KATOLICKIE FORUM - Wirtualny klasztor PÓJDŹ ZA MNĄ !

exe

Każdy z nas podaje takie możliwości działania i przestrzenie dla poszukiwania motywacji dla wiary, jakie są mu bliskie i nieraz sprawdzone osobiście. Ja również nie odbiegnę od tej naczelnej prawidłowości i wskażę ci analizę metafizyczną stanu homoseksualnego, jako nienaturalnego. Z konieczności, jest to rozumowanie pozbawione jakichkolwiek założeń, jakie są udziałem twierdzeń naukowych oraz systemów filozoficznych mających swój korzeń poza realnością bytu, jako bytu.

Innymi słowy wyjdę ku tobie, Jacku, z najprostszego - powszechnie stwierdzalnego faktu (a nie założenia odgórnego, czyli apriorycznego) - a mianowicie z faktu istnienia spostrzeżonego bytu.

Nie wiem, na jakim kto jest etapie rozumienia poszczególnych relacji metafizycznych, ale tu na wstępie wskażę w możliwie najprzystępniejszy sposób zagadnienie od strony krytycznej, aby niepotrzebnie nie mieszać.

Oto więc jest tak, że każdy z nas stwierdza własne istnienie. Bynajmniej nie chodzi tu o szczególny - ludzki przypadek - samoświadomości w kontekście istnienia, lecz o stwierdzenie o powszechności dążenia jakiegokolwiek bytu do zachowania swego istnienia, jako dobra (w przypadku bytów samo-istniejących i żywych), a w przypadku bytów nieożywionych - dążenia do przedłużenia swego istnienia poprzez uzyskanie możliwie największej doskonałości (nauki ścisłe mówią tu o dążeniu do uzyskania stanu minimalnej energii wewnętrznej).

Znaczy to, że każdy byt dąży ku dobru. Byt, jako byt - a więc na przykład "ten oto Jacek" musi być rozpatrywany zarówno esencjalnie -istotowo (czym/kim jest "ów byt-Jacek"), jak i egzystencjalnie ("byt-Jacek JEST"). Jest to zupełnie naturalne, ponieważ już proste czyjekolwiek spostrzeżenie dotyczy faktu, a więc sądu mówiącego: "Jacek jest!" - co milcząco już zakłada, iż Jacek jest kimś (natura Jacka), a dopiero później następuje badanie jego natury. Rozpatrywanie istnienia Jacka i jego istoty (czyli kto jest) w odosobnieniu jest więc zupełnym nieporozumieniem (spróbujcie stwierdzić istnienie czegoś bez jednoczesnego, choć niejasnego zdania sobie sprawy z tego, że jest to coś/ktoś) i odwrotnie: spróbujcie zbadać coś/kogoś twierdząc, że jednocześnie tego czegoś/kogoś nie ma. ... Absurd.

A więc byt jest istotą rozpatrywaną tylko i wyłącznie, jako aktualnie istniejącą!.

To z pozoru banalne, a nawet trywialne stwierdzenie, wyrażające realizm ludzkiego poznania (oparcie się tylko i aż na fakcie istnienia bytu) prowadzi do kolejnego stwierdzenia pewnej prawidłowości, obowiązującej we Wszechświecie. Oto jest tak, że byt - będąc konkretem (uporządkowaną treścią, czyli istotą) poddanym aktualnemu zaktualizowaniu poprzez swe istnienie, zawiera "tą oto treść - istotę", którą jest "odrębną" od innej istoty, ponieważ w przeciwnym razie istnienie aktualizowałoby jednocześnie co najmniej dwie istoty, czyli dwie różne treści miałyby mieć wspólne istnienie. Taka sytuacja doprowadziłaby do tego, że treść pierwsza byłaby tożsama treści drugiej. Nie jest to możliwe na drodze uporządkowania danych tworzących treść (zdeterminowania treści) w przypadku bytów ponad-elementarnych (na przykład zapis DNA żywych bytów, czy topologia konformacyjna bytów nieożywionych)i i nie jest to możliwe na drodze utożsamienia (a konkretniej - urównoznacznienia) bytów elementarnych (wprawdzie na przykład: elektrony są sobie równoważne - w fizyce nie mówimy, że elektron w gniazdku elektrycznym w pokoju dużym będzie, czymś innym co do budowy i natury, niż elektron spotkany w gniazdku elektrycznym w małym pokoju, ale są te elektrony bytami nierównoznacznymi w kontekście zasady nieoznaczoności Heisenberga).

