KATOLICKIE FORUM - Wirtualny klasztor PÓJDŹ ZA MNĄ !

exe

Ksiądz Hartman Grisar SI zwraca uwagę na fakt, że charakter Lutra stanowił poważną przeszkodę w życiu zakonnym.

Wspomina się więc, że miał on sangwiniczny profil temperamentności, zaś jego życie obfitowało niezwykłymi napadami złości i skrajnymi reakcjami na bodźce ze środowiska zewnętrznego.

Pisze się również, że Luter mocno ulegał swojej wyobraźni, przy jednoczesnym ignorowaniu zdania i opinii innych, co może mieć przełożenie na dzisiejszą postawę denominantów wszelakiej, często pozbawionej nazwy, proweniencji ...

Mówi się również, że Luter nie przyjmował żadnych sprzeciwów, ani argumentów - czy to ojcowskich, czy od przyjaciół pochodzących.

Zaburzenia psychiczne były odnotowywane już od 20 roku życia, a samo otoczenie jemu współczesnych było zadziwione jego rozchwianiem emocjonalnym, oscylującym pomiędzy depresją, a stanem euforii. Z tego też powodu, jak piszą ojcowie tamtejsi: o. Jan Cochlaus oraz o. Jan Nathin - poznawszy go nieco - w samym klasztorze augustiańskim podejrzewano go o epilepsję.

Późniejszy współpracownik Lutra, Filip Melanchton, wspominał terror wyrzutów sumienia, który towarzyszył Lutrowi do ostatnich chwil życia, kiedy to objawiały się ataki histerii, rozpaczy, a nawet utraty przytomności.

Tego w porę nie zauważył przeor augustianów erfurckich....

Rodzinna kłótnia Ludrów z Wigantami (od 1499 roku) przeniosła się na Macina Lutra, który to - nie ma my pewności, gdyż to skrywano skutecznie - sam raniony w tętnicę pachwinową - szpadą - miał jakoby zabić człowieka.

Jak wiemy, w tamtych czasach za takowe pojedynki ze skutkiem śmiertelnym nakładana była ekskomunika. Wynikała ona z traktowania Mensur od czasów Soboru Laterańskiego w 1215 roku w taki oto sposób:

walki indywidualne i pojedynki to zuchwałe kuszenie losu - a więc przyzwolenie na śmierć, ale i rozmyślne zabójstwo.

Dlaczego więc Luter wstąpił do klasztoru? Był tak uduchowionym Question

Istnieje więc mocna, jak dla mnie, ale nieudowodniona teza, że po pojedynku ze skutkiem śmiertelnym, Marcin Luter - opodal Stotterheim - doznał wstrząsu właściwego swej psychicznej przypadłości, kiedy to podczas burzy doznał wizji swej śmierci i ponownego ranienia w nogę, a do głosu doszła histeria związana z wyrzutami sumienia, splątanymi ze strachem przed śmiercią w wendecie od strony rodziny Wigantów.

Nie można więc wykluczyć, że klasztor był tylko miejscem schronienia Lutra, który do końca życia milczał na temat swego przyjaciela - Aleksandra - dosięgniętego ręką mścicieli.

Luter sam wielokrotnie powiadał, że nie posiadał powołania do życia zakonnego, a wypowiadał je po popadnięciu w konflikt z Kościołem.
Wskazywał on swemu ojcu i przyjaciołom, że sprowadziły go do klasztoru, śluby burzowe.

Będąc mnichem, nie podejmował żadnych Exclamation

rozważań na temat okresu nowicjatu i podkreślał, że został mnichem przemocą, ze względu na zagrożenie życia.

Co ciekawe, protestanci twierdzą, że zbawienie bierze się z ich wiary, a uczynki nie mają znaczenia ... Czyżby? Skąd to twierdzenie, skoroMarcin Luter wyznał:

Bo odszedłem od wiary i zdawało mi się, że rozgniewałem Boga, którego muszę zjednać sobie dobrymi uczynkami.

