KATOLICKIE FORUM - Wirtualny klasztor PÓJDŹ ZA MNĄ !

Philip

Jak radzić sobie psychicznie z cierpieniami innych?

Zdążyłem pomagać paru osobom i widziałem oraz słyszałem cierpienie u innych ludzi. Wiem, że mogę być pewnym oparciem dla nich, ale tak szczerze wam powiem, że nie daję już powoli rady.
Za dużo tego cierpienia jest w moim życiu. Może to też pewnie wynikać z tego, że nie mam skąd brać fizyczne szczęście/radość.

Macie może jakieś wskazówki?

Duśka · Gość

Wystarczy dobre słowo, a tak wiele daje. Nie byłam dawno u jednej pacjentki i dziśiaj wypadł mi u niej dyżur . Wystarczyło trochę zainteresowania i zapytała czy jutro przyjdę , powiedziałam ,że jutro jeszcze tak , to powiedziała ,że to wielkie szczęście jest dla niej ,że jutro też będzie mnie widzieć . Niby nic , jednak miłe to było . :wink:.

exe

Czasami wystarczy obecmość, czasami potrzebne jest świadectwo wytrwałości, a czasami dobre słowo - najlepiej słowa Boże.
Oto wskazówka:
"Niechaj nikt nie lekceważy twego młodego wieku, lecz wzorem bądź dla wiernych w mowie, w obejściu, w miłości, w wierze, w czystości!
Do czasu, aż przyjdę, przykładaj się do czytania, zachęcania, nauki.
Nie zaniedbuj w sobie charyzmatu, który został ci dany za sprawą proroctwa i przez włożenie rąk kolegium prezbiterów.
W tych rzeczach się ćwicz, cały im się oddaj, aby twój postęp widoczny był dla wszystkich.
Uważaj na siebie i na naukę, trwaj w nich! To bowiem czyniąc i siebie samego zbawisz, i tych, którzy cię słuchają." (1 Tym 4, 12-16)

Owsianeczka

Ja mam natomiast taki problem, ze jak zaczely sie moje cierpienia i problemy to wszyscy znajomi przyjaciele sie ode mnie odsuneli. A chcialabym miec z kim tak pogadac przy kawie. Kazdy widac ma swoje cierpienia...

exe

Owsianeczka

I to jest smutne ze potwierdzaja sie slowa ze przyjaciol poznaje sie w biedzie....i dzieki Bogu kazdego dnia udaje mi sie wychodzic z depresji.

Philip

Duśka · Gość

exe

Duśka · Gość

Przeszłości nie da się wymazać. To racja i z tym się zgadzam . Natomiast przeszłość można ukryć, można się za nią schować. Tak, przeszłość często boli. Można od niej uciekać albo wyciągnąć z niej jakieś wnioski , nauki . Wiele osób nie jest pewnych, czy przemilczeć swoją przeszłość, zazwyczaj nie ujawnia jej . Grzebanie w tym, co było, nie ma sensu , nie spowoduje ,że będziemy czuć się lepiej , a wręcz przeciwnie . Ludzie nie rozumieją, jednak chętnie osądzą, a to tak osądzą, że …... Czy zatem jest to wszystko tego warte Question

. Z przeszłośćią trzeba żyć w milczeniu.

Philip

W mojej opinii wszystko zależy. Nie ma sensu obnosić się ze swoją przeszłością. Może to ugodzić w nasz autorytet, który jest potrzebny do ewangelizacji. Otwierać się swoją przyszłością można tylko w przypadku :
-świadectwa
-rozmowy w 4 oczy
Ludzie łatwiej nawiązują z nami więzy kiedy dowiedzą się, że przeżyliśmy podobnie. Ułatwia to pomoc danej osobie.
Nie ma co się jej wstydzić.

Jeśli chodzi o nasz osobisty związek z przeszłością to uważam, że słowa Ojca Szustaka są tutaj bardzo dobre.