KATOLICKIE FORUM - Wirtualny klasztor PÓJDŹ ZA MNĄ !

maly_kwiatek · Gość

Antymodernizm, uruchomiony z całą mocą przez Piusa X, nie przyniósł spodziewanych owoców, nawet nie był w stanie zamknąć Kościoła w oblężonej twierdzy, bo nasz Kościół, choćby ze względu na swój rozmiar, jest bardzo otwarty.

Myślę, że znakomitą reakcją na modernizm i zobojętnienie wobec wiary stały się dopiero owoce Soboru Watykańskiego II, owoce żywej wiary w Boga, który chce mieć Kościół otwarty, docierający do każdego, otwarty i niosący wszystkim miłosierdzie i miłość, o czym Kościół zamknięty antymodernizmem po prostu zapominał.

Jaki jest antymodernizm można dziś poczytać w pismach sedewakantystów i lefebrystów.

wybrana

Zgadzam się z tobą zupełnie mały_kwiatku. Nasz Papież Jan Paweł II przeprosił za błędy Kościoła i to jest piękny akt. Nie przyznanie się do błędu jest pychą. Poprzez ten akt widzimy świętość i pokorę i to jest chwalebne. Wszak wszyscy błądzimy, ale przyznanie się do błędu jest naszym zwycięstwem. Nasz miłosierny Bóg czeka na naszą skruchę i pokorę i pragnie przebaczyć nam wszystko o co Go poprosimy. Akt naszego Papierza ma bardzo symboliczny i jakże wzniosły cel - nawrócić nasz Kościół - nawrócić nas

exe

Niezwykle słusznie - w mojej opinii - podsumowujecie ruch antymodernistyczny, który szczególnie blado wypada w odniesieniu do postanowień Soboru Watykańskiego II i ich owoców dzisiejszych.

Jedynie chciałbym zagaić o błędy Kościoła, za które - ku dobru wszystkich - przeprosił papież św. Jan Paweł II. Oto jest tak, iz owa inkwizycja to - również moim skromnym zdaniem - nie było serce nauczania i działania Kościoła, a bardzo nieprzyjemny (bo kilkuwiekowy) zgrzyt zębów tych, którzy nie zrozumieli nauczania Jezusa i w swej gorliwości pobłądzili. Piszemy o tym w temacie o swoistym dysonansie pomiędzy byciem dominikaninem, a uczestnictwem w strukturach inkwizycji

Wydaje się, że kontekst średniowiecznego sposobu przeżywania wiary na tle społecznym jest tu niebagatelny dla rozsądzania kwestii błędów inkwizytorskich poczynań.

Duśka · Gość

Inkwizycja to była tzw czarna legenda średniowiecza . Na jej temat krążą legendy i mity. Ukazane zostaną krwawe oblicze Świętej wojny , procesy, tortury i okrutne kary odbierające ludziom godność i prawa. Tak do końca nie wiadomo jak była prawda.

dark

dark

dark

wybrana

dark, piszesz,że ludzie odeszli od wiary w XX i XXI wieku. Tylko widzisz trzeba jeszcze zastanowić się nad wartością wiary.W XX wieku ludzie zaczęli czytać Pismo Święte i zaczęli poznawać prawdy wiary. Czy to poznanie właśnie nie spowodowało utratę wiary. Czy nie utracono wiary dlatego, że ludzie poznali, że Kościół nauczał postać innego Boga. Stracone zaufanie do Kościoła mogło wpłynąć na osłabienie wiary. Skoro duchowni, którzy w sposób dokładny znali Pisma, a głosili coś innego, to może ten Bóg jest postacią przez nich wymyśloną, by osiągnąć sukces władzy nad ludzmi, by wartość dóbr kościelnych rosła. No chyba nikt nie zaprzeczy, że Kościół żył w posłudze i w ubóstwie.
Przez wieki Kościół nauczał o tym, że zawsze trzeba się Boga bać, że Bóg tylko czeka na nasz grzech i wizja piekła jest blisko. To jest nieprawda, bo Bóg w każdej chwili naszego życia pragnie nawrócenia człowieka. Bóg pragnie wybaczyć nam każdy grzech, jeżeli my załujemy za uczynienie tego grzechu, jeżeli wyrażamy zgodę, by stać się lepszymi. Bóg kocha nas stałą i bezwarunkową miłością i nigdy się od nas nie odwraca. Jest zawsze z nami i pragnie zawsze naszego nawrócenia, nasze poprawy. Miłosierdzie Boga nigdy nie ma końca. Bóg jest tylko miłością i pragnie by w życiu człowieka tylko królowała miłość. Czy nauczono ludzi by żyć miłością. To miłość dawana drugiemu człowiekowi jest miarą wartości wiary człowieka. Nie długość głoszonych modlitw,m ale szczerość i czystość serca jest miarą naszej wiary. Miłość do Boga musi być wyrażona naszym pragnieniem zbliżania się do Jego Świętości, a nie strach przed Jego srogością, bo uczucie strachu nigdy nie wyzwoli miłości. Kochamy Boga za to że jest żywy i prawdziwy, że jest naszym Najlepszym Ojcem, że nas tak bardzo kocha, że nas wielokrotnie wspomaga, że jest tak bardzo miłosierny, że Jego dobroć nie ma granic i, że jest zawsze z nami mimo naszych upadków i grzeszności naszej.

