KATOLICKIE FORUM - Wirtualny klasztor PÓJDŹ ZA MNĄ !

mrt

Hej.

Odnalazłem to miejsce za sprawą wątku o książce "Schizofrenia w aspekcie teologii życia wew.". Bardzo zaciekawiło mnie podejście do tej choroby od takiej strony. Zmagam się z wewnętrznym cierpieniem od wielu lat i w leczeniu proponowanym przez świat zawsze brakowało mi duchowości. Ostatnio jestem jak gdyby przyciągany do wiary katolickiej, ale mam głębokie wątpliwości, nie pozwalające mi przyjąć kościelnej nauki w całkowitości.

Poza tym, podoba mi się szata graficzna i galeria avatarów.

Andy72

mrt

Ostatnim razem byłem na spacerze jeszcze zanim rozpoczęła się pandemia. Jeszcze wcześniej byłem wytrwały - mimo że grad walił mi się na głowę, mimo że po każdym spacerze bardzo głęboko się zniechecalem, zawsze jednak zbierałem się w sobie i znów wychodziłem z domu, choć czasem odstępy między jednym wyjściem a drugim ciągnęły się miesiącami. Dzisiaj wyszedłem znowu.

Nie umiem opisać co się wówczas dzieje, ale pragnę podzielić się jednym wrażeniem z całego tego koszmaru. Zboczyłem z drogi i wszedłem między drzewa, i wtedy zacząłem przez chwilę "myśleć" (?), że jednak umrę. Nie w sensie mistycznym, tylko normalnie. Wydarzyło się zbyt dużo. Nie mam w głowie zamiarów, by targnąć się na siebie, to bardziej wołanie z głębi duszy, że pragnę odejść.

Nie chcę w tej sytuacji myśleć o czyścu, ani tym bardziej o piekle. Stąd moja niechęć do nawrócenia.

Jaśmina

Zahaczając o wątek śmierci to łatwiej się umiera z Chrystusem, bo tak bez Chrystusa wszystko jest takie ciężkie. że człowiek nie zdaje sobie sprawy jak może być tak samotny w momencie śmierci i tak sparaliżowany strachem, że umiera w pustce i w poczuciu, że to, o co walczył w życiu, okazało się na ten moment zupełnie nieprzydatne.

Ps. Witam w naszych progach klasztornych 😊

uel

exe

Szczęść Boże!

Jestem przekonany, że jesteś bardzo wrażliwą osobą, której dano głęboką duszę, sądząc po Twych postach.

Bardzo pięknie, bo prawdziwie i dobrze, piszą moi czcigodni Poprzednicy, stąd chciałbym jeno wskazać, że wierze mocno w to, że głęboko pragniesz żyć, pragniesz istnieć, ponieważ to pragnienie jest wpisane w nasze serca.
Jeśli tylko uzasadnienia metafizyczne nie przeszkadzają Ci, to zerknij na temat "Realność pomyślenia śmierci własnej?
Może pewne ujęcia tej sprawy okażą się wsparciem w analizie swych stanów emocjonalnych i myśli?
Sama książka, o której wspomniałeś na początku, jest kapitalna, bo opiera się na doświadczeniu.

Z Bożym pozdrowieniem,
exe
+++

mrt

Dziękuję Wam za miłe przyjęcie. Do wątku już zajrzałem, refleksja bardzo pomocna. Czy możecie polecić lektury filozoficzne mogące mocno odmienić stosunek do lęku, tj mogące sprawić, że lęk stanie się czymś czego wręcz pragnę doświadczyć zamiast unikać?

Jaśmina

Jeżeli chodzi o lektury filozoficzne to już do brata exe proszę zapukać 😉

exe

Osobiście strach oraz lęk zaliczam do zachowań, które związane są z "poziomem" wiary:

Bo strach to nic innego jak zdradziecka odmowa pomocy ze strony rozumowania, a im mniejsze jest wewnątrz oczekiwanie [pomocy], tym bardziej wyolbrzymia nieznaną, dręczącą przyczynę. (Mdr 17, 11-12)

,natomiast z lektur filozoficznych nie spotkałem na swej drodze rozpraw ściśle traktujących o tym temacie, gdyż zajmuję się przede wszystkim tzw.filozofią pierwszą, jednakże całość twórczości mistycznej w Tradycji Kościoła Katolickiego wskazuje na ścisły związek reakcji ludzkich na wydarzenia z przylgnięciem do Boga, do zaufania Opatrzności Bożej.

