KATOLICKIE FORUM - Wirtualny klasztor PÓJDŹ ZA MNĄ !

exe

Pustynia duchowa - stan kontemplacji Boga, nie jest miejscem gościnnym, ba : jest pozbawionym życia. W tym to stanie człowiek instynktownie boi się przebywać - sam na sam ze sobą. Wszelkie wykręty, odkładanie ogołocenia siebie z miłości własnej spełzną na niczym i będą tylko bardziej bolały i sprowadzą niebezpieczeństwo tego, że Bóg drugi raz tak otwarcie już nie przyjdzie.
Pustynia duchowa kryje się w milczeniu, tym pokoju ducha, którego należy bronić przed innymi. Jest tak dlatego, ponieważ tam, gdzie nie ma człowieka, tam nie ma i grzechu. Ta dziewiczość jest tą poszukiwaną, opisaną w Rdz 1,2 :

"Ziemia zaś była bezładem i pustkowiem: ciemność była nad powierzchnią bezmiaru wód, a Duch Boży unosił się nad wodami. "

oraz w Jr 2,6 :

Nie mówili zaś: "Gdzie jest Pan,
który nas wyprowadził z kraju egipskiego,
wiódł nas przez pustynię,
przez ziemię bezpłodną, pełną rozpadlin,
przez ziemię suchą i ciemną,
przez ziemię, której nikt nie może przebyć ani w niej zamieszkać?"

Bóg zaprasza nas do Siebie:

"Chcę ją [duszę] przynęcić, na pustynię ją wyprowadzić i mówić jej do serca" ( Oz 2, 16 ).

Jednak zniknąć nawet na pustyni nie jest łatwo, ponieważ pozostały nasze namiętności , wspomnienia i obrazy, którymi demon pragnie się posługiwać, by wzburzać spokojnym zwierciadłem tafli jeziora ducha, by wywołać jak największe jej marszczenie. Gdybyśmy się poddali takiemu poruszeniu żądz, szybko nasz erem w swej surowej prostocie dokonał by w nas zniechęcenia i myśli o ucieczce.

Pan Bóg pragnie od nas, abyśmy wyciszyli wszystkie żądze i zdali się we wszystkim na Niego, a pozostawili tylko jedno pożądanie : pożądanie Miłości Bożej.

Hejal

"Tam, gdzie nie ma człowieka nie ma grzechu".
W takim razie pustelnicze życie może być też grzeszne bo nawet człowiek na pustyni jest jeśli jest pustelnikiem. Musiało by go tam nie być by nie było grzechu.
Robiłem kiedyś eksperyment, zamknąłem się w domu, mało jadłem nie wychodziłem przez miesiąc. W takim stanie łatwo postradać zmysły i kiedyś trzeba wyjść do ludzi. Gada się już nawet wtedy ze ścianami bo człowiek potrzebuje drugiego człowieka.

exe

Słusznie. Pustelnik nie ucieknie od grzechu, ponieważ nie ucieknie od swojej zranionej natury. Jego walka z grzechem ma jednak zakres , rozciągający się na wszystko, co świadome i możliwe do osiągnięcia.

Jeśli ktoś zamyka się w samotni i odrzuca jedzenie, picie, wówczas nie czyni dobrze. Post , aby był skuteczny, musi :

1. Minimalnie się odżywiać ,
2. Musi zapomnieć o sobie
3. Musi się nieustannie modlić.

Na pustyni trzeba ciągle walczyć o życie. Tak też musi robić pustelnik.

Gdy dopuści do siebie tęsknotę za żywnością, dobrami i wygoda, wówczas zapomni, po co poszedł na pustynię. Wtedy rzeczywiście nie wytrzyma.

Tylko prawdziwa ofiara z siebie jest gwarantem zjednoczenia z Bogiem.

Przyznasz, że zasada ta dotyczy nie tylko pustyni w sensie dosłownym ?

exe

exe

Wyrzeczeniem, do którego częstokroć powraca nasz boski Mistrz, Jezus Chrystus, trzeba się naprawdę przejąć. Dlaczego trzeba się przejąć tą kwestią?

