KATOLICKIE FORUM - Wirtualny klasztor PÓJDŹ ZA MNĄ !

maly_kwiatek · Gość

Ja się oczywiście z treścią tego tekstu zgadzam.
Jednak to nie ten temat wzbudza emocje wśród wiernych i nie to, co ksiądz napisał, wyjaśnia istotę problemu.

Myślę, że ta istota tkwi w słowach kodeksu:

jeśli nie została wybrana (kremacja) z pobudek przeciwnych nauce chrześcijańskiej (por. kan. 1176 KPK)

Tego żaden znany mi duchowny, ani biskup nie umieli lub nie chcieli wytłumaczyć. Inni dyskutanci na forum wiara wskazywali możliwość nabycia jakichś zabobonnych uprzedzeń do palenia zwłok w trakcie Rewolucji Francuskiej, w czasie której zwłoki ze względu zapewne na ich ilość palono masowo.
Prawdopodobnie też, w Średniowieczu i nieco później, palono osoby podejrzane o czary, w tym świętą Joannę d"arc, aby duch tej osoby nigdy nie doznał zbawienia, a ciało zmartwychwstania - to już moje luźne dywagacje - jednak to akurat była praktyka z pobudek chrześcijańskich, a nie antychrześcijańskich. Chyba, ze chodzi o jakieś wyrzuty sumienia Kościoła wobec zamordowanych czarownic?

Duśka · Gość

Duśka · Gość

Duchowni tak to interpretują tak po skrócie ;

1. Chodzi o dogmat o zmartwychwstaniu ciał.
To ma odniesienia historyczne, ponieważ masoneria wprowadzała kremację, by wykorzenić z świadomości katolików we Francji ten dogmat.
2.Jesli ktos nie skremowal sie np wierzac w jakies slowianska mitologie, czy inne.
3.jeżeli ktoś każe się spalić, aby dowieść że nie ma zmartwychwstania, albo ma w pogardzie swoje ciało albo z nadzieją ze nie będzie pogrzebu katolickiego
ale kremacja jest dozwolona, ona nie jest przeciwna wierze.

Spotkałam się z wypowiedzią młodej dziewczyny co zadeklarowała kremację a powód podała taki , że wierzy ,że wtedy dusza jej wejdzie w inne ciało .

maly_kwiatek · Gość

Duśka, dzięki.
Czyli konotacje masońskie są na rzeczy.
Istotne w losach Europy na pewno od czasów Rewolucji Francuskiej.

To rzeczywiście tłumaczy pewne usztywnienie w przepisach kościelnych, by choćby nad grobem oddzielić zwolenników masonerii od normalnych chrześcijan.

Tylko na litość Boską, czemu koło tego tyle emocji w wieku XXI?
Czemu za szukanie prawdy na ten temat wywalono z wiary małego kwiatka?
W roku 2011 ...

exe

maly_kwiatek · Gość

Duśka · Gość

Tak jak brat exe powiedział to jest raczej piękna ceremonia pożegnalna dla rodziny zmarłego i ja bym podtrzymywała tą piękną tradycję . :wink:

TOMASZ-V.A.D · Gość

maly_kwiatek · Gość

Tomaszu, dziękuję za te artykuły i wyjaśnienie.

Zwłaszcza w pierwszym artykule jest rzeczowe zreferowanie całego zagadnienia z wyjaśnieniem poszczególnych elementów, zarówno na tle historycznym, jak współcześnie.
Drugi artykuł, w dwóch częściach, zawiera już niepotrzebną dawkę emocji, zwłaszcza na koniec, gdy równocześnie podkreśla się naturalność złożenia ciała w ziemi i zwalcza się "naturalistyczność połączenia ciała z ziemią".
Owa niezrozumiała dla mnie sprzeczność skutkuje emocjami na zakończenie artykułu:

TOMASZ-V.A.D · Gość

Ja może odniosę się do kremacji wobec niektórych szczegółów przedstawionych w pierwszym artykule w inny sposób uwzględniając inny powód dla którego warto jest unikać kremacji a bardziej opierac sie na tradycyjnym pochówku.