Dlatego też konkretny akt istnienia przynależy konkretnej istocie. W dalszej mierze trzeba stwierdzić, że jednoznaczne przyporządkowanie istnienia do istoty (i vice versa) musi zwrócić naszą uwagę na jądro zagadnienia, formułowane przez lobby LGBT w taki sposób, że natura homoseksualna stanowi naturę naturalną, obok innych "naturalności" . Doprawdy tak jest Question

Pamiętając o powyższych stwierdzeniach wynikających z realności bytu, spróbujmy postawić naturę homoseksualną obok heteroseksualnej, jako mającą ten sam status ontyczny. W przypadku więc danego bytu musielibyśmy stwierdzić, że pod aktualnym istnieniem znajdują się dwie natury, a więc jeden byt jest dwoma bytami. Jest jawna niedorzeczność.
Jedynym chwytem, jakiego mógłby użyć zwolennik co najmniej równoważnego heteroseksualnej naturze - statusu natury homoseksualnej - staje się twierdzenie o pierwszeństwie natury homoseksualnej w wobec natury heteroseksualnej. Tutaj jednak staniemy w obliczu jawnego zaprzeczenia wynikowi spostrzeżeń (zaprzeczenia faktowi), że otrzymanie jakiegoś bytu (urodzenie) o naturze homoseksualnej, nie może nastąpić w wyniku konkretnych działań bytu o tej samej naturze, ponieważ nie jest to możliwe. W porządku biologicznym możliwa jest tylko odwrotna relacja, tzn. rodzenie przez byt o naturze heteroseksualnej bytu, który jest rzekomo innej natury. Dlaczego użyłem pojęcia "rzekomo innej natury" Question

Ogólnie, czyli pod kątem racjonalnym, jest to po prostu absurd, którego usilne wyznawanie stanowi przekreślenie dorzeczności (inteligibilności) bytu, a więc jego tożsamości bytowej i uniemożliwia jakąkolwiek poznawalność, ponieważ ontologiczne sformułowanie zasady nie-sprzeczności bytu - zabrania rodzenia przez byt o danej naturze, bytu o innej naturze. Jest to niespotykane we Wszechświecie.

Dlatego teżistnienie wielu natur w jednym bycie jest absurdem.

Pozostaje więc powiedzieć, że natura homoseksualna jest naturą rzekomą i należy ją rozpatrywać jedynie w kategorii przypadłości, a więc w takich bytów, które nie istnieją same w sobie esse in se , ale istnieją w czymś (są zapodmiotowane w czymś innym) esse in alio. Z powyższych powodów, homoseksualizm nie jest naturą, lecz przypadłością (tu: właściwością).

Sprawą mylącą w tej kwestii jest to, że byty są poznawane nie wprost - czyli nie poznajemy ich natury (istoty rzeczy), lecz poznajemy je właśnie poprzez przypadłości (tu: właściwości). Tedy ktoś, mówiący o swym homoseksualizmie, jako przysługującym tytułem urodzenia, wyraża tylko i wyłącznie przekonanie o tym, nie mające ze swej natury wartości logicznej (nie jest więc sądem o rzeczywistości), utożsamiając przesłanie tego przekonania z domniemaną faktycznością, co jednak na gruncie realnym nie zachodzi - na mocy wyżej wskazanej argumentacji.

W tym miejscu jest potrzebna jedna uwaga względem mowy o przypadłościach bytowych. Nie można tu mówić o homoseksualizmie w kategoriach naturalnej dyspozycji duszy, czyli o jej naturalnej skłonności do czegoś, co jest przeciwne naturze, ponieważ byt zawsze skłania się tylko do tego, co współmierne jego naturze. Homoseksualność ma więc jedynie status skłonności wtórnej (tu: nabytej), uwarunkowanej czynnikami, o których mówili moi Szanowni poprzednicy.

TOMASZ-V.A.D · Gość

Oto odpowiedź na homoseksualizm. Męczennicy Ugandy zapewne są porządnie wkurzeni.
Uganda miała jedno z najbardziej restrykcyjnych praw jeśli chodzi o homoseksualizm, włącznie z karą śmierci, ale wpływ Europy i innych krajów włącznie z chorym panem Obamą zmusiło ustawodawców do zmian przepisów dotyczących homoseksualizmu.

