KATOLICKIE FORUM - Wirtualny klasztor PÓJDŹ ZA MNĄ !

TOMASZ-V.A.D · Gość

Można powiedzieć śmiało, że do wszystkiego i każdy człowiek, tylko nie każdy do tego samego. Ktoś może temu zaprzeczyć twierdząc: "Ja nie byłbym w stanie zrobić niczego złego a w szczególności zabić"
Czy to rzeczywiście jest prawda? Wątpię.

Patrząc się na obecny świat można powiedzieć, że każdy z nas jest w stanie uczynić jakieś konkretne zło a nawet zabić - jak nie bezpośrednio jakimś przedmiotem to słowem lub w inny sposób, ale jesteśmy w stanie to zrobić, także fizycznie. Zaprzeczamy dlatego, że nie znamy tak naprawdę naszych możliwości, które mogą wynikać z pewnych stanów negatywnego uniesienia, złości, może nawet działania zła, które może nas opętać do tego stopnia, że będziemy czynić to czego normalnie nie uczynilibyśmy nikomu.
My, którzy uważamy się za katolików, chrześcijan jesteśmy w stanie uczynić zło i tego trzeba być świadomym.
Jednak możemy to uczynić, ale nie musimy i tutaj jest ta wspaniała nowina, że to co nas chroni przed czynieniem zła to bliskość z Bogiem i modlitwa. Dlaczego? Ponieważ ci, którzy wierzą i modlą się zakładają pancerz ochronny, bierzemy do ręki tarcze i miecz i walczymy o naszą duszę. Walczymy przede wszystkim modlitwą i uczestniczeniem w sakramentach, które daje nam Kościół. Bez tego pancerza jesteśmy bezbronni. Modlitwa chroni nas przed działaniem zła i to nam pomaga uchronić sie przed czynieniem zła. Ale czy to oznacza, że jako katolicy nie czynimy zła? Tak do końca nie jest, bo mimo, że jesteśmy katolikami, chrześcijanami to nie powstrzymuje nas to od całkowitej bezgrzeszności.
Ale i tutaj jest to dobro które nam pomaga funkcjonować we właściwy sposób: sakrament spowiedzi daje nam oczyszczenie z grzechów, przebaczenie i pojednanie się z Bogiem - o ile szczerze grzechy wyznajemy i szczerze wypełniamy warunki spowiedzi.

Zatem czy jesteśmy w stanie przyjąć prawdę, że jesteśmy w stanie uczynić wielkie zło? Czy jesteśmy w stanie przyjąć też prawdę, że nie czynimy tego zła dzięki naszej relacji z Bogiem?

Co o tym myślicie?

Ja kiedyś też myślałem, że nie jestem w stanie nikogo skrzywdzić, ale moi katechiści ze wspólnoty wyjaśnili mi jasno, że jako grzesznik, jako słaby człowiek jestem w stanie czynić zło. I przed tym złem chroni mnie relacja z Bogiem: modlitwa, sakramenty, życie według nauki Kościoła - to są przeogromne dary, które pozwalają się uchronić przed ty największym złem. I jeśli człowiek to zrozumie i będzie te dary szanował to może czuć się pewnie, że tego zła nie uczyni.

Upadamy jako ludzie słabi, ale się podnosimy, gdyż po przez modlitwę, po przez spowiedź Bóg podaje nam swoją rękę i mówi:"Nie martw się, chodź za mną, wiem, że jesteś słabym grzesznikiem, ale przy Mnie będziesz bezpieczny, rozmawiaj ze mną codziennie, żyj według Mego prawa, nauki Mojego Syna a będziesz żył wiecznie i żadne zło ci grozić nie będzie." I jeśli podajesz Bogu swoją rękę i idziesz za nim to unikasz tego zła, szczególnie tych najcięższych grzechów.

Czy to co napisałem ma sens czy może to tylko wymysł? Jak uważacie?

exe

Już na wstępie, dziękuję Ci Tomaszu za podniesienie bardzo ważnej kwestii, związanej ściśle z naszą istotą, czyli z człowieczeństwem.

Co pozwala być nam człowiekiem, a co nie pozwala?