Skąd więc, odstępcy wzięli do swego "kanonu prawd" to nowe stwierdzenie pseudobiblijne o zbawieniu tylko przez wiarę, skoro ich mentor dobrze wiedział o nieodzownej roli dobrych uczynków Question

Luter wyznał również w swojej dedykacji De votis monasticis z 1521 roku Janowi Ludrowi, bardzo ekstatyczne słowa i bardzo zarazem nieteologiczne, żeby nie powiedzieć - niedorzeczne:

Mówiłem ci wielokrotnie, że zostałem porwany przemocą z nieba i stałem się mnichem mimo swojej woli i chęci. Złożyłem ślub pod przymusem i z konieczności, przerażony grozą i strachem przed nagłą śmiercią.

Pytam się więc wszystkich odstępców o to, skąd ogólnie u was taka odraza do wizji, nadprzyrodzoności, skoro jakoby Luter je przeżywał Question

Cóż to za doskonała formacja duchowa, kiedy to człowiek drży przed śmiercią? Brak wiary Question

Czyżbyście sami uznawali go za niepoczytalnego Question

Kolejne pytanie rodzi się na mocy powyższej jego wypowiedzi takowe : Jak można być porwanym z nieba i jak można, będąc ponoć człowiekiem wiary, podejmować się krzywoprzysięstwa ?

Czy Bóg zmusił do grzechu Marcina Luta Question

Luter stwierdził również kiedyś, że zwątpienie czyni mnichem oraz, że to była tog... warta decyzja.

Sam przyznał, że jego decyzja została podyktowana próżnością.

Protestanci ... Cóż to więc za wiara Question

Lonely · Gość

"Nie ma takiego, kto Pismo Święte dostatecznie by zgłębił, chyba że obcował wiek cały z prorokami : Eliaszem, Elizeuszem, Janem Chrzciciekem i apostołami. Skłoń się w pokorze przed ich śladami. Jesteśmy żebrakami. Taka jest prawda".M. Luter . :wink:

Marek MRB · Gość

pitong

Smutne jest to jak wielki wpływ na los człowieka ma to, gdzie i w jakim środowisku się urodził. Nie dziwie się więc tym, którzy urodzili się w innej denominacji, że myślą tak, a nie inaczej. Dziwię się jednak tym, co urodzili się w wierze katolickiej i nie poznawszy jej odrzucili ją. I z całą premedytacją piszę że nie poznawszy, ponieważ w to nie uwierzę, że ktoś przy zdrowych zmysłach, kto rzeczywiście poznał faktyczną wiarę katolicką (nie to, co wielu, nawet niestety katolików, sądzi o niej) się jej zaparł dla chrześcijaństwa "z innej beczki". Popaść w niewiarę czy danie się uwieść jakiejś innej (pseudo)religii już jest bardziej dla mnie zrozumiałe, niż to...
Sądzę, że to wynika też w dużej mierze ze złego świadectwa samych katolików, które to nieraz rzeczywiście może odstraszyć, ale kurde, czy postawa wyznawcy ma determinować jakość tego, co wyznaje? A jeśli już tak, to należałoby się najpierw przyjrzeć, czy owa postawa jest rzeczywiście zbieżna z wyznawaną wiarą.
Czemu ludzie zamiast patrzeć na najprawdziwszych katolików, czyli ogłoszonych świętych i studiować ich żywoty i owoce ich życia wolą siebie usprawiedliwiać powołując się na najgorsze przykłady spośród wiernych, które to z rzeczywistą wiarą nie mają nic wspólnego? Znowu sądzę, że jest to oszukiwanie samego siebie

Kaśka

Nie znam prac Lutra, jego wypowiedzi, jego opinii a mimo to, po samodzielnym czytaniu Biblii przestałam być Katoliczką. Marnym chrześcijaninem jest ten, kto trwa w jakimś kościele tylko ze względu na ludzkie nauki. Taki nie może być narzędziem w ręku Boga, bo może w ogóle Boga nie znać ... Luter coś napisał, o coś zawalczył, ale we wszelką Prawdę wprowadza tylko Duch Święty, to On ,,buduje,, Kościół Boży.