Poodbnie jak w przypadku tatuaży tak i w przypadku kremacji warto zwrócić uwagę na fakt, że ciało człowieka jest świątynią Boga, należy do Boga, więc dla Boga mamy starać się zachowac je w stanie nieskazitelnym (nie mylmy jednak tego stanu ciała ze stanem duszy, która ze względu na słabości człowieka może być brudzona grzechami, ale i o duszę nalezy dbać).

Odnosząc do tej sprawy kremacji sprawę szacunku do ciała, jako całości świątyni Boga można też uznać, że to co napisałeś iż stan ciała nie ma znaczenia dla Boga jest w jakimś stopniu prawdą. Dla Boga nie ma rzeczy niemożliwych i nawet z prochów człowieka jest w stanie uczynić człowieka, który dane ciało posiadał a jeśli nawet nie byłoby to możliwe to może dac człowiekowi nowe ciało. Bóg może wszystko. Ważnejszy od samego stanu ciała jest stan duszy i to ona powinna być najvardziej czysta, zadbana, aby na niej nie było grzechów cięzkich.

I tutaj pragnę uwzględnić zwykły przykład kremacji ciał ludzkich w odniesieniu do tego oczekiwania na zmartwychwstanie ciała: otóż, warto wziąć pod uwagę fakt, że podczas II wojny światowej podczas przebywania wielu ludzi w obozach koncentracyjnych Niemcy palili ciała i rozsypywali je w przekonaniem, że dobrze użyźnią ziemię, lepiej będzie na niej wszystko rosło. Odbiegając od sprawy użyźniania ziemi i tłumaczenia czy to prawda czy też nie a skupiając sie na samym fakcie palenia ciał można by było powiedzieć, że ci ludzie nie mieliby możliwości aby ciała zmartwychwstały - czy Bóg miałby na to człowieka skazywać? Na pewno nie. Dla Boga kremacja ciała nie stanowi przeszkody. Chodzi przede wszystkim o sam szacunek dla ciała jako świątyni Boga, jako szacunek dla własności Boga i jeśli to możliwe to nalezy o ciało dbać, aby nie uległo zniszczeniu.

Jeśli chodzi o samo rozkładnia się ciał to zgadzam się co do tego biblijnego odnsienia do składania ciała, pokrywania go ścięgnami przez Boga.
Jesteśmy grzeszni a grzechy powodują rozkładanie się ciała. Jest to jednak naturalny proces a więc zgodny z dziełem twórczym Boga. Kremacja jest jednak tym wykroczeniem poza to dzieło, ingerencją w działanie Boga i decydowanie o czymś co do Boga nalezy. Jeśli tak spojrzymy na sprawę naturalnego pochówku i kremacji będziemy mogli postępowac zgodnie z wolą Stwórcy a nie według własnego uznaia a rolą chrześcijanina jest pełnienie woli Boga a nie sprzeciwianie sie jej.

Ale oczywiście każdy temat, w którym w jakis sposób można kwestionować wartości chrześcijańskie, prawo Kościoła czy Boga jest okazją aby walczyć i podważać to co Bóg czy Kościół ustalił, stąd też wiele jest kontropwersji wobec kremacji, in vitro, gedner i wielu innych tematów.

maly_kwiatek · Gość

Najgorsze w tym wszystkim jest to, że emocjonalne reagowanie w sprawach kontrowersyjnych, zwykle skutkuje dystansowaniem się ludzi do rozsiewanych emocji, w tym wypadku skutkowało złośliwościami wobec Kościoła i apostazjami na tle nieporozumień przy pochówkach.

