KATOLICKIE FORUM - Wirtualny klasztor PÓJDŹ ZA MNĄ !

meteos24

tylko mi nie piszcie ,że się rozgadałem chłopak potrzebuje pomocy i wy też powiniscie to wiedzieć a nie ujadać jak sfora psów .Z resztą ja też potrzebuje pomocy w ten sposób nie jako układam i przetwarzam informacje .pozdrawiam i błogosławionej niedzieli życzę abyście naprawdę odkrywali Pana Boga i starali się zrozumieć bliźniego

maly_kwiatek · Gość

meteos 24
ja widzę, że pisanie o problemach, ich rozkminianie i wyciąganie wniosków, to Twoja metoda na zdrowienie.

To forum jest przecież właśnie po to by ludzie tu zdrowieli!

Trochę uciążliwe jest, ze piszesz kilka postów jeden pod drugim. Spróbuj może edytować poprzedni post i dodawać tam kolejne teksty, aby były w jednym a nie wielu postach?
Pozdrawiam
maly kwiatek

exe

uel

Meteos 24 serdecznie polecam książke pt " Schizofrenia w aspekcie teologii życia wewnętrznego" na którą niedawno dzięki Bogu trafiłem.

Jestem w trakcie czytania tej książki , nie mnie oceniać , aczkolwiek twierdzę że autor ma poznanie i natchnienie od Boga aby o tym pisać , bo ewenementem graniczącym z cudem jest aby autorzy psychologicznych i psychiatrycznych książek kładli tak wielki nacisk na łaskę Bożą , na działanie Boga w uzdrowieniu z chorób psychicznych a nawet podkreślali bardzo ważną rolę Matki Bożej w obronie przeciw mocom piekielnym .

Autor pisze że osoby na schizofrenie zachorują które mają dyspozycje do kontemplacji . Nie oznacza to jednak że osoba która ma dyspozycje do kontemplacji zachoruje na schizofrenie . Autor nadmienia że w schizofrenii a więc w psychozie do serca duchowego , że w emocje i uczucia wtargnął duch odstępczy który się w nie wpisał za na drodze zranienia pierwotnego i nie jest to utożsamiane z grzechem pierwotnym , lecz jakby kolejnym ciosem zadanym przez szatana .

Zranienie pierwotnym jest bardzo silne poruszenie wrażliwości o charakterze (składniku ) duchowym, które tak mocno dotknęło sfery emocji i uczucia , i tak trwale odłożyło się w pamieci , że już bardzo wcześnie , przez zapoczątkowanie duchowej dezintegracji , zdeformowało i zablokowało emocjonalny i uczuciowy rozwój- a dalej utrudniło rozwój woli i poznania . W zranieniu pierwotnym duch wpisał się w emocje tak że przestały one działać w sposób wolny . Następnie tak zranione obecnością ducha emocje i uczucie wypaczyło postrzeganą , za ich pomocą rzeczywistość i ograniczyły poznanie . Dalej spowodowało to nieomal lawinowo cały szerek konsekwencji (z których najważniejszą jest zaburzenie równowagi między wolą a emocjami i uczuciem) , które po latach doprowadziły do wybuchu choroby
A więc emocja, która wpisała ducha odstępczego w cały swój system było właśnie zranienie pierwotne . Podkreślenie jego duchowej charakterystyki jest ważne , gdyż właśnie ta duchowa obecność , powoduje dezintegrację .

Niezwykle silna emocja, o ogromnym ładunku duchowym, jaką było zranienie pierwotne spowodowała u przyszłego chorego zablokowanie emocjonalnego i duchowego rozwoju. Duch przez niezwykle brutalne uderzenie jakie zadał , wpisał się w pamięć emocjonalną .