dark

wybrana

Odpowiem ci, tak wierzę, że piekło istnieje. Piekło jest przeznaczone dla tych, co odrzucają Boga w swoim życiu. Przez cale życie żyją w grzechu i odrzucają świadomość tego popełnionego grzechu. Odrzucają świadomość zła i okrucieństwa jakie czynią wobec drugiego człowieka. Popełnione zło sprawia im przyjemność, nie mają wyrzutów sumienia, ani nie czynią skruchy. Nie pragną starać się lepszymi, nie pragną się po swoich upadkach podnosić, nie pragną swojego nawrócenia i przemiany. Ignorują Boga i Jego przykazania dane człowiekowi. Nie kierują się dobrem, ani miłosierdziem wobec bliźniego. Są zepsuci i czują się z tym dobrze, a wyrządzone zło daje im satysfakcję.

Jeżeli chodzi o nauczanie Kościoła, to Nasz Papież Jan Paweł II wprowadził dużą i piękną zmianę. Kościół naucza teraz z pięknym przesłaniem miłości. Kazania są bardzo pouczające i nawet te kazania o cierpieniu ujęte są we właściwej formie i we właściwym wyrazie. Wprowadzono kult Miłosierdzia Bożego. W każdym Kościele wisi obraz Jezusa Miłosiernego. Pierwsza niedziela po Wielkanocy jest świętem Miłosierdzia Bożego. Święto jest nie tylko dniem szczególnego uwielbienia Boga w tajemnicy miłosierdzia, ale
także czasem łaski dla wszystkich ludzi. Powstało Sanktuarium Miłosierdzia Bożego w Łagiewnikach. Obchodzone Światowe Dni Młodzieży pokazało jak młodzież całego świata pragnie wielbić Jezusa. Jak pragną, by Jezus Królował w ich sercach i życiu. 19 listopada 2016r. w Sanktuarium Miłosierdzia Bożego w Krakowie - Łagiewnikach ma być odczytany i przyjęty Jubileuszowy Akt przyjęcia Jezusa Chrystusa za Króla i Pana. Tak my Polacy zadeklarujmy, że przyjmujemy Królowanie Jezusa Chrystusa w naszym życiu. Nie za słowami deklaracji i pragnień idą czyny. Niech świat widzi, że nie ulegamy Bezbożnemu stylowi życia jaki propaguje Unia, jaki propaguje zachód. Bezbożności my Polacy mówimy nie i sprzeciwiamy się oświadczając głośno wszem i wobec, że chcemy i pragniemy stawać się lepsi. Dążenie do zmiany i lepszego niech staje się naszym celem. A jak ma stawać się celem, jeżeli nie będziemy głośno o tym mówić. Niech słowo wypowiedziane daje moc działania. Po słowach głoszonych w naszych Kościołach - wierni brali by z nich przykład. Dlatego ogłoszenie Aktu, którego ustanowili i podpisali nasi Biskupi powinno odbić się wielkim echem w każdym Kościele. A co mamy - wielką ciszę.