Odpowiedzi nasuwają się niejako same, bo po prostu naturalnie. Każdy człowiek jest grzesznym bez wyjątku, jak to wskazuje brat Tomasz, dlatego też mówienie o sobie na sposób "ja niczego takiego nie jestem w stanie zrobić", jest oszukiwaniem samego siebie - jest narcystyczną mitomanią.
Jeśli kto oburzy się na tomaszowe, czy moje słowa, niech tedy zważy na słowa Pisma Świętego:

"8 Jeśli mówimy, że nie mamy grzechu,
to samych siebie oszukujemy
i nie ma w nas prawdy.
9 Jeżeli wyznajemy nasze grzechy,
[Bóg] jako wierny i sprawiedliwy
odpuści je nam
i oczyści nas z wszelkiej nieprawości.
10 Jeśli mówimy, że nie zgrzeszyliśmy,
czynimy Go kłamcą
i nie ma w nas Jego nauki." (1 J 8-10)

Jak najbardziej, modlitwa łącząca nas żywo z Bogiem jest nicią do boskiej tarczy, acz istotnie napotyka sie problemy czysto praktyczne, kiedy to zgrzeszyć potrafi osoba patrząca w święty obraz. Dlaczego Question

Grzech ma to do siebie, że wyrasta z głupoty, a ta wyrasta z przyjemności - a więc grzech jest przyjemny. Nie znaczy to wcale, że przyjemność jest zakazana przez Kościół, jak to wrogowie chrześcijaństwa suponują, lecz wskazuje to na dychotomiczny rozdział przyjemności, analogiczny do rozdziału smutku (co do pochodzenia):

"10 Bo smutek, który jest z Boga, dokonuje nawrócenia ku zbawieniu, którego się [potem] nie żałuje, smutek zaś tego świata sprawia śmierć. " (2 Kor 7, 10)

Człowiek modlitwy nie uchroni się przed grzechem przeciw naturze, który wszakże zgładzony we chrzcie świętym, pozostawia skutki widzialne w postaci skazy na duszy i ciele.

Każdy człowiek musi dlatego powiedzieć sobie jasno: "jestem grzesznikiem", podobnie jak ludzie wychodzący z nałogów będą musieli do końca życia mówić sobie jasno: "jestem alkoholikiem, jestem narkomanem, jestem hazardzistą, etc..."

Duśka · Gość

TOMASZ-V.A.D · Gość

Oczywiście, że upadamy, bo nie jesteśmy w stanie uniknąć każdego grzechu jako ludzie słabi, skorzy do upadków, do korzystania z przyjemności, które często są pozornym dobrem, gdyż przy głębszym korzystaniu okazuje się, że to tak naprawdę nie jest dobro, że odłącza nas od Boga.

Inną jeszcze kwestią jest to, że w obecnych czasach ludzie chcą wchodzić w kompromisy ze złem. Aborcję zamienia się w działania, które w jakiś sposób ma sie uznawać za błąd, za coś co trzeba zrozumieć, może zaakceptować. Jak słusznie i często mówi o tym pan Wojciech Cejrowski: nie ma żadnych kompromisów względem zła i trzeba stawiać jasno granice - to co jest uznane za złe jest złem i temu trzeba sie przeciwstawiać. Gdy wchodzi jakakolwiek forma zamiany zła w dobro tam od razu pojawia się zły, który będzie to wykorzystywał, aby to zło jeszcze bardziej rozpowszechnić, aby człowiek tak ogłupiał, by uważając coś za dobro czynił zło.

A przecież już najmniejszy grzech odłącza nas od Boga i czyni nas grzesznikami.
Dlatego tylko stały i bliski kontakt z Bogiem pomaga nam unikać tych najcięższych grzechów. Aby tego unikać trzeba słuchać Słowa Bożego i nauki Kościoła, które nam przypominają o tym co jest złe a co dobre. Bez tego jesteśmy bezbronni.

Duśka · Gość

Sam widzisz , jak ostatnio przedstawia się sprawa z naukami kościoła . Ulegają one stałemu przekształcaniu, doskonaleniu, dostosowywaniu do aktualnych czasów .