Zranienie pierwotne dotyka także sfery uczucia .Ma ono charakter duchowy- jest zadane przez ducha. Duch zadaje ranę w uczuciu, nie możliwą do skompensowania w sposób naturalny w dalszym życiu . W uczuciu wywołuje ona trojaki skutek : izoluje , poraża lękiem i bólem, wypacza miłość naturalną nadając jej charakter pożądliwośći . Potrzebę miłości naturalnej wyolbrzymia w nieprawdopodobny sposób - niemożliwy do zrealizowania , do wysycenia. Poprzez to duchowe uderzenie , podnosi na progu życia dojrzałego zakres duchowych problemów- a jednocześnie jako ich terapię proponuje zmysłowość - co jest źródłem narastającej wewnętrznej dezintegracji . Po zranieniu pierwotnym przyszłemu choremu dana jest emocjonalność uszkodzona Ma to wiele konsekwencji .
1. Uszkodzona emocjonalność utrudnia poznanie . Osoba zraniona ma problemy z poznaniem i właściwym zinterpretowaniem otaczającej jej rzeczywistości . Emocjonalność powinna wpływać zmysłowe poznanie , a poznanie modyfikować emocjonalność . Tego mechanizmu w schizofreni nie ma. Chory nie nabywa emocjhonalnego doświadczenia .
2. Emocje osoby po zranieniu nie mogą rozwinąć pełnej formy ekspresji , ani zmieniać jej z upływem czasu . Sposób wyrażania emocji chorego na schizofrenie jest ubogi i niezmierny, mimo często niezwykłych emocjonalnych doznań . Przyszły chory nie reguluje emocjami . MOżna to porównać do do działania samochodu , który wszystkie przeszkody terenowe pokonuje na tym samym niskim biegu .
3. EMocje mają za zadanie odłączenie reakcji od bodzca . Po zranieniu naskutek złączenia na duchowym poziomie , to rozłączenie nie jest możliwe . Na skutek tego , oraz braku możliwości zintegrowania się , przyszły chory nie nabiera emocjonalnego dystansu do wydarzeń , które rozgrywają się wokół niego . Nieomal każde z nich bezpośrednio go dotyka . Czuje się wręcz uwięziony przez zewnętrzne wydarzenia .

Autor w rozdziale o diable pisze :
Diabeł kusi, diabeł uderza , dzieli , wprowadza fałszywe poznanie . Dotyka woli, emocji i ciała oraz rozumu człowieka . Stąd ten kto podjął drogę ku Bogu , jest zmuszony do zmagania się z nim. Takie są duchowe warunki życia na ziemi i nie ulegną one zmianie.
Problemu schizofreni bez poruszenia problemu diabła , nie da się rozwiązać. Chory na początku swego życia (a czasem i później) , jest przez diabła uderzony . Uderzenie to nazywam dalej zranieniem pierwotnym . Dokonało się ono wbrew woli człowieka , przełamało w nim wszelkie istniejące bariery ochronne . WBrew woli wciągnęło go w obszar działania diabła . Zdeformowało optykę - diabeł i jego działanie będą bardziej widoczne i odczuwalne w jego życiu i otoczeniu niż działanie Boga- mimo że nie będzie on zdawał sobie z tego sprawy . Powtarzanie takiemu człowiekowi , że Bóg cię kocha - co jest prawdą - nie wystarczy . Trzeba go wprowadzić w arkana walki duchowej , którą przez znaczą część życia będzie on zmuszony prowadzić.

Schizofrenia jest chorobą, w której pełne wyleczenie strony duchowej może nastąpić tylko na drodze religijnej . Aby zobaczyć działanie diabła w swoim życiu , a dalej aby się z nim zmagać - do tego potrzebna jest łaska Boża Poza tym jest to tak ogromne , często niezawinione i ponad siły cierpienie , że bez nauki o krzyżu i jej zrozumienia , człowiek chory na schizofrenie jest skazany na całkowitą porażkę .
Ze schizofreni wyzwala prawda , której bezbłędny wykład w mocy Ducha Świętego ma Kościół Rzymsko-Katolicki . Inne kościoły mają większe lub mniejsze błędy. Przez to ograniczona jest - proporcjonalnie do ilości podważanych dogmatów - moc Ducha Świętego. Innym kościołom brakuje także teologii życia wewnętrznego na wystarczającym poziomie , aby problem schizofreni rozwiązać Idea