Z Bożym pozdrowieniem,

exe
+++

Jaśmina

Ja na początek odsyłam do Józef Sebastian Pelczar -,, Życie duchowe.,,. Dzieło teologiczne, jednak pisane prostym językiem a zawiera wszystkie zagadnienia z którymi się borykasz. 🙂

uel

Mogę polecić tylko coś co Ci pozwoli patrzeć na to co trudne w innym nowym świetle.

Od siebie polecę św. Jana od Krzyża "noc ciemna " "drogę na górę karmel" , Mieczysława Gogacza "ciemna noc miłości" oraz studium żywotów świętych i ich dzieł . Dzieło zwłaszcza noc ciemna jest o drodze zjednoczenia z Bogiem, dla której środkiem jest wiara, a dla rozumu i uczuć wydaje się ciemnością a co za tym idzie wywołuje także lęk . To co trudne ,niezrozumiałe, problemy nawet z samym sobą są wezwaniem i wołaniem Boga do powtórnego przylgnięcia do Niego.

Ich twórczość pozwoliła mi spojrzeć z innej perspektywy na to co było trudne , niezrozumiałe co wydawało mi się że jest przegranym życiem które było przepełnione lękiem. I zawsze wracam do tych dzieł w chwilach pokus które usiłują sprowadzić na manowce na drogę rozpaczy czy bezsensowności wiary.

Pamiętać należy że nie ma negatywnych emocji i uczuć, są natomiast nieprzyjemne i przyjemne . Są szybszym sygnałem niż myśl , i warto się wsłuchać co mówią i oznajmiają, trzeba się wyciszyć i zastanowić .

A nad to wszystko polecam studium Pisma Świętego, karty którego są przepełnione ludzkimi kryzysami, wewnętrznym rozdarciem, problemami. Znajdziesz tam odpowiedz na nurtujące Cię pytania i problemy . To co mówi Bóg do Izraela, do proroków, mówi również do Ciebie. Hiob np. był np fikcyjną symboliczną postacią który mieszkał w ziemi Us, ta ziemia nie istnieje, a jego postać odnosi się do każdego człowieka . W Księdze Hioba znajduje się biblijna oodpowiedź na istnienie misterium zła (Hiob - sens cierpienia niewinnych [link widoczny dla zalogowanych] )

Wielu bohaterów wiary Starego Testamentu borykało się wielkimi trudnościami oraz lękiem. Tekst biblijny jest świadectwem wewnętrznego rozdarcia, narastania depresji i lęków, a także poczucia izolacji. Ludzie, którzy wyszli z niewoli egipskiej, są wewnętrznie okaleczeni i dogłębnie zranieni oraz pozbawieni poczucia godności i pewności siebie. Widać to
w radykalnych reakcjach na wszelkie zagrożenia, zmianach nastroju i gwałtownych emocjach. Uzewnętrzniły się one już w trzy dni po tym, jak bezpowrotnie minęło zagrożenie ze strony nieprzyjaciół. Izraelici nie tylko zachowują się jak ludzie zranieni i chorzy, lecz naprawdę są w znacznym stopniu niepełnosprawni intelektualnie i niezdolni do prawidłowej oceny rzeczywistości. Trudna i upokarzająca przeszłość skutkuje w nich silną niewiarą we własne możliwości,
a nawet buntem wobec dobroczyńców. Pierwszy bunt obraca się przeciw Mojżeszowi, ale w niedługim czasie pojawiają się następne bunty, skierowane nie tylko przeciw Mojżeszowi, lecz i przeciw Bogu.

Jeśli interesuje Cię problematyka natury psychiczno -duchowej w świetle Biblii, odpowiedz możesz znaleźć również tu -
Waldemar Chrostowski
Chorzy psychicznie w świetle Biblii
Collectanea Theologica 84/1, 5-29
[link widoczny dla zalogowanych]

Czytając wnikliwie o powołaniu proroków Starego Testamentu można dowiedzieć się że byli przepełnieni lękiem i strachem np Eliasz, Jeremiasz , Amos i wielu innych. Jeremiasz np mówił :

Niech bedzie przeklety dzien, w którym sie urodziłem!
Dzien, w którym porodziła mnie matka moja,
niech nie bedzie błogosławiony!
Niech bedzie przeklety człowiek,
który powiadomił ojca mojego:
«Urodził ci sie syn, chłopiec!»
sprawiajac mu wielka radosc.
Niech bedzie ów człowiek podobny do miast,
które Pan zniszczył bez miłosierdzia!