A diabeł się cieszy z takich skutków.

maly_kwiatek · Gość

Warto przeczytać stare prawo (zniesione przez św. Jana Pawła II). Czarno na białym wyłuszczono tutaj, dlaczego Kościół Katolicki uważał i uważa palenie zwłok za coś niegodnego. W dyskusji na masońskim forum wiara, jaką wiele lat temu zagaiłem, Administracja Forum wówczas w osobie pewnego księdza, za Chiny nie chciała się przyznać, że to z zabobonnego lęku przed praktykami masońskimi. Wtedy dostałem tam wiecznego bana, a dziś nagle znalazłem wyjaśnienie całego zagadnienia na glorii. No to dzielę się z Wami.

Przestrogi co do praktyki spalania zwłok (kremacji)

KS. FRANCESCO RICOSSA

W ostatnich latach coraz bardziej rozpowszechnia się masońska praktyka spalania zwłok polegająca na gwałtownym rozkładzie ciała ludzkiego za pomocą ognia lub wysokiej temperatury (*).

W związku z powyższym wydaje się nie tylko właściwe, ale wręcz naglące, by przypomnieć naszym czytelnikom naukę Kościoła katolickiego zawartą w Kodeksie Prawa Kanonicznego ogłoszonego przez Benedykta XV w 1917 roku. Kodeks ten obowiązuje bez względu na formalny wakat Stolicy Apostolskiej.

Prawo Kościoła wyraźnie zabrania następujących czynności:

a) spalania ciała;

b) formalnego współdziałania przy kremacji;

c) nakazywania spalenia własnego ciała po śmierci lub też ciała innej osoby;

d) bycia członkiem stowarzyszenia, którego członkowie zobowiązują się do spalenia własnych ciał, lub ciał osób im powierzonych;

e) udzielenia sakramentalnego odpuszczenia grzechów osobie, która wydała nakaz spalenia własnego ciała, a która nie chce tego nakazu wycofać; przyznania tej samej osobie, po jej śmierci, pogrzebu kościelnego (kanony 1203; 1240 § 1 nr 5; 2339).

Instytut Mater Boni Consilii stosuje się do powyższych legislacji.

Dziesięć argumentów przeciw kremacji

Kościół uważa praktykę palenia zwłok za "praktykę barbarzyńską – sprzeciwiającą się nie tylko pobożności chrześcijańskiej, ale również naturalnemu poszanowaniu ciał zmarłych – której Kościół, od początku niezmiennie zakazywał" (Instrukcja Świętej Kongregacji Świętego Oficjum z 19 czerwca 1926).

Wyliczę tu kilka powodów dla których nie należy palić zwłok.

1) Ponieważ Sam Pan Nasz Jezus Chrystus zechciał być pogrzebany według tradycji Starego Testamentu (J. XIX, 40).

2) Ponieważ spalenie zwłok wydaje się oznaczać, że ciała są na zawsze rozłożone i rozproszone, podczas gdy rytowi przeciwnemu, inhumacji (pogrzebaniu) towarzyszy idea śmierci porównywanej do snu (J. XI, 11-30) i z większą wiernością wyraża chrześcijańską wiarę w zmartwychwstanie.

3) Ponieważ inhumacja wyraża symbolikę chrześcijańską i biblijną ciała pojmowanego jako ziarno, które daje miejsce nowemu życiu: "jeśli ziarno pszeniczne wpadłszy w ziemię nie obumrze samo zostaje, lecz jeśli obumrze wielki owoc przynosi" (J. XII, 24; por. I Kor. XV, 36-44).

4) Ponieważ cała liturgia Kościoła oddaje cześć ciału zmarłego, które było świątynią Ducha Świętego, i jest przeznaczone do zmartwychwstania, podczas gdy kremacja niszczy je gwałtownie w ogniu, który jest symbolem ognia wiecznego...

5) Ponieważ Kościół zawsze praktykował kult relikwii świętych, zaś karę ognia przeznaczał dla ciał zatwardziałych heretyków.

6) Ponieważ już pierwsi chrześcijanie mieli to w pogardzie, czego dowodzi poganin cytowany przez Minucjusza Feliksa w dialogu pt. Oktawiusz: chrześcijanie – pisze – execrantur rogos, et damnant ignium sepulturas.

