KATOLICKIE FORUM - Wirtualny klasztor PÓJDŹ ZA MNĄ !

exe

Rozważając tematykę wartości samotności serca dla trwania w pokoju pełnym wyrzeczenia, zwanego apotaxis - a tu polecam [link widoczny dla zalogowanych], niechybnie moje myśli dążą ku temu, aby pamiętać jeszcze, jak bardzo są istotne słowa Boże :

"Tak mówcie i wy, gdy uczynicie wszystko, co wam polecono: "Słudzy nieużyteczni jesteśmy; wykonaliśmy to, co powinniśmy wykonać"". (Łk 17, 10).

Z rozważania tego ewangelicznego wskazania, zapobiegającego popadania w zależność od demona próżnej chwały, atakującego naszą racjonalną część duszy, wynika naturalna dążność człowieka do kontemplacji Bożej "Wszystkości".

Niechybnie zaś, doświadczając Nieskończonego Majestatu Ojca Niebieskiego zderzamy się z nicością duszy ludzkiej.

Gdy spotykamy się z Bogiem, nie potrafimy już w żadnym z języków wyrazić tego doznania, a potrafimy tylko wołać Bóg!.

Własna nicość, a kompleksy poczucia bezwartościowości, wyrosłe na gruncie doznanych od innych osób krzywd, to coś zupełnie innego Exclamation

Spojrzenie na siebie samego w momencie odkrycia Boga, pokazuje nam jednocześnie naszą małość i zależność od Ojca. Jednak, czy my możemy powiedzieć w sensie filozoficznym, że nicość jest niczym Question

Zaprawdę nie możemy uczynić takiego zrównania, skoro nasza dusza potrafi kochać Exclamation

Nasza dusza w kontemplacji rozpływa się, czy też zatraca się , jednak nie w tym - mętnym metafizycznie - buddyjskim sensie, a w tym sensie, że dusza dotyka swego ontologicznego dna - podstawy swej marności, będącej jednocześnie korzeniem ogromnej naturalnej tęsknoty ku Bogu. Dusza staje się jakby unicestwiona w "Unicestwieniu" - jest w Nim cała zanurzona, a to jej poczucie unicestwienia, którego pragnie, to po prostu owa wiedza wlana.

Toteż Moi Kochani, nasza nicość rozumiana, jak powyżej, 1.przyporządkowana jest temu, który jest we Wszystkim,
2.nasza nicość dąży ku "Wszystkości"
3.nasza nicość nie jest niczym (sensu: niebyt), ponieważ jest adekwatna do owej Wszystkości Boga Exclamation

Szczególnie tę trzecią kwestię świetnie, jak dla mnie, porusza Święty Anzelm z Canterbury w "Monologion"

To właśnie nasza nicość nastawiona naturalnie ku Bogu, świadczy o miłości Boga, który tak ja ukształtował. Nasza dusza potrzebuje dopełnienia w Bogu, zaś Bóg "potrzebuje" spotkania z nami, ponieważ istotą Bożą jest Miłość.

Tutaj wytłumaczeniem bardzo istotnym jest to, że "Bogu zależy na was" (1 P 5,7).

Sekret pokory leży więc w tym, że pokora staje się czymś w rodzaju dumy, napełniającej radością z tego, że Bóg jest Bogiem.

Ta radość bierze się stąd, że uświadamiamy sobie naszą absolutną zależność od Boga, bez jednoczesnej utraty odwagi kroczenia na przód ku Ojcu Exclamation

Ta radość popycha nas ku swoistej zażyłości z Bogiem, która jawi się sprzężeniem dodatnim, kiedy to dusza nie spodziewa się od siebie już niczego.

Istotą więc wspomnianej radości z bycia sługą nieużytecznym, jest zachwyt nad tym , że gdybym nie był nicością , Bóg nie byłby Wszystkością.

Samo zaś poczucie własnej bezwartościowości, jest objawem obrania sobie siebie za punkt odniesienia dla chęci zdobywania tego, co nam niepotrzebne. Tu, najbardziej sztandarowym przykładem jest depresja lub gniew z powodu niedoceniania przez otoczenie.

Tymczasem dusza, która pragnie Boga powinna ogołacać siebie sama ze wszystkiego, co zbędne, ponieważ tylko wówczas będzie oglądać Pełnię Boga, którego kocha.