Jest napisane, że lepiej słuchać Boga, niż ludzi i to są bardzo mądre słowa, zachęcające do zgłębiania Pism, które dał sam Stwórca tym, których ukochał.

Marek MRB · Gość

Trochę to "własne zgłębianie" jest niezgodne z Biblią... :wink:

Kaśka

Marek MRB · Gość

sahcim

Kaśka

Kaśka

exe

Rozumiem Twe podejście i jestem pełnym podziwu do tego, że jesteś pełną miłości dla bliźniego, acz muszę coś zauważyć.

Otóż piszesz, że Bóg:

Ze mną Bóg rozmawia tylko poprzez swoje Słowo.

Otóż, aby tak się działo, trzeba coś uściślić. Aby coś poznać, poznający intelekt musi upodobnić się do poznawanego. Im wyżej postawiony jest byt, tym mniej idei potrzebuje, aby ogarnąć więcej rzeczy. Nasz intelekt nie może się upodobnić do Bożego intelektu, nie mogąc objąć Jego nieskończoności.

Jak więc dochodzisz do pojęcia prawdy w rozumieniu Pisma, skoro natchnienie dotyczy w pełni sensu słów, jednak nie dotyczy w pełni rodzaju użytych słów?

Czy można więc bazować jedynie na własnym intelekcie mówiąc: prowadzi mnie Bóg, więc rozumiem Pismo?

A może jest tak, że rozumiesz Pismo, więc prowadzi Cię Bóg?

Pytanie o kolejność rzeczy w ewolucji Twej postawy jest ważkie, skoro Kościół Katolicki nie jest dla Ciebie depozytariuszem prawdy?

Bardzo istotnym jest, że tylko u Boga idea intelektualna pokrywa się ze zrozumieniem, zaś ludzki, czy anielski wzrok duchowy, może widzieć jedynie ideę duchową sobie proporcjonalną !

Jak najbardziej więc, słowa pytające sahcima, są w pełni aktualne, Kasiu.

Kaśka

Exe, jak wspomniałam, moja droga z Bogiem rozpoczęła się od pragnienia przybliżenia do Boga, by On uratował moja rodzinę. Gdy zaczęłam czytać Nowy Testament, nie spotykałam się z nikim z innego wyznania, choć muszę przyznać, że zmotywowała mnie do tego moja wieloletnia znajoma, która w tym właśnie czasie zaczęła spotykać się z ŚJ. Zaczęłam czytać NT, by sprawdzić to, co mówiła i wykazać jej, ze jest w błędzie. Nie chciałam zmieniać Kościoła, nie chciałam robić ,,rewolucji,, w moim życiu. Chciałam tylko, by Bóg nauczył mnie prawdziwie kochać mojego męża i moje dzieci. Moja rodzina zaczęła się rozpadać i bardzo potrzebowałam ratunku. Poprosiłam o pomoc Boga. I Bóg tak właśnie mnie poprowadził. W czasie czytania NT Bóg pokazywał mi to, w co teraz wierzę. Wzbudzał w moim sercu pragnienia, między innymi uwolnił mnie od nałogu palenia. Ja nie mam dobrej pamięci do wierszy, cytatów itd. Jestem bardziej umysłem ścisłym:/ , ale, gdy spotkałam się w domu mojej znajomej ze ŚJ, na ich słowa odpowiadałam cytatami z NT, chociaż przeczytałam go wtedy tylko raz. Nie jest dla mnie ważne, kto przetłumaczył Biblię. Dlaczego ci, którzy przetłumaczyli nadal byli Katolikami? Nie wiem. Wiem, że czytając NT, moje serce pałało miłością do Jezusa, zostałam do głębi poruszona Słowem Bożym i To Słowo dokonywało zmian w moim życiu. Spędziłam wiele godzin na kolanach w modlitwie. Zresztą, nie tylko na kolanach. Rozmawiałam z Bogiem w każdej wolnej chwili.
Dlaczego tak akurat u mnie było a nie u innych? Czy uważam, ze ci, którzy czytają Biblię, a nie wychodzą z Kościoła Katolickiego są prowadzeni przez innego Ducha? Moja teściowa czyta Biblię i cały czas jest Katoliczką, taką oddaną katoliczką. Nie przeszkadza nam to kochać się, szanować, odwiedzać, pomagać sobie, troszczyć się o siebie. Czy moja teściowa jest innego Ducha? Czy ja jestem innego Ducha? Nie wiem. Bóg wie. Wiem tylko, że Bóg osądza według tego, co kto zrobił z tym, co od Boga dostał. Od tych, którzy więcej dostali, więcej się będzie wymagać. Czy ja więcej dostałam? Na pewno coś innego, niż ci, którzy czytają a nic się u nich nie zmienia. Dostałam nowe, inne, lepsze ( w porównaniu z tym, jakie kiedyś wiodłam) życie. Jestem wdzięczna Bogu
Bóg tak a nie inaczej zadziałał w moim życiu. Moja rodzina została uratowana. Bardzo się z mężem kochamy, wspieramy, dzieci są nam bardzo bliskie, jesteśmy dobrą, kochającą się rodziną. Chociaż przeszliśmy przez naprawdę ciężkie chwile, naprawdę ciężkie, ciężkie, ciężkie. Bóg wysłuchał moją prośbę. Chwała Mu , wielka chwała.

