KATOLICKIE FORUM - Wirtualny klasztor PÓJDŹ ZA MNĄ !

ABRAHAM45

Chciałbym poruszyć kwestię która jakby nie patrzeć może byc a nawet powinna być uznana za profanację świątyni w Gdańsku-tej w której został pochowany niejaki Adamowicz. Chowanie takiego człowieka w świątyni który był mocno związany ze środowiskiem lewicowym atakującym Kościół jak również nie był czysty pod względem postępowania jako polityk jest niedopuszczalne i jest kalaniem świętego miejsca. Od tego jest cmentarz. W świątyniach chowa się ludzi związanych z Kościołem,oddanych Bogu.

Teraz wyobraźmy sobie że ma być razem z nim chowana jego żona - małżeństwa chowa się razem.Kobieta która cały czas zieje nienawiścią miałaby byc chowana w świątyni Boga. Czy nie uważacie że dopuszczono się w tym przypadku profanacji i uczynili to sami duchowni-albo proboszcz albo biskup.
Czy nie powinno się go przenieść na cmentarz?

uel

Ten haniebny czyn jak najbardziej powinien być uznany za profanacje Kościoła , jest wielkim zgorszeniem ludu Bożego, że nie został uznany za profanację. Wnioskuje nie na podstawie swojego widzimi sie lecz na podstawie : 13 rozdział "Proroctwa i objawienia świętej Brygidy Szwedzkiej "

O tym jak nieprzyjaciel Boży ma w sobie trzech czartów i o straszliwym wyroku, jaki wydał na niego Chrystus.

Rozdział 13
“Nieprzyjaciel mój ma w sobie trzech czartów. Pierwszy siedzi w narządach
płciowych, drugi w sercu, trzeci w ustach.

Pierwszy jest jako przewoźnik, który pozwala wodzie wejść przez kil, która pomału wchodząc, napełnia łódź i tak przelewa się woda, a łódź zatapia. Tą łodzią jest jego ciało, które przez czarcią pokusę i żądzami swymi jak nawałnicami jest dręczone.Najpierw rozkosz weszła przez kil, to jest przez diabelską żądzę, którą się cieszył myślami. A że nie sprzeciwiał się przez pokutę ani się nie umacniał gwoździami powściągliwości, dlatego co dzień rosła woda rozkoszy, gdy dawał przyzwolenie. I żołądek łodzi wypełnił się pożądliwością, a woda przelewała i zatapiała łódź rozkoszą, żeby nie przyszła do portu zbawienia. Drugi czart, co siedzi w sercu, podobny jest do robaka będącego w jabłku, który najpierw jądro owocu gryzie, gdzie zostawiwszy smród swój, całe jabłko stoczy, aż wszystko zniszczeje. Tak czart czyni: naprzód psuje wolę jego i dobre pragnienia, które są jak środek owocu, w którym moc duszy i dobroć mieszka, a wyrzuciwszy z serca wszystko dobre, zostawia w nim myśli i żądze światowe, które bardziej kochał.

Teraz wiedzie czart jego ciało, do czego mu się podoba i z tego umniejsza się mu moc i rozum, a przybywa znudzenie życiem. On prawdziwie jest tak jak jabłko bez jądra, to jest człowiek bez serca, ponieważ bez serca wchodzi w Kościół mój, bowiem Bożej miłości żadnej nie ma. Trzeci czart jest podobny do strzelca, który przez okno upatrzywszy, postrzela nieostrożnych. A jakże czart nie siedzi w tym człowieku, który nigdy nie mówi bez wspomnienia diabła? Bo w czym się kto więcej kocha, tym to częściej wspomina. Słowa jego są gorzkie, którymi innych rani; są jak strzały wypuszczone przez tyle okien, ile razy czarta wspomina. Niewinnych przez słowa swoje rani, a prosty lud słowami gorszy.

Dlatego w prawdzie mojej ja, który jestem Prawdą, przysięgam, że go osądzę jako nierządnicę na ogień siarczysty, jako zdrajcę i rozbójnika na ćwiartowanie, i jako tego, który wzgardził Panem swoim na wieczny wstyd. Jednakże póki dusza jego w ciele jest, miłosierdzie moje jest nad nim. Czego ja od niego chcę, to żeby częściej był na obrzędach Bożych i modlitwach, żeby się nie lękał żadnego upokorzenia i nie pragnął żadnego zaszczytu, i żeby nigdy nikczemne i złośliwe słowa nie były wypowiadane
przez usta jego.”

OBJAŚNIENIE
To Objawienie miała Święta Brygida o jednym opacie cysterskim, który pogrzebał jednego wyklętego. I gdy czytał za niego ostatnią modlitwę za zmarłych, Błogosławiona Brygida, będąc w zachwycie, w duchu usłyszała głos taki: „Ten człowiek uczynił tak, jak nie powinien i pogrzebał wyklętego. Teraz wiedz na pewno, że ten po tym umarłym pierwszy będzie pogrzebany, ponieważ zgrzeszył przeciwko Bogu Ojcu, który kazał nam nigdy nie okazywać szacunku ludziom wbrew sprawiedliwości ani niesłusznie czcić bogaczy. Ten zaś dla małej marności uczcił niegodnego i pogrzebał, czego był nie powinien, między godnymi. Zgrzeszył przeciw Duchowi Świętemu memu, który jest obecnością i złączeniem Sprawiedliwych, kiedy niesprawiedliwego pogrzebał ze Sprawiedliwymi. Zgrzeszył przeciwko mnie, Synowi Bożemu, bom ja rzekł: „Kto mną wzgardzi, będzie wzgardzony”. A ten zaś uczcił tego i podwyższył, którego Kościół mój i Namiestnik mój odrzucił. Kiedy opat usłyszał te słowa, uderzyła weń skrucha i żal za grzechy i na czwarty dzień umarł.