KATOLICKIE FORUM - Wirtualny klasztor PÓJDŹ ZA MNĄ !

exe

Gdy natknąłem się na opowieść o wybitnym filozofie, neotomiście, [link widoczny dla zalogowanych] (kliknij w spisie nazwisko) ujrzałem siebie, choć bynajmniej nie z powodu wielkiej wiedzy, czy wielkich zasług, lecz z powodu podobnej sytuacji, w jakiej się znalazłem, zresztą wraz z Czcigodnymi i Szanowanymi członkami Wirtualnego Klasztoru, jaka stała się udziałem tego wielkiego filozofa, jednego z najlepszych, nowożytnych komentatorów Akwinaty.

W 1936 roku na zebraniu Francuskiego Towarzystwa Filozoficznego przemówił do zgromadzonych swoim własnym językiem. Jak wspomina później wrażenia sali, inny filozof tomista, równy według mnie wielkością zasług, Étienne Gilson:

"Filozof przybyly prosto z Marsa, nie byłby bardziej niezrozumiały. Niezrównany Bouglé, spośród umysłów laickich, najmniej sekciarski, najbardziej zatroskany, aby jego katoliccy koledzy mogli rzeczywiście czuć do niego zaufanie, i najbardziej zdolny przyjąć odważnie odpowiedzialność, aby dać im tego dowód, opuścił to posiedzenie wyraznie zaskoczony, a nawet zaniepokojony.

- Niech mi Pan powie- zwierzył mi się, biorąc mnie po przyjacielsku za ramię - co mu jest? Bo ja myślę, że to wariat."

Na tym forum od zawsze posługuję się kanonicznie uznanym przez Kościół nauczaniem w dziedzinie teologii, a tomista, który poświęcił się swej nauce, nie powinien być w ogóle zdziwiony, że staje się osamotniony.

Owo kluczowe w metafizyce, ale i w meistyce słowo L'abandon - osamotnienie...

Powyżej podlinkowałem związany tu temat traktujący o związku samotności serca z modlitwą....

Podobnie było z Jezusem, który nie był przyjęty przez swoich, wiec zwrócił się do Pogan. Długo tego nie rozumialem, dlaczego taki los, ale gdy zacząłem obejmować sercem i rozumem istotę języka teologii św. Tomasza z Akwinu podjąłem, że mało kto zechce oddawać swoj rozum na służbę Bogu w taki sposób, aby spekulacja nabrała wymiaru kontemplacji

Taki sam los dzielił z nami właśnie Akwinata. Jak więc trwać? Istotne jest to, że jeśli wielki umysł łączy się z wielkim sercem, takie odosobnienie nie prowadzi do rozgoryczenia..

Z Bożym pozdrowieniem,
exe
+++

uel

Dziękuje Bracie Exe
Przyznam że nie słyszałem jeszcze o Maritain ale chętnie przeczytałem o jego życiu.
Swoi Pana Jezusa nie przyjęli bo uważali się za nawróconych , trzeba mieć odwagę aby nie tylko mówić prawdę ale ją przyjąć.
Ludzie zapatrzeni w siebie przeważnie nie lubią ludzi w swoim mniemaniu lepszych od siebie tzn bardziej miłujących , mądrzejszych dlatego chyba nie lubili Pana Jezusa.
Pan Jezus nauczał, ale też kochał a ta jego miłość najbardziej przejawiała się w cierpieniu, męce,opuszczeniu , i męka cierpienia z miłości potwierdzały Jego miłość w słowach .Jak powiedział ks. Marek Bąk :
Miłość ekstremalna smakuje jak krew przelana

Pan Jezus szedł jak owca między wilki do owiec

exe

uel

Dla mnie życie jest coraz większą tajemnicą i niewiadomą , różne teologiczne traktaty czy nawet summa pomagają mi na chwilę są jasne ale widzę że nie ma to najmniejszego znaczenia czy coś wiem czy nie. Bieg mojego życia nie należy do mnie, nawet zewnętrzne działania, widzę że zostają przetrącone tak że nie mam wewnętrznej pewności w niczym. Jedyną pewnością w życiu wydaja mi się te słowa :