wybrana

Jeśli chodzi o moją wiarę, to po przeczytaniu Pisma Swiętego odkrywałam Boga na nowo. Postać Boga stała się dla mnie taka, jaką zawsze pragnęłam. Do jakiej tęskniła moja dusza. Przeczytanie Pisma Świetego pogłębiło moją wiarę. Moje serce otworzyło się na miłość Bożą i wielką miłością darzy Boga. Bóg stał się taki, jakiego zawsze pragnęłam.
Myślę, że Bóg dał mi tą łaskę, by mnie doświadczyć sobą, swoim działaniem. Myślę, że dotyk Boga był mi dany głównie po to, by posłużył mojemu nawróceniu. Nie byłam może złym człowiekiem, ale nie modliłam się, a jeżeli już to tylko w myślach, nie chodziłam do Kościoła, chyba, że nie raz okazjonalnie.
Uważam, że Bóg jest z nami i zna nasze pragnienia i często działa, tylko my tego działania nie zawsze dostrzegamy. Teraz z perspektywy czasu, gdy mam 55 lat i wychowałam 3 dzieci widzę, że był przy mnie często i to w niejednej trudnej sytuacji życiowej.
Jestem z natury osobą praktyczną i dlatego jeżeli nie jestem do czegoś bardzo przekonana, to trudno mi to zaakceptować.
Gdy 30 lata temu miałam operację kręgosłupa (guza wewnątrz rdzeniowego) i lekarz neurochirurg powiedział doi mojej rodziny - jeżeli jestecie osobami wierzącymi, to uznajcie to za cud, bo według mnie nie powinna przeżyć tej operacji. Po całkowitym porażeniu i całkowitym bezwładzie rąk i nóg powinnam być rośliną. Poi pól roku rehabilitacji zaczęłam chodzić, a za 5 lat urodziłam 2 dziecko, a za następne 5 lat trzecie dziecko.
Wtedy 30 lata temu miałam małą wiarę i nie wierzyłam lekarzowi, że to cud.
Dodam jeszcze, że wychowałam 3 dzieci i każde dziecko ma ukończone wyższa studia, mimo, że miałam męża alkoholika. Z perspektywy czasu, mogę stwierdzić, że mimo, że ja nie chciałam Boga znać, Bóg mnie nie skreślił, był przy mnie często i bardzo mnie wspomagał. Teraz wiem to na pewno. Wiem, że jest żywy, prawdziwy, kochający, miłosierny i, że zawsze jest z nami.

TOMASZ-V.A.D · Gość

Bóg działa po przez ludzi i w ten sposób ukazuje swoją miłość i cuda jakie dokonuje, problemem jest tylko ludzka wiara - jedni wierzą bez cudów a inni może uwierzą jak zobaczą, jeszcze inni będą walczyć z takimi faktami uznając takie cuda za przypadek lub coś innego, ale nie cud ze strony Boga.

Jesteś przykładem na to, że Bóg działa przez ludzi i liczy na to, że swoim doświadczeniem wiary i cudu będziesz się dzielić z innymi, aby wzmacniać w nich wiarę, pomagać ją odzyskiwać u tych, którzy ją utracili. Masz ten dar łaski, więc wykorzystaj go dla zdobywania dusz dla Boga, odbierania ich złemu, który je zniewala. Masz duże możliwości. Twoje świadectwo może uratować wielu ludzi błądzących.

Bardzo dobrze, że jesteś z nami i możesz tak wiele zrobić dla Ewangelizacji.

wybrana

I właśnie w tym celu napisałam swoje świadectwa wiary. Nie po to napisałam swoje świadectwa dotyku Boga, by się z tym obnosić, że jestem kimś wyjątkowym. Otóż jestem zwykłym, przeciętnym człowiekiem niczym specjalnie nie wyróżniającym się. Moim zamiarem było, by podzielić się tak wielką radością, by ci, co wątpią przeczytali, że Bóg nie jest wymysłem, że jest żywy i prawdziwy i że zawsze jest z nami. Ja nie tylko wierzę, ale jestem przekonana na 100 procent. Nawet jeżeli ktoś mi nie uwierzy, to chociaż przynajmniej coś przemyśli. Może wtedy zapali się w sercu niewierzącego lub słabo wierzącego choć mała iskierka, która może rozpalać coraz większy ogień.
Radość wiary jest tak wielka, że bardzo pragnę się nią dzielić. Wiara jest piękna i zarazem niepojęta. Rozum ludzki nie potrafi jej ogarnąć, jej zgłębić. Wiara daje nam moc życia, daje nam siłę do walki ze złem, czyni nas lepszymi i piękniejszymi. Z miłością Bożą możemy czuć się bezpieczni, bo ciało może ktoś zabić, ale duszy nigdy nie zabije.
A przeznaczeniem naszego życia jest wieczność i do życia wiecznego z Bogiem musimy dążyć.

TOMASZ-V.A.D · Gość

Dlatego też dziękujemy Bogu za ciebie, za twoją obecność i twoje świadectwa.
Te niby zwykłe, szare osoby mają w sobie to co Bóg daje i trzeba aby były one światłem w ciemnym tunelu świata dla tych błądzących. Jesteś więc nie tylko zwykłym człowiekiem, ale tez tym Bożym światłem w tunelu. Tak możesz się czczuć, bo piszesz to czego ludziom potrzeba.