TOMASZ-V.A.D · Gość

I to niestety nie jest dobre, gdyż prowadzi do sprowadzania zła do czegoś naturalnego, dobrego a to na pewno nie jest droga do Boga, nawet okazywanie braku szacunku dla Tego, który jest Święty. Kościół musi sie trzymać tego co święte, tego co stanowi prawo Boga a nie patrzeć na to co światowe.

Duśka · Gość

Ten „krzyż”, o którym Jezus mówił, że trzeba go brać każdego dnia i iść za Nim. Trzeba go trzymać jak skarb, a nie jak ciężar. W ogromie bezwzględnego zła ojciec Maksymilian Kolbe mówił - ''ja za niego umrę''. My tak odruchowo chcielibyśmy uciec przed bólem, cierpieniem, a tak się zastanawiając dlaczego mielibyśmy spodziewać się czegoś lepszego od tego, co spotkało samego Boga.

TOMASZ-V.A.D · Gość

Niestety tak jest, że człowiek ten święty znak odnosi do człowieczeństwa a nie do wiary.
Gdy odnosi się krzyż do człowieczeństwa to robi się tak, aby ten krzyż który dostajemy odrzucić albo obciosać go, aby był jak najlżejszy, gdyż człowiek rozumuje na sposób ludzki i nie chce cierpieć, nie może wręcz cierpieć i zrobi najgorsze rzeczy aby tylko zabrano od człowieka to cierpienie.

Człowiek który odnosi krzyż do wiary to zawsze będzie go traktował jako ogromną bliskość z Chrystusem, nie będzie osądzał i obwiniał innych a także Boga za to, że dał cierpienie.

Dlaczego jako chrześcijanie powinniśmy przyjmować krzyż? Ponieważ na tym krzyżu zawisły nasze podłości, nasze obrzydliwe grzechy i patrząc na krzyż powinniśmy zobaczyć tam siebie, na miejscu Chrystusa - o ile mamy świadomość swojej grzeszności i rozumiemy co uczynił Chrystus dla ludzi, dla nas grzeszników.
To co zrobił Chrystus dla ludzi zrozumiał św.Piotr, ale dopiero po śmierci Jezusa, idąc na ukrzyżowanie nie czuł się godny aby umierać jak Chrystus, dlatego poprosił o ukrzyżowanie głową w dół.

Aby zrozumieć swoją grzeszność potrzebna jest pokora i spojrzenie na życie Jezusa oczami wiary a nie jako historii jakiegoś człowieka który kiedyś żył i dał się potem ukrzyżować. Spojrzenie na życie Jezusa oczami wiary pozwala dostrzec fakt, że Jezus od początku nauczania pokazywał jak mamy postępować, jak mamy żyć i że nie przyszedł po to aby chwalić tych, którzy wierzą, ale podnosić tych, którzy upadają.

Jeśli nie zrozumiemy, nie zobaczymy własnej grzeszności, jeśli nie uznamy się za grzeszników to nie zrozumiemy sensu cierpienia i śmierci Chrystusa, nie przyjmiemy nigdy krzyża.

Duśka · Gość

No ale ruchy charyzmatyczne odrzucają krzyż męczeństwa i cierpiętnictwa. A czemu ?. Powołują się przez prowadzenie Duchem świętym .

inquisitio

Ruch charyxmatyczny w KK nie odrzuca krzyża ,wszak Duch Swiety jest jego owocem.
Chrzescijanin bez ran krzyza nie istnieje. Prawdziwie zmartwychwstaly to ten kto przeszedl przez krzyz , noszac na zawsze jego znaki.

TOMASZ-V.A.D · Gość

Duśka · Gość

Ruchy charyzmayczne w większosci mają :
- niekatolicki rodowód
- niekatolicką doktrynę
- niekatolickie praktyki

Jest ich masa tych ruchów charyzmatycznych , niby chrześcijańskich . Jednak ich krzyż jest inny , bez Jezusa , jednak krzyż , gdyż twierdzą , że już Jezus zmartwychwstał i czas sie radować .