7) Ponieważ wszędzie gdzie rozpowszechniła się Ewangelia, kremacja zanikła.

8) Ponieważ kremacja została ponownie wprowadzona przez nieprzyjaciół Kościoła, najpierw wraz z rewolucją francuską, a następnie w XIX wieku, ażeby zanegować zmartwychwstanie ciał i zwalczać Kościół.

9) Ponieważ to właśnie masońska sekta organizowała i organizuje stowarzyszenia promujące kremację.

10) Ponieważ to ta sama sekta zażądała i uzyskała zgodę (od Pawła VI) na zmianę prawa kościelnego sprzeciwiającego się spalaniu ciał, co było już którymś z kolei ustępstwem neomodernistów na rzecz wrogów Kościoła.

Masoneria i stowarzyszenia promujące kremację

Jeżeli ktoś życzyłby sobie, by po śmierci spalono jego ciało, wystarczy, że zwróci się do najbliższej organizacji promującej kremację, na przykład So.crem. Na stronach internetowych tych organizacji, nawet jeśli zapoznamy się z ich historią, nigdzie nie ma najmniejszego nawiązania do masonerii. Jednakże można tam znaleźć nazwiska "ojców założycieli" różnorodnych organizacji promujących kremację. Zobaczmy kim byli...

Po pierwszych próbach wprowadzenia kremacji za czasów rewolucji francuskiej (projektem ustawy Rady Pięciuset, dnia 11 listopada 1797), trzeba było czekać aż drugiej połowy XIX wieku, ażeby móc być naocznym świadkiem odrodzenia, szczególnie we Włoszech, aktywnego ruchu na rzecz kremacji.

Najstarsza włoska organizacja zajmująca się kremacją ma swoją siedzibę w Mediolanie. Powstała ona w 1876 roku. Wkrótce potem kilka organizacji promujących kremację zakorzeniło się szczególnie na północy kraju: w Pawii w 1881, w Turynie, Liworno, Florencji, Wenecji w 1882 roku, w Bolonii w 1889 roku, w Genui w 1897, itd. Ustawa sanitarna dopuszczająca kremację pochodzi z roku 1888 (rząd Crispi'ego, masona), podczas gdy we Francji podobna ustawa weszła w życie o rok wcześniej.

A oto nazwiska. W Mediolanie, promotorami spalania ciał są (według strony internetowej So.crem) Malachia de Cristoforis, Gaetano Pini, Giuseppe Mussi, Agostino Bertani... Ta sama organizacja szczyci się listem Giuseppe Garibaldiego, w którym „Bohater dwóch światów” potwierdza, iż zapisał się do stowarzyszenia promującego kremację. Wszyscy przedstawiciele z pierwszych stron świata politycznego tamtych czasów byli tam zapisani. Ale nie tylko...

Giuseppe Mussi był de facto Wielkim Mistrzem Wielkiej Loży Włoskiego Rytu Symbolicznego (Gran Loggia del Rito Simbolico Italiano – RSI) od 1885 do 1886 roku: a później to właśnie Gaetano Pini zastąpił go na tym stanowisku. Malachia de Cristoforis był w Radzie Porządku Wielkiego Wschodu; Agostino Bertani z Loży Propaganda G.O.I. Co do Garibaldiego, nikt nie wątpi, że był Wielkim Mistrzem Wielkiego Wschodu Włoch. Ambrogio Viviani w Storia della Massoneria lombarda (Bastogi, 1992, s. 118), pisze: "Jedna z działalności masońskich tego okresu realizuje się w dziedzinie kremacji (...) W Mediolanie w 1876 roku utworzona została ‘Società di cremazione’ z inicjatywy Malachia de Cristoforis, Gaetano Pini, Giuseppe Poli, Giovanni Sacchi, Giuseppe Pozzi; w ciągu kolejnych lat powstawały spółki zajmujące się kremacją w Cremonie i Brescii (1883), Varese (1884), Mantui (1888), Bergamo i Monzy (1886). Świątynia krematoryjna w Mediolanie dzieło Braci, została zainaugurowana w 1884 roku".

