KATOLICKIE FORUM - Wirtualny klasztor PÓJDŹ ZA MNĄ !

maly_kwiatek · Gość

Prawie nigdy w życiu się nie nudziłem, a żyję ponad 60 lat.
Tyle w temacie.

Natomiast zagadnienie przypomniało mi pewien stary spór o wypełnienie przestrzeni pomiędzy bytami. Czy pustka jest próżnią, nie zawierającą nic, czy jest wypełniona niewidzialnym eterem?

Ponad 100 lat temu fizykom i filozofom to pytanie spędzało sen z powiek. Większość racjonalistów wyśmiewała koncepcję eteru.

Kilka lat później Einstein stwierdził, że eter jest dość oczywistym stanem istnienia, wykrywalnym przy badaniach elektromagnetyzmu. Dopiero w wyniku postawienia szczególnej teorii względności, pojęcie eteru usunięto w cień. Za pomocą tej teorii nie dało się eteru opisać. Einstein badał i myślał dalej i do końca życia próbował znaleźć na to rozwiązanie. I nie znalazł. Mimo znakomitego pod względem matematycznym, umysłu, wpadł w pułapkę przekonania, że to, czego nie umiemy opisać matematycznie, nie istnieje. Po śmierci Einsteina koncepcja eteru była dalej trochę kontestowana, trochę analizowana i badana.

W latach 50-tych Dirac powiedział:
„Argumenty te są bezsporne gdy z punktu widzenia fizyku roku 1905, ale w czasach dzisiejszych wymagają one modyfikacji, bowiem do eteru należy zastosować mechanikę kwantową. Prędkość eteru, podobnie jak inne wielkości fizyczne, podlega zasadzie nieoznaczoności. Dla danego stanu fizycznego prędkość eteru w danym punkcie czasoprzestrzeni nie zawsze jest dobrze określoną wielkością.”

„W ten sposób, wraz z wprowadzeniem nowej elektrodynamiki po prostu jesteśmy zmuszeni do wprowadzenia eteru.”

[link widoczny dla zalogowanych]

Koncepcji eterowych jest wiele, prawdopodobnie więcej, niż wymienia Wikipedia.

[link widoczny dla zalogowanych]

Nie ma tam koncepcji, którą określiłem jakieś 10 lat temu na podstawie moich wieloletnich doświadczeń i przemyśleń w zakresie chemii, fizyki, zjawisk paranormalnych, wiary, modlitwy i filozofii.

Istota tej koncepcji polega na tym, że wszystko co jest, co istnieje, włącznie z pustką oddzielającą byty od bytów (cząstki od cząstek) wypełnia Boska energia życia i miłości. To poprzez tę energię Bóg w każdej chwili podtrzymuje każde istnienie i każde życie.
Oczywiste dla mnie jest, że Boska energia nie ma nic wspólnego z diabłem czy jakimiś demonami, jak sugerują niektórzy kaznodzieje katoliccy.Ona jest pierwotna, trudno twierdzić, że Bóg ją tworzył, czy stwarza. Nie ma o takim stworzeniu żadnej wzmianki w Księdze Rodzaju.

Dlatego skłaniałem się zawsze, mimo ataków różnych katolickich krytyków, do koncepcji, że ta energia istnieje od zawsze wraz z Bogiem, jest Jego istotą. A mówiąc wprost i konkretnie, skłaniam się do koncepcji, że energia życia i miłości jest osobowa i w istocie jest Osobą Boską, którą chrześcijanie nazywają Duchem Świętym. To Duch Święty jest Boską Osobą pełną nieskończonej miłości która nieustannie wylewa się na świat, wypełniając każdy byt i każdą przestrzeń, umożliwiając im istnienie, a niektórym wybranym bytom - życie.

Ktoś, kto twierdzi że Duch Święty jest demoniczny - jest albo pomieszany albo opętany albo głupi. Można nie dostrzegać atrybutów Ducha Świętego, jednak nie można Bogu przypisywać cech stworzenia, w dodatku diabła czy demona.

Sprawa eteru się dla mnie wyjaśniła.
Dzięki mojej koncepcji udało mi się wyjaśnić w jaki sposób istoty porozumiewają się między sobą na odległość (telepatia), także w przestrzeni czasowej ( Świętych obcowanie), w jaki sposób człowiek i inne istoty porozumiewają się z Bogiem. Energia ma charakter nie tylko korpuskularny, ale przede wszystkim falowy. Dlatego wszystko wibruje - drga - tak jak każda fala. Fale mają swoje atrybuty takie jak: natężenie, amplituda i częstotliwość. Warto zauważyć, że ponieważ energia Boska wypełnia wszystko szczelnie, to jej drgania odbywają się w swoim własnym ośrodku, czyli nic ich nie tłumi, tak jak to się dzieje z falami płynącymi w jakichś ośrodkach.