Skąd u mnie pewność, że przekład, który czytam, zawiera prawdziwe Słowo Boże? Ano stąd, że obojętnie, jaki przekład czytam, to i tak w prawdę wprowadza Duch Święty. Bo wiem, że Biblia jest Słowem Bożym i człowiek, choćby nie wiem jak się starał, to i tak nie przekłamie Jej tak, by Bóg nie mógł przez Nią przemówić. Bo wiem i wierzę, że Bóg dał nam Swoje Słowo i strzeże tego Słowa i prowadzi czytających tak, jak sam uważa za najlepsze, lub też tak, jak sami czytający Mu pozwolą.

Marek MRB · Gość

Kasiu, Pismo Święte które CIę prowadzi mówi, że SŁowo Boże to nie tylko Pismo...

Niemniej zaciekawiłaś mnie - czemu uważasz że ktoś, kto przeczyta Biblię miałby z tego powodu wyjść z Kościoła? Ja w wyniku takiej lektury zanurzyłem się w Kościół (który jest wg Pisma filarem i podporą prawdy).[/i]

exe

Rozumiem. Wprawdzie, nie tłumaczy to kwestii protestantyzmu, jednak kwestię miłości owszem. Wink

Dobrej nocy.
Z Panem Bogiem,
exe

sahcim

exe

Zaprawdę Siostro Droga,
sahcim bardzo roztropnie mówi i nie jest to z jego strony żadna demagogia, lecz również doświadczenie na drodze wzrostu duchowego.

Człowiek, który przeciwstawił się papieżowi na początku XVI wieku, swoim nieposłuszeństwem odcisnął piętno na psychice całych pokoleń, zaś nieposłuszeństwo jest nie do pomyślenia, skoro Jezus był posłuszny aż do końca.

To, czy mi się coś podoba w działaniu Kościoła, czy nie, usuwam ze swoich myśli, ponieważ ufam w to, że prowadzi go Duch Święty.

Niedobrze jest, gdy ktoś sam sobie jest sterem, żeglarzem i okrętem w procesie poznawczym, a nie można powiedzieć, że nie opierasz się na własnym rozumie, skoro podejmujesz decyzje poprzez wolę - idącą zawsze za poznaniem, a nie przed poznaniem, które są efektem wewnętrznego dyskursu, nie zaś efektem wiedzy wlanej.