Przejdźmy do Liworno. Tamtejsza organizacja na rzecz kremacji była niejako kopią Jaśnie Oświeconej Wielkiej Loży Włoskiego Rytu Symbolicznego (RSI): na czele tych dwóch stowarzyszeń stali Carlo Meyer i Federico Wasmuth, obaj przewodniczący Jaśnie Oświeconej Wielkiej Loży Włoskiego Rytu Symbolicznego i Alceste Cristofanini, z tejże RSI, również Wielki Mistrz honorowy Wielkiego Wschodu.

Również Turyn nie pozostaje w tyle. Miejscowa So.crem wymienia dr. Jacob'a Moleschott'a, ale już nie wspomina, że był on bratem-masonem, podobnie jak inni pionierzy i współwyznawcy żydowscy, Cesare Goldmann (1) i Luigi D'Ancona. Pierwsi trzej przewodniczący podalpejskiej So.crem byli wybitnymi masonami: i tak Ariodante Fabretti, karbonariusz, był członkiem Młodych Włoch (Giovane Italia), jak również Najwyższej Rady 33 stopnia Rytu Szkockiego; Tomasso Villa (który był przewodniczącym Izby Deputowanych i Senatorem Królestwa Włoch) oraz Luigi Pagliani. I tak moglibyśmy wymieniać... Wszystkie te nazwiska znajdują się w historycznych dziełach o Masonerii, na przykład w książce A. A. Mola (wyd. Bompiani, 1976).

Dziś – w celu uspokojenia katolików – stowarzyszenia promujące kremację powołują się na Pawła VI (2), lecz atmosfera wokół tego zagadnienia sięga dalszej przeszłości, kiedy to wraz z rytami kremacyjnymi (a obecnie "salonami pogrzebowymi" w "świątyniach krematoryjnych") chciano stworzyć "laicką śmierć" zastępując katolickie obrzędy. Exit-Italia, stowarzyszenie na rzecz eutanazji, szczyci się ze ścisłej współpracy ze Związkiem Ateuszy Agnostyków Racjonalistów (Unione Atei Agnostici Razionalisti – U.A.A.R.) i z So.crem (organizacją promującą kremację). Dziś, podobnie jak wczoraj, nic tak naprawdę się nie zmieniło.

Ks. Francesco Ricossa

Z języka francuskiego tłumaczyła Iwona Olszewska

Artykuł z czasopisma: "Sodalitium" (wersja francuska), nr 59, marzec 2007, ss. 40-42.

[link widoczny dla zalogowanych]

maly_kwiatek · Gość

To, ze autor tego tekstu jest sedewakantystą i pojmuje prawo kanoniczne inaczej, niz katolicy, nie zmienia wagi tego artykułu, który wyjaśnia historyczne uwarunkowania Kościoła wobec kremacji zwłok.

Samo nasuwa się skojarzenie tak z zabobonami, jak po prostu z magicznym pojmowaniem specyficznego zjawiska jakim jest odchodzenie człowieka na tamten świat.

Zwraca na to uwagę ks. Andrzej Kobyliński w artykule we Frondzie, że takie pojmowanie pojawiło się od pewnego czasu w Kościele w Polsce.

maly_kwiatek · Gość

Odgrzebałem swój udział w dyskusji na masońskim forum wiara, na którym aktualnie bryluje znana nam satanistka lilith jako IrciaLilith. Tylko patrzeć, jak zostanie tam Adminką.

Ale nie o tym.

Wkleję tu 4 posty za które po 5,5 roku egzystencji tamże (3507 postów) otrzymałem od ks. Adama Sekścińskiego (saxon) po 3 kroć bana i bana wieczystego w tamtym miejscu, aby każdy mógł sobie wyrobić pogląd, co złego wówczas zrobiłem.

