KATOLICKIE FORUM - Wirtualny klasztor PÓJDŹ ZA MNĄ !

exe

Można by krótko rozpocząć, uprzedzając rozważania i rzec, że i tak i nie 😉

Niektórzy filozofowie powiadali, że niemożliwy jest formalny akt wiary w istnienie Boga. Uzasadnieniem takiego stanowiska jest dobrze znana teza Tomasza z Akwinu, że tak jak niemożliwością jest widzieć i nie widzieć tej samej rzeczy w tym samym czasie, tak niepodobieństwem jest zarazem znać i wierzyć w tę samą prawdę.

Odnosi się to jednak wyłącznie do prawdy rzeczywiście znanej, rozumianej i naukowo dowiedzionej. Teza ta nie stosuje się do jednego przynajmniej przypadku, mianowicie gdy człowiek nie może zrozumieć dowodu, który sam przez się dostępny jest dla umysłu ludzkiego. Nie ma na przykład żadnej wątpliwości, że istnienie Boga można udowodnić,
jeśli jednak ktoś nie może zrozumieć dowodów stanowiących przedsionek artykułów wiary - preambulum fidei, co ma miejsce w przypadku każdego dziecka, nie mówiąc już o niektórych dorosłych, może przynajmniej wierzyć w nie. Innymi słowy, co jedni wiedzą, drudzy mogą także w to wierzyć. Dla tych właśnie ostatnich istnienie Boga nie staje się artykułem wiary, prawdopodobnie nie może nim być, z całą pewnością jednak jest przedmiotem wiary.

Wszystko to jest zupełnie jasne i zrozumiałe. Mniej jasne jest to, co z tego wynika i co może stanowić przedmiot wielu dyskusji.Wychodząc z tej części, którą łatwiej pojąć, powiedzmy, że pewna część jakiegoś przedmiotu może być wiadoma, natomiast w inną część należy tylko wierzyć. Na przykład, ten sam człowiek, który wie na podstawie dowodzenia, że istnieje Bóg, może tylko wierzyć, że Bóg jest jeden w trzech Osobach. Nie stwarza to bynajmniej rzeczywistej trudności.

Trzeba jednak znów postawić wreszcie to subtelniejsze, tytułowe pytanie: czy jest rzeczą możliwą, by znać jedną część prawdy, a równocześnie wierzyć w inną część
tej prawdy? W przypadku istnienia Boga z pewnością niemożliwością jest wiedzieć, na podstawie dowodu, że istnieje Pierwszy Nieporuszony Poruszyciel i równocześnie wierzyć, że ten Pierwszy Poruszyciel jest, czyli istnieje. Byłaby to sprzeczność między pojęciami. Bóg jednak jest czymś więcej niż Pierwszym Poruszycielem Arystotelesa.

Jeśli istnieje Pierwszy Poruszyciel, wiemy, że jest On Bogiem, ale podczas gdy zdanie ,,Pierwszy Poruszyciel jest Bogiem” jest całkowicie prawdziwe, to zdanie „Bóg jest Pierwszym Poruszycielem” nie jest prawdą bez zastrzeżeń. Jest to prawdziwe w stosunku do Boga, lecz nie jest całkowitą prawdą o Bogu. Bóg nie objawił się jako Pierwszy Poruszyciel, i aczkolwiek rzeczywiście jest Pierwszym Poruszycielem, jest ponadto czymś nieskończenie innym, co jest poznawalne rozumowo lub nie, a co przyjmujemy za prawdę o Nim tym samym prostym aktem wiary, którym przyjmujemy Jego istnienie oraz wszystko, czym rzeczywiście Bóg jest.

Wiara w istnienie Boga nie jest wiarą w Pierwszego Poruszyciela, Pierwszą Przyczynę, Doskonały Byt czy Cel Ostateczny. Wierzyć w Boga nie znaczy wierzyć w istnienie prostego bytu posiadającego wszystkie te doskonałości. Wierzyć w Boga znaczy wierzyć, że kiedyś przemówił On do nas, a tego nigdy nie uczynił Pierwszy Poruszyciel. Bóg, którego istnienie można dowieść, jest tylko w części tym Bogiem, w którego istnienie wierzymy na mocy aktu wiary w Jego słowa. W tym sensie Bóg racjonalnego poznania zawiera się, rzec można, w Bogu naszej wiary.