Stałem sie codziennym posmiewiskiem,
wszyscy mi uragaja.

ks. prof. Waldemar Chrostowski - Powołanie Jeremiasza- [link widoczny dla zalogowanych]

Obrazy powołania w Piśmie Świętym - [link widoczny dla zalogowanych]

mrt

Oh, dzięki Wam Jaśmina, exe, uel . To dużo książek na początek, włączając wymienioną w moim pierwszym poście.

exe, a czy zetknąłeś się jakoś z Kierkegaardem?

uel, możesz mi wyjaśnić jaki jest stosunek Boga do naszych uczuć? Czy On w ogóle ich w nas nie uwzględnia, gdyż one składają się na naszą naturę zmysłową (grzeszną) i nie mogą doznać Boga? Czy kiedy bardzo cierpimy na poziomie uczuć, Bóg wtedy zawsze tylko milczy?

uel, jeszcze jedna rzecz. Skarga Jeremiasza to coś, co dotyczy także Ciebie? Napisał on, że jest pośmiewiskiem z racji tego, że powołuje go Bóg. Może jest to luźniejszy związek, ale napisałeś o tym, jak trudno Ci było przy dawnych znajomych, z którymi paliłeś, gdy postanowiłeś jawnie przyjąć Pana. Ja mieszkam w małym mieście i po prostu wiem, że jak moje zaangażowanie w Kościół stanie się pełne, to temat "prześladowania" (burzenie starego ja przez ludzi z przeszłości) będzie również moim udziałem. Nie będzie to łatwe, ale jest to zjawisko tajemnicze i niesamowite, że mimo upływu tysiącleci zły działa wciąż tak samo.

exe

Tak, mrt, zetknalem się z nim, co było nieuniknione, ponieważ zwalczał on intensywnie wynaturzone poglądy Hegla, w czym i ja jestem sprzymierzeńcem Sörena 😉

Jest on bardzo wielkim myślicielem, ponieważ jak każdy człowiek tak wielkiego formatu, dochodzi on do czystej postawy, to jest do jakiegoś nec plus ultra dla jakiejś linii rozważań.

Nie do przecenienia jest jego podstawowa zasada głosząca, że żaden system nie obejmuje istnienia, choć system logiczny może sobie istnieć. 😉

Innymi słowy, zajął się zagadnieniem, które bym sformułował tak:

Czy można uwzględnić istnienie, nie wyrzekając się logiki - albo innymi słowy - czy możemy uczynić zmianę podstawą logiki, skoro logika nie jest w stanie wyjaśnić nam zmiany?

Chętnie podyskutuję na temat jego poglądów w stosownym temacie, jeśli tylko zechcesz i założysz go w sekcji Religia i myśl

mrt

To nie tak, że ja znam jego twórczość. 🤫 Nie czytałem jeszcze żadnej jego książki, więc nie mogę zaoferować dyskusji. Ale właśnie chciałbym poznać. 🙂 Pomyślałem, że może mógłbyś napisać coś o nim i jego dziele, co będzie dla mnie wprowadzeniem w jego twórczość, bo myślę że bez pomocy nie zrozumiem jego książek.

Opis zdarzenia jednak usunę, bo był on zbyt psychodeliczny, a chciałbym, żeby moje posty były komunikatywne.

exe

Myślę, że jakoś odczułem Twoj opis zdarzeń i towarzyszących im stanów. 😅

Postaram się zwięźle opisać Ci miejsce S. Kierkegaarda względem filozofii realistycznej, obowiązującej teologów Kościoła katolickiego. Myślę, że takie odniesienie aspektowe będzie najwłaściwsze, ale troszkę potrwa, ponieważ dłuższe wywody szkicuję w notesie, dopracowuję, a potem wrzucam.

Pewnie jutro, lub pojutrze. Myślę, że zainteresuje Cię to. Może zafrapuje, bo odniosę się do jego rozumienia religii względem poznania obiektywnego. 😉

Z Bożym pozdrowieniem,
exe
+++

mrt

Dzięki. 🙃

uel

exe

mrt

Czytałem, bracia, Wasze posty jeszcze dzień po tym, jak je opublikowaliście. Chciałem odpisać od razu.