Przeogromnie mnie to cieszy i tym bardziej zachęcam do dalszego dzielenia się swoim doświadczeniem.

wybrana

Zapraszam do przeczytania.

[link widoczny dla zalogowanych]

wybrana

Piękne świadectwa dotyku Boga możemy zobaczyć na stronie
szukajacBoga.pl w zakładce - MOJA HISTORIA.
Możemy tam obejrzeć ludzi, którzy opowiadają jak Bóg zmienił ich życie.
Gorąco polecam.

[link widoczny dla zalogowanych]

Duśka · Gość

Zapisałam się tam kiedyś na kurs na rozmowy biblijne i przydzielili mi protestantkę , która wogóle nie siedziała w dogmatach i rozmowa była na zasadzie ''Prowadzi ślepy głuchego''. :?

wybrana

[quote="Duśka"]Zapisałam się tam kiedyś na kurs na rozmowy biblijne i przydzielili mi protestantkę , która wogóle nie siedziała w dogmatach i rozmowa była na zasadzie ''Prowadzi ślepy głuchego''. :?[/quote

A możesz tak szerzej napisać, co chcesz powiedzieć.

wybrana

wybrana

Dzieci Moje! Niektórzy z was mogą Mi powiedzieć: 'Kościół wzrastał nieustannie, chrześcijanie są coraz liczniejsi. Jest to wystarczającym dowodem, że nasz Kościół jest doskonały!' Wiedzcie, dzieci Moje, że wasz Ojciec stale czuwał nad Kościołem, od chwili jego powstania. Wraz z Moim Synem i Duchem Świętym chciałem, aby był nieomylny poprzez Mojego Namiestnika, Ojca Świętego.
Czy nie jest jednak prawdą, że gdyby chrześcijanie poznali Mnie takim jakim jestem - to znaczy Ojcem tkliwym i miłosiernym, dobrym i hojnym - praktykowaliby z większym zaangażowaniem i szczerością tę świętą religie?
Dzieci Moje, czyż nie jest prawdą, że gdybyście wiedzieli, że macie Ojca, który myśli o was i kocha was z bezgraniczną Miłością, staralibyście się, tytułem wzajemności, o większą wierność waszym chrześcijańskim a także obywatelskim powinnościom, o sprawiedliwość i o oddawanie sprawiedliwości Bogu i ludziom?
Czy nie jest prawdą, że gdybyście znali tego Ojca, który kocha was wszystkich bez wyróżniania, nazywa was wszystkich pięknym imieniem dzieci, kochalibyście Mnie czule jak dzieci? Czyż miłość, którą byście Mnie obdarowywali, nie stałaby się - z Mojego impulsu - miłością aktywną, rozprzestrzeniającą się na resztę ludzkości nie znającej jeszcze społeczności chrześcijan, a jeszcze mniej Tego, który ich stworzył i jest ich Ojcem?
Gdyby ktoś przyszedł przemówić do tych dusz oddających się przesądom albo do tylu innych, które nazywają Mnie Bogiem, bo wiedzą, że istnieję, lecz nie wiedzą, że jestem blisko nich, gdyby ktoś powiedział im, że ich Stwórca jest także ich Ojcem, który o nich myśli, zajmuje się nimi, otacza ich głębokim uczuciem w tak licznych cierpieniach i zniechęceniach, wtedy nawet najbardziej uparci nawróciliby się. Nawrócenia te byłby liczniejsze i mocniejsze, to znaczy trwalsze.
Niektórzy - badając dzieło Miłości, którego przychodzę dokonać wśród ludzi - znajdą tu powód do krytyki i powiedzą tak: 'Przecież od kiedy misjonarze przybyli do dalekich krajów, mówili niewiernym tylko o Bogu, o Jego Dobroci, o Jego Miłosierdziu. Co więcej mogliby powiedzieć o Bogu, skoro stale o Nim mówią?'
Misjonarze mówili i mówią jeszcze o Bogu w takim wymiarze, w jakim sami Mnie znają. Zapewniam was jednak, że nie znacie Mnie takim, jaki jestem. Przychodzę więc ogłosić się Ojcem wszystkich, najczulszym z ojców. Przychodzę, aby skorygować miłość, którą Mi ofiarowujecie: miłość zafałszowaną z powodu lęku.
[link widoczny dla zalogowanych]