Z Bożym pozdrowieniem,
exe🛐✝️♥️[/u]

uel

Bracie Exe , dziękuje bardzo za ciekawe rozważanie.
Nie będę się silił na własne rozważania aby nie kaleczyć oczu forumowiczów tragiczną gramatyką i nieładem. Ale pozwolę sobie zacytować pewne zdania Reginald Garrigou-Lagrange OP które utkwiły mi w pamięci i w jakiś sposób mogą nawiązywać choć w niewielkim stopniu do podjętego tematu. Bardziej mnie ciekawi jak Boga postrzegała Maryja .

"Nasze poznanie Boga jest niższe od naszej miłości Boga, bo według św. Tomasza, gdy poznajemy Boga, pociągamy Go jakby ku sobie i – aby Go sobie przedstawić- narzucamy Mu granice naszych ograniczonych pojęć; gdy zaś Go miłujemy, jesteśmy pociągani ku Niemu takiemu jakim On jest sam w sobie."

gdy poznajemy Boga, pociągamy Go jakby ku sobie i – aby Go sobie przedstawić- narzucamy Mu granice naszych ograniczonych pojęć - Zastanawia mnie czy można powiedzieć : Maryja poznawała Boga jednocześnie nie narzucając Mu żadnych granic ograniczonych pojęć, tak że sama stała się mieszkaniem Boga ?

"Nasze poznanie Boga pociąga Go ku nam, podczas gdy nasza miłość Boga pociąga nas ku Niemu. „Poznanie nasze wznosi się od stworzeń ku Bogu, podczas gdy miłość nasza zstępuje od Boga ku stworzeniom” Wreszcie w Bogu miłujemy nawet to, co jest dla nas w Nim ukryte, gdyż nie widząc Go, jesteśmy pewni, że jest On samym Dobrem. W tym sensie możemy Boga miłować bardziej, niż Go poznajemy; więcej nawet miłujemy w Nim to, co jest bardziej niepojęte, gdyż wierzymy, że to właśnie, co przekracza wszystkie nasze środki poznania, jest Jego życiem wewnętrznym: np. to co jest najbardziej niepojęte w tajemnicy Trójcy Świętej i w tajemnicy Przeznaczenia.
Miłość Boga ma więc na ziemi wyższość nad poznaniem .
Miłość przewyższa wiare i nadzieję a nawet akt kontemplacji pochodzący z wiary oświeconej darami rozumu i mądrości."

Ciekawe czy Maryja miała jakieś pojęcie Boga przed Zwiastowaniem ?
Przenajświętsza Maryja musiała mieć poznanie i miłość arcy genialne że Boga przyciągła i ku Bogu była pociągana gdzie kulminacyjnym momentem było poczęcie z Ducha Świętego jakby poznanie i miłość Jej spotkały się z miłością i poznaniem Boga tak że Boga zrodziła ... Bóg nie mieści się w pojęciach, słowach, obrazach, w niebiosach a pomieścił się w łonie Maryi Idea

exe

Dziękuję Ci bracie uel za bardzo ożywcze uwagi. Istotnie, poznanie poprzez miłość jest najdoskonalsze w tym aspekcie, że nie skaluje Boga wedle kresu możliwości naszego Jego zpojęciowania, ale wznosi nas ponad siebie samych, porywając ku Bogu.

Pamiętam, że pisał o tym o. M.A.Krąpiec OP i chyba właśnie wspominał o. Garrigou-Lagrange'a, ale nie mam pewności.

Samo poznanie intelektualne Boga nie służy więc skrajaniu Boga na własny rozmiar i profil, lecz służy pomocą w utrzymaniu czystości doktryny i przypominaniu o tym, jak i dlaczego, powinniśmy wzrastać w cnotach.

Z Bożym pozdrowieniem,
exe
🛐✝️♥️🤗