KATOLICKIE FORUM - Wirtualny klasztor PÓJDŹ ZA MNĄ !

Duśka · Gość

Życie we wspólnocie to już nie jest samotność.

exe

Duśka · Gość

Iwona19

Duśka · Gość

Chyba bez wsparcia znajomych chciałaś napisać . :wink: . Ponieważ Przyjaciel to ktoś kto rozumie twoje milczenie i nie pyta się o powód- to ktoś, kto nigdy nie odejdzie. Nie ma prawdziwych już przyjaciół.

exe

Duśka · Gość

To coś na zasadzie ''gdy się nie ma co się lubi ,to się lubi co się ma ''
Jak jesteś skazana na życie w pojedynkę , to w końcu to pokochasz siłą rzeczy .

maly_kwiatek · Gość

Philip

Duśka · Gość

Philip

Duśka · Gość

Ja samotność zabijam poprzez fantazjowanie .

exe

Duśka · Gość

No racja :wink: . Często też fantazjuje o Jezusie jak chodzi i naucza w naszym świecie współczesnym. :wink:

exe

Jaśmina · Gość

Obudziłam się po ciężkim wczorajszym dniu i dziśiaj usłyszałam nową teorię na Dzień Dobry , że samotnośc to aspołeczność. Czy faktycznie tak jest Question

exe

Jaśmina · Gość

Jest niemożliwością , aby znajdując się w samotności potrafić cieszyć się tym stanem. Wycofanie się z kontaktów z innymi jest postrzegane jako odspołecznienie jednostki .

exe

Jaśmina · Gość

Najtrudniej się dowiedzieć, co dzieje się we własnej duszy , nie mówiąc już o duszy innych . Naprawdę umieć żyć wśród społeczenstwa nie oznacza ,że nie jesteśmy samotni . Jezus na ziemi tak naprawdę mógł być samotny. Może nawet był. Współczesny człowiek rozprasza swą samotność ułudą ...

Dusza musi się oddalić od wszystkiego i wyjść na zewnątrz, gdyż Umiłowanego można spotkać tylko w samotności (2N 14,1). , zatem samotność jest nam wpisana o d początku istnienia świata. Jest naszą egzystencją.

Samotność to takie uczucie, którego się jednak bardzo boimy. Cisza, to taki stan, którego także się boimy. ''Miotamy się ''…

W życiu każdego z nas zawsze jest jakaś wielka samotność. Wielu przywykło do niej i ci nawet nie widzą, że są w ich duszach te rozległe puste przestrzenie, jak zamknięte na głucho komnaty starego opuszczonego domu. Nie ma to znaczenia czy jesteś sam, czy masz rodzinę ,samotnośc każdego dopada .

"Każda istota ludzka ma duszę, której nie da się przepleść z żadną inną duszą. Choćby nawet dwie istoty były z sobą najsilniej związane, choćby rozmawiały ze sobą i znajdowały się blisko siebie, to ich dusze są jak dwie rośliny, każda zakorzeniona w swoim miejscu, tak że żadna nie może przejść do drugiej, nie oderwawszy się od swoich korzeni, a to właśnie stać się nie może" (Herman Hesse).

W pewnym momencie Bóg widząc i rozumiejąc potrzebę Adama powiedział:

„ niedobrze jest człowiekowi, kiedy jest sam” (Gen. 2,18).

Bóg uczynił mu pomoc odpowiednią. Adam był zachwycony i spełniony. Szczęście jednak nie trwało długo.
Niestety, grzech zniszczył relacje pomiędzy „jednym ciałem” czyniąc człowieka (nie tylko Adama, ale i następne pokolenia) na powrót samotnym w świecie pełnym ludzi.
W desperacji szukamy zatem „bratniej duszy” rzucając się w objęcia kogoś, kto okaże choćby trochę – nawet udawanego – zrozumienia. Często jednak okazuje się, że to znów pomyłka.

Samotnośc nie była w planie od samego początku .

Jezus Chrystus, kiedy przyszedł na świat dotkliwie musiał zmagać się z samotnością i odrzuceniem.

„Do swej własności przyszedł, ale swoi go nie przyjęli” ( J. 1,11).

Jak sam powiedział:

„Lisy mają jamy i ptaki niebieskie gniazda, ale Syn Człowieczy nie ma, gdzie by głowę skłonił” (Mat 8, 20).

W kluczowym momencie Jego życia, nawet najbliżsi uczniowie opuścili Go, a na krzyżu umierał zupełnie osamotniony, wydając przeraźliwy okrzyk: „Boże mój, Boże mój czemuś mnie opuścił?” ( Mt. 27, 46).

Tak naprawdę Jezus na ziemi był samotny.

exe

Jaśmina · Gość

Chyba się nie zrozumieliśmy . Zostawmy to.

exe

Jaśmina · Gość