Dlatego pierwotne tchnienie Boga Stworzyciela trwa cały czas i nigdy się nie skończy, dopóki będzie istniał ten świat.

Energia życia jest dostrzegana w każdej kulturze, u starożytnych Indian była zwana Mana, w Japonii - Ki, u buddystów - Prana.
Chrześcijaństwo nie rozwijało nauki o energii Boskiej, tylko od razu dostrzegło Istotę o tych atrybutach - Ducha Świętego, podobnie zresztą jak to widzieli starożytni Indianie Huna.

Duch Święty jest Osobą, o której najmniej mówią teologowie. Nie ma za wiele o Nim w Piśmie Świętym. Dlatego jest sporo nieporozumień co do Jego istnienia i działania, także wśród katolików.

Niektórzy zaprzeczają Jego istnieniu i działaniu, przez co wpadają w grzech przeciwko Duchowi Świętemu, o którym mówił i przed którym przestrzegał Jezus.

Mam to szczęście, że Duch Święty dał mi się poznać jako Wielki Przyjaciel Stworzenia i ludzi. Z takim Przyjacielem nie sposób się nudzić, a właściwie grzech się nudzić.

exe

maly_kwiatek · Gość

Bardzo ciekawe dla mnie jest Twoje kilkukrotne pytanie, Bracie, o materialność / niematerialność rzeczy.

W dodatku dostrzegłem, że jesteś świadomy, że falowość rzeczy tak samo jak korpuskularność jest aspektem materialnym, mimo, że wielu fal nie widać.

Pamiętam, jak byłem mały i krążyli wokół mnie różni ludzie, z którymi mogłem prowadzić takie dyskusje, oni używali często argumentu, ze jak czegoś nie widać, to tego nie ma. Dzisiaj również pojawiają się takie argumenty, szczególnie zdumiewające w ustach katolików, deklarujących wiarę w niewidzialnego przecież Boga.

Co do kontrastu między duchową i materialną istotą bytu - najprościej byłoby to jakoś podzielić, np. że duchowe to odwieczne i Boskie, a materialne, choćby niewidzialne, to stworzone i przemijające. (może poza ludźmi, którzy mają się odrodzić na wieczność w ciałach i duszach razem, ale pomińmy to).
No i nie da się to tak prosto, by nie rzec prostacko rozdzielić. A na pewno nie da się tego zrobić ad hoc i ex cathedra.

Diabeł nic nie stwarza bo nie jest Bogiem. A przecież powołuje do istnienia demony, fakt przemijające, ale istniejące przez jakiś czas w jakiejś formie czy to duchowej, czy materialnej, tego nie umiem powiedzieć.

Również ludzie w jakichś ćwiczeniach i praktykach ezoterycznych powołują do istnienia (niektórzy twierdzą że do życia) energetyczne formy takie jak orby (kule energii) do zabawy, czy do wykonywania różnych posług.

Czy to duchowe, czy materialne?

Cała ezoteryka mówi wciąż o energiach. Aby nie było za łatwo, mówi się o energiach duchowych. Do energii duchowych zalicza się zarówno wspomniane wyżej orby, jak energię jaką emanują szczególnie żywe istoty, ale także energie kształtu i istoty nieożywionej (np. energia drzew, kamieni, określonego kawałka Ziemi na kuli ziemskiej).

Ja nie umiem powiedzieć gdzie jest granica.
W moim pojeciu, a także w pojęciu fizyków, przynajmniej od 50 lat oczywiste jest, że masa i energia to formy zamienne tych samych bytów (istnień) czy to konkretnych i żywych czy nieożywionych.
Na wiele lat odłożono dyskusję o materii duchowej. Materii o charakterze niewątpliwie istniejącym, bo obserwowanym i doświadczanym, jednak nie zamieniającej się łatwo w materię choć bywa, że duchy (tak dobre jak złe) materializują się by przekazać coś ludziom w zrozumiały dla nich sposób od zrozumiałych dla ludzi form (czyli np. postaci ludzkich istniejących na chwilę tylko po to by zrealizować swój cel).
Tak się materializowały chyba anioły, i diabły jeśli dało się ich dotknąć ( o co zabiegał niewierny Tomasz w stosunku do Pana Jezusa, by się upewnić, że to Jezus jest, a nie jego zjawa).