A oto spis treści , książka godna polecenia

1. Ogólny opis choroby; 2. O diable; 3. Zranienie pierwotne i cecha schizoidalna jako jego konsekwencja; 4. Pamięć emocjonalna. Obrazy - przyczyny i skutki ich powstawania; 5. Rodzina i społeczeństwo jako środowisko chorego na schizofrenię; 6. Od pierwszych wyraźnych zmian do wybuchu choroby; 7. Wybuch choroby; 8. Schizofrenia a dyspozycja do kontemplacji; 9. Schizofrenia a opętanie; 10. Główne założenia i problemy uzdrowienia na drodze duchowej na pierwszym etapie (na drodze oczyszczającej); 11. Droga oczyszczająca (do pierwszych modlitw kontemplacyjnych); 12. Od pierwszych modlitw kontemplacyjnych do wystąpienia kryzysu; 13. Założenia drogi oświecającej (od kryzysu do zjednoczenia woli); 14. Oczyszczenia czynne - gniew na innych; 15. Gniew na siebie; 16. Gniew na diabła; 17. Gniew na Boga; 18. Oczyszczenia czynne uczucia; 19. Zjednoczenie proste (zjednoczenie woli); 20. Początek drogi jednoczącej; 21. Zakończenie; 22. Najważniejsze problemy na drodze duchowej w terapii schizofrenii. Schizofrenia a herezja; 23. Najważniejsze różnice w drodze duchowej ku zjednoczeniu z bogiem przez kontemplację osób po zranieniu pierwotnym, a osób emocjonalnie i uczuciowo zdrowych; 24. Jak uniknąć zachorowania na schizofrenię; 25. Bibliografia.

Autor Janusz Tomasik

uel

Usiłowanie życia w prawdzie jest cechą chorego na schizofrenie. W prawdzie- bez retuszowania , bez upiększania , bez zakłamania, W prawdzie głoszonej z wręcz naturalistyczną brutalnością - podkreślającą nawet elementy negatywne . Cecha ta wynika z dyspozycji do kontemplacji - największego daru jaki chory na schizofrenię posiada . Choroba powoduje jednak , że choru porusza się po kole , po "zaklętym kręgu" , z którego nie potrafi wyjść . Jest uwięziony przez tajemniczą siłę, która pogrąża go coraz głębiej , izoluje - nie wypuszcza ze swojej orbity. A dzieje się to w dodatku w osamotnieniu , na pustyni , z dala od społeczeństwa. To oddalenie od innych często jest duchowe - pustynia jest jego symbolem - może ono mieć miejsce w wielkim zbiorowisku ludzkim .

Okaleczone serce i chora emocjonalność powodują także specyficzną relację do Boga i do religii . Nie zjawiało się, bo miejsce relacji najważniejszej - relacji do Boga zajmują u chorego jego własne problemy i problemy życia w społeczeństwie . Chory nie widzi związku między relacją do Boga a swoimi problemami . A ponieważ nie widzi (na skutek duchowego okaleczenia), nie usiłuje jej poprawić . Boga odbiera jako kogoś , kto okrutnie go doświadczył, kto ciągle go karze,, kogo trzeba się bać , kto istnieje i jest groźny - ale jednocześnie daleki Exclamation

Pierwotne okaleczenie powoduje ,że chory ma problemy z prawdziwościowym odbiciem rzeczywistości w sercu i w rozumie .
Z tego powodu autorami wielu herezji i rozłamów w Kościele byli właśnie schizofrenicy . Byli też święci i reformatorzy , którym cecha schizoidalna , upór (ale w działaniu dla dobra Kościoła) pomogły w spełnieniu swojego powołania . Byli wręcz chorzy , którym wybuch schizofrenii zradykalizował życie , dopomógł w dokonaniu wyborów , które doprowadziły ich do wyżyn świętości Exclamation

Wracając do zagadnienia zranienia pierwotnego naturalnym pytaniem jest kiedy dokonało się zranienie pierwotne Question