Bóg nie pragnie naszej ofiary wybudowanej na jakimś piasku ...Bóg oczekuje tylko tego, abyśmy stali się ubogimi duchem - czystymi właśnie w swej nicości - i tak nas przyjmuje, ponieważ właśnie po to nas stworzył, aby człowiek Go miłował dopełniając się w komunii miłości.

Jak wiemy, " Człowiek jest ukryty w głębi serca" (1 P 3,4) , toteż porzucić należy przywiązanie do pragnienia rzeczy światowych, które doprowadza tylko i wyłącznie do zguby poprzez to, że nadymamy się iluzja tego świata, stając się we własnych oczach "Wszystkością". A n drodze porzucenia modlitwy, otwierającej serce, nie ma już celu, jakim jest Bóg... Jest już tylko niebyt i to ten, który opiewa buddyzm, czy wszelakie ruchy newage'owskie.

Pięknie ową drogę modlitwy ujął [link widoczny dla zalogowanych], mówiąc:

Ten, kto starannie czuwa nad swoim sercem i broni dostępu wszelkim wyobrażeniom i fantazjom, dojrzy szybko, jak jego serce z natury swojej promieniuje światłem.

Jak węgiel zapala się w ogniu, jak ogień zapala nasze serce do kontemplacji - On, który od chrztu mieszka w naszym sercu ("De temperantia et virtute")

Amen.

ewa

piekno..madrosc...wiedza...

Dorota64

Trzeba, byś przez wyciszenie całkowicie oczyścił umysł i dał mu stałe zajęcie duchowe. Jak oko zwraca się w stronę przedmiotów dostrzegalnych zmysłami i zachwyca się ich widokiem, tak czysty umysł kieruje się w stronę rzeczywistości dostępnej jedynie rozumowi. Pod wpływem duchowej kontemplacji wychodzi on poza siebie i z trudem powraca do stanu poprzedniego. (O abba Filemonie)

Och, Exe....za Ojców Pustyni wzięłam się ostatnio , ale dają mi "popalić":)

exe

Staram się też udostępniać ich dzieła w sekcji "Literatura" Wink

mała czarna · Gość

Poczucie własnej bezwartościowości To taki smutek, zawstydzenie, brak pewności siebie,samokrytyka,zaniżona samoocena, cięzko z tego wyjść .

Water-mix

powiem wam , ze przed tym, co opisała mała czarna wiekszość ucieka, gdy czyta żywoty świętych
Bo oni piszą to językiem takim, ze jak ktoś nie wie o co chodzi , to moze sie nieźle przerazić.
Tą ''nędzą'' ludzką itp , do tego tak jakby się nią napawali :P

Fajnie , że exe podjął ten temat, bo właśnie to rozgraniczenie
jest podstawą tak jak zły i dobry cholesterol :D

exe

mała czarna · Gość

exe

Jest to możliwe, lecz strona techniczna takiego życia musi z konieczności wyglądać inaczej. Dlatego tez i z kamedułami można się porozumieć poprzez środki łączności :wink:

Duśka · Gość

Dla mnie nicość to otchłań, niebyt, bezświat, bezczas- ''Opława'' mnie lękiem i strachem przed tym co moze nastapic , np lękiem przed nicością śmierci, boje sie , ze gdy umre to okaze sie , ze śmierć jest otchłanią, czarną dziurą, końcem wszystkiego , czasem mam takie mysli :?

Katarzyna91 · Gość

exe

Łindołs

Duśka · Gość

Czemu tak jest , że co jakis czas łapie sie takie doły, ze ma się ochote tylko siedzieć w domu i towarzyszy temu poczucie beznadziejności,bezsensowności egzystencji . Jest się zaprogramowanym ''robotem'' i analogicznie wykonuje się te same czynności. Życie na pewno musi mieć jakieś głębsze znaczenie. Czemu musimy robić rzeczy , któe nas nie cieszą. I nagle zdasz sobie sprawę, że wszystko, co do tej pory robiłeś nie miało jednak sensu.

exe

Duśka · Gość

exe

exe

exe

A tu bardzo intrygujący napis spray'owy w myśl tematu wątku:
[link widoczny dla zalogowanych]

Jaśmina

Nie można linku otworzyć beż dołączenia do grupy

exe