Matka Boska ukazuje się chyba zwykle jako zjawa, a nie materialno duchowa ludzka postać Maryi. Jednak tego nie umiem powiedzieć, nie robiłem badań w tym kierunku i w gruncie rzeczy mało mnie to zajmuje. Nie jestem niewiernym Tomaszem!
Wierzę i ufam Bogu takiemu jaki On JEST. A Jest Duchem nieskończenie doskonałym, więc nie mam z Jego manifestacją problemu. On może wszystko.

Kwantowe pojecie wszystkiego co istnieje - w tym to co racjonaliści nazywają umysłem - obojętnie czyim, daje się dziś opisać fizycznie jednolitą formułą. Zatem spór o rozdział między materia a umysłem zaczyna być bezprzedmiotowy.

Tak wyczytałem w książce Współczesna fizyka a wiara, Stephena A. Barra, jeszcze dalej idzie Gregg Braden w bestsellerze Boska Matryca. U Bradena na Boskiej Matrycy kształtuje się i istnieje całe stworzenie.

Nie zagłębiałem się tam w zawiłości dowodów, część juz zapomniałem bo czytam te dzieła od około 10 lat, po prostu przyswoiłem to, co mi doświadczenie i intuicja mówiły od dawna: nie jesteśmy oddzieleni od ducha, od Boga, nie jesteśmy brzydcy, źli i do wyrzucenia. Jesteśmy stworzeniami Bożymi którym Aniołowie i Diabły zazdroszczą naszej istotowości stworzonej na wzór i podobieństwo Boże.

Przy okazji, człowiek mimo, ze jest stworzeniem, to nie jest wyłącznie materialny! Jest w jakimś pojęciu materialny, w innym energetyczny a jeszcze w innym duchowy!

I znowuż - ludzkie przywiązania do szufladkowania tracą w tym wypadku sens. W moim pojęciu nie ma takiej potrzeby by znajdować koniecznie szufladki na ludzkie części.

Współczesna fizyka od około 100 lat uczy nas, że istnienie i atrybuty istnienia mają miejsce mimo że tego istnienia nie widać, że nie odczuwa się go bezpośrednio, a nawet że nie da się zidentyfikować położenia istoty, a jedynie prawdopodobieństwo, że znajduje się ona w danym miejscu.

Widzę świat i Boga jak kochających się kochanków, wirujących w przepięknym wiecznym tańcu, w którym prowadzącym jest Bóg. Kochankowie w trakcie tańca dokonują cudu miłości skutkującego upodabnianiem się stworzonego świata do Boga.

Na pewnym etapie tego tańca będzie trudno odróżnić kochanków od siebie, bo jedyną różnicą między nimi będzie to, ze jedno z nich stworzyło drugie, a drugie jest stworzeniem pierwszego. Świadomość tego aktu stworzenia przez obu kochanków pobudza wciąż nowe fale miłości, którym nie ma końca.
Nie ma w tym zresztą nic dziwnego bo tak samo wyobrażam sobie Boga w Trójcy Świętej jako odwiecznych kochających się Ojca i Syna połączonych piękną istotowością Miłości, która jest Trzecią Osobą Boską a nazywa się Duchem Świętym.

No dobrze, tyle było spontana, a teraz spróbuję pójść za Twoimi pytaniami, Bracie.

Pojęcie pustki kosmicznej pomiędzy bytami kosmicznymi chyba nie budzi wątpliwości. Urodziłem się w czasach, gdy ludzie autentycznie dyskutowali czy ta pustka jest próżnią, czy "coś" tam jest, jeśli jest, to co?

Niedługo przed moim urodzeniem powstały modele atomów i cząsteczek, jeszcze te prymitywne, z orbitami, jeszcze nie orbitalami o określonej gęstości prawdopodobieństwa znalezienia cząstki w danym miejscu.

No i przepaść między bytem jądra atomu, np. protonem, a elektronem na orbicie. Przepaść liczone na tysiące razy większą niż wielkości tych cząstek. Co tam jest pomiędzy???

To jest to pytanie Bracie.
Oczywiście rozwijam myśl w kontekście naukowym, czy raczej paranaukowym, a nie metafizycznym, bo na metafizyce znam się mało.