Niestety, Luter również twierdził, że Bóg do niego przemawiał i nie przeczę.... Pewnie i przemawiał, jednak przemowa Boża zawsze przechodzi przez sito ludzkiego umysłu, którego z szacunku nie narusza.

Chyba, że mówimy o kontemplacji i o uobecnieniu Osób Bożych, ale w tym przypadku nie widzę tych oznak, gdyż Twoja opowieść wskazuje na myślenie nad tekstem, gdzie nie otrzymujesz więcej, niż ocenić możesz.

exe

Palma

Również się dołączam do Marka i Exe, właśnie w PŚ można dowiedzieć się co Jezus mówi o złych czasach, czasach odstępstw i jest to proroctwo, które musi się wypełnić ...

Kaśka

Wy uważacie, że macie właściwe tłumaczenie Pism. Rozumiem. Ja wiem, czego doświadczyłam. Tyle już na ten temat napisałam, nie zrozumieliście mnie i nie zrozumiecie. Bóg wprowadza we wszelka prawdę, Biblia jest Bożym Słowem. Nie będę w kółko powtarzała tego samego, a nie mam nic więcej do dodania. Biblia jest Bożą własnością nie Kościoła Katolickiego czy jakiegokolwiek innego i nie trzeba czytać interpretacji jakiegokolwiek Kościoła, by poznać wolę Bożą.

Ja nie odstąpiłam od Boga, wręcz przeciwnie. Bóg wiele zmienił i we mnie i w moim życiu. Widzą to wszyscy, którzy znali mnie kiedyś i znają dzisiaj. Widzieliby ci, którzy nie dożyli tych zmian a ja jestem w takiej samej sytuacji jak oni, tylko, że Bóg dodał mi mądrości jak żyć, by przeżyć. Dla mnie Bóg, Jego Słowo to nie teza, antyteza, czy jakiekolwiek mądre teorie. Bóg jest moim życiem, codziennym życiem. Jest moim ratunkiem, moim wsparciem, moim drogowskazem, przyjacielem, dobrym pasterzem, sprawiedliwością i nade wszystko miłością i dawcą miłości. Bóg nauczył mnie kochać innych, dopomógł widzieć więcej, niż czubek własnego nosa.

Nie zrozumiecie tego co piszę. Widzicie tylko literki, które do was w żaden sposób nie przemawiają. Polegacie na Kościele i ojcach kościoła. Ja polegam na Bogu, Ojcu, Synu i Duchu Świętym. Kocham ludzi, do których mnie posłał, do których mnie przyłączył. Są moja duchową rodziną:). Ale moim Pasterzem jest Jezus, moim Ojcem Świętym jest Bóg Ojciec, moim autorytetem jest Bóg. On mnie prowadzi i dodaje mądrości. I ufam Bogu bezgranicznie.

Nie odpowiedziałam z pewnością na Wasze pytania. Ja w każdym razie mam Boży pokój w sercu. Wiele, wiele razy Bóg odpowiadał na moje pytania , wątpliwości, rozterki. Zawsze w Biblii szukam odpowiedzi i zawsze ją znajduję. Jestem utwierdzona w wierze za co Bogu bardzo dziękuję. O to modliłam się na samym początku, gdy Bóg wyprowadził mnie z KK. Bóg nie zakpił ze mnie. Zmienił moje życie, zmienił na lepsze. I cóż mogę więcej dodać? Bogu niech będą dzięki.

sahcim

Kasiu droga...myślę, że nikt z nas tutaj nie wątpi w Twoje uczucie miłości i bliskości, którego doświadczasz dzięki otwarciu swojego serca na Boga, który przemawia do Ciebie poprzez Słowo.