Ano dlatego chociażby, że ten zespół niezwykle głębokich aktów wprowadza nas w tajemnice, które dzięki łasce Bożej możemy powoli rozumieć. Dziś obserwuje się coraz jaskrawiej (cóż za bezczelność szatańska) kryzysy powołań (szeroko rozumiane), ponieważ lud konsekrowany został zapłodniony (niestety dość skutecznie w pewnych przypadkach) ideą zamiany kenozy na rozwój ...

Ów rozwój ("samorozwój", "samodoskonalenie") zakłada usadowienie się, urządzenie się, znajdowanie tzw. "własnego miejsca w świecie", a tymczasem, jak wiemy, nasz Pan Jezus Chrystus nie zatrzymuje się nigdzie:
" Jezus mu odpowiedział: "Lisy mają nory i ptaki powietrzne - gniazda, lecz Syn Człowieczy nie ma miejsca, gdzie by głowę mógł oprzeć". (Mt 8, 20)
Dlatego i my nie możemy się zatrzymywać, ponieważ tzw. święty spokój jest znakiem nadchodzącej burzy szatańskiej.
Pan Jezus Chrystus całe swe życie szedł do Ojca, więc i my winniśmy Go naśladować, spożywając Baranka, stojąc gotowi do marszu, z kijami podróżnymi w dłoniach.

Czyż i lud Boży nie wędrował przez pustynię?:
"Tak zaś spożywać go będziecie: Biodra wasze będą przepasane, sandały na waszych nogach i laska w waszym ręku. Spożywać będziecie pośpiesznie, gdyż jest to Pascha na cześć Pana." (Wj 12, 11)

Dlatego też manna stanowi wiatyk ....

Ci, którzy nie żyją marnością własnej chwały i żądzą zaspokajania doczesnych pragnień utyskują nieustannie, ponieważ nie szukają Boga, lecz siebie samych:
"2 I zaczęło szemrać na pustyni całe zgromadzenie Izraelitów przeciw Mojżeszowi i przeciw Aaronowi.
3 Izraelici mówili im: "Obyśmy pomarli z ręki Pana w ziemi egipskiej, gdzieśmy zasiadali przed garnkami mięsa i jadali chleb do sytości! Wyprowadziliście nas na tę pustynię, aby głodem umorzyć całą tę rzeszę". (Wj 16, 2-3)

Boga znajdują tylko wytrwali na pustyni:
"Wtedy próbował Kaleb uspokoić lud, [który zaczął się burzyć] przeciw Mojżeszowi, i rzekł: "Trzeba ruszyć i zdobyć kraj - na pewno zdołamy go zająć". (Lb 13, 30)

Water-mix

Ja jestem zdania, że Pan Bóg zaprasza do relacji i miłości blizniego.
Gdy wychodzimy na pustynię, to diabeł atakuje ze zdwojoną siłą.
Przykładem ... ? Jezus - nawet samego Boga diabeł postanowił kusić,
Jest to miejsce niebezpieczne, dla prawdziwych duchowych wymiataczy;)
ale faktycznie stworzone po to, żeby hartować ducha.
To taka duchowa siłownia, tylko naszą pracę mamy wykonywać w polu, a tam tylko udajemy
się, żeby się wzmocnić :)
Mam nadzieję, że moja analogia zabrzmiała zrozumiale, pozdrawiam Bracia i Siostry:)

exe

Jak najbardziej zgadzam się z Tobą, Water-mix , że pustynia to miejsce największej walki duchowej. Myślę tak, ponieważ to w takich warunkach człowiek jest nagi, a zarazem jego słabość możeo okazać się wielką mocą w Bogu.

Pozdrawiam serdecznie naszego Brata, który ciężko pracuje w innej strefie sieci.