W końcu działo się to w 2011 roku, gdy moja katolickość jeszcze się ważyła na linie, a moja wiedza teologiczna i chrześcijańska była kruchutka.

Temat: Watykan zakazał Mszy nad urną.

maly_kwiatek · Gość

5 lat po tych gorszących przepychankach, 15 sierpnia 2016 roku Papież Franciszek po przygotowaniu dokumentu przez prefekta Kongregacji Nauki i Wiary, Kardynała Gerharda Mullera, podpisał Instrukcję dotycząca pochówku ciał zmarłych oraz przechowywania prochów w przypadku kremacji. Instrukcja została przygotowana na prośbę różnych episkopatów i obowiązuje w całym Kościele Katolickim.

Instrukcja dotycząca pochówku ciał zmarłych oraz przechowywania prochów w przypadku kremacji

[link widoczny dla zalogowanych]

Treść instrukcji rozwiewa praktycznie wszystkie moje wątpliwości, pod warunkiem rzetelnego jej wykonywania przez proboszczów.

A oto List pasterski Episkopatu Polski o szacunku dla ciała zmarłego i obrzędach pogrzebu (w przypadku kremacji) z 16.10.2011, który wywołał w Polsce tyle zgorszenia, niepotrzebnych i gorszących dyskusji, apostazji i publicznego zgorszenia na forach katolickich. List był twórczością Episkopatu Polski.

[link widoczny dla zalogowanych]

exe

uel

Bardzo cenne informacje. A co z wolą zmarłego jeśli chciał być skremowany ? Chyba ważniejszy wydaje się być szacunek dla woli zmarłego ?

Jeśli nie było nadmienione chciałbym tylko dodać:

Dlatego prorokuj i mów do nich: Tak mówi Pan Bóg: Oto otwieram wasze groby i wydobywam was z grobów, ludu mój, i wiodę was do kraju Izraela, i poznacie, że Ja jestem Pan, gdy wasze groby otworzę i z grobów was wydobędę, ludu mój. Udzielę wam mego ducha po to, byście ożyli, i powiodę was do kraju waszego, i poznacie, że Ja, Pan, to powiedziałem i wykonam» - wyrocznia Pana Boga. Ez 37 12-14

exe

Jaśmina

Ja to widzę tak :
'' Święta niech dla mnie będzie wola Boża, a więc również oświadczenie mojej ostatniej woli. Niech odtąd żadna ziemska myśl nie pojawia się w mojej duszy. Moja ostatnia wola niech będzie również moją ostatnią myślą dotyczącą wszystkiego, co przemijające''.

Dlatego ubolewam, że nie spełniła się ostatnia wola dziadka o którą zabiegał.

exe

Jaśmina

Właśnie to była ta wola. 🙏

uel

Moja babcia ma tą samą wolę i życzyła sobie aby być skremowaną.
Osobiście uważam że wola Boża jest ważniejsza . Ale zastanawiam się czy ostatnie słowa zmarłego nie są tożsame w wolą Bożą ? Przecież Bóg dał wolność człowiekowi i w tym przejawia się Jego miłość że daje wybór.
Za życia przecież ktoś może tkwić w błędzie chcieć np. eutanazji , czegoś złego o czym nie wie że jest złe. Ostatnie słowa umarłego wydają się najważniejsze , Pan Jezus przecież w ostatnich słowach powierzył nas swojej matce Maryi i Maryi powierzył nas. Jednak te słowa miały wagę taką, wydaje mi się nie ze względu tylko że były ostatnimi słowami przed śmiercią Pana Jezusa, ale że były wolą Bożą. Myślę że ten wymiar tylko ludzki ziemski też miał swoje uzasadnienie i wartość w poszanowaniu ostatnich słów.

Natomiast uszanowanie niedoskonałej woli zmarłego wydaj mi się że jest uczynkiem miłosierdzia. Nie wiem czy nawet kiedyś nie czytałem gdzieś u Marii Simmy , tego sobie nie przypomne aby się powołać na jakiś argument.