Ponieważ pierwsze jego skutki widoczne są już w wieku przedszkolnym . Odpowiedz w wielu publikacjach brzmi - w pierwszych tygodniach po urodzeniu - w bardzo wczesnym dzieciństwie. Odpowiedz na to pytanie jest bardzo trudna, bo moment w większości przypadków jest nieuchwytny .. To że on nastąpił ,poznaje się wiele lat po jego zaistnieniu , gdy w terapii analizuje się ilość i charakter nagromadzonych w pamięci treści . To nadmierne gromadzenie treści o duchowym charakterze ma swój początek . Istnieje zakres powinności wobec dziecka , chroniący bezpieczeństwo jego emocjonalnego i duchowego rozwoju . O symbolicznym wręcz niespełnieniu tych powinności pisze prorok Ezechiel :
A twoje urodzenie: w dniu twego przyjścia na świat nie ucięto ci pępowiny, nie obmyto cię w wodzie, aby cię oczyścić; nie natarto cię solą i w pieluszki cię nie owinięto. Żadne oko nie okazało współczucia, aby spełnić względem ciebie jedną z tych przysług przez litość dla ciebie. W dniu twego urodzenia wyrzucono cię na puste pole - przez niechęć do ciebie. Ez 16 4-5
Wydarzeniami które spowodowały to zranienie mogły być : brak matki (jej obecność jest szczególnie ważna do 3 roku życia), złe traktowanie przez ojca lub matkę , samobójstwo jednego z rodziców , drażnienie narządów płciowych dziecka - i tym podobne drastyczne dla dziecka przeżycia.
W wyżej wymienionych przypadkach łatwo zauważyć działającego przez ludzi lub przez wydarzenia ducha i odnaleźć te wydarzenia w historii życia . ALe jest wiele przypadków , gdy zewnętrznego wydarzenia ni ema , bądz trudno je znaleźć - a zranienie pierwotne nastąpiło .
Można postawić teze , że gdy matka chorego ma cechę schizoidalną , zranienie pierwotne może mieć miejsce także w łonie matki .
Wiele osób chorych na schizofrenie ma szczególną relacje do matki - relację niespełnienia w matczynej miłości i jednocześnie duchowego nierozdzielenia od matki . Jeśli matka ma cechę schizoidalną a noworodek osobowość zbliżoną do osobowości matki , może zostać przez ducha poraniony . Samo przebywanie w jego obszarze , może do takiego poranienia doprowadzić . Jeżeli będzie osobowościowo podobny do zdrowego ojca , duch matki mu nic nie zrobi , nie będzie miał z jego duchową osobowością punktów wspólnych .
Osoba poraniona w łonie matki , nigdy nie odczuje jej bliskości . Duch wejdzie między nią a matkę . Osoba taka będzie miała do matki ukryte pretensje , mimo że dołożyła staranności i troskliwości w w wychowaniu.

Osoba po zranieniu pierwotnym płaci ogromną emocjonalną cene za kontakt - wstydzi się, peszy , miesza , denerwuje - albo jest przesadnie śmiała. Marzy o podjęciu z kimś życia - ale boi się tego . Uczucie zadaje ogromny ból , powoduje ogromne napięcia . Im większe uczucie, tym większy lęk i ból mu towarzyszy . W związku z tym osoba zraniona często rezygnuje z uczucia , ze względu na ogromne duchowe koszty .

Mimo ogromnej tęsknoty za uczuciem - znajduje rodzaj uspokojenia , satysfakcji w niespełnieniu, wycofaniu się z niego. Praktycznie osoba zraniona ma niewielkie szanse na zrealizowanie swojej uczuciowości . . Ogromne rany , które przyszły chory odniósł w dzieciństwie i dalej odnosi , powodują określone wymagania co do osoby, którą obdarzył uczuciem . Często będzie to uczucie , które w zamierzeniu ma trwać wiecznie , z jednakową ogromną siłą i w nieomal ekstatycznym napięciu i nigdy się nie zmieni . W idealistycznym podejściu związek ma być wielki i czysty . MA to być rodzaj niezwykłego sanktuarium . Często osoby ze zranieniem pierwotnym twierdzą , że pozostały samotne ponieważ nie spotkały w życiu osoby , które pokochały je wielką jedyną miłością . A nie spotkały bo takich osób nie ma . Jest jedynie zranione , wynaturzone , wyizolowane , wielkie uczucie które w nich istnieje - w praktyce niemożliwe do nasycenia Exclamation

Uczucie będzie zadawało także ból , ponieważ osoba zraniona kochając , dotyka jednocześnie swoich ran . Po zranieniu pierwotnym , ten ból zadający cierpienie , będzie uczuciu nieodłącznie towarzyszył i dodatkowo odkładał się w pamieci emocjonalnej Exclamation

Cechą schizofrenicznej uczuciowości , skutkiem zranienia pierwotnego będzie pożądliwość . Nie jest ona skutkiem grzechu pierworodnego , ale zranienia pierwotnego . Podczas zranienia diabeł okalecza ośrodek uczuć , zajmuje go częściowo (lub całkowicie) a do tego złącza z sercem duchowym , w którym też jest częściowo obecny. SKutkiem tego , dla osoby po zranieniu - kocham , będzie złączone z pożądam Exclamation

Stan taki będzie nieszczęściem dla człowieka, źrółem grzechów nieczystych popełnianych z kimś lub samemu , przez które osoba taka będzie przez ducha odstępczego złapana i trzymana na uzwięzi Exclamation