Jaśmina · Gość

Już nastał właśnie czas ,żeby zniknąć dla świata i odbyć 40- dniowy Post Duchowy . Najlepiej przeznaczyć na rachunek sumienia oraz wypełnianie pokuty, przede wszystkim podjąć duchową pracę nad swoją postawą, zastanowić się, które sfery mojego życia, mojej postawy potrzebują uzdrowienia .Post musi bowiem wypływać z Wiary. Skoro przeżywam Mękę i Śmierć mojego Zbawcy, to łączę się z Nim w bólu ! .
Życzę wszystkim moim braciom i siostrom i sobie również , aby Wielki Post tego roku przyniósł nam wszystkim odnowę Nadziei, która rodzi się z Miłości i Wiary. Zaczęcam do uczestnictwa w nabożeństwach Drogi Krzyżowej i Gorzkich Żali, które pozwalają nam duchowo łączyć się z Chrystusem.

+

exe · Wysłany: Wto 23:10, 05 Mar 2019 Temat postu:

Szczęść Boże Siostro! 🙏 💒

Jaśmina

meteos24

uel

Myślę że znika się dla świata, aby odnowionym w Bogu na powrót wyjść do świata umocnionym już , aby mieć siły aby wyjść naprzeciw światu który jest niekiedy w moralnym i duchowym upadku . Samotność a więc zniknięcie dla świata łączy się z milczeniem , które ma dość zgiełku które zagłusza delikatny głos Boga

Filozof Joseph Rassam w książce Le silence comme introduction a la metaphysique stwierdził że :
“milczenie jest w nas mową bez słów istoty skończonej, która swoją własną wagą przyzywa I niesie nasze zdążanie ku Istocie nieskończonej. Znaczy to, że myśl nie dostępuje afirmacji Boga wyłącznie za pomocą swoich władz, ale przez swoją uległość wobec uprzedzającego światła istnienia otrzymanego i przyjętego jako dar. Akt milczenia, określający to przyjęcie, niesie w sobie modlitwę, czyli ruch, którym dusza wznosi się do Boga. Jeśli człowieka charakteryzuje słowo, to określa go milczenie, ponieważ słowo nabiera sensu dopiero w odniesieniu do tego milczenia. ”

„Rzeczy wielkie dokonują się przecież w ciszy. Nie w hałasie i zamęcie zewnętrznych zdarzeń, lecz w jasności wewnętrznego widzenia, w łagodnym odruchu decyzji, w utajonych ofiarach i aktach przezwyciężania siebie: kiedy serce jest poruszone miłością, wolność ducha wezwana do czynu, a jego łono zapłodnione, tak aby mogło wydać dzieło. Ciche moce są w istocie mocami silnymi. Skierujmy teraz swoje spojrzenie na najcichsze ze wszystkich wydarzeń- na to które z woli Boga jest ciche, oddalone od całego zamętu świata ” Romano Guardini „Bóg. Nasz Pan Jezus Chrystus. Osoba i życie ”

„Samotność i milczenie są gośćmi duszy. Dusza, która je ma, bierze je ze sobą wszędzie. Ta, której ich brak, nie znajdzie ich nigdzie. Aby wejść w milczenie, nie wystarcza zatrzymać ruchu warg i myśli. To tylko zamilknięcie. Zamilknąć jest warunkiem milczenia, ale to jeszcze nie milczenie. Milczenie jest słowem, milczenie jest myślą. Słowem i myślą w których skupiają się wszystkie słowa i wszystkie myśi ” kartuz dom Augustyn Guillerand „Modlitwa kartuzjańska”

Jeśli milczenie nie mieszka w człowieku i jeśli samotność nie jest stanem, w którym człowiek pozwala się kształtować, stworzenie pozbawione jest Boga. Nie ma na świecie takiego miejsca, w którym Bóg okazuje się bardziej obecny niż w sercu człowieka. Serce to prawdziwie jest mieszkaniem Boga, świątynią milczenia kartuz dom Augustyn Guillerand