I być może kara śmierci była zbyt ostrą karą za takie czyny, ale według mieszkańców Ugandy homoseksualizm to jedno z najgorszych zboczeń. Czy męczennicy z Ugandy mogą być zadowoleni ze zmiany przepisów? Raczej nie, no może poza tą karą śmierci.

[link widoczny dla zalogowanych]

TOMASZ-V.A.D · Gość

Po przeczytaniu poniższego artykułu nikt mnie już nie przekona do tego, że homoseksualiści mogą lub też powinni mieć prawo do wychowywania dzieci.
Powiem więcej - powinno im się odbierać takową możliwość dla dobra dzieci, dla dobra ich właściwego rozwoju.

Gdy byłem jeszcze we wspólnocie wraz z żoną nasi katechiści regionalni głosząc katechezy dla wspólnot mówiąc o takich problemach jak homoseksualizm nazywał to ohydą spustoszenia. I tak rzeczywiście jest - to jest ohyda spustoszenia, moralnego, duchowego, naturalnego. To co ludzie wyprawiają to jedno ogromne zgorszenie na miarę Sodomy i Gomory. Aż strach myśleć o karze ze strony Boga za takie zgorszenie.

Przeczytajcie i powiedzcie co o tym myśleć? Czyż to nie Sodoma i Gomora?

[link widoczny dla zalogowanych]

Odrowąż

Nie chcę nic mówić, ale to nie jest tak, że wszyscy homoseksualiści chcą mieć i adoptować dzieci. Ludzie nie mają wpływu na to kto im się podoba.

Philip

TOMASZ-V.A.D · Gość

dark

Uważam, że homoseksualizm, to zło. Rośnie to w siłę, gdyż staje się ideologią, a nie tylko orientacją.

Co sądzicie o ostatniej akcji środowisk mediów katolickich, jak Tygodnik Powszechny , Znak i paru innych, które w porozumieniu ze środowiskami LGBT prowadzą akcję pod tytułem - ,, Przekażmy sobie znak pokoju''. Towarzyszy temu spory rozgłos, mają być spoty, reklamy itp. Chodzi tu o otwarcie kościola na homoseksualizm.

Co ciekawe , ponoć w tle stoją gdzieś pieniądze niejakiego Pana Sorosa.

Czemu to służy??????????

Czy kościół kiedykolwiek był zamknięty na osoby homoseksualne , lub je w jakiś sposób tępił?
Czy kościół musi ponownie otwierać się w 2016 roku na homoseksualizm???? Może chodzi o otwarcie na ideologię za lewacką kasę o zwiedzeniu przez sługi ciemności nie wspomnę.

Dlaczego środowiska , mówiące o sobie, że są katolickie otwierają coś , co nie było zamknięte, czyli kościół??????

Dlaczego otwierający kościół z obu stron , mówią o miłości, problemie, a nie ma w tym nic o grzechu, potrzebie nawrócenia, o przyznaniu się do upadku???

Czy nie powstaje tu ryzyko głoszenie innej ewangelii, gdzie wolność, miłość , miłosierdzie ma zagłuszyć sumienie i poczucie grzechu?

Czy wybiórcze mówienie o miłosierdziu i miłości nie wpędza niektórych w przekonania , że zło praktycznie nie istnieje, a przynajmniej w obszarach, gdzie było zauważalne, no i że nie ma sie po co nawracać, bo z czego?

sygnał z pch24.pl

[link widoczny dla zalogowanych]

.........temat morze.

Philip

Te media w takim razie są tak katolickie jak Gazeta Wyborcza jest bezstronna Laughing

.

Ja osobiście uważam, że jeżeli mamy nie mieć wiernych, ale trwać w prawdzie mówiąc o grzechu to wole nawet siedzieć sam w tej kaplicy, aniżeli iść nie wiedząc czy to dalej jest Kościół Katolicki.

Mam wrażenie, iż to może być samowolka księdza bez aprobaty biskupa.

Kościół był, jest i będzie otwarty na ludzi dotkniętych tą chorobą ( nie bójmy się tego słowa ). Jest to jak najbardziej uleczalne a z całym środowiskiem/lożą LGBT, które tylko napędza sztuczną wojnę trzeba walczyć.