Po grzechu pierworodnym wola nie ma wpływu na emocje i uczucie. Uwolniły się one spod jej władzy - i nie poddają się jej. Świat zewnętrzny wpływa na nie w sposób niezależny od woli. Istnienie tego podwójnego systemu jest po grzechu pierworodnym rodzajem pęknięcia w człowieku .
Posługując się porównaniem w stylu św Teresy można wolę porównać do królowej , emocje i uczucia do służących .
Generalnie wola i emocje i uczucia działają w sposób niezależny - ale i wolny .
Po zranieniu pierwotnym rzecz ma się inaczej Emocje i uczucie tracą swoją duchową wolność . Poprzez kontakt z duchem wchodzą w rodzaj spętania , czy wręcz opętania. Dalej wpływ obcej duchowo siły pochodzącej z zewnątrz prowadzi do spętania woli . Przestaje ona pełnić rolę królowej władz - jest w sytuacji władczyni która musi słuchać służących (którzy mają w dodatku innego pana) , i nie może od tej zależności się uwolnić . Emocje i uczucia zaczynają decydować o sposobie odbierania rzeczywistości . Wola która akceptowała rzeczywistość , lub ją odrzucała nie ma już nic do powiedzenia . Decydują emocje, ale i one nie odbierają już w sposób wolny - są wyczulone na wpisanego w zranieniu pierwotnym ducha - na jego pojawienie się z zewnątrz Exclamation

uel

Jaki jest związek zranienia pierwotnego która jest źródłem dezintegracji z atakami złego ducha Question

Po zranieniu pierwotnym osłabiony emocjonalnie (i duchowo) człowiek może pogrążać się w chorobę przez pośrednie lub bezpośrednie ataki złego ducha lub przez tzw. "przebicie układu"

Ataki złego ducha nie wynikają ze zdolności do kontemplacji .
W kontemplacji są osoby , które doświadczają ich w sposób gwałtowny , i większość osób , które aż tak znacząco ich nie doświadcza .
Jest to tajemnicą dlaczego w drodze duchowej , diabeł jednych szarpie jak przysłowiowy pies szmatę, a innym nieco tego oszczędza. Nie ma to związku z osiągniętym poziomem duchowości - te bezczelne ataki , jest to pewien jej rys charakterystyczny , bardzo trudny - obecny niestety w schizofrenii. Także w życiu niektórych osób prowadzących życie wewnętrzne są one widoczne . W życiorysach wielu świętych można je również napotkać . Mówimy oczywiście o doznaniach w emocjach - w poznaniu bowiem i jedni i drudzy powinni w takim samym stopniu elementy diabelskiej fałszywej nauki wolą odrzucić

ATAKI POŚREDNIE - dokonują się przez osoby . Diabeł , który sam z siebie ma stosunkowo ograniczone możliwości oddziaływania , szuka współpracowników wśród ludzi - i ich znajduje . W Bogu nie ma tezy - uderz drugiego człowieka - ironią , szyderstwem, potwarzą, kłamstwem , grubiaństwem , wulgarnością, niedelikatnością, - a czyny te zdarzają się codziennie . Ludzie ich dokonują począwszy od prezydentów , premierów, profesorów wyższych uczelni, osób Bogu poświęconych , osób z grup modlitewnych - aż po osoby najniższe w społecznej hierarchii . Wynika to ich z emocjonalnego i duchowego niedorozwoju , ale także z działania osoby duchowej , która ich wolę do takiego sposobu bycia nakłania . Osób subtelnych , delikatnych , czułych , - nie mających w woli intencji ataku na drugą osobę - jest stosunkowo niewiele Neutral

W takich warunkach żyje (i pogrąża się w chorobę) osoba zdezintegrowana po zranieniu pierwotnym