TOMASZ-V.A.D · Gość

Trzeba zadać sobie proste pytanie: kim jestem? Czy jestem chrześcijaninem i uznaję naukę Chrystusa czy jestem jakimś pseudochrześcijaninem, który nie stosuje się do nauki biblijnej, szczególnie nauki Jezusa oraz do nauki Kościoła. W obu naukach krzyż jest wpisany w naszą wiarę i tam krzyż nigdy nie będzie pusty - tam zawsze będzie figura Jezusa - jako symbol zbawienia i symbol męki za nasze grzechy. Ta figura Chrystus ma przypominać chrześcijaninowi o tym, że Ten Chrystus cierpiał i zawisł tam przez grzechy człowieka, więc gdy patrze na krzyż wiem doskonale, że to ja tam powinienem wisieć a nie Chrystus i to ma mnie skłaniać do większego poświęcenia dla Chrystusa, do głębszej relacji z Nim, większej miłości za to co dla mnie uczynił.

Prawdziwy chrześcijanin nie wymazuje postaci Chrystusa z krzyża. On ma tam być, ale to, że zmartwychwstał to jest też częścią naszej wiary i z tego możemy się radować, nie zapominając jednak o Jego męce za nasze grzechy.

inquisitio

Duśka · Gość

Ale czy faktycznie te ruchy charyzmatyczne charyzmatyczne , które oferują nam uzdrowienie, uwolnienie, czy jest nam to potrzebne do tego, by uwolnić się od grzechów i wzrastać w wierze. Też zdarza się do w KK.

„Zaczęto wówczas, wobec licznych świadków, dochodzić do zachwytów i ekstaz, objawiających się straszliwymi konwulsjami i wykręcaniem członków ciała. […] Nie ma absolutnie żadnych podstaw i możliwości, by zaprzeczyć realności konwulsji, ponieważ ich świadkami było tysiące ludzi i to zarówno jansenistów (zwolenników konwulsjonizmu), jak i katolików (upatrujących w konwulsjoniźmie działań diabelskich). Ludzie ci mogli doskonale kontrolować się nawzajem. Tedy – bezwzględnie wykluczyć trzeba oszustwo.”

inquisitio

NT jasno mowi ze charyzmaty maja byc pod posluszenstwem Kosciola. To on rozeznaje prawdziwosc tego wszystkiego.
Ci co uwazaja ze nie musza sluchac pod tym wzgledem Kosciola,zazwyczaj koncza marnie.
Otworzenie sie na zlego ducha to praktycznie kwestia czasu. Co wiecej,sama negacja autorytetu tych ,ktorych Duch swiety ustanowil jako pasterxy ,jest juz stawieniem tamy dzialaniu tegoz Ducha.

exe

Dokładnie. Lekceważenie zdania Kościoła to stawianie wozu przed końmi.

Duśka · Gość

exe

TOMASZ-V.A.D · Gość

Nie do końca exe. Świadectwo o.Kolbe jest szczególne i pokazuje jak należy postępować, ale przypadki spożywania człowieka jako sposobu na walkę z głodem nie są obce i warto wspomnieć o tym co robili ludzie zesłani na Syberię, gdy panował totalny głód. Człowiek walcząc o życie czynił coś tak strasznego. Ci ludzie zostali do tego zmuszeni. Oczywiście nie można tak postępować, ale jak wiemy - w nie każdym jest zakorzeniona wiara a tak straszne doświadczenia zmuszają człowieka do walki o przetrwanie. Można by powiedzieć, że za grzechy tych ludzi odpowiadają ci, którzy zgotowali im taki los zmuszając do tak strasznego postępowania.

Potrzeba jednak mówić o tak wspaniałych świadectwach ludzi wiary, świętych, którzy wytyczali nam drogę do życia w wierze, drogę do świętości pokazując, że można podążać za Chrystusem w każdych czasach.

Duśka · Gość

No tak , ale on był świętym już za życia .

TOMASZ-V.A.D · Gość

meteos24

meteos24

meteos24

Można stwierdzić jedno po tych pytaniach nie jesteśmy do końca świadomi stanu łaski jak i bycia poza nią ....
pokora ,bracia pokora i jeszcze raz pokora
inaczej czekają nas kolejne upadki .....aby uczyć się przyznawać do bycia bezsilnym i wołać o pomoc Pana Jezusa