TOMASZ-V.A.D · Gość

Ja po prostu nie rozumiem ludzi a szczególnie takich, którzy nieby uważają się za wierzących a chcą popierac to co jest złem. Nie dziwi mnie działanie środowisk antychrześcijańskich, bo to jest duch Antychrysta, ale najbardziej uderza mnie to, że katolicy a nawet niektórzy kapłani wiedząc o tym, że homoseksualizm jest grzechem wchodzą w to świadomie sprowadzając go do czegoś co nie jest złem, do czegoś co jest naturalnym postępowaniem.

Zło zawsze będzie złem a jeśli ktoś uznaje zło za dobro świadomie grzeszy przeciw Bogu i nie powinien uznawać się ani za wierzącego, ani za katolika ani też za chrześcijanina. Nie powinien też plamić stanu kapłaństwa jeśli popiera lub sam tez uczestniczy w homoseksualiźmie. To jest obraza dla tego stanu, tego świętego sakramentu.

Przeczytajmy co mówią o homoseskualiźmie biskupi afrykańscy - tutaj tkwi mądrość:

[url]http://idziemy.pl/kosciol/afrykanscy-biskupi-o-homoseksualizmie[/quote]

Chętnie bym zacytował, ale tekst pochodzi od KAI a oni są wrażliwi na korzystanie z ich tekstów, więc lepiej uważać.

Ten cały antychrześcijański show nie powinien mieć miejsca a sam Soros to zagrożenie dla naszego kraju, i duchowe i ekonomiczne. Nie można mu pozwalać na działanie jakiekolwiek w naszym kraju. Trzeba się takim akcjom sprzeciwiać.
Soros nosi w sobie ducha zła i namawia ludzi do zła, więc trzeba takim akcjom się stanowczo sprzeciwiać.

dark

Odrowąż

inquisitio

Raczej powinno sie zadać pytanie , jakie są skutki zwiaxku mezczyzny i kobiety ( zwiazanych sakramentalnie ) , a jakie zwiazku homoseksualnego ?

TOMASZ-V.A.D · Gość

dark

Philip

TOMASZ-V.A.D · Gość

Czyż nie napisałem wyżej:

maly_kwiatek · Gość

Tak sobie czytam dość luźno ten temat i przyszło do mnie kilka refleksji.

- dawniej nie rozmawiano tyle o homoseksualizmie, był to z natury rzeczy, temat marginalny, dziś mówi się bardzo dużo, zwłaszcza dyskusje trwają wśród osób heteroseksualnych i zjawisko wyszło z marginesu, jest powszechnie znane i odczuwane - gdzie jest skutek, a gdzie przyczyna?

- wiele argumentów w prowadzonej dyskusji byłoby całkiem dobrych gdyby zamieniono słowo homoseksualizm na heteroseksualizm i odwrotnie, z czego to wynika?

- gdyby homoseksualizm był lustrzanym odwróconym o 180 stopni zachowaniem heteroseksualnym, to może wystarczyłoby stłuc lustro? Homoseksualizm jest zjawiskiem bardziej złożonym niż się niektórym dyskutantom wydaje, bo gdyby tak nie było, to widzielibyśmy jak ludzie tłuką lustra i stają się heteroseksualni.

- Natura przynosi rozmaite ciekawostki i mieszczą się one w planie Bożym stworzenia świata. Nikt nie uważa białych małp i tygrysów za dzieci szatana, o ile wiem zjawisko homoseksualizmu wśród zwierząt, nikt nie traktuje ani jak grzechu, ani jak odstępstwa od natury. Biologowie raczej tak tłumaczą potrzebę ograniczenia nadmiernego wzrostu populacji danego gatunku. Dlaczego wśród ludzi miałoby być inaczej?

W dyskusji nie rozmawiano na temat przyczyn traktowania czynów homoseksualnych przez prawo i etykę chrześcijańską za nieetyczne i grzeszne. Może warto? Przynajmniej jeśli chcemy wnieść światło w tej sprawie w umysły homoseksualistów?

- Miłość zakrywa wiele grzechów. Bóg doskonale widzi wnętrze ludzkiego serca i rozlicza nas z miłości a nie tylko z codzienności, choć codzienność jest nieraz bardziej widoczną miarą naszych zamiarów, przekonań i intencji... Jezus uratował św. Marię Magdalenę od śmierci za jej cudzołożne działania. Ona stała się jego wielką wyznawczynią i wielką świętą.
Może warto o tym przypominać homoseksualistom? Sobie też?