ATAKI BEZPOŚREDNIE są nieco rzadsze. Z początku są dla chorego trudne do zdiagnozowania . Jeszcze zanim wpadnie w chorobę , nie zna on przyczyny gorszych krótkich okresów złego samopoczucia , nie rozpoznaje swoich duchowych stanów , jako ataków złego ducha - jest ich nieświadomy i nie przygotowany na nie . Jest także wobec nich bezradny . W miarę postępu w duchowości chory uczy się te stany diagnozować i z nimi walczyć. Jest świadom obecności , bliskości ataku czy wtargnięcie złego ducha przez nagle zaburzone dobre samopoczucie , odczuwanie czyjejś dręczącej obecności, odczucie nagłej rozpaczy . Z zewnątrz widać jakby do człowieka , który jeszcze przed chwilą był radosny , uśmiechnięty , doszła i zaatakowała i zaczęła dręczyć jakaś niewidzialna siła . Trwa to przez parę godzin , potem ten stan mija - tak nieoczekiwanie jak się rozpoczął , pozostawiając zaskoczonego i wyczerpanego duchowo człowieka. Może to powatrzać się codziennie lub co 2 3 dni , czasem rzadziej - a potem na pewnien czas zniknąć.
Stanów tych nie można objaśnić medycznie dobrze tłumaczy je duchowość . Po uzdrowieniu te ataki pośrednie i próby ataków bezpośrednich nie mijają . Uzdrowienie od nich nie uwalnia . Te ataki z którymi chory będzie się zmagał - będzie to charakterystyczny rys jego duchowości . Natomiast po uzdrowieniu i wewnętrznym zintegrowaniu się , nie będą one robiły na nim tak wielkeigo wrażenia . Błyskawicznie je rozpozna i będzie wiedział że sobie z nimi poradzi .

Następstwem zranienia pierwotnego jest zjawisko , które autor nazwał zjawiskiem przebicia układu . Polega ono na tym , że duchowego oddziaływania nie rejestrują emocje, a mimo to odkłada się ono w pamieci emocjonalnej . Idea

Duchowe oddziaływanie można porównać do promieniowania . Samo przebywanie w obszarze obecności ducha , powoduje u człowieka ze zranieniem pierwotnym przyspieszone odkładanie w jego pamięci emocjonalnej duchowych treści , mimo że żadne znaczące zewnętrzne wydarzenia nie zostały przez emocje i uczucia zarejestrowane Exclamation

U zdrowego człowieka zjawisko to nie występuje

exe

Niezwykle pouczające treści prezentujesz Greoriusie!

Bardzo wnikliwie czytałem opublikowane posty i w zasadzie nie znalazłem żadnego odstępstwa od tomizmu i neotomizmu. Bardzo to więc cenne analizy, wobec których nie można przejść obojętnie!

Przez chwilę moją ciekawość budziło stwierdzenie, że wola, emocje i uczucia działają niezależnie, bo przecież uczucia są przeznaczone do pełnej kontroli przez wolę (tak było w Raju u Adama i Ewy), ale późniejszy tekst na temat tych relacji wskazuje, że jednak całość przedstawionego tozumowania jest zgodna z metafizyką tomistyczną.

Bardzo dziękuję Ci za te publikacje i jedyne, co tu mogę dodać na szybko, to przypominam sobie rozważania ojca Thomas Philippe OP na temat jego posługi wśród ludzi upośledzonych intelektualnie i wśród chorych psychicznie. Tam wskazywał na szczególną ich wrażliwość na sacrum i właśnie na szczególną predyzpozycję do kontemplacji co jest związane z sercem, którego mową jest miłość, a środowisko działania to dodatkowo wiara i nadzieja.

Co do przyczyn pierwotnego zranienia dołączyłbym przekleństwo.

Z Bożym pozdrowieniem
exe
+++

exe

uel

Dziękuje , mnie to również niezmiernie interesuje że autor poruszył sedno problemu . Gdyby zamiast Freudowskich urojeń i omamień , nauczano tego co ten autor pan Janusz Tomasik napisał , gdyby dziś rozum polskiej oświaty , mass mediów , był wolny , nie był omamiony i zmanipulowany to by dawno już doszło do przełomu w walce z kryzysami , chorobami psychicznymi i cierpieniami wielu osób za sprawą tego innych autorów . Mam nadzieję że albo stopniowo to się zmieni i kłamcy przestaną kłamać , albo kłamcy zmiękną pod wpływem własnych omamień pod którym ciężarem ich psychika nie wytrzyma .

uel

Za zgodą samego Autora, ku pożytkowi zniewolonym dusz przez psychiczne choroby, Szatana które zmagają się z ogromną bezsilnością i rozpaczą zamieszczam niektóre całe rozdziały tu: http://www.jhs.fora.pl/rozmowy-o-cierpieniu-i-radosci,127/schizofrenia-w-aspekcie-teologii-zycia-wewnetrznego,10071.html .