pitong

Kasiu, ja do dodania mam myśl, która mnie wczoraj naszła podczas modlitwy odnośnie tego, co napisałaś. A więc czy nie brałaś tego pod uwagę, że to właśnie przez to, że On pragnie Cię prowadzić widząc Twoją miłość i zaangażowanie i może dlatego trafiłaś na to forum i wciąż na nim jesteś pomimo tego że już chyba nie raz chciałaś odejść i to deklarowałaś? Bóg jest miłością, a Ty z miłości tutaj zostałaś, więc zaufaj tej Miłości, bo Jezus pragnie abyśmy byli jedno tak jak On jest jedno z Ojcem :)
Na koniec dodam, że wg mnie to, że ktoś stara się kroczyć za Bogiem i z Bogiem i oddaje Mu całe swoje życie, nie znaczy, że od tej pory już się nie popełni żadnych błędów - jesteśmy tylko ludźmi. Prowadzenie Boże pomaga przede wszystkim nie popełniać świadomych i dobrowolnych błędów (grzechów) a gdy jakiś grzech się wkradnie, pomaga wyjść z tego i wrócić w pełni do Boga :)

Marek MRB · Gość

Jest jakaś prawda w tym co pisze Kasia o wprowadzaniu przez Boga w Słowo. Tyle że po "drugiej stronie" zawsze jednak jest niedoskonały człowiek i absolutyzowanie wyciągniętych w ten sposób wniosków jako niewątpliwie prawdziwych bo niejako "zesłanych przez Ducha Świętego może prowadzić na manowce.
I prowadzi.
W końcu na świecie żyje bardzo wielu chrześcijan, szczerze pragnących szczerze czerpać z Biblii. I wychodziłoby, że każdemu Duch Święty mówi co innego...

Czemu tak się dzieje? Bo nie tak to Bóg wymyślił. Owszem, czytanie indywidualne jest bardzo ważne do kształtowania naszej łączności z Bogiem. Daje nam też bardzo wiele jako pouczenie dla naszego postepowania.
Jednak nie służy do wyciągania wniosków daleko idących - od tego jest Kościół jako całość. To w tej wspólnocie realizuje się pouczenie Ducha Świętego odnośnie np. prawd wiary, gdyż to Kościół jest "filarem i podporą prawdy" (1 Tm 3,15)

Samodzielny, dowolny wykład Biblii sprawia, że gdzie zejdą się dwaj albo trzej „ewangeliczni chrześcijanie” tam trzy lub cztery zdania na temat tego „co Biblia mówi”(źródła podają, że liczba wyznań protestanckich przekroczyła 30 000).

Osobiście uważam, że nie należy prosić Boga o odpowiedź w sprawach, w których już się wypowiedział. Tchnął On na uczniów, aby rozumieli Pisma (Łk 24,45) aby mogli spełnić misję nauczania (Mt 28,19) oraz przekazał Piotrowi władzę ustanawiania (Mt 16,19). Jednym z ustanowień Piotra jest tzw. sukcesja apostolska. Światło tłumaczenia Biblii pozostaje nadal w Kościele - i dlatego prośby o bezpośrednie oświecenie dla poznania ogólnego wykładu są jakby lekceważeniem jednego daru Boga i proszeniem o inny (nie znaczy to oczywiście, iż przed czytaniem nie należy się modlić o światło - Bóg może mieć dla każdego w danej chwili specjalne „słowo” w Piśmie - chodzi tylko o modlitwę w celu rozumienia ogólnej wykładni Pisma w sprawach dotyczących wszystkich ludzi).

Kaśka

exe

Kaśka

sahcim

exe

Doktryna wynika ze zrozumienia.
Postawienie się ponad Kościołem, który rozumie dziesiątkami pokoleń na raz, jest bardzo nierozsądne.

Co rusz skąd odchodzisz ... aż zostaniesz sama dla siebie w poczuciu szczególnego kontaktu. To częste manowce.

Serdecznie pozdrawiam.

Kaśka

exe

Wola ludzka idzie za poznaniem, a Twoje poznanie, nie jest poznaniem Bożym, lecz Twoim własnym - tu tkwi szkopuł sprawy, ponieważ to Ty wprowadziłaś zmiany w Swoim życiu na podstawie własnego poznania.