Pytasz, czy eter energetyczny zbudowany z Boskiej energii duchowej jest kwantowy i tym samym materialny, czy niematerialny?
Chyba po tych wszystkich wyjaśnieniach wiadomo, że chodzi o samego Boga napełniającego całe swoje stworzenie. Bez tej Boskiej obecności, zasada wzrostu entropii sprawiłaby, ze życie natychmiast zniknęłoby z całego wszechświata a wielkie planety i gwiazdy spontanicznie rozpadałyby się w pył równomiernie rozproszony.
Otóż według mojej wiedzy fizycznej, energetycznej i astronomicznej tak się nie dzieje. A nie dzieje się bo Bóg to wszystko podtrzymuje.
Takie przekonanie mam co najmniej od czasu popularyzacji odkryć Ilya Prigogine i jego nagrody Nobla w końcu lat 70-tych, w których tłumaczył on zagadkę istnienia życia.

To, że zamiast sformułowania wszechobecny wszechwiedzący Bóg - Duch Święty używam najczęściej sformułowania "energia życia i miłości" wynika z tego, ze nie chcę ranić umysłów i wiary osób wierzących a nie gotowych na takie rewelacje. Ponieważ przyciskasz mnie do muru, powiem, że uważam, że chodzi o to samo. Kiedy próbowałem sam sobie to wyjaśnić, bo energetyczna koncepcja Boga mi nie bardzo odpowiadała, nazwałem to, co wypełnia przestrzeń - Boską emanacją Ducha Świętego. Emanacja ma prawo mieć charakter energetyczny, być materią promienistą, czy co kto tam chce. Niech uczeni i teologowie się tym zajmą.

Jeszcze ważna rzecz.
Ponieważ materia, w tym byty materii ożywionej nie jest idealnie gęsta, a przeciwnie - bardzo pusta w środku, na mocy pustek pomiędzy jądrami i orbitalami, o czym mówiłem wcześniej, w całą tę przestrzeń wchodzi Bóg. W tym sensie on jest wszędzie, jest także w osobach choć nie narusza integralności wolności tych istot.

Nie bój się więc, ze w jednym miejscu przestrzeni są dwa byty, bo w mojej koncepcji to tak nie jest.
Bóg nie stoi na Marsie kierując wydarzeniami na Ziemi, nie jest też silikonową materią zalewającą istoty od środka. On jest miłością podtrzymującą istnienie bytów żywych, zorganizowanych i mniej zorganizowanych poprzez istnienie wewnątrz nich. Ludzka dusza jest szczególnym rodzajem istnienia, bo jest stworzeniem uczynionym bezpośrednio z tchnienia Bożego. Nie jest więc Bogiem choć ma wszelkie Boga atrybuty, poza umiejętnością stwarzania.

Panteizm - uważaj, zanim postawisz taki zarzut mi.
Bardzo wyraźnie podkreślam różnice między Bogiem a stworzeniem, mimo widzianych przeze mnie podobieństw. I to chyba wyklucza sensowność zarzutu herezji panteizmu w tym wypadku. Świat sam się nie stworzył i bez wsparcia Boga rozpadłby się w nicość. Czy to jest panteizm?

Podoba mi się koncepcja Bergsona, o jakiej wspomniałeś. Jest inspirująca, pobudzająca do myślenia i do rozwoju myśli, a o to chodzi przecież w filozofii.

Teologia procesu Alfreda North Whitehead'a jest rzeczywiście atrakcyjna, bo w moich rozważaniach nie widzę w ogóle możliwości funkcjonowania świata bez Boga, natomiast nie widzę tak samo końca procesu.

Bóg nie zmienia się pod wpływem działania świata!
On wciąż JEST.
I Jego oddziaływanie na świat na tym właśnie polega.
Działanie świata - w moim pojęciu - może jedynie przybliżać się istotowo do Boga - tak, by być podobnym do Boga - natomiast nijak Boga nie zmienia, bo to nielogiczne i niemożliwe.

Jeśli świat z jakiegoś powodu zamiast upodabniać się do Boga, pójdzie w innym kierunku, zostanie zniszczony, bo nie może istnieć w obliczu wszechobecnego Boga stworzenie będące zaprzeczeniem Boga.