Duśka · Gość

Czytałam w którymś tam pośćie , że nie koniecznie małżeństwa muszą prowadzić do prokreacji , zatem co się teraz dziwić , że chcą małżeństw homoseksualnych .

TOMASZ-V.A.D · Gość

Dusiu

Nie mylmy zboczonego wykrzywienia seksualnego człowieka z relacją naturalną między kobietą i mężczyzną, tym bardziej na poziomie małżeństwa.
Homoseksualizm jest nienaturalnym, wręcz zboczonym wykręceniem natury człowieka z którego chce się zrobić coś naturalnego.

Małżeństwo jest relacją naturalną i powinno prowadzić do prokreacji, ale wiadomym tez jest, że nie każdy do wychowywania dzieci się nadaje.
Niektórzy nie chca mieć dzieci, ale jeśli zachowaja czystość to będzie to jeszcze możliwe do uznania przez Boga. Natomiast jeśli ludzie jako małżeństwo nie decydują się na współżycie tylko dla wygody i brak problemów a bawią się tak aby dzieci się nie poczeły to jest to grzech i chory stosunek do wartości małżeńśtwa oparty tylko i wyłącznie na egoiźmie człowieka. Co też jest złe tak samo jak homoseksualizm.

maly_kwiatek · Gość

Sformułowania "zboczone", "chore" i "wykrzywione" świadczą o emocjach osoby, która je używa, a nie niosą dowodów materialnych na to o czym mają świadczyć.

Homoseksualizm i zachowania homoseksualne są faktem, podobnie jak heteroseksualne.
A zdrowe i niezdrowe zachowania zdarzają się wszędzie, nie tylko w konotacji seksualnej w ogóle.

Nauka społeczna Kościoła, rozwinięta przez św. Jana Pawła II, wyraźnie mówi i uzasadnia, że termin i zjawisko "małżeństwa" przysługuje tylko i wyłącznie dorosłej parze osób, z których jedna jest mężczyzną, a druga kobietą.
Nie ma innej możliwości.

Dyskutowanie o tym jest po prostu bezskuteczne.
Ludzie wchodzą w rozmaite związki ze sobą, niektóre ich rodzaje mogą być godne ochrony, nawet ochrony prawnej, jednak nie mogą związki osób tej samej płci być określane jako małżeństwa.

Zamiast więc skupiać się nad tematem nie istniejącym z punktu widzenia społecznej nauki Kościoła, może warto byłoby zastanowić się nad statusem i faktycznym warunkami wzrastania około miliona dzieci w Polsce - według tego co czytałem- wzrastających w rodzinie dwóch lesbisjkich mamuś, w tym jednej jak najbardziej naturalnej.
To zjawisko umyka statystykom, ten milion też jest nie wiem skąd wzięty, natomiast zjawisko niewątpliwie istnieje.

Chodzi o dzieci urodzone w wyniku związku z mężczyzną, a potem po porzuceniu męża przez matkę, wychowywane we wspólnocie matki z drugą panią, wspólnocie o charakterze lesbijskim.

Czy my - w sensie społecznej troski o dzieci - w ogóle interesujemy się tym tematem, czy nas to nie obchodzi, albo uważamy, że to jest "naturalne"?

TOMASZ-V.A.D · Gość

Z góry przepraszam za określenia typu zboczony czy inne, które mogłyby was urazić, ale w odniesieniu do zła czasami używam słów, które mają na celu określenie zła w jak najgorszy sposób, tak aby człowiek zrozumiał, że nie mamy do czynienia z czymś naturalnym dobrym, ale czymś wręcz ohydnym. To jest po części nazywanie rzeczy po imieniu, rzeczy złych, bo to co jest dobre i wartościow to zazwyczaj nazywas ię to przyjemnymi określeniami.