18 5 Zaprawdę, zaprawdę, powiadam ci: Gdy byłeś młodszy, opasywałeś się sam i chodziłeś, gdzie chciałeś. Ale gdy się zestarzejesz, wyciągniesz ręce swoje, a inny cię opasze i poprowadzi, dokąd nie chcesz». 19 To powiedział, aby zaznaczyć, jaką śmiercią uwielbi Boga. A wypowiedziawszy to rzekł do niego: «Pójdź za Mną!» J 21

1 Bo wszystko to rozważyłem
i wszystko to zbadałem.
Dlatego że sprawiedliwi i mędrcy, i ich czyny
są w ręku Boga -
zarówno miłość, jak i nienawiść1 -
nie rozpozna człowiek tego wszystkiego,
co przed oczyma jego się dzieje.
2 Wszystko jednakie dla wszystkich:
Ten sam spotyka los
sprawiedliwego, jak i złoczyńcę2,
tak czystego, jak i nieczystego,
zarówno składającego ofiary, jak i tego,
który nie składa ofiar;
tak samo jest z dobrym, jak i z grzesznikiem,
z przysięgającym, jak i z takim,
którzy przysięgi się boi.

11 A dalej widziałem pod słońcem,
że to nie chyżym bieg się udaje,
i nie waleczni w walce zwyciężają.
Tak samo nie mędrcom chleb się dostaje w udziale
ani rozumnym bogactwo,
ani też nie uczeni cieszą się względami.
Bo czas i przypadek rządzi wszystkim4.
12 Bo też i nie zna człowiek swego czasu,
jak ryby, które się łowi w sieć zdradliwą,
i jak ptaki w sidła schwytane.
Jak one, tak uwikłani zostaną ludzie w złej chwili,
gdy spadnie na nich znienacka.

13 Ale i taki przykład mądrości widziałem pod słońcem,
a wielką mi się ona wydawała:
14 Małe miasteczko, i mężów w nim niewielu.
I naszedł je potężny król,
a wkoło je otoczywszy zbudował przeciwko niemu wielkie machiny oblężnicze.
15 I znalazł się w nim człowiek
biedny, lecz mądry,
i ten uratował miasto dzięki swej mądrości.
A nikt nie pamięta
o tym biednym człowieku.
16 Więc powiedziałem:
«Lepsza jest mądrość niż siła».
Lecz mądrość biednego bywa w pogardzie,
a słowa jego nie mają posłuchu.

Koh 9

Dla mnie trafne jest powiedzenie że człowiek uczy się całe życie a umiera głupi. Pisząc"uczenie się" mam na myśli także traktaty teologiczne, dzieła mistyczne itd. Nie uważam żeby to była głupota jako ignorancja i pogarda do mądrości, ale człowiek umiera głupi w sensie że nie jest panem swojego życia, losu i niczego co wydawało się pewne, że im więcej rozumie, tym bardziej rozumie że nic nie rozumie. Że rzeczywistość, otoczenie, tak może się zmienić i można być w tak obcym świecie i warunkach, że jedynie ciemna wiara, i ślepa ufność Bogu pomimo niepewności będzie jedyną pewnością i nadzieją.

exe

Wszystkie te traktaty teologiczne i mistyczne są schodami kontemplacji Boga. Tak są one pomyślane, na przykład Summa Teologiczna Akwinaty nie jest już sacra scriptura, lecz sacra doctrina.

Dla mnie również życie jest tajemnicą, a i pójście do Boga również, ale od tego jest Objawienie uczące rozumienia tajemnic i tego należy się trzymać wiernie idąc pewnie przez życie.

Co do poznawania intelektualnego Boga, to poznawanie metafizyczne uwyraznia prawdę, w żaden sposób nie szkodzi komuś, kto przylgnął do Boga