W sercu człowieka panuje wrodzone milczenie, gdyż Bóg przebywa w najtajniejszej głębi każdej osoby. Bóg jest milczeniem i to Boskie milczenie mieszka w człowieku. W Bogu jesteśmy nierozerwalnie związani z milczeniem. Kościół może potwierdzić, że ludzkość jest córką milczącego Boga, ludzie są bowiem synami milczenia . Bóg nas niesie, a my żyjemy z Nim w każdej chwili, zachowując milczenie. Nic lepiej nie umożliwi odkrycie Boga niż Jego milczenie wpisane w centrum naszego jestestwa. Jeśli nie pielęgnujemy tego milczenia, jak znaleźć Boga? Człowiek lubi podróżować, tworzyć, dokonywać wielkich odkryć. A jednak pozostaje na zewnątrz siebie, z dala od Boga, który milcząco jest w jego duszy. Mówi kard. Robert Sarah

W książce Chcę widzieć Boga błogosławiony ojciec Maria Eugeniusz od Dzieciątka Jezus pisze : „Dla człowieka uduchowionego, który zakosztował Boga, milczenie i Bóg zdają się utożsamiać. Albowiem Bóg przemawia w milczeniu i jedynie milczenie może wyrazić Boga. Ażeby odnaleźć Boga, gdzież się pójdzie, jeśli nie do najbardziej milczących głębin samego siebie, w te strefy tak ukryte, że nic ich nie może zakłócić? A kiedy dusza tam doszła, strzec będzie z zazdrosną troskliwością tego milczenia, które daje Boga, chronić je przed wszelkim wzburzeniem nawet własnych władz ”

uel

2 Pamiętaj na wszystkie drogi, którymi cię prowadził Pan, Bóg twój, przez te czterdzieści lat na pustyni, aby cię utrapić, wypróbować i poznać, co jest w twym sercu; czy strzeżesz Jego nakazu, czy też nie.
3 Utrapił cię, dał ci odczuć głód, żywił cię manną, której nie znałeś ani ty, ani twoi przodkowie, bo chciał ci dać poznać, że nie samym tylko chlebem żyje człowiek, ale człowiek żyje wszystkim, co pochodzi z ust Pana.
4 Nie zniszczyło się na tobie twoje odzienie ani twoja noga nie opuchła przez te czterdzieści lat.
5 Uznaj w sercu, że jak wychowuje człowiek swego syna, tak Pan, Bóg twój, wychowuje ciebie.
6 Strzeż więc nakazów Pana, Boga twego, chodząc Jego drogami, by żyć w bojaźni przed Nim.
7 Albowiem Pan, Bóg twój, wprowadzi cię do ziemi pięknej, ziemi obfitującej w potoki, źródła i strumienie, które tryskają w dolinie oraz na górze Pwt 8

Izrael szedł 40 lat do ziemi obiecanej a ponoć mógł dojść w kilka tygodni.Pan Bóg wiódł ich najdłuższą drogą jaką się dało i to przez środek pustyni. Po co ? Aby nauczyć Izrael relacji i zależności od Boga . Oni cały czas myśleli że wyszli aby panować, Pan Bóg był traktowany przez Izrael instrumentalnie , potrzebowali Go tylko po to aby pokonać amalekitów, jebusytów, hetytów i tych wszystkich innych , aby dochapać się ziemi i żyć tam bez Boga. Jednak Mojżesz nie miał takiego podejścia do Boga

3 Mojżesz zaś był człowiekiem bardzo skromnym, najskromniejszym ze wszystkich ludzi, jacy żyli na ziemi Lb 12 3

Niektórzy uważają pokorę tj zależność od Boga, jako słabość i degradacje człowieczeństwa (Nietzsche) a Mojżesz to był człowiek który rozmawiał z Bogiem twarzą w twarz, który gdy schodził z modlitwy że jego twarz tak jaśniała, że żydzi nie mogli na niego patrzeći ubierał zasłone.To był człowiek który pokonał Faraona, który sprowadził plagi egipskie, który wyprowadził Izraela zniewoli egipskie,dzięki niemu przyszło Prawo Boże. Poza Mojżeszem w ST nie było nikogo bardziej pokornego tzn bardziej schylonego przed Bogiem, niż Mojżesz i uczącego tego pochylenia się przed Bogiem.