Czytanie fragmentów Jana bardzo mnie w pewnym momencie, w połowie, odepchnęło. Słowa z początku postu, cytat wg którego Bóg z miłości chłoszcze swe dzieci.. właściwie słowa te jak muzyka w tle dzwoniły mi w uszach podczas czytania, aż wywołały furię. Poza tym mam jeszcze taką blokadę związaną z przyswajaniem ambitnych lektur, pod którą kryje się psychiczną treść, jest to coś wstydliwego i odepchniętego od swiadomości. To też się "włączyło". W ogóle, chciałem tu, na Waszym forum poznać trochę filozofii poprzez Wasze posty, ale owa blokada to może być komunikat ze środka mojego jestestwa, z obszaru prawdy, że ja, czy moja niższa część, chcę z tej filozofii mieć światowe korzyści.

Wracając do Boga od Jana. Dziś miałem intensywny dzień, bardzo przykry. Dreczy mnie strasznie zasadniczo ta jedna myśl - Bóg się pojawia tam, gdzie ja znikam całkowicie. Innymi słowy, tu nie może być relacji - albo ja, albo Pan. Bóg więc jakby mnie anihiluje.

Poza tym że codziennie myślę o Jezusie i Matce Bożej (ich obecność to jednak tylko płaszczyzna myśli...), w moim życiu od dawna nie mam nikogo kto wiedziałby co codziennie przeżywam. Chciałbym więc tutaj podzielić się niektórymi myślami.

Jest zwłaszcza jedna myśl, która pojawiła się we mnie dzisiaj. Wydaje mi się, że przyszła przez Maryję, ale ostatecznie jej źródło nie jest ważne. Próbowałem pracować w sposób duchowy z Maryją, ale fasada dobrych intencji obnażyła prawdę, że mi chodzi tylko o przyjemność. Ścislej. Moje serce jest tak zamknięte, że tak naprawdę ja myślę jedynie o seksie, jest to jedyna rzecz, na której mi zależy. Seks rozumiem też jako nastawienie tylko na otrzymywanie w relacji bliskiej, intymnej, ale taka postawa redukuje relację miłosną do seksu, tak?

uel

Zrozumiesz więcej z czasem, nie zniechęcaj się, odrzucaj te myśli które odwracają od Boga. Walka z pokusami trwa całe życie, po upadkach nie wpadaj w rozpacz i zniechęcenie lecz się podnoś. Zacząłbym od Księgi Mądrości rozdział 1. Grzechy, złe pragnienia, namiętności zaciemniają światło rozumu. A oto zachęta do mądrości z Księgi Przysłów rozdział 1, znajdziesz tam ogólne napomnienia mądrości.
20 Mądrość woła na ulicach,
na placach głos swój podnosi;
21 nawołuje na drogach zgiełkliwych,
w bramach miejskich przemawia:
22 «Dokądże głupcy mają kochać głupotę,
szydercy miłować szyderstwo,
a nierozumni pogardzać nauką?
23 Powróćcie do moich upomnień,
udzielę wam ducha mojego,
nauczę was moich zaleceń.

2

21 Jeśli, synu, nauki1 me przyjmiesz
i zachowasz u siebie wskazania,
2 ku mądrości nachylisz swe ucho,
ku roztropności nakłonisz swe serce,
3 tak, jeśli wezwiesz rozsądek,
przywołasz donośnie rozwagę,
4 jeśli szukać jej poczniesz jak srebra
i pożądać jej będziesz jak skarbów -
5 to bojaźń Pańską zrozumiesz,
osiągniesz znajomość Boga.
6 Bo Pan udziela mądrości,
z ust Jego - wiedza, roztropność:
7 dla prawych On chowa swą pomoc,
On - tarczą żyjącym uczciwie.
8 On strzeże ścieżek prawości,
ochrania drogi pobożnych.
9 Wtedy sprawiedliwość pojmiesz i prawość,
i rzetelność - i każdą dobrą ścieżkę,
10 gdyż mądrość zagości w twym sercu,
wiedza ucieszy twą duszę.
11 Rozwaga pilnować cię będzie,
roztropność na straży twej stanie.

Ustrzeżesz się zła...

mrt

Witajcie ponownie.