To co najbardziej dobija mnie jako chrześcijanina to nie fakt, że homoseksualizm sprowadza się do stanu normalności i czynią to osoby ze środowisk antychrześcijańskich, ale to, że zaczynają to czynić katolicy i osoby duchowne a to jest już naprawdę tragizm. I warto zauważyć, że już nie tylko środowiska antychrześcijańskie uznają homoseksualizm za coś dobrego i katolicy, ale także inne religie włącznie z islamem, który do niedawna karał karą smierci za homoseksualizm. Za kilka lat homoseskualizmem może być zarażony Kościół katolicki - pozostaną tylko ci wierni, którzy cały czas bronią nauki Biblijnej i nauki Kościoła odnosząc homoseskualizm do zła, do ciężkiego grzechu a nie do czegoś naturalnego.

Co do małżeństwa o raz związków między kobietą i mężczyzną to tylko związki prowadzące do zawarcia małżeństwa są związkami normalnymi, które powinny być zatwierdzane. Inne sa już przeciwieństwem małżeństwa i tutaj także nie powinno być wątpliwości. Związki partnerskie nie są związkami zalegalizowanymi, bo taki maja przecież miec charakter - wolnych związków, gdzie ludzie żyją ze sobą jak zwierzęta - zmieniając partnerów jak skarpetki.

Dlatego tylko małżeńśtwo kobiety i mężczyzny jest normalnym związkiem.

maly_kwiatek · Gość

Zachęcałbym w temacie do lektury św. Jana Pawła II "Mężczyzną i niewiastą stworzył ich".

Papież bardzo rzeczowo, konkretnie i bez zbędnych emocji wskazuje unikalność związku małżeńskiego mężczyzny i kobiety na tle innych związków, które z małżeństwem nie mają nic wspólnego.

Ja mam kolejny dowód na to, że gdyby ludzie słuchali Jana Pawła II, nie dochodziłoby - także w skali świata - do tragicznych nieporozumień jak np.w niektórych prawodawstwach traktowanie związków homoseksualnych jako małżeństw, albo odsądzania od czci i wiary jakichkolwiek związków międzyludzkich i wspólnot, pod pretekstem, że "mogą żyć ze sobą jak zwierzęta - zmieniając partnerów jak skarpetki.

Jednak ludzie na ogół klaskali Papieżowi, a potem robili po swojemu, często wbrew naukom oklaskiwanego świętego.

dark

dark

maly_kwiatek · Gość

Wiesz dark, ponieważ wiem, co napisałem, to mam wrażenie, że odpisujesz komuś innemu.
Może to dlatego, że ja pisałem do Tomasza, a Ty nie zrozumiałeś o czym do niego piszę.

Polemizować ze stanowiskiem, że człowiek to nie zwierzę, nie zamierzam i nie będę.
Jak również z cytatami z Pisma Świętego.
Natomiast podtrzymywałbym stanowisko, że wszystkim ludziom należna jest nasz szacunek i miłość. A nie inwektywy. W Piśmie Świętym nie ma przykładów inwektyw Boga wobec człowieka.

Związek dwóch homoseksualistów nie jest związkiem małżeńskim z natury rzeczy, o czym tłumaczy wspomniany przeze mnie święty Papież. Jeśli ktoś tego nie rozumie, albo nie akceptuje, to ma problemy i kłopoty. Jednak to nie są moje kłopoty. Co będę dość uporczywie podkreślać.
Również w sensie społecznym, Polska w takie problemy nie brnęła i jest aktualnie najspokojniejszym miejscem w Europie. Więc może warto wrócić do społecznej i etycznej nauki Kościoła?

Duśka · Gość

Może lepiej będzie jak sie będzie cytowało posty odnosząć się do wypowiedzi , nie będzie złego zrozumienia . :wink:

maly_kwiatek · Gość

exe

Dążenie do ujednoznacznienia pojęcia homiseksualizmu jest nie tylko utopią, ale jest też wylewaniem dziecka z kąpielą. Taka metoda sprawdza się tyljo w matematyce z racji jej wybitnej ubożuchności treściowej.

Czyn zawsze jest przejawem transcendencji osoby wobec jej natury i trzeba wiele troski i miłości, aby piprzez afirmację istnienia człowieka, dostrzec jego dramat, ale i zarazem drzemiące zarzewie dziecka Bożego.

Emocje, epiety ... Stajnia Augiasza. Nie o to chodziło w tym forum. To nie fronda, wiara, katolik ... :(
Kto zaś z ludzi zna to, co ludzkie, jeżeli nie duch, który jest w człowieku?
Podobnie i tego, co Boskie, nie zna nikt, tylko Duch Boży. (1 Kor 2, 11)