Ciało zmarłego jest przecież własnością tej osoby , więc działanie wbrew temu co ta osoba chciała, wydaje się jakimś zadaniem jej gwałtu wbrew jej woli. Ja od babci nie słyszałem tego że chciała być skremowana, podejrzewam że babcia tak mówiła z grzeczności aby nie robić problemów "nie zajmować wiele miejsca" a że nie słyszałem od babci nic to nie mogłem jej wyprowadzić z tego

Jaśmina

Podobno ciało nie jest naszą własnością 🤔

„Czyż nie wiecie, że ciało wasze jest świątynią Ducha Świętego, który w was jest, a którego macie od Boga, i że już nie należycie do samych siebie?” (1 Kor 6, 19)

exe

uel

Można powiedzieć również że wolna wola także nie jest naszą własnością. Ale Bóg dał nam ją do naszej dyspozycji. Jak żyjący człowiek mówi o swoim pochówku , to przecież mówi to jako właściciel własnego ciała . A ciałem każdy dysponuje używając wolnej woli , bo my tym bardziej nie możemy wybierać jak kogoś pochować. Znalazłem fragment z Marii Simmy "Uwolnijcie nas stąd - o duszach czyścowych"

"Jak poważnie powinniśmy traktować ostatnią wolę umierającej osoby ?
Uważam, że powinniśmy traktować ją bardzo poważnie i dołożyć najlepszych starań, aby została uszanowana i spełniona, ale pod trzema warunkami. Jeśli te trzy warunki są spełnione, nazwałabym ostatnią wolę czymś świętym. To dlatego, że w trakcie umierania Bóg pozwala ludziom widzieć wszystko inaczej niż za życia i w pewnym sensie panują oni nad wszystkim. Warunki, o których mowa, są następujące :
1) osoba była w pełni władz umysłowych w chwili śmierci
2) jej wola rozpatrywana obiektywnie, nie była zła
3) śmierć nastąpiła stosunkowo spokojnie
Jeśli wszystkie warunki są spełnione, to z pewnością musimy dołożyć starań, by ostatnią wolę spełnić. "

Jeśliby ktoś postąpił wbrew ostatniej woli, to czy taki czyn, który rzecz jasna często jest równoznaczny z sprzeniewierzeniem się zmarłemu, stanowi cięższą przewinę niż sprzeniewierzenie się osobie żyjącej ?
Tak. Bóg uzna to za cięższą przewinę, ponieważ zmarły nie ma już żadnego wpływu na poprawną realizacje swojej ostatniej woli przez żyjących.
Jednak nie wydaje mi się aby to się odnosiło do pochówku.
bo dalej Maria Simma mówi że dusze czyścowe się wypowiadały negatywnie nad kremacją jak i ubolowały nad rozsypywaniem prochu

exe

uel

Więc skoro w Kościele mówi się że kremacja jest dozwolona i jest postawiona jakby obok tradycyjnego pochówku, a jeśli zmarłego nie interesuje ten świat, to można powiedzieć że forma pochówku nie ma wielkiego znaczenia, bo czy ktoś zostanie spalony czy zjedzony przez robaki to dla niego bez różnicy. Przerażający jest dla mnie widok zwłok, w którym nie ma życia... Mam nadzieję że jak będzie zmartwychwstanie ciał to nie w zamkniętej trumnie Mad

Jaśmina

Po śmierci będzie żyła tylko nasza duchowa i nieśmiertelna dusza. Ciała którymi byliśmy w czasie naszego ziemskiego życia nie będą już nam wogole potrzebne .W chwili zmartwychwstania otrzymamy zupełnie nowe ciało, inne niż teraźniejsze. Tak , ze nie powinien nas przerażać widok zwłok bo to tylko materia. Nie ma już w tym życia. Dusza z ciała uleciała .
Neutral

exe

uel