Kończąc, pragnę podkreślić, że nie byłoby tych przemyśleń, kształtujących całkiem konkretne koncepcje, gdybym nie korzystał z obrazoburczych różnych dokonań, potrzebnych mi -jak się okazało później - do celów technologicznych obróbki umysłowo medytacyjnej swoich myśli, wiedzy i doświadczeń.
Z pewnością korzystałem i z panteizmu i z synkretyzmu i z liberalizmu.
Na swoje usprawiedliwienie katolika powiem, ze matrycą weryfikacyjną efektów tych działań była nauka Kościoła. Jeśli czegoś w nauce Kościoła nie znałem, albo nie rozumiałem, to czytałem, poznawałem i pytałem.

Wiara - w moim pojęciu - to nie jest zamknięty skarbczyk z wiedzą o Bogu, przekazywany przez rodziców dzieciom. To jakaś bzdura. Wiarę daje Bóg - ludziom. i nie sposób zamknąć wiary do pudełka. Nie da się wiary złapać do rąk. A jednak jeśli jest - a jest - stanowi dowód, że Bóg istnieje. Ten dowód dają ludzie wielkich racjonalnych umysłów którzy równocześnie z dokonaniami na tym polu, mają wielką wiarę.

Przykłady można mnożyć:
Blaise Pascal,
Louis Pasteur
Edyta Stein

exe

Dziękuję Tobie za przemyślenia, będące motorem naszej owocnej dla Kościoła dyskusji.

maly_kwiatek · Gość

Jestem pod wrażeniem i wielkie dziękuję, Bracie.
Odpowiem, jak to wszystko ogarnę a jest co ogarniać.
Bóg zapłać i niech Ci Bóg błogosławi, Bracie!

exe

Dziękuję Tobie Bracie za okazane tu: doświadczenie, wiedzę, a także za zaprezentowanie wrażliwości filozoficznej, które procentują ciekawą dyskusją, której pozytywne owoce niechaj zbierają Czytelnicy, ale i my sami.

Ja sam będę mógł cokolwiek więcej podyskutować na ten temat, wymagający sporej ilości czasu na pisanie, dopiero, a kilka dni co najmniej - z racji natłoku obowiązków zawodowych.

Z Bożym pozdrowieniem,
exe
+++

Andy72

maly_kwiatku, Bóg jako energia z dala pachnie mi New Agem.
Bóg nie jest materialny.

maly_kwiatek · Gość

exe

Wprawdzie jeszcze nie ma Twego wpisu mały kwiatku dotyczącego naszych postów otwierających dyskusję, jednak w związku z Twoją odpowiedzią udzieloną dla Andy72:

Andy72

Hej Exe i Maly_kwiatek!
Interesuje mnie coś takiego jak podział bytów na kategorie. A więc energia i materia jak uczy fizyka to w gruncie to samo. Jedno może w drugie przechodzić, byle sumaryczna waga materii i energii podzielonej przez duży czynnik była taka sama. Musi się też zgadzać liczba barionowa – ilość protonów.
Ale jest jeszcze coś takiego jak informacja. Informacja jest fizyczna ale nie jest materią. Różni się tym że mając jeden egzemplarz informacji możemy go dowolnie klonować, nie ma praw zachowania. Informacja analogowa wprowadza zakłócenia i tak kaset magnetowidowych nie można było zbyt dużo kopiować z powodu braku jakości. Programy binarne można kopiować.
Oprócz materii i informacji jest inna materia opisana kwantowo i informacja kwantowa, której nie można klonować, która nie powstaje i nie znika.
Czyli informacja kwantowa jest podobna do materii kwantowej, natomiast klasycznie informacja i materia się dużo różnią.
Ale to nie wszystko. Jest jeszcze świadomość, raczej miliardy świadomości, które są niefizyczne. Można też odróżnić: myśli, wrażenia jak kolor czerwony, przyjemność, nieprzyjemność od świadomości samej w sobie, która to obserwuje te wrażenia i myśli.
I na koniec jeszcze idee – to nie informacje, bo jeśli chodzi o jakiś mem, na przykład wiersz, to ma moment powstania w jednym egzemplarzu, potem się klonuje, i możliwe teoretycznie jest zniszczenie wszystkich kopii by uległ zniszczeniu.
A idee – takie jak liczba Pi, są pozaczasowe, nie powstają nie znikają, są niezależne od tego czy nazwiemy je Pi czy w innej kulturze byśmy nazwali ją inaczej i zapisywali systemem siódemkowych zamiast dziesiątkowych, to będzie to samo.
Podobnie ideami są twierdzenia i algorytmy.

exe

Andy72

exe