Długo mnie tu u Was nie było, ale intryguje mnie to forum. Myślę coraz poważniej o nawróceniu i chciałbym Was poprosić o rozjaśnienie mi jednej kwestii.

Jestem świeżo po lekturze wątku, gdzie pewien użytkownik domagał się konkretnego fragmentu Pisma, ktory mówi o spowiedzi. Chodziło o to, że ponieważ o sakramencie tym Pismo bezpośrednio nie mówi, wynika stąd, że został on "wymyślony". Jak rozumiem - ten sakrament, jak i cały porządek wiary jest wynikiem interpretacji, jaką wypracowali pewni ludzie Kościoła, tzn. wywiedli strukturę wiary pośrednio z wnikliwej lektury Pisma? Jeżeli tak - to Msza św., liturgia itd., cały obecny porządek w Kościele, cały Kościół, który, jak utrzymują wierzący, jest taki, jakim chce go Bóg - cały on jest właściwie nie tyle bezpośrednio zamysłem Bożym, tylko wynika stąd, że to pewni ludzie uznali, iż ustanowienie Kościoła jest takim zamysłem. Co jeśli to tylko mylna interpretacja, a rzeczywisty Bóg nie jest, że tak powiem, chrześcijański, tylko jest Bytem wykraczającym poza religie (liczba mnoga)?

exe

Szczęść Boże.
Myślę, że w obliczu tej mnogości pytań o sakrament pokuty, o jego istotę oraz wszelkie aspekty z nim związane, najlepiej dla Ciebie będzie, gdy zamilknę, a oddam głos św. Tomaszowi z Akwinu. Po lekturze pism tego człowieka, nie zrodzą się już w Tobie zapytania do innych, a jeno do samego siebie, co należałoby podówczas uznać za początek owej pożądanej metanoi.
Oto link:
[link widoczny dla zalogowanych]

Z Bożym pozdrowieniem,
exe
🙏👍👋🤗

exe

Co do kwestii relacji religii do rzeczywistości Boga, trzeba by sięgnąć do pisma do "Streszczenie teologii" Akwinaty.
Myślę, że nie będzie pytań.
Jedyny warunek dla poszukiwacza prawdy: wytrwałość i uczciwość wobec siebie.

uel

Witaj, każdy z nas chyba ma dłuższe przerwy od forum Smile

. A o nawróceniu nigdy nie można zapominać jakby to był jednorazowy akt. Więc nigdy nie jest za późno i często trzeba wracać do podstaw i spraw "prozaicznych"

Myślę że podobnie to jest jak z Tradycją Kościoła i Pismem Świętym przekazem wpierw ustnym a później pisemnym. Autorem Pisma Świętego jak i Tradycji był, jest jednocześnie Bóg i człowiek (prorocy, patriarchowie, doktorzy, święci). Autorem jest Bóg bo z Bożej inicjatywy to wszystko, a autorem jest człowiek o tyle że konkretni ludzie byli otwarci na,Boga Bogu mili i Bóg objawił się konkretnym osobom tak że co pisali niektórzy ludzie jak choćby wspomniany przez brata Exe św. Tomasz z Akwinu , nie mogli mieć takiej mądrości sami z siebie.

Z Bożym pozdrowieniem

mrt

Miło Was powtórnie "ujrzeć". Wracałem myślami do tego forum, bo tyle tu wątków, w których jest zawarte dużo wiedzy. Może istotnie najlepiej będzie zdobyć się na samodzielne studium w milczeniu, jak w klasztorze.

Czynię zatem ukłon bez słów, aby dźwięk głosu nie zburzył cichego skupienia, panującego w korytarzach.

Kluk, kluk, kluk - tylko odgłos podeszw.

Pozdrawiam 🙂

uel

mrt

Drogi uelu, rękopisy nie płoną, a pustelnicy nie wymierają. 😊

Chciałbym pozdrowić też Jasminę, jeśli to kiedyś przeczyta.

Jaśmina

A witam,
Widzę, że nowa twarz.

Pozdrawiam 🙏

mrt

Moje serce pęka. W niedzielę mam operację w szpitalu, nic poważnego, ale bardzo liczę, że przypadkiem lekarze wykryją mi raka. Chcę żeby życie już się skończyło.

Jaśmina

A po co zaraz rak?. Życie jest ciężkie ale fajne. Mamy teraz złotą jesień, można sobie posiedzieć na balkonie z kotem, poczytać dobrą książkę i napić się kawy. 😀