, zadzwoń, niedzwoń, pójdź, odpuść...

W takiej chwili pomagam sobie rozumem. Analizuje, które z tych czynności "podpowiadanych mi" są dobre dla innych, a które przynoszą korzyść tylko mi. Skoro rozum został człowiekowi dany przez Boga - mam pewność, że te które przynoszą korzyść innym pochodzą od Boga.

Caliah · Wysłany: Czw 1:11, 14 Mar 2013 Temat postu:

Jak słusznie zauważył Hejal rozmowa, dialog, to relacja, w której uczestniczą co najmniej dwie osoby. Należy jednak pamiętać, że cechą dialogu jest ponadto zmienność funkcji tych osób, a mianowicie funkcji mówienia i funkcji słuchania.
Gdy mówimy do Boga, oczekujemy, że Bóg będzie naszych słów słuchał, gdy natomiast chcemy usłyszeć "głos" Boga, powinniśmy na jakiś czas zamilknąć, wyciszyć się i dać Mu dojść do głosu.

"Ja mówię", czyli modlę się, ukazuje Bogu moje emocje, przedstawiam problemy, dziękuję, proszę, przepraszam.

"Ja słucham", to otwieram się na działanie Boga w moim życiu.

Masz rację Bombolinko, że nie oznacza to dosłownego słyszenie głosu, tak jak z radia.
Bóg może do nas przemawiać na różne sposoby. Mogą to być np. wewnętrzne poruszenia, w których możemy być zachęcani np. do rozmowy z kimś (na poruszenie w tej rozmowie jakiegoś tematu), do zwrócenia na coś uwagi, mogą być to inni ludzie, którzy w jakiś sposób wskażą nam odpowiedź na zadane Bogu pytanie, mogą być to różnego rodzaju zdarzenia i sytuacje.
Naszym zadaniem jest dostrzeżenie tych delikatnych impulsów, ćwiczenie w sobie wrażliwości na otrzymywane informacje oraz pokory w podążaniu wskazanymi ścieżkami.

Dlatego Hejal nie oczekuj w czasie modlitwy głosu jak grom z nieba, choć i to może się zdarzyć ;)
Raczej przygotuj się na słuchanie delikatnych natchnień i tak jak opisał to Beast, rzeczy wątpliwe poddawaj rozeznaniu z użyciem rozumu.

I choć Bóg zachęca nas do wyciszenia w murach świątyni, to owo zaproszenie nie zawsze jest skierowane na samą mszę, czy modlitwę.
Ja dla przykładu dostałam kiedyś ponaglenie, odczułam taką wewnętrzną potrzebę pójścia do kościoła na nabożeństwo z adoracją.
Po nabożeństwie podeszła do mnie jedna z osób ze Wspólnoty Chrystusa Zmartwychwstałego "Galilea", która adorację prowadziła i poprosiła, abym przyszła na spotkanie w domu modlitwy, gdyż jest to ostatnie spotkanie u gospodarzy, którzy właśnie przeprowadzają się w inny rejon miasta i osoby, które odwiedzały ich dom muszą zdecydować się na inne miejsce spotkań.

Już wyjaśniam co takiego szczególnego było w tym zdarzeniu.
Otóż ok. dwa lata wcześniej potrzebowałam wsparcia, asysty duchowej ze względu na grupę ezoteryczną, wśród której prowadziłam ewangelizację. Bóg podarował mi tą wspólnotę lokalizując ją w mojej parafii. Przez dłuższy czas uczestniczyłam w cotygodniowych spotkaniach, w tzw. domu modlitwy, poświęconych wspólnej modlitwie, a organizowanych w prywatnym mieszkaniu. Niestety w pewnym momencie natłok różnego rodzaju zdarzeń spowodował, że przestałam w tych spotkaniach uczestniczyć i praktycznie straciłam kontakt z tą wspólnotą. Gdyby nie owo zaproszenie po wyżej wspomnianym nabożeństwie, kontakt urwałby się prawdopodobnie bezpowrotnie.
Tymczasem mój przynaglony przez Boga powrót do wspólnoty zaowocował m.in. tym, że moja mama, która jeszcze kilka lat temu była osobą niewierzącą, zaczęła szukać we wspólnocie sposobu na zrozumienie wiary i rozwój swoich relacji z Bogiem, natomiast mój mąż miał okazję doświadczyć spotkania z ludźmi żyjącymi żywą wiarą, dla których uczestnictwo we Mszy św. nie jest jedyną formą wspólnotowego przeżywania bliskości Boga.
A ja?
Ja nie straciłam kontaktu z grupą, która jest dla mnie wsparciem, dzięki któremu być może uda mi się na nowo podjąć zadania, które bez solidnego wsparcia modlitewnego są niemożliwe do wykonania.

exe

Rzeczywiście, jest napisane:
"Umiłowani, nie dowierzajcie każdemu duchowi, ale badajcie duchy, czy są z Boga, gdyż wielu fałszywych proroków pojawiło się na świecie." (1 J 4,1)

Po pierwsze, należy (jak wyżej przekazuje Apostoł Jan) za pomocą naszego umysłu rozważyć pilnie, czy myśli owe zostały oczyszczone Boży ogień Ducha Świętego. Jeśli nie, mogą nas łudzić nawet swą rzekomą pobożnością.

Tutaj warto to przypomnieć istnienie subtelnych rozróżnień pomiędzy systemami myślowymi, prowadzącymi do erudycji, a czystą teologią, a nawet mistyką.

O ile doktryna religijna to ureligijniona metafizyka, o tyle bywa też, że metafizyka może być odreligijnioną doktryną religijną. Wówczas mamy do czynienia z kryptoteologią w filozofii, co jest równie niebezpiecznym produktem, jak i skrajnie skrajnie zracjonalizowana postawa poszukiwawcza, dająca w efekcie dojście do egocentryzmu poznawczego.

Po drugie, co jest trudniejsze, trzeba rozsądzać prawdziwość ibterpracji Słowa Bożego. Taką sytuację widzimy w próbach kuszenia Jezusa na pustyni, gdzie diabeł przekręcał znaczenie Pisma.

Zważ Hejalu Drogi, na świętoszkowatość diabelskiej proweniencji, jaka nieraz mogłaby być nam narzucona przez złego dla odciągnięcia od drogi ku pokorze:
Jest droga, co komuś zdaje się słuszna, a w końcu prowadzi do zguby. (Prz 16, 25)
Oraz:
Zły szkodzi, gdy się przyłączy do sprawiedliwego (Prz 11, 15 LXX).

Po trzecie. trzeba odrzucić myśli błędnego tłumaczenia niosące obraz Boga tyrana.

Po czwarte, trzeba sprawdzić, czy nasze interpretacje zgodne są z Tradycją starszych. Jak to jest ważne, sprawdźcie w Hi 8. Jeśli nie są zgodne, odrzucić trza.